Madeleine

Laatst heb ik een recept geprobeerd voor Kerrie Pasteitjes en heb moest toen gewoon Kerriekruiden gebruiken. Heb toen een doosje van Stegeman gehaald. Maar dat werd niets. Heel erg smerig, dat dan weer wel. Ik ben ook niet zo'n wereldkok, maar probeer tegenwoordig wel zo min mogelijk met pakjes te koken, omdat E-nummers niet heel goed zijn. Maar dan krijg ik dus een heel smakeloos geheel, waardoor ik al snel terugval op pakjes e.d. Mijn kippensoep was ook niet te eten. Terwijl ik heb gehoord dat, dat niet moeilijk is haha.

Ik ben niet de enige die zich heeft getrakteerd op iets van Bart. De man van het schadebedrijf heeft mijn batterijtje weer opgeladen en dus ben ik een rondje gaan rijden. Ik aas al vanaf vanmorgen, toen ik het las op hun website, op Kip in Kerrie van de budget supermarkt. Vanochtend al heengelopen, maar helaas... Schapjes leeg. Dus ik dacht, dan ga ik even kijken of het buurdorp nog heeft... Helaas... Ik had echt zin in kip in kerrie met veel groenten. En zelf kan ik het niet maken. Mijn Kerriegerechten smaken allemaal naar iets, maar niet naar dat wat ik uit een pakje, bakje, zakje kan krijgen en absoluut niet naar Kerrie.

Hello! Vanochtend telefonisch spreekuur gehad met de huisarts. De dosis is te hoog. Dus ik ga van een pil per twee dagen, naar een pil per drie dagen. Over twee weken een pil per week. Maar dan moet ik me ook gelijk melden bij de huisarts, op de praktijk. En daarna kijken of ik al kan stoppen. Maar goed, dat zal ook wel in combinatie gaan met de rest van de zorgdingen. De accu van de auto is leeg. Dus net de pechdienst al gebeld. Ze komen hem over een half uurtje even aan de startkabels zetten en dan mag ik een eindje gaan cruisen. De man zei dat hij even snel een boterhammetje moest doen, maar ik zei dat hij daar wel even de tijd voor kon nemen, want ik heb echt geen haast. En zo kom ik de dag wel weer door...

Twee draadjes is inderdaad wat onoverzichtelijk. Zo is het ook weer opgelost. Goedemorgen trouwens! Want dat had ik nog helemaal niet gezegd. :$ Gisteren lag ik er voor half twaalf in. Ontzettende buikkrampen en als ik niet beter had geweten, dan zou ik denken dat ik gisteravond een kater uitzat. Krijg altijd buikkramp op de tweede dag. Lekker geslapen en een uur geleden eruit. Kan koffie zit al in het giecheltje en ook het ontbijt heb ik al achter de kiezen. Excuses trouwens dat ik me gisteren niet droog heb afgemeld of überhaupt welterusten heb gezegd. :$

Haha! Ik zit al een uur te wachten op 1 en ik krijg er 2! Welke wordt aangehouden voor vandaag? Want ik wil ook best even 'goedemorgen' zeggen in het draadje van AR!

Sommige nare dromen kunnen hele mooie betekenissen hebben. Zo heb ik tegenwoordig nog steeds nachtmerries over geesten. Alleen word ik nu lachend wakker. Want ik heb ze op mijn manier continu voor de gek. En een lol dat ik heb. Misschien wil het me wel leren dat ik niet bang hoef te zijn als de situatie niet echt dreigend is ofzo.

Ja, dat waren het zeker... Loze beloften. Smikkie, wat een nare, mooie droom.

Is het trouwens al rond 23.00u? Ik ben echt verschrikkelijk moe, maar moet het van mezelf nog minstens twee uur volhouden.

Dat snap ik, Johan. Daarom heb ik bewust gekozen, al bleek dit achteraf een foute keuze te zijn. Het heeft mij in mijn portometniks getroffen en zal me blijven raken. Maar ik kan me daar nu wel verder nog druk over maken, maar krijg ik het daarom beter? Daarom heb ik ervoor gekozen om me daar op dit moment niet meer druk over te maken. Wanneer het kabinet opnieuw valt en ik weer een keuze krijg, zal ik me weer inlezen, me weer druk maken, maar nu... Nu kan ik er even niets aan veranderen en laat het in gedachten dan ook maar rusten.

Vroeger heb ik me daar weleens druk over gemaakt, maar ik kan me er nu niet meer druk over maken. Ze doen toch wel wat ze zelf denken dat goed is. En als we gaan, gaan we met zijn allen. Of althans, de meesten. Er blijven altijd mensen gespaard.

Ik moet inderdaad zelf blijven denken. Mag het nogal graag aan anderen overlaten. Niet handig.

Snoepje van harte gefeliciteerd!

Kate, het komt inderdaad door de Refusal. Ik moest de eerste dag drie nemen en dan om de dag één. Misschien dat ik het kan beperken tot twee per week? Of misschien één per week? Want las gisteren ook ergens op internet, omdat ik de bijwerkingen e.d. aan het opzoeken was, dat het product twee weken in het lichaam blijft. Dan zou één per week meer dan voldoende moeten zijn? Want ik word echt gek van de misselijkheid. Ik ben zelfs ook een beetje licht in het hoofd. Het doet me gewoon extreem denken aan een kater, maar deze wordt gedurende de dag niet minder.

Zijn er nog andere mogelijkheden om misselijkheid tegen te gaan? Want ik heb nu al een week het gevoel met een kater rond te lopen. Ik boer als een onbehoorlijke van de oprispingen en verschrikkelijk misselijk. En ik lust geen melk, al helemaal geen warme. Brrrr. :$

Bolletje; Ik heb een groot minderwaardigheidscomplex. Als iemand chagrijnig is, dan heb ik het gedaan. Is iemand vrolijk, dan heeft degene vast goed nieuws gekregen en heeft het niets met mij te maken. Doe ik iets goed, dan heb ik dat niet gedaan, maar kwam het gewoon zo uit. Als ik iets fout doe, dan is het mijn schuld. Erg vermoeiend. Voornamelijk, omdat er ook wel iets in mij zit, dat zegt dat ze er mag zijn. Dat ze ook meetelt en dat ze ook iets kan betekenen voor een ander. Maar genoeg over mij. Terug naar het forum.

Jane4; Ik ben inderdaad te oud om nog bevestiging van een vader nodig te hebben. In zijn bijzijn voel ik me altijd zo klein en nog steeds het meisje van 10 dat continu alles moet vragen en overal bevestiging voor zoekt. Ik moet het zelf doen, zonder iets van hem te vragen wat hij wel misschien nooit kan geven. En ik moet het ook niet van hem verlangen. Want het is puur mijn onzekerheid dat ik op hem projecteer. And what you fear is what you create. Op dit moment heb ik één droom; Terug naar school. Voorheen was dat slechts een gedachte en nam ik er één op. Nu ben ik bijna zover om mezelf in te schrijven. Moet me nog even verder inlezen, maar daar ben ik ook mee bezig. Ik denk dat ik daaraan een stuk eigenwaarde kan ontlenen. Moest erg lachen om het paardvoorbeeld, maar ik vind wel dat het klopt.

Goedemorgen! Bedankt voor de woorden, Jopie! Ik probeer erkenning te zoeken bij mijn vader. Als ik iets fout doe of denk te hebben gedaan, dan wil ik van hem weten of ik het ook zo fout heb gedaan. Zijn standaard antwoord is dat het wel mijn schuld moet zijn. En dat laat me slecht voelen. En ik ben niet de leukste, dat weet ik zelf ook. Daar werk ik aan. Veel van wat ik heb gedaan is alcohol gerelateerd geweest. Met alcohol een bepaald gevoel bij een ander oproepen. Maar het kan toch niet zo zijn dat alles wat ik doe, zeg of laat mijn schuld is? Maar misschien moet ik stoppen met erkenning zoeken van iemand die mij toch nooit wil zeggen dat het een keer niet mijn schuld is, dat ik goed gehandeld heb. Als ik bij mijn vader zit, dan gaat het over alles wat wij, want mijn broertje moet het ook ontgelden, fout hebben gedaan en hoe we het volgens hem moeten doen. De laatste tijd heb ik schoon schip gemaakt. Veel vrienden, die in mijn ogen nooit iets toegevoegd hebben, heb ik uit mijn leven gehaald. Ze vraten energie en ik vond dat ik het ook zonder ze moest kunnen doen. Ondanks dat ik op een nette manier uit elkaar wilde gaan, kreeg ik een scheldkanonnade over me heen waarbij alles dat ooit goed aan me was, ook opeens verkeerd aan me was. Ik moet ook bekennen dat ik zo bezig ben met mezelf weer te ontdekken, dat ik me alles dubbel persoonlijk aantrek. In het verleden had ik het gedaan, en terecht, dus nu heb ik het ook gedaan en vraag ik me af in hoeverre Madeleine uit het verleden daarin een rol speelt of dat ik werkelijk door en door slecht ben. Ik zoek bevestiging en mensen willen best dingen bevestigen, maar dat komt niet altijd lekker over, zeg maar. Gelukkig heb ik een psych waarmee ik hierover kan praten en dan ben ik voor een tijd weer helder. Ik wil voor alles wat ik verkeerd heb gedaan, het boetekleed aantrekken. Maar ik vind het zo rot dat ik geen helder beeld van mezelf krijg. Ik weet niet of iemand nu snapt wat ik zeg, want ik vind het zelf nogal vaag. Maar zoiets is het gewoon. Door negativiteit van één denk ik dat iedereen het denkt en dan denk ik het zelf ook en dan is het hek van de dam. En ik kan niet verwachten van anderen dat ze mij geven, in woorden, in aandacht, wat ik verlang. Zou heel fijn zijn, maar niet iedereen kan altijd maar rekening met mij houden...

Dank jullie wel voor het reageren! Het zit en zat me heel erg dwars. De laatste maanden valt het me heel erg op dat het gedrag van mijn vader mij (ook) tegenstaat. Voorheen liet ik het me zeggen en dronken we er nog één op. Nu denk ik steeds vaker: "Waarom moet ik het me allemaal laten zeggen? Snapt hij dan niet dat het kwetsend is?" En daarbij wil ik ook best de hand in eigen boezem steken. Dronken heb ik ook weleens niet zoveel leuke dingen gezegd en gedaan, maar nu heb ik het gevoel dat ze erop gebrand zijn om me te blijven kwetsen. En misschien zijn ze er zelfs wel op gebrand om mij een misstap te zien begaan. Soms krijg ik dat idee ook weleens, omdat ze me absoluut niet steunen. Ik vertel over Refusal en dat ik daarbij niet mag drinken en vervolgens gaat het over de reclame van bier in de winkel. Tja, dat had ik al gezien, maar ik mag het niet, maar succes met inslaan. Had trouwens vandaag medicijnen besteld bij de assistent, die het had overlegd met de huisarts, voor de oprispingen. Kom ik vanmiddag bij de apotheek, zegt de dame: "Ow, maar dat zou vanmiddag worden bezorgd?" Nou, heel lief. Maar ik ben nog steeds in staat om zelf te rijden en te halen, dus nu heb ik niets. Want ik was niet thuis. Ik zal eens gaan slapen, want het is alweer laat. Nogmaals bedankt voor het luistert oog. Welterusten!

Haha. Dr. Phil zou zeggen dat één afbrander meer dan 100 complimenten nodig heeft om het weer goed te maken. Het probleem zit hem meer in het feit dat hij niet de enige is die het doet. Mijn moeder, stiefvader, vader, stiefmoeder, broertje, vrienden, onbekenden, forummers, leidinggevenden.. Iedereen vindt mij niets. Ik ben niet aardig, niet sociaal, knettergek, niet normaal, niet goed genoeg, dramaqueen, zeur etc. Het laat me gewoon twijfelen aan mezelf. Er is geen dag dat ik niet wakker word met de gedachte dat ik niet leuk genoeg ben, dat ik niet aardig genoeg ben, dat niemand mij mag, dat mijn gedrag vreemd is, dat ik me moet aanpassen. Maar ik zou niet meer weten hoe. Het maakt dat ik mezelf ook daadwerkelijk niets vind. En misschien ben ik daarom wel om de drank gegaan. Want dan had ik tenminste één vriend die het beste met mij voor had. Wat natuurlijk niet zo is, want dat is geen vriend. Maar hoe kan ik mijn leven oppakken, als ik nooit, maar dan ook echt nooit, iets positiefs over mezelf hoor? Sorry, dat is wel een erg groot jankverhaal. Maar iets dat me zo ongelofelijk bezig houdt.

Na drie weken dacht ik weer eens naar mijn vader te gaan. Toen ik vertelde wat de vriend had gedaan en dat ik daarop mijn vriendschap met hem had beeindigd, zei hij alleen maar... Zo hou je niemand over. Toen ik vertelde over de energiemaatschappij... Luisterde er niemand. Toen ik vertelde dat de vriend iemand had beledigd, werd ik uitgelachen, want ik zou me daar zelf ook schuldig aan maken. Ik vertelde dat ik het moeilijk vond ouder te worden en rimpels te ontdekken, toen moest ik niet zeuren, want kanker is erger. Ik zei toch nergens dat, dat niet zo is? Ik vertel dat ik het moeilijk vind om ouder te worden. Puur mijn gevoel. Ik vertel over refusal en zure branden, wordt niet geluisterd. Ik vertel dat ik denk alleen over te blijven en mijn vader denkt dat inderdaad ook wel, want zo'n leuk persoon ben ik niet. Ik moet me aanpassen, veranderen, liever worden, liever zijn, anders in het leven staan, een beter mens zijn. Weet niet eens waar ik moet beginnen. Maar afbranden is heel fijn. Ik voel me nu helemaal niets meer waard.

Hoi, Ik kom me nog even droog afmelden. Heb vanavond weer een gat in de avond geslapen. Ik ben momenteel boos en verdrietig. Vraag me zelfs af voor wie ik mijn leven zou oppakken. Dacht dat een dutje goed zou doen en de gevoelens weg zou nemen, maar blijf hetzelfde voelen. Welterusten iedereen!

Goedemorgen! Eerst koffie en een boterham!

Spike, sorry heb helemaal over je heen gelezen!:$ Ik ga nu eerst nog even een pil nemen en dan naar bed. Dank jullie wel voor het advies. Welterusten! Owja, ik ga droog naar bed.

Ja, Soothe. Die vraagtekens die jij hebt, heb ik zelf inmiddels ook. Als ik drink, dan wil ik stoppen. Als ik stop, dan is er een bepaald punt waarop ik weer wil drinken. En dan niet één omdat het lekker is, maar een krat om stomdronken te worden. Dat is niet goed en ik weet ook niet waarom ik dat wil. Want dat is niet echt wat ik wil. Ik wil leven, mijn leven oppakken, trots op mezelf zijn, met mezelf door één deur kunnen. Ik weet niet wat het is dat maakt dat ik elke keer op dit punt kom. Daar ben ik echt nog niet achter. Vanochtend werd ik wakker en vroeg mezelf af wat ik de afgelopen vijf jaar had gedaan. Daarvoor kon ik bepaalde gebeurtenissen bij bepaalde leeftijden zetten, daarna wordt het steeds moeilijker of bestaat het gewoon niet. Ik wist vanmorgen zeker dat ik herinneringen, goede, wil opbouwen, dat ik klaar was voor het leven. En een paar uur later begin ik smoezen te bedenken om te kunnen drinken, ook al kan dat niet door Refusal. En nu begin ik te praten over stoppen met refusal, door de bijwerkingen. Maar zoals Jane zegt, daar zit zeker wat in, laat ik het gewoon nog even twee weken slikken, dan zit ik aan de maand en dan kan ik kijken of ik al sterk genoeg ben.

Dat is ook een goede, Jane! Daar had ik nog niet eens aan gedacht. Zo ga ik het eerst maar eens doen. Thanks, voor het helder maken! Welterusten!