Madeleine

Dat is heel lief van jou, Johan. Ik wil het niet. Om de simpele reden dat ik mijn vader niet al te lang om mij heen kan verdragen. Daarnaast zijn mijn ouders tien jaar geleden gescheiden, hebben ze beiden een nieuwe partner, en ik wil ze al helemaal niet alle vier onder mijn dak. En dan kan ik nog zeggen; Mams en vriend ga lekker bij broertje in huis, maar dan zit ik nog steeds met mijn vader en zijn vrouw. Nee, dat is niets voor mij. Dat wordt geheid oorlog op welke manier ik dat ook bedenk.

Ik krijg er spontaan zin in om bejaard te zijn. Zei zij die net klaagde dat ze nu al oud is. :$

Jen, dat bedenk ik me ook weleens. Maar Nederland heeft het plan om oude jaren weer terug te halen en dat kinderen moeten zorgen voor hun ouders en ze een plaats moeten verschaffen in hun huis. Nou, dan heb ik nog liever dat ik in een verzorgingstehuis zit en niemand mij ooit bezoekt, dan dat ik mijn kinderen het aan moet doen dat ze me onderdak moeten verschaffen. Misschien wordt ik later als ik ouder ben wel een hippe niet-oma, met mannen bij de vleet, minstens 20 jaar jonger dan ikzelf. Patricia Paay achtig. Al geloof ik dat zij nu 65 is en haar vriendje 23? Dat gaat me dan net even te ver. Denk ik. Och, misschien zwicht ik ook wel voor zo'n jonge god in mijn bejaardentijd. Je weet het niet.

Meester Johan, het staat wel. Maar nee, je hoeft niet te reizen om het leuk te hebben. Maar ik wil genieten van het leven. Hier, daar, overal. Het helpt wel even om mijn gedachten te ventileren. Het is opeens een minder zwartgallig.

Mooi, Sandra. Echt. Rust is ook iets heel erg waardevols. Ik geloof niet dat kinderen mijn leven zullen aanvullen. Of waardevoller zouden maken. Want ik heb geen kinderwens, niets met kinderen en ik geloof van harte nooit moeder te worden. Puur omdat ik het niet wil. Zoals ik er al 13 jaar tegen aankijk, zouden kinderen mijn leven eerder belemmeren dan aanvullen. En voor kinderen is het ook niet goed, geloof niet dat ik het in mij heb om een goede moeder te zijn. Er zijn mensen die dit van nature hebben. Ik mis dat. Of eigenlijk niet, want ik heb niets met kinderen. Zonder drank leven maakt dat ik opeens weer toekomstplannen heb, dromen heb, idealen heb. Ik zou zo graag willen reizen. De laatste keer dat ik naar het buitenland ben geweest, is 12 jaar geleden. Ik had er nooit behoefte aan. Want hier in Nederland hadden ze immers ook bier. Nu lijkt het me heerlijk om nieuwe dingen te ontdekken. En daarvoor moet ik een baan hebben en misschien moet ik daarvoor een studie volgen. Misschien zal ik nooit rechten studeren, misschien ook juist wel. Maar buiten de verplichtingen om, wil ik dingen ontdekken. En dan kom ik ook tot de kern; Het zou mij gelukkig maken om te leven. Om dingen te zien, te ontdekken, het leuk te hebben. Het is net therapie hier. Het duurt even, maar dan heb je ook wat.

Hoe kom ik daar, Jopie? Bij de eeuwige jeugd? Op mijn 20e was ik mijn geboortejaar al aan het aanpassen. Kwam ik opeens niet meer uit 82, maar uit 83. Tja, 29 vind ik nu ook niets. 25 leek me wel wat. Hoe doe ik dat?

Ik weet al wat ik wil; De eeuwige jeugd.

Johan, als ik dat eens wist. Dan was het probleem ook opgelost.

Jopie, je beschrijft het wel zoals ik nu op dit moment om me heen kijk. De 'vriendin' die ik vroeger uitlachte, omdat ze als enig doel had kinderen te krijgen, heeft nu wel wat ze altijd wilde. De andere vriendin die zo vaak spijbelde dat we allemaal dachten dat ze in de goot zou eindigen is jurist en heeft twee schatten van kinderen. En ik? Wat is er terecht gekomen van mijn gedroomde carrière? Mijn jaar Amerika? Het studeren van Rechten? De politiek in? Ik zit hier op de bank te vechten tegen de trek van alcohol. Geen baan weten te behouden, geen relatie in stand kunnen houden. En ja, dan kan ik er NU wat aan doen, maar ik blijf het gevoel houden dat ik er NU te oud voor ben. En ik heb nog ruim 30 jaar voor ik met pensioen kan en misschien nog wel 50 jaar te leven. Ik krijg het gevoel gewoon niet weg..

Johan, dat gevoel heb ik eigenlijk nooit. Als ik om me heen kijk, dan lijkt iedereen gelukkig met dat wat ze hebben.

Sandra, ik heb honderdduizend triggers volgens mij. Ik kan heel erg zin hebben in drank als ik iets te vieren heb, maar ook uit verveling, in een rotbui of als ik toch al teveel kcal tot mij heb genomen. Vandaag was ik gewoon boos op mezelf. Vannacht besloot ik dat mijn leven voorbij is. Ik ben 30 jaar, niets bereikt en wat zal ik nog bereiken? Er is bijna geen tijd meer. Daarna werd ik wakker van een matras die in de lucht zweefde (ik was gewoon aan het dromen natuurlijk) en in plaats van licht aan, licht uit, begon ik weer opnieuw met gedachte van ouder worden, leven dat al voorbij is, ik die nog niets bereikt heeft. En vanochtend werd ik dus wakker met weer het gevoel van een kater. Toen ik wakker werd ging het al snel iets beter, om vervolgens in dezelfde gedachten terug te zakken. Ik vind het zelf heel kinderachtig klinken. 30 zijn en nu al roepen dat ik te oud ben. Maar ik heb heel sterk het gevoel dat ik in de afgelopen jaren iets heb laten liggen. Dat ik mijn leven niet heb geleid en dat ik acht jaar van mijn leven heb verprutst. Zoals iemand al zei, hier op het forum, de jaren krijg ik niet terug, ik heb alleen de toekomst. En... Ja, ik wil de jaren terug. Als het niet is in leeftijd, dan misschien qua uiterlijk. Nog even een paar jaar een twintiger zijn. Het is gewoon een angst, die ik heel erg graag had willen verdrinken vandaag. Sorry, voor mijn kleine probleempjes. Ze zijn alleen voor mij vrij groot aan het worden.

Ik ben nog niet helemaal door het draadje heen. Het is een goed boek, van zoveel pagina's. Erik, nee het is niet alleen het geld. Vroeger vond ik het echt een traktatie, een sigaret. Dan maakte het niet uit hoe duur het was (geworden), als ik maar even een moment met mijn sigaret had. Die fase zijn we allang voorbij. Het is geen traktatie meer, het is negen van de tien keer niet eens lekker meer, maar meer een gewoonte. Ik heb Bronchitis en heb vaak genoeg op een koude vloer gelegen, om weer op adem te komen. Als ik verkouden ben, dan komt de Bronchitis goed aan het licht, maar de laatste tijd merk ik dat ik ook zonder een verkoudheid aan het piepen en -niet het goede woord- rochelen ben. Qua gezondheid zou het dus inderdaad een plus zijn om te stoppen. Ook een voordeel lijkt het mij om niet meer om iets voor negen nog even snel naar de pomp te moeten, omdat ik anders misschien de avond niet haal qua sigaretten. Of de ochtend niet mijn eerste sigaret te kunnen opsteken, bij mijn eerste bak koffie. En wat ik het ook vind? Stinken. Verschrikkelijk. Niet alleen het huis stinkt, maar ook mijn kleding. En je zou denken dat een verstokte roker dat niet ruikt, maar ik ruik het zeker wel en ik vind het zo vies. Ook als een ander heeft gerookt en dan even naast me komt staan om te praten, verschrikkelijk. Bedenk me altijd dat ik ook zo ruik na een sigaret. En dan het beauty-aspect. Het schijnt dat de huid er van opleeft, dat er weer kleur in het gezicht komt, dat het gezonder lijkt. En qua eten en drinken, alles schijnt anders te smaken. En het zou me helpen om niet te drinken. Want roken en drank zijn bij mij niet van elkaar los te zien. Is er zin in drank, dan allen met een sigaret erbij. Ik denk dat als ik de sigaret loslaat, dat het ook zou helpen om de drank los te kunnen laten. Ik weet niet of het zo werkt, maar zo lijkt het in mijn gedachten wel. Een heel epistel. En nu weer verder in het boekwerk.

Goedenavond, ik heb echt een hele slechte dag vandaag. Zouden er pilletjes bestaan om direct weer vrolijk te worden? En te stoppen met piekeren? Ja, ze bestaan. Maar dat zijn slechte pilletjes, haha. Nou, ja. Ik ben in ieder geval droog gebleven. Hoeveelste dag? 30? Ik zou mijn agenda erop moeten naslaan om het zeker te weten. Ietje, super dat je het weer hebt opgepakt. En fijn dat er geen trek is.

Ik heb zojuist de langste trek ever uitgezeten. Uren had het mij in mijn greep, wilde mijn pil ook niet innemen, zes keer of meer op het punt gestaan om naar de supermarkt te gaan, hoofdpijn van het piekeren. Hulp willen vragen, maar ik wist zeker dat het vandaag ging mislukken, dus hulp vragen was nutteloos als ik toch al had besloten naar de winkel te gaan. En echt nog maar net vroeg ik me af of ik mezelf vanavond laveloos achter de laptop zag lallen. Wetende dat ik nu zou zeggen vanavond niet online te komen, maar dat ik dat heus zou doen. Treiteren, zeuren, zeiken, alles opeens durven zeggen, teveel domme dingen zeggen etc. Mensen die door zouden hebben dat ik heb gedronken, sommige mensen die op mijn val hadden gewacht en erom zouden gniffelen. Etc. etc. Ik heb net mijn pil ingenomen, vanavond wordt er niet gedronken. Morgen ook niet en dan gelijk woensdag ook maar niet. Maar men, dit was wel mijn hoogtepunt van trek en uitzitten. Hoop echt dat dit beter wordt. Sorry voor het delen, maar ik moest het ook weer even van mij afschudden.

Tuvalu, jammer dat het mislukt is, maar goed dat je het weer oppakt. En vaker schrijven kan inderdaad geen kwaad.

Mooie hobby! Ik kan wel koken, maar beperk me altijd tot datgene waarvan ik weet dat het ook lekker zal zijn.

Ik krijg altijd heel erg veel trek van jouw avondeten, Lenie. Volgens mij kun jij heel erg goed koken.

Romualdus, zo had ik mezelf nog niet gezien, als 'gewoonte dier', maar wel heel erg logisch. Gelukkig zie ik steeds meer voordelen. Niet altijd makkelijk om de drank te laten staan, zeker niet, maar wel steeds blijer als ik niet aan de trek heb toegegeven.

Romualdus, ergens sterken de gevoelens mij wel. Want hoe ik nu wakker ben geworden, is toch wel een van de redenen om niet meer te drinken. Een bepaalde vorm van met beide benen op de grond worden gezet. Waarom doet de geest dat eigenlijk?

Romualdus, het was weer het droogdrinken. Gevoel van schaamte, gevoel van niet weten wat er gisteravond is gebeurd, slecht voelen over mezelf. Allemaal kul, want ik heb gisteren niets fout gedaan en al helemaal niet gedronken. Wilde wel, maar dat is wat anders en blij toe dat ik dat toch niet heb gedaan.

Lidia, bedankt voor jouw antwoord. Ik moet inderdaad de gehele draad even lezen, maar ik was gisteren te lui en hoopte op een snel pasklaar antwoord. Ook al weet ik stiekem wel dat, dat er natuurlijk niet is. Mijn rookverslaving is groter en sterker dan mijn drankverslaving. Mijn rookverslaving is ook constant (van het moment dat ik wakker word, tot het moment dat ik naar bed ga), daar waar mijn drankzucht meestal pas in de avond komt opzetten. Ik heb meerdere malen een poging gedaan. En dat was niet succesvol, omdat ik vanaf de laatste sigaret zenuwachtig was. Dat ervaar ik nu ook wel, maar eigenlijk slechts een uur per dag en als het niet meer kan, omdat de winkel dicht is, dan is het gevoel van willen ook weg en dat is anders met roken, want dat wil ik altijd en overal, zelfs als de winkels dicht zijn. En dat is het enige wat mij zorgen baart en wat me ook laat doorroken. Want roken op zichzelf vind ik al heel lang niet lekker meer. Als het zenuwachtige eraf was, dan was ik jaren geleden al gestopt. Ik denk dat het handig is om ondersteuning te zoeken via de huisarts. Daar wil ik nooit aan. Maar met het stoppen met drank was het succesvol, al moet dat nog volledig blijken en misschien is het ook zinvol met stoppen met roken. En ik zal nu eens de draad gaan lezen.

Goedemorgen! Ontbijt gehad, koffie staat voor mijn neus. Rot wakker geworden, rothumeur tot gevolg. 'Het' heeft me nog steeds in zijn greep. Maar vanmiddag mag ik weer een pil. Fijne dag iedereen!

Nee, dat kan ik niet. Ik ga ook eens de oogjes sluiten. Ik meld me droog af. Welterusten!

Kunsie, dat is helemaal waar. Maar ik weet niet meer wat hij van mij denkt. En ik heb hem een paar maanden geleden een berichtje gestuurd en daar kreeg ik geen reactie op. En het tweede berichtje dat hij best mocht reageren, ook niet. Terwijl als hij voorheen een berichtje van me kreeg, direct op het balkon ging staan om met mij te praten. Wel zei ik hem dat hij een bepaalde auto moest kopen en dat heeft hij dan weer wel gedaan. Och, domme verliefdheid. Pubergedrag haha.

Haha, Jane. Inderdaad.