Jen

Hoi Gerrit, hoe het verder gaat met de ondersteuning, weet ik niet. Ik heb me nu een beetje opgedrongen bij zijn psychiater om aan de alarmbel te trekken, om te zeggen dat het me boven het hoofd groeit, om toe te geven dat ik onlangs in de drank gevlogen ben. Soms moet een mens echt assertief zijn, want zelden vraagt de hulpverlening van mijn man of het wel gaat met mij. Ik dach nu, tja, 't is egoistisch om een deel van het gespreksuur van mijn man voor mij op te eisen, maar anderzijds, als ik ineen stort, waar zijn we dan. Hij verschoot daarvan, en over veertien dagen gaan we opnieuw met z'n twee.

Hoe is het nu met jou, Menja?

Slaap lekker, Ietjefietje.

Nou, ik zeg zo, als er geen kat op straat is, dan is het pas echt leeg. :-)

Menja, hoe kunnen we je helpen? Als je zin hebt om te zeuren, wil ik wel luisterend oor spelen.

En toch vind ik dat je kritiek langs beide kanten moet bekijken. - ja ook een beetje een verongelijkte reactie door mijn genegeerde bijdrage hoor -

ik geloof niet zo in team building, huttula. Heb ook de indruk dat het op een weekend-kamp met de jeugdbeweging gaat lijken.

En dan verder: mijn huidige status: zien dat ik de week overleef. Donderdag en vrijdag team building, met overnachting dus, en dat is echt niet mijn kopje thee.

Goeienavond. Wat een mooie steunende draad vandaag. Ik wil nog even inpikken op het aspect "kritiek geven". Gewoon vanuit mijzelf dan, en dat is deze keer het perspectief van de criticus. Vandaag gingen man ik samen naar de psychiater, en ik vertelde onder andere dat ik het gevoel heb dat hij niet genoeg zelfvertrouwen heeft omdat hij heel defensief reageert als ik kritiek op hem geef. Kritiek geven met een neutrale derde (lees hulpverlener) erbij, valt me veel gemakkelijker. We hebben dan met ons drieën de situatie proberen te analyseren en kwamen tot de conclusie dat we ons allebei schuldig en gefrustreerd voelen. Ik schuldig omdat ik misschien te veel van mijn man verwacht, hij schuldig omdat hij misschien meer kan dan hij doet. Het was een constructief gesprek dus.

Ik kan wat met oprechte verhalen en ervaringen.

Ik heb de indruk dat je me iets wil duidelijk maken, maar weet niet wat.

Ik haalde een herinnering op n.a.v. Acanthus.

oh... nee dat was vandaag niet Agnieta. Ik dacht even dat jij me een bericht gestuurd had of zo.

wat moet ik open maken Agnieta?

Roes uitgeslapen, je afvragen wat je uitgespookt hebt. je mailbox niet durven openen...

Als ik aangeschoten was, hoorde ik wel van andere mensen dat ik grappig was. Drank had dus sowieso een voordeel voor mij. Moeilijk.

Ik denk dat je een goed evenwicht moet zoeken. Erik. Als je jezelf niet voldoende uit, dan ga je eraan ten onder.

Wat voor mij herkenbaar is: ineens alles eruit smijten als je gedronken hebt. En weinig tot niks kunnen delen als je nuchter bent. IRL dan, op een forum is de drempel voor mij veel lager. En dat is jammer, er moeten beter manieren zijn om met verlegenheid om te gaan.

Hi Acanthus, sterkte

Goh ik heb met Acanthus te doen. Altijd zo stil en bescheiden. En dan ineens... Dat is niet in evenwicht. En wel herkenbaar voor mij.

ik word een beetje treurig van de dagdraad.

ben veel bezig met onderscheid tussen relativeren en ernstig nemen. Wanneer en hoe.

saaiheid hier. Pff. - hier is thuis -

ja Mai maar soms is "geen energie" iets medisch. Zoals bij Ietje - denk ik - en bij mij als ik geen rilatine neem. Ik heb me zo machteloos gevoeld.

Nou nee, niet lief, dat ben ik niet bijzonder. Ik zie je worstelen met dingen en vraag me af of je er anders mee zou kunnen omgaan. Ik weet het niet. Gebrek aan energie is niet per se oplosbaar. En ellendig, dat is voor mij nu eenmaal herkenbaar