Jen

Ik vind jou ongelofelijk moedig Gestopt. En dat geeft mij dan ook weer moed.

Ik heb nog een lange weg te gaan, Yvonne, vooral wat werkomstandigheden betreft... Maar goed, vandaag was al een eerste goede stap.

Goeienavond allemaal! Vanmiddag met de familie samen gezeten over de toekomst van mijn vader. Mijn angst werd niet bewaarheid: ook ik kon mijn zegje doen. Gelukkig zitten we allemaal op dezelfde lijn, dus dat zal wel in orde komen. En zonet een heerlijke wandeling van anderhalf uur gemaakt in een prachtig arboretum. Ik heb ervan genoten, vandaag! Wat heerlijk om weer rustig te zijn. Denk echt dat ik dat aan de baclofen te danken heb... Zo, nu iets eten.

Bedankt voor je antwoord, Bolletje. Voorlopig klitten de haren nog niet, maar ik ga het in 't oog houden.

bb, ik ben nu aan de baclofen en het helpt echt! Mijn paniekaanvallen zijn over (vroeger nam ik af en toe een benzo, heb ik niet meer nodig!) Het minderen valt mij veel gemakkelijker, want ik heb geen last van overdreven trek, én ik slaap beter. Een wonderpil is het, ben zó blij.

Goeiemiddag allemaal! Bolletje, ook van mij even een dierenvraagje. Op internet lees ik dat een ruwharige jack russell geplukt moet worden. Waarom eigenlijk? De mijne ziet er nu lekker ruig uit, vind het eigenlijk wel mooi

Originally posted by: jopie was ik ook vroeger daarom een deel kapotgezopen maar dat was het ook niet quote> Ok, ik heb het verkeerde deel kapot gemaakt dan, had het piekerende deel moeten treffen!

Originally posted by: Fourchan Mijn grootste zorg is: hoeveel schade zou ik hebben aangericht aan mijn lichaam? Hebben jullie dat ook?quote> Voor mijn hersens ben ik soms bang. Mijn lever kan me eigenlijk minder schelen...

ik begrijp niks van die lama's :$ En van die open profielen ook al niet

Originally posted by: Lenie en ik besef steeds meer dat er niet meer , leuk. gezellig gepraat kan worden hier' ( voor mensen die het nodig hebben)quote> Dat kan hier toch allebei Lenie? Gezellig door elkaar?

Bevestiging nodig, dat is helemaal waar Rudy. Ik ben stil, maar eigenlijk wil ik diep van binnen érg veel aandacht. Soms vraag ik me af of dat ook een vorm van narcisme is. Uiteindelijk draait de wereld toch niet rondom mijn navel?

Het was spannend Rudy. Ik ben de hele dag angstig geweest - "Hoe gaan ze reageren?" Stom he?

Originally posted by: Rudy Op het moment ik mijn gedachten uitsprak of aan papier toevertrouwde bleek ik ineens een eigen mening te hebben. Doodeng want een eigen mening hebben en die ook nog eens onder de aandacht van mensen brengen was vroeger niet toe gestaan. Maar door dit toch te doen begon ik zonder erg te knabbelen aan mijn afhankelijkheid probleem. quote> Wat is dit herkenbaar, Rudy! Bedankt voor het delen. Ik heb gisteren op de valreep nog een mail gestuurd met mijn mening en vragen. Mailen valt me voorlopig gemakkelijker dan praten, dus ik dacht, laten we het zo eens proberen. Zonet kreeg ik een uitgebreide reactie waaruit blijkt dat ik wél beluisterd word. Zo'n gekke ervaring. Ikke, Jen, word gehoord?

@Smikkie en Coco, het is moeilijk om momenteel aan vader zelf te vragen wat hij wil. Hij ligt momenteel in het ziekenhuis en is erg verward. Wij hopen dat het een voorbijgaand "ziekenhuisdelier" is, maar zeker is dat niet. Allemaal nog moeilijk om in te schatten dus. @Coco, ja dat middelpunt... Zelf hang ik het ook niet aan de grote klok, maar omwille van een dieptepunt in het verleden zijn mijn familie en beste vrienden nu eenmaal op de hoogte. Cognitieve gedragstherapie gebruik ik ook! Heb zo'n 'for dummies' boek daarover. Ik merk vooral dat ik meer zelfvertrouwen moet kweken, en dat ik er altijd op voorhand vanuit ga dat niemand rekening met me gaat houden (foutieve gedachte die mijn gedrag bepaalt en zo een self fulfilling prophecy wordt, dus). Ik heb er nog heel wat werk mee: gedachten die tijdens je kindertijd zijn ontstaan, zijn erg hardnekkig!

Klopt Jane, het is alsof ik alles wat er in mijn leven gebeurt betekenis geef vanuit datzelfde "middelpunt". Daar wil ik toch eigenlijk ook vanaf. Sterkte met de begrafenis!

Goeiemorgen trouwens allemaal. Wat ben ik weer onbeleefd... Snel een tas koffie en dan ben ik er ook weer vandoor, de trein op.

Dag Yvonne, bedankt voor je antwoord. Ik ben inderdaad de stilste thuis. Zou het gewoon dát zijn en heb ik ten onrechte het gevoel dat men me anders behandelt omwille van mijn "probleem" - ja, de familie weet ervan. Ik ga me daar eens over bezinnen.

Ik ben er nog Emma! hihi. Goeienacht hoor en chapeau voor de heropbouw.

Zondag familieoverleg over mijn pa: kan hij nog alleen blijven wonen? Wat mij erg ftustreert, is dat ik het gevoel heb dat niemand mijn mening serieus neemt. Is dat nog de drank, of gewoon het feit dat ik de jongste ben? Iemand hier ooit een soortgelijke frustratie gehad?

Ha tof Eline! Hier inderdaad ook geen kinderen, dat zal wel verschil maken ja.

Nee Jootje, wij zijn allebei met een ander een nieuw leven begonnen, maar we zijn nog wel heel goed bevriend. Vorige week gingen we met z'n vieren eten bijvoorbeeld. Vele mensen vinden dat raar, maar ja, ex-man en ik kennen elkaar al vanaf ons zestiende. Zelfs een scheiding kon onze band niet helemaal teniet doen...

wat zijn de drie R's? - kijkt beschaamd -

Jootje, misschien moet je ook terug leren om van jezelf te houden? Zo klinkt het voor mij althans. Zelf heb ik mijn man bijvoorbeeld min of meer van me weggeduwd vroeger, omdat ik mezelf niet de moeite waard vond. Nu ben ik gewoon. Niet dat ik mezelf fantastisch vind, maar ik ben er, en ik schijn bemind te kunnen worden. Jij ook!

twee jaar min of meer, Jootje

Jootje, ik heb ook in die situatie gezeten. Zowel man als werk verloren. En kijk eens aan: inmiddels zit ik met mijn lief op de bank. De hele toekomst ligt nog voor je open!