Ik kan me wel vinden in het oorspronkelijke onderwerp van dit draadje. Ik wil er ook uitstappen enzo. Ik zie geen uitweg, ik ben een slaaf van mijn verslaving. Ooit had ik een leraar Nederlands die mij leerde dat ik nooit een zin mocht beginnen met "ik" dus dat zal ik niet meer doen. Klopt, je moet gewoon niet drinken. Het eerste glas is al te veel. Maar ik kan me mezelf niet voorstellen als een nuchter mens. Moet ik dan al die teleurstellingen en fouten en weerstanden maar vergeten, of moet ik ze negeren, of zijn er alternatieven? Het leven was niet leuk en het is niet leuk en ik moet nog maar zien dat het wel leuk wordt zeg. Laat mij maar even lezen en zo.