Veranderen gaat meestal langzaam, zonder dat je het door hebt.
Morgen lijkt op vandaag en vandaag op gisteren. Toch elke dag
is ook anders, een heel klein beetje.
En als je dan zo af en toe eens reflecteert merk je toch dat je
gegroeid bent. (Of dat je opeens in de put zit)
Ik was 2 jaar geleden echt een beetje de weg kwijt geraakt.
Voor het eerst gaf ik toe dat alcohol daar wel eens mee te maken
kon hebben.
En ook nu ben ik er nog niet, voor mijn gevoel, maar de weg is
omhoog. Ik denk trouwens dat je er pas bent als je sterft. Dan
is het klaar. Tot die tijd moet je door blijven gaan. Dat geldt niet
alleen voor het nuchter blijven, dat geldt voor alles.
Genoeg geouwehoerd nu een stukje taart van Sha proeven.
Merkt ze toch niet.