abonnementen | adverteren shop | nieuwsbrief gezond leven Service Banen Nieuws Prive Telesport Financieel OverGeld MijnBedrijf Vrouw Film en Uitgaan Reizen Autovisie Digitaal Video Shop Psyche & Relatie Mode & Beauty Gezond Leven Eten Jaar lang zonder alcohol vr 31 dec 2010, 06:00 Jaar lang zonder alcohol AMSTERDAM - Tien procent van de vrouwen drinkt te veel. Journalist Margriet Marbus hoorde daar ook bij: een fles wijn per dag was geen uitzondering. Maar vorig jaar nam ze een rigoureus besluit: ze zou een jaar lang geen druppel meer drinken. Margriet Marbus drinkt al een jaar niet meer. "Drink je niet? Wat goed, ik zou dat niet kunnen," hoor ik vaak op feestjes als ik aan de thee zit. Een jaar geleden besloot ik maar eens te stoppen met al die glazen wijn die er bij mij dagelijks doorheen gingen. Een wijntje tijdens het koken, bij het eten, na het eten, 's avonds nog eentje, twee... Een fles per dag was al lang geen uitzondering meer. Niet dat ik regelmatig dronken was, nee. Maar dat gevoel dat drank er gewoon bij hoorde, bij gezelligheid, dat was ik zat.Dat er altijd maar flessen wijn in huis moesten zijn. Dat ik 's morgens moeilijk uit bed kon komen. Het moest anders kunnen. Dus nam ik een besluit: vanaf 1 januari 2010 stop ik met drinken. Voor minstens een jaar. Nieuwjaarsborrel Op 31 december, om één voor twaalf neem ik mijn laatste slok drank voor het komende jaar. Als het vuurwerk boven ons hoofd losbarst, spoel ik de zure smaak van de champagne weg met de kinderchampagne van mijn zoon Bas. Ook best lekker, denk ik, druivensap met bubbeltjes... De avond gaat toch nog redelijk gezellig voorbij. Vol goede moed ga ik de volgende dag dan ook naar de nieuwjaarsborrels. Zonder borrel voor mij dan. Ben je zwanger? "Hier, een lekkere koude witte." Een vriendin duwt een vers glas wijn in mijn hand. Ik kijk beteuterd naar het drankje. Het ziet er lekker uit en het ruikt naar... gezelligheid! Maar nee. Ik ben gestopt. "Happy new year!" De vriendin heft haar glas. "Proost!" Ik wil het glas terugzetten op het blad. "Ik eh... heb je ook spa?" "Wat is er met jou?" vraagt ze verbaasd. Gezellig Zwanger?! "Neuh, ik ben gestopt met drinken." "O. Lekker gezellig ben jij," zegt ze geïrriteerd, terwijl ze me voorgaat naar de koelkast voor wat frisdrank. Ik neem de opmerking maar als een bevestiging van dat ik gezellig ben en gooi een glas vol met cola light. Op de feestjes, borreltjes en etentjes waar ik de maanden daarna aanschuif, krijg ik steevast de vraag: "Drink je nog steeds niet?" Monden vallen open als ik bevestigend knik. "Goh," zeggen ze dan, kijkend naar hun heerlijke wijntje."Dat zou ik ook eens moeten doen." Of, ook veel gehoord: "Dat zou ik nou nóóit kunnen!" Tsja, dat dacht ik ook een jaar geleden. Want eerlijk is eerlijk: je mist het, een wijntje hier en een biertje daar als je je hele leven gewend bent te drinken. Opmerkingen Minder zijn ook de lullige opmerkingen als ik een spaatje bestel in plaats van wijn. "Lekker saai ben jij aan het worden!" Of: "Een paar glaasjes is heus niet zo erg..." Maar is dat wel zo? Bij mij begon het ook met 'een paar'. Een wijntje 's avonds in de kroeg. Of een wit biertje. Let wel: wijn-TJE. Bier-TJE. Altijd dat verkleinwoord. Zo van: zo erg is dat niet, zo'n glaasje. Maar voor ik het wist, waren het twee glaasjes elke avond. Of drie. Of vier. En soms zelfs acht of negen. Dat is anderhalve fles wijn, zei een vriendin nuchter bij het horen van die getallen. Anderhalve fles! In de zomer zat ik op een terras met Sil, met wie ik vroeger in een café werkte, en sprak over mijn drankgedrag. Dat die fles per dag eigenlijk niet kan als je werkt en moedert over drie kleine kinderen. "Weet je, ik stop er per 1 januari mee," zei ik voor ik het wist. "Voor een jaar." "Haha," lachte mijn collega van vroeger. "Jij? Dat lukt jou nóóit. Wedden om een doosje wijn?" Straf Maar goed. Stoppen. Zo makkelijk als het de eerste weken ging, kon het niet blijven. Na drie alcoholvrije maanden was er dat keerpunt. Ik verlangde vreselijk naar een borrel. Ging zweten als ik er alleen maar aan dacht. Verjaardagen, feestjes, etentjes: het werd een straf. Mijn ogen werden naar het glas in iemands hand gezogen en lieten niet meer los. Soms pakte ik een glas en rook eraan. O, die feestelijke, pittige geur! Mijn hand moest ik in bedwang houden om het glas niet aan mijn mond te zetten. Na al die maanden had ik verwacht er wel 'van af' te zijn. Dat het dan 'makkelijker' zou zijn. Niet dus. De ontwenningsverschijnselen kwamen in volle hevigheid opzetten. Ik snakte naar zo'n lekkere koude witte. Soms 's morgens al. Ook op terrasjes en in restaurants hunkerde ik naar een borrel. Een paar keer ging ik maar gewoon weg. Zo chagrijnig werd ik ervan. En ook wanhopig. Zou ik het dan echt nooit, nóóit meer mogen? dacht ik als ik een serveerster met een dienblad vol drank voorbij zag schuifelen. En hoe walgelijk, om anderen te zien borrelen, steeds gezelliger te zien doen en ik met die spa in mijn hand. Maar ja, ik had gezegd 'een jaar'... Wat miste ik nu precies, vroeg ik me op een gegeven moment af. Die smaak, dat ontspannen gevoel na de eerste slokken witte wijn tijdens het koken. Dat 'gezellig' toch anders was, zo kaal zonder die borrel. Dat relaxte, beetje suffe gevoel van twee, drie wijn, wat héérlijk was dat soms. Broodnuchter voel je je gewoon anders. Laat op de avond en zonder slok op zit je gewoon niet meer op dezelfde golflengte met de anderen - die wél drinken. De gespreksonderwerpen, de toon, het is allemaal anders dan jij bent. Drukker, sneller giebelig. Je kunt niet meedoen, heel moeilijk in de sfeer komen in elk geval. Eén ding is zeker: relaxt is het niet, niet drinken als er gedronken wordt. Risico Uit wanhoop las ik afkickboeken en belde ik naar ontwenningsinstanties. Daar werd ik niet echt vrolijk van. "Mevrouw, vijf keer per week méér dan drie glazen? U bent echt alcoholist," zei een medewerkster van een dure kliniek. Jeetje. Alcoholist? "En alcoholisme is iets wat je je hele leven hebt, als een ziekte," ging ze verder. "Maar..." Ineens klonk haar stem vrolijker, enthousiast. Zou ze gaan zeggen dat het bij mij wel meeviel, nu ik al meer dan drie maanden nuchter was? "... wij kunnen u helpen uw alcoholprobleem levenslang in de hand te houden." O. Van de prijs die ze vervolgens voor de behandeling vroeg, greep ik bijna spontaan naar de fles. Een bedrag van vier nullen! Wat wél motiverend werkte, waren de dramatisch hoge aantallen ziektes en risicopercentages in samenhang met alcoholgebruik. Nee, ik wilde geen verhoogd risico op borst- en baarmoederhalskanker. Nee, ik heb geen zin in een slecht functionerend geheugen op jonge leeftijd. Nee, liever geen dunne huid met doorschijnende aderen. Ik las ook over mensen die blij waren dat ze niet meer 'hoefden' te drinken. Dát stimuleerde me in mijn besluit om mijn alcoholvrije jaar vol te houden. Ik wilde ook 'niet meer hoeven', er goed uitzien zonder verhoogd risico op allerlei ziektes. Hemels vooruitzicht Ergens in de achtste maand kwam er weer een keerpunt. Ik voelde me beter. Lichter. Vrolijker. Ik stond op de weegschaal en zag dat ik, zonder iets speciaals te doen, vijf kilo kwijt was. Ik kon beter ruiken en had meer smaak. Ik had enorm veel energie, werd ook relaxter. Hoefde niet meer zo nodig aan andermans glazen te ruiken als ik uit was. Ik kon het drinkgedrag van anderen verdragen. Maar vooral dacht ik niet meer aan hoe fijn het zou zijn om eindelijk op 1 januari 2011 de fles champagne aan mijn mond te kunnen zetten. Nee. Dat zou ik toch zeker niet doen? Wat maanden ervoor een hemels vooruitzicht leek, werd nu een schrikbeeld. Op de een of andere manier ziet het leven zonder alcohol er zoveel méér als 'leven' uit. Daarom neem ik nu nóg een besluit. Ik ga het helemaal niet meer doen. Ik wil dat frisse gevoel, dat rustige en die vijf kilo minder zo houden. Ik wil niet meer opstaan met dat vermoeide, duffe gevoel. Snel, snel de kinderen aankleden en snel, snel hun ontbijt naar binnen proppen, omdat ik me zo belazerd voel van de drank van gisteren. Een paar wijntjes is vast niet erg en iedereen moet vooral doen waarin hij of zij zin heeft. Ik veroordeel niemand. Maar ik ken mezelf. Of het nu sigaretten zijn (vijftien jaar lang rookte ik twee pakjes per dag), koffie is of chocolade: ik hou geen maat. Waar anderen twee wijntjes op een avond drinken, drink ik anderhalve fles leeg. Dat wil ik niet meer. Nooit meer. En dat kan. Op 1 januari zit ik dus weer aan de kinderchampagne. Ook lekker. En vooral fijn: een frisse, energieke nieuwjaarsdag daarna. Proost! Zou jij een jaar lang zonder alcohol kunnen? Of drink je helemaal niet? Praat met ons mee!
