Ik heb nog iets te zeggen over complimentjes. Ik heb veel herkenbare dingen gelezen. Zelf denk ik altijd dat 1 negatieve opmerking vaak 1000 complimentjes nodig heeft bij wijze van tegengewicht. En dan nog. Al heb ik wel geleerd om complimenten te aanvaarden. Ik geef ze namelijk zelf ook niet spontaan als ik ze niet meen. Dus ik ga er maar van uit dat dat voor veel anderen ook geldt. Al kunnen sommige complimenten ook een verkapte belediging inhouden. (Genre: je bent slimmer dan ik dacht...) Kan ik erg boos om worden, maar dat hoef ik ook niet altijd uit te schreeuwen. (Al heb ik dan wel enige afkoeling nodig...) Ik heb zelf ook de neiging mezelf voortdurend af te kraken, maar dat doe ik zelden bewust tegenover andere mensen. Het floept er vaak wel gewoon uit, hoor. Zo van: 'Ik ben een vreselijke sloddervos/een slechte huisvrouw/chaotisch...' Maar dat is dan meer een soort verontschuldiging en een afweermechanisme om mensen vóór te zijn. Ik bedoel: als je zelf zegt dat je huis een grote rommelboel is, heb je jezelf ook al een beetje ingedekt tegen wat komen kan. De laatste tijd denk ik er ook vaak achteraan: 'En dan nog? Ik heb wel niemand vermoord, hoor!' Jezelf voortdurend afkraken tegenover anderen is echter ook een manier om bevestiging te zoeken of complimentjes uit te lokken. Die je dan natuurlijk niet gelooft. Waarna het zichzelf afkraken zich herhaalt en herhaalt en herhaalt. Tot mensen het zat zijn om je tegen te spreken en te proberen je een goed gevoel te geven. Het gaat gewoon tegen je werken. Mensen nemen je niet ernstig meer na tig keer dezelfde opmerking over jezelf en hoe vreselijk je wel bent. Als je 100.000 keer (zogezegd) nederig voorover buigt en zegt hoe nietig je wel bent, kun je ook wel schoppen verwachten. Want het blijft gewoon niet werken, dat jezelf afkraken. En het is ook niet eerlijk tegenover de mensen die je oprecht willen opkrikken en moed willen inspreken. Je kunt 100 keer zeggen 'Ja, maar ik ben niet zo slim/aantrekkelijk/begaafd/kunstzinnig/handig...' Oké, dan ben je misschien niet zo slim/aantrekkelijk/begaafd/kunstzinnig/handig... Probeer er iets aan te doen of leg je erbij neer... Ik heb als tiener en ook later vreselijk geleden onder het feit dat mijn huid beschadigd is door acné. Vroeger, lang geleden, dacht ik dat iedereen daar naar keek en me afkeurde. Mijn God, ben ik blij dat ik 40 ben!!! Tuurlijk had ik liever een perzikhuidje gehad, maar dat heb ik nu eenmaal niet... Toch heeft geen enkele man ooit een opmerking gemaakt over mijn huid... Ik ervaar steeds meer dat als ik mezelf wat zelfbewuster opstel, ik ook op een heel andere manier behandeld word. Als ik grenzen stel, word ik meer gerespecteerd. En door zelf grenzen te stellen, leer ik ook de grenzen van andere mensen meer te respecteren. Het is een moeizaam proces, dat geef ik toe. En ik schreeuw vaak veel te hard om dat respect af te dwingen, maar dat is alleen omdat die innerlijke stem, die zegt dat alles mijn schuld is, nog iets te nadrukkelijk aanwezig is in mijn hoofd. Ik hoop dat ik ooit niet meer hoef te schreeuwen... Zo , ik ben moe en hoop dat het een beetje duidelijk is. Fran
