Francesca

Trees, Gij bespeurt geheid, enige vorm van gegeit!

Soothe is ook echt, Anjo. Hele mooie stem heeft'ie!

Thanks, Anjo! Hoe schrijf je wile? while? (wasn't worth wile?)

Then, she met a man called Water Doedoedoedoedoe He was a really cool guy Doedoedoedoedoe But he was too, too, too shy Doedoedoedoedoe So he wasn't worth wile... Doedoedoedoedoe

Nee, lieve Anjo, niet de feesten. Gewoon jeweetwel (en dan bedoel ik geen drank). Watertje: de tekst ligt al voor je klaar! Doedoeën maar! Ik zing wel!

Luchtgitaar? Echte gitaar? Oké, water! Play the blues! Well, there was a Belgian woman Doedoedoedoedoe She was so very sad Doedoedoedoedoe . She lived in a virtual world. Doedoedoedoedoe And that was too bad. Doedoedoedoedoe

Piepie, dat doe ik ook. Zucht. Ik geloof dat ik heel dringend nog eens.........

Ehm... Je bent dus niet zielig. Oké. Ehm. Oké. Water is dus niet zielig.... Euh...

Durref ik niet hoor, Piepie.

Ik snap mezelf vaak niet. Ik snap niet waarom ik nou zo graag een gesprek wil aangaan met iemand die bewust en consequent mijn forumnaam verkeerd spelt. Het zal wel masochisme zijn, zeker? En dan kom ik er ook nog eens "kortlonterig" uit omdat ik de reactie en het misplaatste grapje niet fijn vind en dat ook nog eens laat blijken. Hmmm. Wat zegt dat nou over mezelf? Het is dat ik geen paard ben, maar anders zou ik daar een keer heel diep over willen nadenken... Ik geloof dat ik eenzaam ben. En dat dit eigenlijk ongezond is, dit hele virtuele gedoe. En dat ik maar een keer terug moet naar de echte wereld. Die alweer bevolkt is met mensen die me niet begrijpen... O jee, en nu ben ik weer zielig.

Benthe, zo kunnen we bezig blijven tot Sint-Juttemis. Lees wat je wilt. En laat mijn Picassofiguur er maar buiten.

Ik kan alleen zeggen dat ik 2,5 jaar geleden nog zat te denken dat ik misschien schizo was of zo, en dat ik nu tenminste weet dat dat niet zo is. Bovendien kan ik nu de vinger op de zere plek leggen. Die zere plek blijft wel zeer doen, maar ik begrijp het nu wel. En ik ben er ook van overtuigd dat er ooit een korst op die zere plek gaat komen, en misschien zelfs eelt, en dat geeft me moed. Meer kan ik daar niet over zeggen.

Gewoon schrijven, hoor, Karinneke!

Ik heb ook helemaal niks denigrerends gelezen in je bericht, Benthe. Het zijn vragen die ik me zelf ook stel. Alleen zie ik hoe in deze tijd van psychologisch inzicht mijn zussen bijna net hetzelfde doen (deden). En wat daar de gevolgen van zijn. En hoe de cirkel weer bijna rond is, zelfs nu nog.

Ik kan alleen voor mijn eigen ouders spreken, maar die hebben de oorlog meegemaakt toen ze tieners waren, daarna nog meer armoe en ellende. Die waren daar niet mee bezig. Mijn vader had wel psychologisch inzicht (gezien in het licht van die tijd), mijn moeder niet. Die overleefde ook maar, denk ik. Volgens mij heeft ze zo ongeveer 77 jaar in angst geleefd. Ze was zo onveilig gehecht als de pest, en kon met geen mogelijkheid een moeder zijn. Mijn vader deed zijn uiterste best om zowel ons te sparen als te overleven met mijn moeder. Tja, wat wil je dan... Alleen heb ik wel geleerd om mijn eigen verdriet ernstig te nemen. Ik heb er namelijk NIET om gevraagd om geboren te worden en overgeleverd te zijn aan de genade van een vrouw die met geen mogelijkheid een moeder kon zijn en me ook duidelijk niet wilde (later dan weer wel). Dat onderscheid heb ik leren maken door therapie, en daar ben ik blij om. Het is heus niet allemaal verwijt, het is gewoon verwerken en daarna verder gaan. Of dat althans zo goed mogelijk proberen met alles wat je met je meedraagt.

Delta: Get over yourself! Potjandorie!

Nou Safi, volgens mijn vriendin kiezen we onze ouders zelf. Maar ik voel dat de woede stilaan uitgewoed is. Vind ik fijn. Kan ik eindelijk mezelf beginnen zijn. Haha, en het rijmt nog ook!

Voelde wel goed, Benthe. Ik zat me er zo'n beetje tegen te verzetten, maar toen dacht ik: Hij heeft gelijk. Dus heb ik mezelf weer bij elkaar geraapt, en dat lukt redelijk. En natuurlijk raak je het nooit kwijt, maar het is wel fijn als je die andere kant ook ineens weer kunt voelen, maar dan met je eigen inzichten en levenservaring erbij, dus niet zomaar papegaaien.

Weet je, Benthe, ik zat dinsdag vreselijk te flippen en voelde toen ineens mijn vader in me wakker worden. En daar was ik wel blij om eigenlijk. Misschien laat ik mijn moeder stilaan achter me, zodat er ook plaats komt voor mijn vader. Dat is nu net het voordeel van de boel uitspitten en boos zijn en je woede ook ventileren. Dat er weer plaats is voor de "goede ouder".

Dag Bammie!

Ja, BB, het zit gewoon in je en je wilt het niet, maar het zit er wel. Gekke gewaarwording om ineens je moeder of vader in jezelf te zien. Ach ja, zolang we maar ons best doen...

Hoi Dani, Ik voelde me ineens schuldig. Raar, hoor. Maar ze had ook wel haar goeie kanten (alleen vergat ze die inderdaad vaak...). Is een gevoelig onderwerp hier. Pfffffff. Fran

Onder andere, BB. :wacko:

Godzijdank, niet. Hoewel... Soms komt ze weleens in mij naar boven.