Rudy

Cyntia er zijn genoeg koude drankjes en dorstlessers in de handel anders dan bier. Weer die oude gewoontes en tradities doorbreken. Niet meer gewoonte getrouw alcohol drinken, maar een alternatief. Wat ik deed was kijken naar de momenten dat de zucht voorbij kwam. Op die manier heb ik inzicht gekregen in de mate en gewoonte van mijn drinken. Maar ook inzicht in allerlei kleine irritaties die ik nooit uitte en uiteindelijk leiden naar een borrel. In feite gaat het om oude normen en waarden aan een onderzoek te onderwerpen en te veranderen daar waar nodig.

Druuna ik heb de rust gevonden waarnaar ik een levenlang heb gezocht. Ben tevreden met wat ik heb. Sta stevig in de relatie, ben gestopt met vluchten. Het komt er op neer dat ik mijn eigen waarde heb terug gevonden. Mijn identiteit hervonden. Ik ben er dankbaar voor.

Sara, dicht bij jezelf blijven en vertellen uit eigen ervaring is de meest betrouwbare bron. Je kwetst daarmee zo min mogelijk mensen en laat ze in hun waarde.

Sara heb vertrouwen in de medicijnen die je neemt. Wel de voorgeschreven dosis aanhouden. Je hoeft niet als martelares door het leven te gaan. Als het medicijn jou helpt het leven op dit moment beter aan te kunnen is dat prima. Er komt een moment dat je aanvoelt ook zonder te kunnen, of langzaan afbouwen. Maar nooit zonder de arts te raadplegen. Bedankt voor het kompliment. Ik vind het fijn dat ik je kan helpen met mijn berichtjes.

Tijd is eigenlijk onbelangrijk in dit hele proces. Het gaat een levenlang door. Het is iets wel om trots op te zijn. Voor mij is iedere dag zonder drank weer een feest.

Afgelopen (1)september precies negen jaar niet meer.

Druuna, blijven praten, blijf zeggen wat je moeilijk vind. Blijf in gesprek dan raak je niet geissoleerd. Mij alléén voelen wakkerde steevast de trek aan.

Een kopje thee en een dropje kan geen kwaad. Het gewicht herstelt zich later wel weer. Belangrijk is nu vol tehouden, droog te blijven. Oude patronen doorbreken. Juist op momenten die zucht met zich meebrengen niet drinken. Zoek afleiding.

Druuna, de trek komt maar belangrijker, gaat ook weer weg. Goed dat je refusal neemt. Jammer dat je man niet de moeite neemt in jou bijzijn wat anders te drinken dan bier. Weet hij van jou problemen? Vertel hem over je moeilijke momenten, die zijn niet van je gezicht af te lezen. Hij weet anders niet wat je doormaakt.

De scheiding is feitelijk het begin geweest van mijn herstel. Ik was ineens op mijzelf aangewezen. En dat valt niet mee als je op 50jarige leeftijd nog kinderlijke trekken vertoond. Ik bedoel, niet volwassen bent geworden en nog steeds op de ander moet leunen. Ik moet haar daarvoor bedanken. Bedankt.

Ja Bol en een holster om met twee pistolen.

Tussen de bedrijven door heb ik gisteravond de vrije val van Will mee beleefd en gedacht, die komt wel weer op zijn pootjes terecht. Goed dat vandaag nog eens wordt ingegaan op wat een terugval met mensen doet. Niet bespreken hoe de ander had moeten handelen, nee, zeggen wat je heeft geraakt. Het is vaak de eigen angst die wordt verwoord. De angst voor een terugval. Zelf pas gestopt schrok ik me een beroerte als iemand terug viel. Mensen een uur uit de kliniek na een behandeling van negen maand en de eerste de beste kroeg in. Of van de brug afspringen. Gaan hangen aan een touw, ik heb het meegemaakt. Ik heb mensen die weer terug dronken moed ingesproken, gewaarschuwd, uren aan de telefoon gehangen met als resultaat dat het "slachtoffer" zich smorgens niets herinnerde van het gesprek. Ik besefte dat het mijn eigen angsten waren die ik uitsprak naar anderen toe. Een belangrijke ontdekking, voor mij althans. Iedereen is verantwoordelijk voor wat hij doet en laat, verantwoordelijk voor zijn keuze en beslissingen, ook naar derden toe. De ervaring heeft me geleerd dat een drinkend alcoholist onbetrouwbaar is en een gesprek onmogelijk. Eenmaal het besluit genomen te gaan drinken is er geen terugweg meer. Los laten is het advies, los laten is wat anders dan in de steek laten. Ik wil nog even benadrukken dat alles, ongeacht de afloop, tav Will is gezegd of gedaan, goed is. Will de tijd dat je droog hebt gestaan is nooit weg. Je kunt er je voordeel mee doen. Ik zou opnieuw beginnen tellen. Ik heb in hetzelfde schuitje gezeten. Mijn vrouw wilde niet verder met mij. Ik had haar te vaak en te diep gekwetst. Ondanks dat, liet ze de deur op een kiertje. De schok en de pijn toen het bericht van de scheiding mij bereikte was zo groot, dat ik ben gaan drinken. Daarmee hielp ik mijn exgenoot steviger in het zadel. Ik bevestigde met mijn drinken dat zij de juiste beslissing had genomen. De deur ging definitief opslot. En als ik nu terug kijk vraag ik me dikwijls af waarom zij 23jaar bij mij is gebleven. Want met een drinkend alcohlist valt niet te leven. Ik denk dat liefde en houden van daarbij een rol heeft gespeeld. Ik wist die emotie niet te beantwoorden. Mensen blijven om de meest uiteenlopende redenen bij elkaar heb ik begrepen. Maar dat is een ander hoofdstuk. Will ga goed ga nuchter.

Drup veel plezier met je korte kopje.

Hoy Dimph, angst en de minderwaardigheid speelt een belangrijke rol mee naar de vraag om hulp. Blijkbaar zitten de antwoorden van vroeger zo diep dat de angst overwint. Wat wij moeilijk kunnen? Ik denk dat hierin een reeks van factoren een rol speelt. Ik praat voor mijzelf als ik zeg dat ik aan de basis niet geleerd heb mijn emotie te tonen en gevoel te uiten. In de kiem gesmoord zeg maar. En het opgedrongen leven van de opvoeder gaan leven. Afhankelijk gemaakt en de boodschap mee gekregen dat ik niets voor stel, of waard ben. Dat is nauw verbonden met wat jij al beschrijft over angst, mensen, zoals het kind niet in zijn waarde laten, niet zeuren, geen tijd hebben, niet gedrag corrigeren maar iemand afrekenen op de persoon. Geen grenzen leren verkennen zoals angst goed begeleiden, alleen maar banger gemaakt. Al bovengenoemde negatieve factoren hebben vroeger een belangrijke rol gespeeld. Pas nadat ik stopte met drinken is me duidelijk geworden waar de schoen wringt. Je kunt volgens mij ondanks slechte ervaringen vroeger ,later, best wel door blijven ontwikkelen. Maar ik ben op mijn 18de gaan drinken en daarmee de ontwikkeling stop gezet. De gevolgen waren desastreus te noemen. Ik ben in een overlevingsrol beland waar gevoel en emotie nauwelijks een rol speelden. Liefde bestond niet, houden van was voor mietjes. Puur op karakter heb ik geprobeerd het tij te keren. 35Jaar lang strijd geleverd met nul punt nul resultaat. Het spiritueel programma van de AA heeft min of meer mijn leven gered. Daarin stond precies wat mijn ouders me vergeten waren te leren. De AA vergaderavonden werden avonden om te oefenen wat ik in de praktijk nauwelijks durfde aan te pakken. Het begin was zwaar Dymph , veel werk verricht om enig inzicht in mijn situatie te krijgen. Soms dreigde ik gek te worden van alle emoties die mij overvielen. AA werd het begin van hernieuwd contact leggen met mijn medemens. Verder heb ik veel gehad aan de professionele hulp. Deze mensen stonden altijd weer klaar om mij op te vangen als ik weereens in de goot was beland. Iedereen heeft weer een andere aanpak om zijn of haar ware identiteit te achterhalen. En dat is goed zo. Als je maar bezig bent met het niet te onderschatten probleem verslaving. Waar je ook begint in dit proces of wat je ook aanpakt, uiteindelijk kom je altijd weer bij jezelf terecht. Bekijk problemen niet van een afstand, maar stap er middenin. Niet rationeel maar raak emotioneel betrokken bij het probleem dat speelt. Deze aanpak heeft voor mij resultaat gehad. Dymph blijf dicht bij jezelf. Hak het proces waarin je zit in kleine stukjes. Circeltjes die allemaal moeten worden doorbroken. Sta regelmatig stil bij de dagdagelijkse momenten, een menselijk gebaar waardoor men een beetje smelt van binnen.

Waarom verbergen wij ons juist op momenten wij hulp het hardst nodig hebben. Is het een kwestie van wantrouwen? Als een gewond dier kruipen we in holen en spleten waar niemand ons ziet. Zoeken de eenzaamheid op, eenzaamheid waar wij bekend mee zijn, mee kunnen omgaan. Is het wel waar dat wij werkelijk met de ontstane geestelijke kwetsuren kunnen omgaan.? Is verstoppertje spelen wel zo goed. Hebben wij niet liever mensen om ons heen die een troostend woord spreken of meeleven zodat de pijn en het verdriet draaglijker wordt.? Ik kroop weg als het leven pijn deed, niet wetend dat er mensen bestaan die bereid zijn lief en leed met elkaar te delen. Met de juiste ingesteldheid troost brengen en weten wanneer ze moeten zwijgen. Ik kroop weg in plaats van te delen. De pijn verdoven koste me sloten drank. Langzamerhand ben ik uit mijn schulp gekropen. De juiste mensen leren kennen waarop ik kan vertrouwen. De pijn en het verdriet van een scheiding of afscheid, verbroken relatie laten zien en erover leren praten. Met de nadruk op "leren" want ik moest in het begin mezlef aanranden in gezelschap een traan te laten. En leren het hart te laten spreken. Sindsdien ik mijn gevoel en emoties deel, heb ik geen drank meer nodig. Goed weekend allemaal, ik ga eraan beginnen. In de zon in de tuin. Will ga goed, ga nuchter. Vraag om wat je nodig hebt.

Witte merci voor je reactie. Heb een fijn weekend.

Hoy mensen, bedankt voor het reageren, we zijn weer in het land. En mijn bericht, in de vroege ochtend geschreven, nog eens nagelezen. Ik heb dat nodig, schrijven, om duidelijheid te krijgen in wat er met me gebeurt en waarom. Eenzaamheid Kate, daar manipuleer ik mezelf in door niets meer te zeggen. Vroeger altijd al gedaan, met de gedachte, wie kan mij in hemlesnaam nu nog helpen, ik kom er zelf wel uit. Mensen die mij willen omarmen, of vragen wat ik nodig heb, houd ik op afstand. Net als vroeger word ik zelfs kwaad. Hoogmoed komt voor de val. Het gebeurt maar zelden dat ik zo diep weg zink,meestal houd ik grip op de zaak en na de broodnodige inzichten herstel ik snel. Blijf praten roept mijn vrouw, soms schudt ze even aan me maar laat mij verder met rust. En zo is het in werkelijkheid, blijven communiceren verbreekt de stilte en de eenzaamheid. Eenzaamheid waarin ik me vroeger terug trok en waarom ik veel drank nodig had. Ik sta, zoals je schrijft Dhendro, weer in de overlevingsstand. Maar het grote verschil is dat de liefdevolle kant het wint van de duistere elementen, zoals negatieve karaktertrekken die ik grotendeels achter me heb gelaten. Geleidelijk aan is tijdens de voorbereiding naar de midweek Texel de ergenis opgelopen. Ik heb mijn mond gehouden, ik dacht, op de plaats van bestemming zien we wel verder. Maar aldaar werden mijn ergenissen bevestigd en van kwaad werd erger. Eigenlijk was ik heel kwaad op mijn vrouw en dat is er nu dan ook wel uit gekomen. Herkennen en verwerken met een happy end. Ik houd de laatste vakantie dag in heriinnering en niet de voorgaande minderen dagen. Het was een prachtige dag. Desalniettemin hebben de mindere dagen mij inzicht gegeven in de problemen van dat moment. Zoals al geschreven gebeurt iets, nooit voor niets. Blondie je gaat goed, nu en dan lees ik stukjes over je ontwikkeling en de hulp die jij daarvoor hebt gevraagd en met beide handen aangepakt. Alléén dit forum is onvoldoende om inzichten in jezelf te krijgen, daarvoor is meer nodig. Ik heb bewondering voor de manier waarop jij jouw verslaving te lijf gaat. Ga goed Blondie, ga niet te snel. Je hoeft niet meer te presteren om erbij te horen. Neem op tijd rust, ieder uur van de dag bezig zijn met problemen is niet nodig. Er is moed voor nodig jezelf binnenste buiten te keren. Op den duur voegt het alleen maar kwliteiten aan je leven toe. Goed voor Hetzelf, maar ook voor je omgeving. Kalmte Moed en Wijsheid is wat ik je toewens. Ik zelf moet eigenlijk de rommel van de afgelopen week opruimen, maar kies voor buiten. Lekker in het zonnetje. Goed weekend allemaal.

Thema, Verwerken. Lieve mensen. Alaine goed dat je even stil staat bij dat winkelmoment. Ook dat is verwerken. Terug voelen hoe het vroeger is geweest en hoe ga ik nu met diezelfde situatie om zonder erbij te drinken. Soms een vervelend moment maar als je er naar durft te kijken, leerzaam en het lucht op, geeft achteraf een goed gevoel. Ik, die dacht na negen jaar niet drinken alles alwel te hebben verwerkt en nog eens over gedaan zonder drank, ben deze week hard tegen een onverwerkt stuk verleden aangelopen. Ik verblijf momenteel met mijn vrouw op Texel, waar ik vroeger regelmatig naar toe reed om bij te tanken. Geestelijk was de bedoeling, maar ik belande steevast in de kroeg. Niets kwam uit mijn handen, nergens ging ik naar toe. Ik nam me per dag voor veel te gaan doen maar op het moment ik ergens wilde binnen gaan werden de drempels zo hoog en kreeg ik een groot onbehaaglijke gevoel, keerde om en verdween in de kroeg. Ik durfde niet. Ik belande in een toestand waarin ik niets meer voelde en alles langs me heen ging. Ik wilde een positieve draai geven aan mijn situatie maar stond machteloos. Alschrijvend voel ik de duisternis die me dagenlang in zijn greep hield, mij omsloot. Drank was het enige lichtpunt in de somberheid die me omringde. Nu weer terug op Texel ben ik een paar dagen lang in de greep geweest van diezelfde duisternis. Ik voelde me slecht niet wetend hoe het tij te keren. Ik val stil, zeg niets meer en niemand die nog tot mij kan door dringen, eng om mee te maken. Mijn vrouw heeft lijsten vol met aktiviteiten die wij kunnen doen en die opsommend verzink ik steeds dieper in mijn somberheid. Ik kom in dezelfde situatie terecht als vroeger, ik ben aan het verwerken alleen begrijp ik zelf (nog) niet wat er om me heen gebeurt. De drempels ergens naar toe te gaan zijn weer metershoog, het onbehaaglijke gevoel en de bijbehorende zucht naar drank is terug. Goh wat voel ik me slecht, mijn vrouw voelt zich slecht door mijn onbegrijpelijke gedrag. We hebben gepraat maar ik kan de vinger maar niet op de zere plek leggen. Tot vannacht, ik ben opgestaan en mij flarden van ons geprek herinnerde. Stukje bij beetje werd mij duidelijk wat er aan de hand is waarom ik me zo slecht voel de laatste paar dagen. Ik ben aan het verwerken, dezelfde gevoelens van mijn vroegere verblijf op Texel overschrijven, aan de hand van talloze gebeurtenissen, die van NU. Als een negatief schuiven ze over de dagelijkse gebeurtenissen. Goh wat een opluchting er achter te zijn wat mij uiteindelijk dwars zit. Ik heb mijn vrouw wakker gemaakt en verteld wat ik nu weet. Rudy zegt ze, gelukkig voor jou, want ik was je kwijt. Je bent er weer. Maar hoe nu verder. Ik heb me de laatste dagen laten leiden door plannen van mijn vrouw zonder zelf al te veel innitiatief te nemen. De enorme lijst met aktiviteiten schrok me af, lichtelijk in paniek. Ik verweet haar egoisme, geen rekening houdend met mijn lichamelijke beperkingen, maar sprak het niet uit. We zien wel hoe het schip strand, dacht ik. Ik nam een onverschillige houding aan. En daar gaat het fout, het schip is gestrand. Op het moment ik niet meer overleg, de touwtjes uit handen geef, maar meeloop, gaat het fout. Door zo;n houding aan te nemen is een groot deel van mijn leven aan mij voorbij gegaan, inhoudsloos. Ik miste het kontact tussen mensen onderling met de gevolgen van dien. Naar nu blijkt heb ik veel informatie nodig. Ik kan dan makkelijker een keuze maken. Op het moment ik keuze heb gemaaakt voelt het een beetje van mij en niet als opgedrongen door een ander. Veel informatie werkt voor mij drempel verlagend. Het opent deuren die voorheen gesloten bleven. Omdat wij mensen min of meer in hetzelfde schuitje zitten wat verwerken aan gaat, vond ik het wel zinvol dit met U te delen. Ook lichamelijk heeft het voordelen te onderzoeken waar de schoen wringt. Het pijlijke gevoel tussen borst en buik is weg. De ademhaling heeft zich hersteld. Het vermoeide gevoel verdwenen. De somberheid verandert in een optimistische gestemdheid. Vandaag de laatste dag op Texel. Iets gebeurt nooit voor niets. Ik maak er een mooie dag van en ga er aan beginnen. Nuchter.

Hey Witte hallo mijn vrouw staat te popelen om te gaan slapen. En dat doen we altijd samen...... slapen. En wat ik allemaal nog moet doen voor ik erin lig.! Zal het maar niet vertellen. Een normaal mens heeft er een dagtaak aan. Witte tot een volgende. Ik sluit af.

Dankje Rapilos een weloverwogen stap moet ik zeggen. Als ik nu niet ga, mis ik denk ik de boot. Heeft ook met leeftijd, verzekering zorg en financien te maken. en niet te vergeten mijn gezondheid. De laatste uitslagen van onderzoeken waren goed. Besluiten te verhuizen was al tijden een gevecht tussen hoofd en hart. Uiteindelijk heb ik geluisterd naar mijn hart. Ik kan langzamerhand op mijn gevoel vertrouwen. Prima ontwikkeling denk ik. Wij hebben het goed samen.

Ik ga me maar eens voorbereiden op een degelijk ouderwetse nachtrust. Tot een volgende. Laat de eerste staan en alles komt goed. :heart:je voor jullie allemaal.

Lijden is de basis voor geestelijke groei. Lijden verwerken uit bv het verleden. Het moet geen lijdensweg worden.

Och hemeltje lief ben ik vergeten dat Normaal op treedt. Nee hoor Sara is maar een grapje. Ik ben nog nooit naar Normaal geweest. Misschien kunnen we samen nog een bak koffie doen met taart ergens in een leuke tent of desnoods ameh voor ik definitief vertrek? En waarom wordt jij daar een opvallende verschijning. Gewoon een vraag uit nieuwsgierigheid?

Tobbertje Stoppertje of wordt hetToppertje stop met vechten maar aanvaard de situatie waarin je je blijkbaar niet thuis voelt. Vanuit het aanvaarden schep je ruimte. Met vechten geef je voedign aan je problemen. Ze worden alleen maar groter. Maar ik begrijp wel dat je enige vechtlust aan de dag wilt leggen om de klus te klaren. En dat is een voornemen waar je mee verder kunt. Je staat er niet meer alleen voor. Ik wens je sterkte.

Hey Rapilos het laatst wat ik van je heb gelezen was dat je bent verhuist en het daar goed naar je zin hebt en dat vind ik fijn voor jou. Over verhuizen. Sinds vandaag heb ik na lang wikken en wegen besloten naar Belgie te verhuizen. Ik verkoop mijn apartement en vertrek uit de achterhoek. Ik laat er niets achter. Heb er veel leed meegemaakt maar ben ook weer opgekrabbeld uit de missere. Het voelt eerder als een opluchting. Dus het wachten is op een koper en dan doe ik de deur achter me dicht. En begin aan een nieuw hoofdstuk.