fleurtje

Sorry..iets te laat met mijn reactie.. Wordt een herhalen van. Was niet de bedoeling

Ik moet Mups beetje bijtreden. Kan ook niet de volledige puzzel maken. Maakt het iets moeilijker om in te schatten welke weg je het beste inslaat. Een weg zonder alcohol natuurlijk maar dat bedoel ik niet echt. Je lijkt me een beetje in shock. Wat natuurlijk zou zijn...ik geloof dat iemand zich op die manier automatisch beschermd. Maar ik vraag me ook automatisch af of je het allemaal dragen kan. Hoop dat je wat kan slapen

quote: Originally posted by: borretje Fleur; Nog een keer.. Lieverd ik kan dat nu niet uit leggen. Zo was toch duidelijk? Het is einde oefening.. Done.. Uitgeraast.. Uitgevecht.. Sterker, niks meer te winnen.. Ik moet accepteren...aanvaarden..kwijt..weg en over.. Je hoeft het niet uit te leggen als je niet wil borrie maar de reden waarom ze net zoiets beslissen is wel belangrijk natuurlijk. Als je de echte reden kent kan je pas ook echt vechten gaan. Er valt altijd iets te winnen liefje..bij elke deur die sluit gaat er een raam op een kier.. Niet opgeven en al zeker jezelf niet opgeven. Moet je héél zwaar vallen nu. Ik weet niet hoe ik reageren zou in zulke situatie. Denk dat ik in stukken breek. Je kind weg is als een stuk uit je ziel snijden maar ik kan niet echt geloven dat dit het einde is. Niets is zeker

quote: Originally posted by: borretje Borretje Niet gaan hangen hoor..op basis van wat heeft BJZ die beslissing gemaakt? Ik lees het niet terug.. Als je het wil vertellen natuurlijk. Ik krijg sommige puzzelstukjes niet in elkaar

Ga ik weer lopen quoten

quote: Originally posted by: Niets Goeie avond allemaal, ik meld me ook weer eens. Ik lees af en toe nog wel met jullie mee hoor, maar heb even niet gereageerd. Het gaat hier allemaal zo snel en jullie maken allemaal zoveel mee (positief, negatief, veel verdriet, vrolijkheid, moeilijkheden en trekmomenten), dat ik het soms moeilijk vind om te reageren of om me te melden. Wilde toch even melden 5 weken en 2 dagen droog, met moeilijke momenten, verdriet, maar ook veel besef en blijheid. Tja stoppen is niet makkelijk, maar heb een flinke stok achter de deur gevonden om niet te drinken. Na 6 weken ziekmelding, 2 dagen per week bij de Brijder, maatschappelijk werk, lifestyletraining en veel bijwerkingen van de Ritalin had ik vandaag mijn eerste halve werkdag op AT basis. Heel duidelijk kwam naar voor dat het vertrouwen en de goodwill van het team weg is (ook logisch) en ze laten duidelijk merken dat ze me liever kwijt dan rijk zijn, wat niet heel positief werkt. Maar ik laat me niet uit het veld slaan, vertrouwen terugwinnen kost tijd, veel tijd. Bij thuiskomst brief van het CBR dat ze twijfelen aan mijn rijbevoegdheid en ik bijna 1000,- moet betalen voor bloedtesten en psycologisch onderzoek, als blijkt dat ik mijn rijbewijs terug mag dan moet ik nog 720,- betalen voor de EMA. Besef al een tijd dat ik mezelf in de nesten heb gewerkt en dat het heel lang zal duren voor ik alles weer op de rit heb. Maar dat is niets bij wat ik hier af en toe lees, pfff! Ook veel positieve dingen hoor, heb veel nagedacht over mezelf: waarom cijfer ik mezelf weg, waarom wil ik anderen pleasen, waarom gun ik mezelf niets, waarom leg ik de lat altijd zo hoog dat ik mezelf altijd teleurstel. Belangrijk is dat ik weer wil genieten, weer tijd voor mezelf kan hebben, niet alleen maar mezelf over de kop werken en mezelf niet voorbij rennen, dan gaat het alleen maar mis. Sorry voor mijn lange verhaal over mezelf Ik wens iedereen heel veel sterkte!!! Het is een lange weg vol met hoge bergen en hele diepe dalen, alcohol lijkt soms even te verlichten, maar is absoluut niet de oplossing, maakt het vaak alleen maar erger! :present:Niets WOW!!!!!!!!! Superknap van je!!!!!!

quote: Originally posted by: Mupke Ik begrijp het. Je medeleven met hem en zijn bijna onmogelijke situatie siert je. Tegelijk denk ik, het brengt zoveel onrust met zich mee voor jou als je hem spreekt. Loop toch door lieverd. Erken je onmacht en loop door. Ik denk dat ie me aansprak op aandringen van zijnen vriend. Was al op hem gebotst toen ik met collega iets in de winkel ging halen om te eten. Hij zei goedendag, ik negeerde hem. Hoorde vriend van hem vragen of ik zijn ex-vrouw was en zei dat ie met me praten moest. Ik hoorde hem zeggen dat ik zoiets niet wou. Toen was ie weg. Normaal laat ie me ook met rust hoor. Hij roept dan wel een een keertje maar verder niets. Toen we terugkwamen van de winkel stond ie me op te wachten net voor het werk. En bleef aandringen op vijf minuten. Dan zeg je vlug..wat moet je nou?..en dan ben je vertrokken natuurlijk. Weet nog altijd niet wat ie van me moest. Zijn vriend stond iets verder te wachten blijkbaar. Hij verontschuldigde zich voor de fouten die hij had gemaakt. Geloof ik ook maar het was maar een aanzet tot. Ach ja, tegenkomen zal ik hem nog zeker. Werk te midden van zijnen habitat. We zien wel.. Ben soms toch ook een beetje bang hoor. Niet dat ie me ooit iets heeft aangedaan..maar gewoon..als je zo diep zit vind ik mensen moeilijk in te schatten. Ach ja..kous is af

Ik vind het vooral triest voor haar en voor hem denk ik. Ik weet dat hij hopen van haar houdt maar geen uitweg ziet. Hij is van vreemde afkomst wat, laat ons eerlijk zijn, in de meeste gevallen meer tegen je werkt dan met je mee werkt. Dus kans op werk is zo goed als nihil. Hij leefde drie jaar zo goed als op straat. Daar terug uitkrabbelen is niet onmogelijk maar nou ja in zijn situatie zo goed als. Ik weet dat ik hem niet helpen kan, ik wil me daar ook niet aan wagen. Maar je handen volledig lostrekken van iemand waarvan je weet dat hij mooi vanbinnen is maar verzuipen gaat is confronterend. Maar helpen doe ik niet..dat is geen optie. Houden van wel (niet in de love love way natuurlijk). Vogel voor de kat. Het enigste wat nog meer pijn doet is de paniektoestand van dochter als ze hem ziet. Het is naar de maan denk ik. Ze heeft nog wel een goed contact met haar halfbroertjes dat wel.

quote: Originally posted by: Gunn He he, en dan is 't alweer bij tienen. 'k heb zo gruw'lijk de neiging om al naar bed te gaan. Niet omdat 'k moe ben, maar omdat 'k me verveel. Nou dames, doe 'ns een suggestie. Wat zou 'k nu nog kunnen doen? Mijne poets, strijk, afwas,....doen?

Muzieknootje? Is wel beter hier. Het trekken is zo goed als gepasseerd. Met niemand echt doorgepraat en toch waait zoiets wel wat over. Vandaag met het openbaar vervoer naar het werk. Regen..bah.. Hopen dat ik hem niet tegenkwam. Gelukkig niet..

Jij roept, ik kom

Val gewoon tussendoor. Gelezen, weinig te zeggen. Tientje, fijn dat je nog een leuke dag had! Moet wel zwaar wegen zo..

En ze is al wakker Nu ja...kippebil... Toch mee weg, al veel te laat

achterlijk gepaf?? Poeh!! Goedemorgen en ook weer goedendag Von nog aan het slapen zie ik..die neemt het er nogal van Dikke voor als je wakker wordt. Schildpad kruipt naar buiten toe op zijn gemak en de dees gaat dan wel niet kruipen maar eerder slenteren naar de douche. Sowhat, Mups, Zuske en natuurlijk Borretje.. Nog een superdikke bedankt voor de reacties gisteren. Misschien vergat ik dat ergens tussen mijn woedevlaag. Dacht dat ik me daar slecht over ging voelen maar eigenlijk doe ik dat nog steeds niet. Laters

Ik las het ff anders Ik bedoel dat ik niet graag gestript zou worden om dat terug helemaal in elkaar te worden gezet. Misschien moet zoiets wel maar ik ben meer van het type..Hups kastje in en deurtje toe. Ik kan ook niet zo goed om met teveel verhalen van anderen als ik geen raakpunten vind. Die zoek ik veel verder dan enkel het alcoholprobleem. Heb ook moeite met het lezen van mensen..daar geraak ik dan teveel energie in kwijt. In hoe een ander denkt, voelt, ziet, is.. Voel me soms wat vreemd in deze wereld Ik ga mijn bedje even opzoeken.. Het gevoel is nog niet helemaal weg. Zal morgen nog wel ff nazinderen. Ben ik vast ook weer een stuk bezig met hoe ik eerder reageerde op het forum.. Wat een ellende al die mixed emotions. Bedankt voor vanavond borretje

quote: Originally posted by: borretje Quote; Maar ik vraag me dan af in hoeverre je dan net niet vlugger de neiging hebt om je sterker voor te doen. Dacht ik in het begin ook. Mij krijgen ze niet klein, zoiets.. Wedden dat je verliest? Echt je gaat. Plat op je bek. En met je billen bloot. Brrr Fleur, das niet leuk.. Ik denk dat ik het genant zou vinden...

quote: Originally posted by: borretje Ik heb al nazorg Fleur. En ik niet alleen trouwens, mijn hele gezin. Mijn hele gezin heeft onder mijn verslaving geleden. Ook toen hun in de rust vielen ( hoe erg, om dit te schrijven..maar het is voor een goed doel denk ik dan maar..) omdat ik een half jaar vertrok. Ook zij zijn in behandeling geweest en ook in de nazorg betrokken. Wij hebben een gezinstherapie gevolgd, kids en man dus erbij betrokken. Daarnaast heb ik therapie en trainingen voor mezelf gevolgd. En ik heb nazorg ambulant alleen voor mij ernaast. Dat bestaat uit: 2 x wekelijks persoonlijk melden bij verslavingszorg en gesprekken vioeren, hoe het gaat..of niet gaat, whatever.. Ik kan 24/7 bellen met een contactpersoon van verslavingszorg.. En ze komen elke week bij me thuis, hoe ik er thuis bij zit..jawel.. Oei dat heb ik fout begrepen dan. Dacht dat de nazorg juist te wensen overliet. Dacht dat je daarom nog regelmatig in gevecht was met jezelf.

quote: Originally posted by: borretje Moet wel even bij vertellen nog.. Zo ben ik begonnen in de opname he? Je krijgt steeds meer dingen die je "mag", wanneer je sterk genoeg bent. Maar dat wordt op de proef gesteld. En niet zuinig. Tja het op de proef stellen is misschien meer dan normaal. De ene moment ben je sterk in een bepaalde situatie terwijl je worstelt op een ander moment in net dezelfde situatie. Het eindresultaat moet hetzelfde zijn nl. kunnen omgaan met de situatie op zich. Maar ik vraag me dan af in hoeverre je dan net niet vlugger de neiging hebt om je sterker voor te doen. De natuurlijke drang om te groeien en niet te falen en misschien ook de onbewuste druk die dan meespeelt. Maar misschien denk ik te ver

quote: Originally posted by: borretje Fleur; Ik begrijp dat niet goed. Ik had geen contact toen ik opgenomen was. Mocht enkel en alleen bij mezelf beginnen. Zelfs niet met mijn kinderen, man of wie dan ook mocht ik spreken. GSM inleveren, geen post ontvangen of versturen, geen internet. Alleen ik en de kliniek. Vanaf de grond opnieuw opbouwen. Daarom is het dat ik het moeilijk vind om terug te zijn. Thuis te zijn. Ik ben nu een maandje thuis ongeveer. De hele wereld denderd over me heen. Sta af en toe perplex wat er gebeurd, zoveel. Daarom heb ik, en wil ik nazorg. Om over mijn gevoelens die erbij komen kijken nog maar te zwijgen. Zoveel, zoveel van alles.. Ik geloof dat hij idd meer zorg nodig heeft Fleur.. Ik weet niet of hij contacten had met de buitenwereld toen. Maar net als jij waarschijnlijk moest hij noodgedwongen terug naar zijn oude wereldje. De onderwereld. Kan me iets of wat voorstellen dat het contrast tussen de opname en het nu thuis zijn te groot is. Invloeden van buitenaf zijn meestal de grootste triggers. Jezelf leren en je verslaving leren kennen in een afgesloten wereldje is één ding. Het toepassen in een wereldje waar alles op je neerkomt..goh het is al moeilijk zonder verslaving. Maar kan je concreet zeggen hoe je die nazorg graag ziet? Als je je wensen naar voor kan brengen of kan zeggen wat je juist nodig denkt te hebben krijg je het misschien ook vlugger afgedwongen. Of is dat wishfull thinking?

Ah meetings zijn niet aan mij besteed Marc. Ik hou niet van teveel impulsen. Dat triggert me enorm..

Op welke manier zie jij de nazorg het liefst? Als je al mocht kiezen?

quote: Originally posted by: borretje Fleur; Nu zeg je iets.. Nazorg. Waar was dat te vinden? Dat is nodig hoor, echt. Ik weet waar ik het over heb nu. Ik weet niet goed hoe dat er hier aan toe gaat. Maar denk dat nazorg in zijn situatie zelfs niet voldoende had geweest. Hij moet kappen met iedereen die nog naast hem staat. Hij loopt ook niet hoog met hen op maar het is al dat hij nog heeft. Maar er is nog meer dat meespeelt. Ach ja..maakt niet zoveel uit. Hoop alleen niet dat ie achter mijn adres gaat. Toch blij dat ik het even heb kunnen neerschrijven. Lucht op

quote: Originally posted by: albertina Fleur, ik ben erg onder de indruk, weet niet zo goed wat te zeggen. Ik weet wel dat ik respect voor je heb. Zelf heb ik niet zoveel te vertellen, ben wat verdrietig. Er gebeurt veel momenteel. Ook over mijn vader maak ik mij zorgen. Het hoort bij het leven, dat weet ik wel, maar toch. ik ga vroeg proberen te slapen. Welterusten voor straks. Hoop dat het vlug beter gaat me je vader Tina. Zulke dingen vragen veel energie. Soms schiet je dan vlug tekort in het verzorgen van jezelf. Het komt vast goed.. Blijf sterk hoor

quote: Originally posted by: borretje Fleur; Je vergeet iets. Je kan een alcie niet dwingen meis, dat gaat niet. Dat weet jij, dat weet ik. Zolang hij het niet als een probleem ervaart. Sta je machteloos toe te kijken. Je kan hoog springen, je kan laag springen, zolang hij dat zelf niet ziet. Of wil zien. Dat is het juist..hij weet het wel. Ik zie hem vechten tegen maar hij heeft geen strohalmen meer. Mijn grootste vrees was ooit dat ie in de goot zou liggen, dood, en niemand zelfs zou weten wie ze moesten contacteren. Ik heb geprobeerd mezelf van dat idee los te koppelen. Hij heeft zich drie maand laten opnemen een tijdje geleden. Maar eens buiten, kwam hij in dezelfde cirkel terecht. Geen woonst, enkel verslaafden als vriend. Iedereen heeft zijn handen al van hem afgetrokken. Hij stond te wenen en ik heb hem laten staan. Ik kan hem niet helpen. Anders zuig ik mezelf in zijn wereld. Ik ben boos op hem maar ook verdrietig. Wat je niet ziet kan je niet raken. Soms is dat ook gewoon zo..

Moet er ff af. Dochter wil nog even.. Bedankt voor het luisterend oor En sorry aan de anderen dat ik uit mijn dak ging. Kan het nog steeds niet helpen soms Laters