Avond
Fijne dag gehad..tot ik het forum las.
Ik zie AD niet als een soort van drug. Het is niet iets waar ik persé af wil of af zou moeten geraken omdat het me anders maakt dan ik werkelijk ben. Ik functioneer normaal en tot nu ken ik nog steeds niemand bij wie ze het de strot in duwen.
Blijkbaar staat de hulpverlening op zijn laatste poten. Laten we ons asjeblief niet richten tot therapeuten, crisisopvang, A, B en C. Niemand kent ons beter dan wijzelf. Wat denken ze wel? De ene fout na de andere..tutututututut..fout fout fout.
Laten we het vooral belichten..dat probleem
Laten we onszelf redden. Eigen eilandje...kan best. Niemand die ons begrijpt
Hallooooooooooooo???
Hoe langer hoe erger het wordt.
Misschien is het tijd voor de volgende les..