fleurtje

In alle eerlijkheid...Ik geloof zeker dat jij van tijd tot tijd heel wat op je boterham krijgt. En dat vind ik spijtig voor je. Maar je doet het heel goed vind ik. Je bent een wereld van verschil vergeleken met zoveel jaar terug.

Iedereen die zich hier aanmeldt heeft denk ik wel een probleem of vraagt zich op zijn minst af of hij/zij het heeft met alcohol. Alleen is er meer in het leven dan alleen het wel of niet drinken. Dat weet jij toch ook?

Jij bent vast de enige Agnieta, de rest is decoratie

Soms denk ik wel als jij Smart..als het moet, dan ga ik dood, sowhat? Sinds kort heb ik ook wat met de voetgangerstunnel onder de Schelde. Ik denk het idee dat ik daar niet weg kan me parten speelt. Ik vind het triest.. Het is een te gekke tunnel. Nadia, dat jij het hebt bij het oversteken van straten vind ik dit vet peren in appelsap voor je! Gewoon omdat je dat moeilijk omzeilen kan en je wereld dan heel vlug heel klein kan worden. Heb je gewoon een gesprek (morgen was het toch?) of ondernemen jullie dan al actie? Heb je eerder al aan exposure gedaan? Ik ben zenuwachtig voor straks. Alhoewel ik niet kan wachten om er korte metten mee te maken, zie ik er ook wel heel fel tegenop.

Owh!!! GELUKKIGE VERJAARDAG ROSA!!

Goedemorgen Ik ga dadelijk naar de bakker. Don't like En straks naar de therapeut Don't like Tussendoor opruimen Don't like En waarschijnlijk chocolade eten Like Laters

Ik heb na mijn reis een harttest laten doen, gewoon om zeker er van te zijn dat ik niets aan mijn hart had. Op ie manier kon ik al één iets wegvinken nl dood zal ik niet vallen. Dat de kans op flauwvallen klein is zei mijn therapeut ook. Om alle redenen die jij aanhield Nadia. Dus waarom bang zijn? Tja Dat ik geen controle heb over mijn lichaam maakt me in eerste instantie enorm bang. Ik weet het ook niet echt meer.. Lars, vluchtgedrag is meer dan normaal voor/tijdens een paniekaanval. Als ik aan de kassa sta en ik voel me al niet lekker worden, wil ik zo vlug mogelijk weg. Als de persoon voor mij haar centjes staat te tellen, één voor één, voel ik me zo slechter en slechter worden. Wat niet beter wordt als er mensen achter me beginnen aanschuiven. Ik wil maar één ding en dat is zo snel mogelijk naar buiten. Eénmaal buiten is het een stuk beter. Dat leidt dan weer tot vermijdingsgedrag bv gewoon niet meer naar de winkel gaan of niet meer alleen. Daar moet je echt proberen tegenin te gaan. Dat ga ik nu zelf ook doen. De confrontatie aangaan. Whoop whoop! (not) Ik zou wat Nadia voorstelt eens proberen. Zelf ben ik geneigd in zulke situaties afleiding te zoeken. Het tellen van spullen bv.. Ademhalingsoefeningen deden het voor mij ook niet echt.

Goh Nadia,die trukjes pas ik ook al jaren toe! Ik telde eerst mijn vingers, daarna tokkelde ik berichtjes op mijn gsm zodat ik niet bezig moest zijn met wat ik voelde. Het vervelendste vind ik de derealisatie die me op zulke momenten parten speelt. Om daar aan te wennen kreeg ik nu oefeningen - interoceptieve eposure. Ik heb ze alleen niet zoveel gedaan deze week.. Dom van me. Morgen terug naar de therapeut. Kletsen op de billen vrees ik.

Dat gevoel is heel herkenbaar Lars! Ik voel het bijna als ik je lees. Ik heb nu ongeveer zo'n tien jaar last van paniek. Niet constant..soms heb ik maanden zo goed als geen last. En dan heb ik weer piekweken. Mijn eerste aanval vergeet ik nooit. Ik dacht dat ik dood ging. Ik kreeg twee keer antidepressiva voorgeschreven om de aanvallen in te dijken. Mijn huisarts raadde me aan dit te combineren met therapie maar daar heb ik nooit werk van gemaakt. Nu besef ik dat dat niet zo slim was. Het één kan niet zonder het ander. Op het moment neem ik niets meer. Ik kreeg in het begin ook wel angstremmers maar omdat deze verslavend kunnen zijn en omdat ik mezelf erop betrapte dat ik het soms nam nog voor er daadwerkelijk iets gebeurde heb ik er nooit meer om gevraagd en dus ook nooit meer genomen. In eerste instantie dacht ik door alcohol te laten dat ook de aanvallen zouden verdwijnen. Dat was niet het geval. En dat was een heeeeele teleurstelling. Anderzijds doet alcohol zeker geen goed. Ik ben zelf geen geheelonthouder meer en ik merk zeker wel dat ik veel gevoeliger ben voor paniek als ik iets heb gedronken de dag voordien. En geloof me...ik drink niet veel als ik iets drink. Maar misschien zit dat ook gewoon in mijn hoofd. Zo ben ik ook gevoeliger als ik moe ben of weinig heb gegeten. It's a mind game. Ik ken persoonlijk niets dat zo uitputtend is als paniek. Soms kon ik uren wenen omdat het me overkwam. Ik werd er ook enorm neerslachtig van. Na verloop van tijd leerde ik er mee dealen. Maar ik merk nu ook wel dat vermijdingsgedrag er is ingeslopen en ik dat misschien niet echt erkende. Ik ben meer op mezelf geworden. Ga drukke dingen uit de weg. Ga nooit alleen inkopen doen voor een week. Wil wilde dingen doen maar wat als? Tot vorig jaar voelde ik nooit spontaan paniek opkomen. Ik had het aan de kassa, daar waar het druk was, bij nieuwe dingen die 'gezonde' stress met zich meebracht. Dus ik wist wanneer het zou kunnen opduiken. En toen ging ik voor de eerste keer op reis met dochter.. Ik kreeg ze spontaan. Gewoon op restaurant, op wandel, in de bus,... Dochter is heel alert en ziet wanneer ik me niet lekker voel ook al probeer ik het te verbergen. Dus het had ook wel best effect op haar. Ik kon wel janken! Het was een heel fijne reis maar we hebben op zich weinig gedaan. En dat is voor een groot deel te wijten aan mijn angst. Toen werd het me heel duidelijk dat het alleen nog maar erger kon worden. Niet beter.. En nu dus besloten toch in therapie te gaan. Ik hoop ooit op een punt te komen dat ik geen angst meer hoef te hebben. Ik ben er een beetje doorgeraasd en sprong misschien wel wat van de hak op de tak maar wou zoveel neerschrijven in heel weinig tijd.

Super! Niet dat je ze hebt natuurlijk. Maar het idee van ervaringen te delen! Ik ben niet zo super goed bezig eerlijk toegegeven. Ik heb de oefeningen niet elke dag gedaan. Morgen heb ik terug een afspraak bij de therapeut. Ik ben benieuwd hoe jouw traject er uit ziet!

Paniek valt niet te controleren, je moet het ondergaan en leren dat er niets is om angstig voor te zijn. Ik mijn geval dan toch omdat mijn aanvallen meestal getriggerd worden door bepaalde situaties. Hoe je dat doet zal ik je weten te zeggen als ik het zelf kan... Les 1: is de lichamelijk gewaarwordingen als normaal te beschouwen. Ik kreeg oefeningen die hetzelfde gevoel, als wanneer ik paniek voel, opwekken.

Goedemorgen AR, dat moet wel ff schrikken zijn geweest! Ik moet zeggen dat na wat er hier gebeurd is, ik ook wel angstig ben om te reizen. Ik zat al een beetje te wachten op zo'n droom Vonneke. Zolang het niet elke nacht is kan ik er mee leven Dadelijk maar verder aan de opruim.

Fijne reis AR!! Geniet ervan en wees voorzichtig. Hier van hetzelfde Bol..

Goedemorgen Pas wakker maar ook pas om 4u in slaap gevallen. Dochter is met haar halfbroers op pad en heb haar zelfs niet horen vertrekken Ik droomde van mijn vader vannacht. Kan me er niet veel van herinneren. Alleen dat ik iets aan het doen was en hij er ineens stond. Superblij maar vroeg me af hoe hij nog leven kon. We hadden hem 6 maanden eerder begraven. Toen was hij weer weg. Een paar maanden later was hij er plots weer en het enigste waar ik aan dacht was dat dat onmogelijk was. Ik vond het een beetje eng. Iemand die dood is kan geen twee maal terugkomen. Soit.. Geen bittere nasmaak. Niet droevig ofzo. Beetje van mijn melk maar dat is ok.

Bleeuuuuk Nog ff geen eten hier

Goedemorgen Goed geslapen hier. Nog helemaal geen honger. Gisteren uit eten geweest met mama, zus en kids. Was zo'n a volonté restaurant. Heb nog nooit zoveel gegeten denk ik Ben geen gierige pin maar op zo'n momenten denk ik ...gaan met die banaan!

Oei Jannigje

Mes in de bal...al over nagedacht spijtig genoeg Het vragen lost niet veel op Asterix. Ze gapen gewoon alsof ik van een andere planeet kom. Doen dan lekker door en als hij dan nog eens tegen het raam knalt gaan ze lopen. Mikki, ik begrijp dat kinderen spelen. Heb ik over het algemeen ook geen probleem mee. We hebben twee keer per jaar een speelstraat hier. Maar als ze voetballen willen en de bal dan toch hoog en hard willen knallen dat ze het dan in het park op het einde van de straat doen. Dat ze het verder in de straat doen....kunnen ze tegen iemand anders zijn raam knallen gaan. Dat ze een sponzen bal kopen...het is me al eender. Wat me stoort en boos maakt dat er totaal geen rekening wordt gehouden met hoe lastig ik het vind. Het is niet omdat het om kinderen gaat dat alles acceptabel is. Voor jou een klein iets maar daarom dus niet minder groot voor mij.

Goed bezig jullie!! Ik fiets elke dag naar en van het werk. Ongeveer een half uurtje telkens. Eigenlijk doe ik zo goed als alles met de fiets. Ik heb een eerder wel een tijdje gelopen met Evy maar mijn knie kan het niet bolwerken als ik langer dan een half uur loop :-( Yoga heb ik ook eens geprobeerd maar daar werd ik beetje moe van en moest er scheetjes van laten. Iemand andere activiteiten in het hoofd die wel leuk kunnen zijn zonder dat het mijn knie teveel belast en die geen scheetjes inhouden (buiten zwemmen => don't like!).

Gisteren waren de buurjongens weer aan het voetballen in de straat. Voor de zoveelste keer knalden ze de bal tegen mijn raam. Ik heb het rustig aangepakt, aardig in het verleden maar nu had ik er genoeg van en heb me flink boos gemaakt. Het maakt geen verschil. Resultaat => nog steeds heel boos Hoe maak ik het gemakkelijker voor mij in deze situatie?

Goedemorgen Agnieta, ik kan me supergoed voorstellen hoe het moet voelen als je telkens weer het gevoel hebt terug te worden gezogen naar zoveel jaar geleden. Ik heb geen idee hoe je je daar gevoelsmatig anders in kan opstellen buiten vasthouden aan hoe ver je al staat en dat niet vergeten. Je kan de situatie niet veranderen, alleen maar beter maken. Een schuldgevoel zal altijd denk ik wel blijven zweven ergens denk ik. Wat niet volledig slecht is want het houdt je bij de les. Anderzijds brengt het weinig. Ik kamp daar zelf met periodes wel heel erg mee. Maar ook vooral met het feit dat mijn dochter nooit echt een stem had. En daarmee bedoel ik dat ik nog steeds geen gesprek met haar daaromtrent heb gehad. Daar heb je de confrontatie dan weer. Maar goed..Ik ben de laatste tijd heel moe dus ik laat dat gewoon even hangen. Hoop dat je wat geniet van je zoon tijd

Soit... Ik krijg hoofdpijn van mezelf

Als bepaalde situaties gelijk staan aan triggers kan je deze niet altijd ontlopen. Dan moet je er mee leren dealen. Op die momenten kan ik me vinden in de stelling dat hoe je naar iets kijkt, de zaak groter of kleiner kan maken. Maar als het gaat om dingen te accepteren die ik niet veranderen kan in eender welke situatie? Daar ben je me kwijt.