Goedemorgen
Super Rosa! Nog even wachten op 7 maart en dan hups naar het tweede jaar
Rusten hoor Bollekewol!
Ik zou niet bestand zijn tegen jouw werk Rapi. Maar godzijdank dat er mensen zoals jij op de wereld zijn. Sterven hoort bij het leven maar ik kan er echt niet goed mee om. Hier gaan de oudjes nog steeds door weer en wind en ik kan dat zelfs niet aanzien.
Ik voel mezelf niet zo lekker op het moment. Nichtje belde om te zeggen dat mijn zus in het ziekenhuis ligt. Maanden geleden kreeg ze een soort van epileptische aanval. Na onderzoek konden ze weinig vinden buiten dat haar schildklier wat onstoken was/niet goed werkt (I don't know) en dit, dit soort van aanvallen kan triggeren.
Gisteren had ze er weer één. Ik voel mee met mijn nichtje want vorige keer en ook deze keer was ze alleen met haar mama. Ze heeft de ambulance gebeld en zus laten opnemen. Ze ligt al terug op een gewone kamer dus echt erg is het niet.
Ik ga er straks langs maar voel nu al een beetje paniek. Sinds mijn papa gestorven is zijn ziekenhuizen triggers. In die zin dat ik ook hier, net als de kassa in de supermarkt, heel gevoelig word voor lichamelijke sensaties.
Heb mijn nichtje gevraagd om aan de ingang af te spreken zodat we samen binnen kunnen gaan.
Dat maakt het zeker lichter.
Ik kan wel janken. Belachelijk gedoe!