Karin

Wel een heel erg toepasselijke dag tekst, de eerste dag van de rest van je leven, een dag als vandaag na een nacht als vannacht. Heerlijk geslapen, eindelijk, bijna 5 maanden zonder drank en het is steeds meer de moeite waard.

Tja ik zou dat ook willen, noot meer roken, ik was er twee jaar af, de laatste jaren toch weer gaan roken, het Carr boek uit en ja dan komt inderdaad het laatste hoofdstuk. Op hoop van zegen.

Op de kop af 4 maand niet gedronken nu en het wordt me met terugwerkende kracht duidelijk wat voor ellendig effect drank, en vooral te veel drank, op m'n impulscontrole had en wat voor vervreemdende verkokerende werking het spul had op m'n ervaring van de wereld om me heen uiteindelijk. Problemen werden er bergen van, een soort Mount Everrests en er moest iets mee, heel anders dan ik mezelf kende zonder drank. Daar waar ik natuurlijk ook ontspanning zocht of dacht te vinden werd het in plaats daarvan een rare emotionele toestand. De laatste avond dat ook werkelijk alles op moest was wel de naarste ervaring met drinken: 7 januari, die zal ik niet vergeten. Zover voelde ik me van mezelf verwijderd, het lukte niet die fles leeg te krijgen, ik heb 'm leeggegoten. Terug bij een vertrouwder gevoel: Als iets echt een probleem is kun je het beter even laten.

Dank jullie, Jane en Igor. Ik denk inderdaad ook dat het ook psychische vermoeidheid is. Het drinken zelf kostte natuurlijk daarnaast ook de nodige energie, het is heel veel wat op het forum geschreven wordt ik zal proberen in te tunen. Groetjes, Karin

Goed zeg en inzichtgevend het verhaal van die cirkels! Zeker goed om te lezen en herlezen! Dank je. Karin

Dank jullie voor jullie hartelijk welkom. Ik heb voor de zekerheid inderdaad maar even een multivitamine gehaald, want het klinkt wel logisch. Wat ik ook herken is dat slapen anders gaat dan voorheen, ook in tijden dat ik niet dronk sliep ik als eigenlijk altijd meteen in. Volgens m'n huisarts zou ik dat effect niet meer aan de drank kunnen wijten, omdat dat na 3 maand wel over zou moeten zijn, ik begrijp dat dat langer kan duren dus. Last van trekmomenten heb ik eigenlijk niet gehad en nog niet, waardoor ik wel twijfel, ook het gevoel dat alcohol het heerlijkste was dat bestond, zo heerlijk was het niet, het gevoel dat ik uiteindelijk had dat ik zonder een krat bier in huis of minimaal twee flessen wijn niet rustig zat was een drama vond ik uiteindelijk. Blackouts uiteindelijk, trillen en zweten en toch drinken. Nu na 4 maand begrijp ik het eigenlijk niet meer. Bijna alsof ik nu naar iemand anders kijk over die periode, maar wel met het gevoel dat die periode ook werkelijk ontwrichtend is geweest. Wat er dan ook maar eerst was, de inmiddels ex-parter, die op borderline werd gediagnosticeerd, de baan waarmee ik het toen al zinkend schip dacht te kunnen redden, de drank waaraan ik toch ook een groot gedeelte van de toen heersende problemen wijt. De twijfel aan het hele verhaal met die diagnose omdat drank een grote rol bleef spelen en mijn uiteindelijke wanhoop geen begin meer te vinden aan mijn eigen leven, en ja, ... Toen begon ik met drank. Veel, wijn om door te gaan, wijn om te slapen, wijn om de vernederingen niet te voelen, wijn om de hulpverlening het hoofd te kunnen bieden. Uiteindelijk neem ik niemand iets kwalijk, tenminste m'n ex-partner niet, het lijkt me vreselijk zo te leven, met die moordende onzekerheid. Ik las uiteindelijk twee boeken "Drinken een liefdesvehaal" en "Bordeline". Inmiddels al twee jaar na het beëindigen van die relatie was het ook werkelijk op. Jaren heb ik een poster gehad met liefde maakt meer kapot dan drank kan helen, maar definitief wordt het, drank maakt meer kapot dan je lief is en ik drink niet meer, ik heb gewoonweg te veel ellende gezien met drank. Vreemd genoeg mis ik het niet na zo veel te veel uiteindelijk toen ik echt de kluts kwijt was. Ik zoek na alle toestanden in m'n leven en gedoe met drank wel weer een beetje een begin. Het stemt me hoopvol hier op de site zoveel goede verhalen en discussies te lezen. En misschien duurt het ook wel iets langer die vermoeidheid, ik geef het maar even de tijd. Want toch echt shocking wat drank je kost fysiek. Een echte sloper is het. Voor m'n besluit maakt het overigens weinig uit waar het vandaan komt of hoe het zit, ik ben er niet erg trots op zoveel gedronken te hebben uiteindelijk. Uit schaamte misschien ook dat ik pas nu op zoek ga naar informatie op internet over alcohol en hier kwam. Ik neem aan dat je ook na een ontwrichtende periode met drank op deze site terecht kunt, hoop het tenminste. Echt warm jullie reacties. Beetje verlegen groet, Karin

Hallo Allemaal, Ik ben Karin en sinds een maand of 4 gestopt met drinken, na een feest waar ik echt ben geschrokken, wat drank betrof, echt ook helemaal geen rem meer voelde. Ik dronk al een paar jaar stevig, eigenlijk om een situatie aan te kunnen die ik niet aankon. Ik had een veeleisende baan, studie, een kind en een relatie waarin ik me binnen een paar jaar tijd vakkundig gesloopt voelde. Tot dat moment waarin ik het gevoel had dat alles wel eens helemaal anders zou kunnen zijn. Dat stoppen toen is me niet licht gevallen, de aanvankelijke kater duurde langer dan een dag en ik was ook even helemaal niet helder, de eerste weken zelfs niet. Toch begon ik me ondanks m'n vermoeidheid, die ik nog steeds niet helemaal te boven ben (maar uiteindelijk lijkt dat een beetje burnout achtig te zijn) fitter te voelen, eigenlijk zelf helemaal anders, meer op eigen bodem, vrijer. Ik weet daarmee niet of ik mezelf echt tot alcoholist reken, maar stevig uitgegleden over de drank ben ik wel. Niet voelt op één of andere manier beter nu dan een beetje of soms. En zolang ik het gevoel heb makkelijk in de "jakkerstand" te komen als ik iets te veel probeer te doen voelt het ook veiliger bij het goedje uit de buurt te blijven. Bij toeval op dit forum gestuit. Leuk dat het hier over zoveel dingen gaat! "Alcohol de baas", daarom stel ik me voor en hoop met mijn ervaring met drank herkenning te vinden of iets te kunnen geven. Nuchter droog groetje, Karin