Net terug van ouders.
Gegeten aldaar omdat ik laat thuis zou zijn van vergadering op werk.
Zus en zwager ook daar dus familie-etentje...
Hachee was heerlijk.
Het gevoel van teleurstelling bij mij deste groter.
Bij ook maar enigszins aangeven waar ik momenteel mee bezig ben qua therapie werd er gewoonweg overheen geluld.
Maar wel volop over hun drukke en moeilijke tijd uitwijden.
Weet even niet of ik er nog kwaad om kan en wil worden.
Altijd hetzelfde liedje.
Erkenning, none.
Steun, none.
Uiteindelijk het gevoel dat ik toch alles zelf moet doen, en alleenig!
Verdrietig dus..
Wat een fijn avondje samen zou kunnen zijn, is voor mij geëindigd in een grote teleurstelling!
Bahhh...
Ik weet in ieder geval plaats...