smart

Schoenen in de juiste maat zijn nodig anders gaat de zaak knellen en wordt het lopen erg pijnlijk

Past jou die schoen, wordt me wel eens gevraagd, maar dat vergt toch wel heel veel zelfinzicht

Ja, ik mis foto ook. Is er iets gebeurd waardoor ze wegblijft? Erg jammer iig.

Welkom SG, Knap werk, dat je al zover bent! Ik hoop dat je wat aan ons hebt, er is veel ervaringsdeskundigheid hier. En veel te lezen, ook op andere draadjes... Succes en wie weet tot later. xxx

Bol:lips:

Trusten, ook jij Wing!!

Mup, ik denk dat ik de ins en outs ken. Een volgend boek kan ook afleiden van wat ik al weet. Ik voel me heel dichtbij mijn maatje maar ben eigenlijk ook veraf... het is aan hem nu....... Ik kan het niet helpen, de wereld vergaat terwijl ik weet dat de wereld niet vergaat........? Verstand en gevoel. okee, ga slapen nu. Heel erg bedankt voor de aasndacht en liefde. Tot gauw! Liefs, Cathy

Mooi , sorry, hoorde bij het vorige bericht.

quote: Originally posted by: Marika Ik geloof niet in onvoorwaardelijke liefde tussen partners. Ik geloof in geven en nemen en daar een evenwicht in vinden die voor beiden prettig is. Ik wil je voor nu heel veel sterkte wensen, ik vind het zo naar dat je je zo voelt. Wilde nog even reageren maar moet nu toch even terug naar de visite, anders is dat ook weer zo raar.

Marika, je zegt het: ,......dank je. Ik vind het moeilijk en ook niet kloppen.... Onvoorwaardelijke liefde. Huh? Het wordt gebruikt, heel vaak uit eigenbelang! Zooooo is dat!! (vet) Dochterlief schermde ermee toen ik vond dat ze haar rotzooi zelf moest opruimen. Slimme meid;ze heeft me nog vaak in haar tang! "je houdt toch van mij... zo hoort het toch....?" Er is heel veel tegen me gebruikt waari k dan - als aarzelende-lieve partij over wilde nadenken - schat die ik ben (echt dat ben ik!) Ik voel me zó genegeerd......zo niet..welkom. Wat bljft er over dan kiezen voor mezelf?

Nee, ik kan niet samenleven misschien. Rudy (hart: emotion wil nooit op de geëigende plek komen..., zie elders, die is voor jou . (geeft nix hoor, zei ze stoer)... ik kan niet samenleven... maar heb wel alle talenten paraat voor wie daar waarde aan toekent: waar!! PP ik hoop dat je nog iets wijs' te zeggen hebt. Nogmaals: ik moet alles for granted nemen.... hij gaat zijn gang. Ben ik ook nog ergens?? Binnen de afwegingen zit toch al de emotionele mogelijkheid tot chantage?? Tot op zekere hoogte snap ik dat ieder zijn belangen heeft. Tot dat het de pan uit rijst. Mijn belang telt ook! Zijn kids hebben hier de boel zodanig op stelten gezet, dat mijn ruimte ernstig in het geding kwam en ik enkel voor de opruim dienst deed. Zijn dochtertje spelede ons uit. Hij ging erin mee.... Dat vond men normaal. Ik heb er het mijne mee. Ik dacht dat er met me rekening gehouden werd. ah, soms lees ik het zelf na,.... en denk: nou klaar dus...!! sorrie: hier een vastbijter. Een erge...!! ook voor PP

Emotionele chantage is een beladen woord voor me. k realiseer me vaak dat ik in dat gebied verkeer. Maar waarom zou ik inleveren als hij er geen fk voor doet? Ja, ik ben er niet uit... het spijt me, dit is een schaduwkant waar ik niet uit kom.

Wat zou het meest waar zijn: dat tegenpolen beter met elkaar kunnen leven of partners die veel op elkaar lijken?

Ik zit op een heel bijzondere scheidslijn, heb ik het gevoel/idee. Morgen, als ik weet dat DIT dus mijn leven is, dan ga ik er voor en hoef ik die duffige drank ook niet. Ik ben er zat van. Het hangt met elkaar samen nu effe nog.... (huh smoes? ja) Ik kan heel goed alleen hoor: al zo vaak gedaan!! De pest is dat me is voorgehouden dat iemand het leven met me wilde delen. Doet pijn. als het niet zo is! Ik dacht dat hij ECHT van me hield, okay? pff, het is zo'n gewoon verhaal geworden...liefde ...ach tja... het gaat over.. tja... maar dit... is voor mij een bijzonder verhaal in het geheel van wat ik zoal beleefd heb met liefdes..... Maar dit is ERG.

Als ik niet zus deed...dan ... zo Boodschappen van vroeger.

Het bericht van Rudy treft me. Ik ben altijd in de war over wat onvoorwaardelijkheid nu is. (zit als een gek te janken...) ik snap het niet!!!!!! Zelfs mijn dochter...toen twintig denk ik, wierp het me voor de voeten. Ik heb daar dus wel een probleem mee. Help me hiermee, please, ik snap het niet!!

Ja, wat is het simpel eigenlijk hè? Niet doen wat je niet wilt! Gromm...

Dar, Rudy, Vie en PP, dank voor wat jullie zeggen nu. Ik bijt me teveel vast hoor. Ik wil dat mijn waarheid gehoord wordt, maar dat is niet zo. Ik voel te weinig gelijkwaardigheid. Die hoopte ik wel; die te ontwikkelen, wat je samen kunt toch, als oudjes.....? Rare idealist ben ik misschien.....nu een verdrietige, want ik dacht dat hij hetzelfde had. Jawel, er is diep zielscontact, tevens heel scherp. Er is heeeel oud zeer mee gemoeid, voel ik. Waarom denk ik maar aldoor dat hij van mij moet leren...? Andersom heb ik me het ook afgevraagd, en leer ik ook wel van hem... over loslaten en over mijn lijf waarin ik teveel in mijn kop zit en zo. okee... PP; zelfs tegen een vriendin van mij zei hij: ik ga voor haar. Als hij eens wist hoe belangrijk in álle opzichten dit huis is, zelfs voor kinderen, .... waarom volgt ie me niet dan? De verbondenheid komt niet van een kant. Nee. Ik loop hierin vast. Ik heb trouwens ook gedronken.

Aan zulke diverse associaties heb ik soms niet veel al zijn complimenten heerlijk en geniet ik daarvan, maar van mij mag Janmaat in een laatje blijven liggen.

Rudy, ik vind je stelling interessant: liefde is ook loslaten. Zeg je dat vanuit een bestaande bestaanszekerheid? Omdat je onder andere 100% van je partner opaan kunt? aanp. nuancering= o.a.

PP, het erge is dat ik weet dat hij hier toch spijt van krijgt. Écht, ik weet het. Als puntje bij paaltje komt.... hij hangt aan me. Een soort van zielsafhankelijkheid Toen we 23 waren noemde hij mij de realist van ons beide. Hij was de naieveling. Nou, er is geen cent veranderd. Hij heeft alleen veel, veel tijd nodig. Ik wacht niet meer. Treurig maar waar.

Woman: wat heerlijk zo'n meevaller!!! Helemaal super

Dat gevoel heb ik ook over Jannigje... Een lief bescheiden mens die teveel op de achtergrond blijft. Trouwens, dank Rudy, voor een tot mij gericht woord. Weet je, enerzijds is het zooo verrekte simpel. Anderzijds niet. Ik begrijp de man zo goed. De beperking van waaruit hij denkt. Maar dat is niet mijn pakkie an. (dat zij zo) Als hij een simpel leven wil zonder mij... go ahead. Zo sta ik nu in de relatie. Die zowat ten einde is dus. Of, eigenlijk al klaar en over, ook al zal ie hier nog eventjes wonen. Heb hem wel verzocht dan ook maar zsm te gaan. De stress heeft lang genoeg geduurd.

Dit ...... gevoel is echt nog niet weg. Maar de plicht roept. Zo dus even een vriendin bellen en dan weg. Kom vanavond nog even weer kijken. Overigens zou hij zomaar mee kunnen lezen.... maar dan nog; hij weet hoe ik erin sta! doeidoei, sterkte allemaal. Ja, nog een bak koffie dan maar..... Bor? Woman? Sterkte...

Afgenomen wordt mij uiteindelijk alles, maar zover is het gelukkig nog niet.