Mauro

Beste Albert, Van mij ook van harte welkom. Je zal beslist veel bijleren op het forum. Het geeft je veel steun om er iedere dag weer voor te gaan. Persoonlijk heb ik me ook verdiept in de ziekte die het alcoholisme is en heb er veel inzichten door verworven. Voor mezelf ben ik drie jaar geleden tot de conclusie gekomen dat ik alcoholiste ben maar dit is iets wat ieder voor zichzelf moet uitmaken. Nu heb ik ook de beslissing genomen om een nuchtere alcoholist te zijn. In elk geval veel sterkte toegewenst.

Een eerste antwoord zou kunnen zijn "Ik heb al genoeg gedronken in mijn leven". Waarmee ik dan ook wel ergens aantoon dat ik mijn drinkgedrag in vraag heb gesteld. Een goede verstaander snapt het wel. Ik wil trouwens ook wel dat mijn omgeving in zekere mate op de hoogte is van mijn probleem. Niemand is perfect en schamen doe ik me momenteel enkel over de persoon die ik ben als ik drink. Niet over de persoon die terug zijn leven in handen neemt. Dag 13 is aangebroken en de eerste laat ik alvast staan.

Goeiemiddag allen, Vandaag een dagje verlof genomen om het eerste verjaardagsfeestje van mijn zoontje te organiseren voor morgen. Zal trouwens ook mijn eerste grote vuurdoop worden. Want de familie lust er ook wel ééntje om het zacht uit te drukken. Heb al een paar antwoorden in mijn gedachten klaar, want zie de bui al hangen als we moeten toasten... Dat sombere gevoel soms herkennen we allemaal wel denk ik. Het is er soms zonder aanwijsbare reden. Op de één of andere manier kan ik daar dan ook vreugde uit putten omdat die gevoelens al die tijd verdrongen en verdoofd zijn geweest. Nu voel ik tenminste iets.

Vond het het best bij me passen omdat ik voor mijn job een ganse dag met zo'n koptelefoontje op mij hoofd zit. Kwerk als bediende op een klantendienst (lees klachtendienst).

Bedankt lieve mensen voor het hartelijke ontvangst. Voel me al meteen met open armen ontvangen. Ik hoop dat ik ook in de toekomst een nuttige bijdrage kan leveren aan het forum en eventueel tot steun kan zijn voor de anderen. Moet wel nog een beetje wegwijs raken in wie is wie nu weer precies maar dat zal wel beteren. Ik zou graag even dieper ingaan op de terugval die Corinne aangehaald heeft. Zelf ben ik al meerdere (zijn eigenlijk niet meer te tellen) van de wagen getuimeld met de smoes dat het toch misschien allemaal zo erg wel niet is. Maar alle bronnen zeggen steeds dat alcoholisme een progressieve ziekte is, een wervelwind die alles wat in zijn buurt komt vernielt. Waarom moeten we soms met onze rug tegen de muur staan eer we beseffen dat we fout bezig zijn? Ben van plan om eventueel AAvergaderingen bij te wonen als ik voel dat ik het niet zal volhouden. Veel sterkte ADBaasjes!!!

Hallo allen, Hier dan mijn eerste berichtje op het draadje. In antwoord op mijn welkomstmails kan kan ik jullie vertellen dat ik niet veel last heb gehad van ontwenningsverschijnselen buiten dat ik veel meer moe ben dan anders. Maar naar het schijnt betert dit wel. Waarschijnlijk ook dat je lichaam aangeeft dat het aan het recupereren is... Trek heb ik nog niet echt gehad omdat ik er op dit moment zo gedegouteerd van ben. Bah!!! Ik ben echt wat je kunt noemen een probleemdrinkster. Ik drink om problemen te verdoven en kom in de problemen door het drinken. Jammer moet er elke keer iets heel ergs gebeuren voor ik het terug in mijn stomme kop krijg dat alcohol voor mij vergif is. Maar nu kan het alleen maar beteren hé. De eerste laten staan en dan komt de rest wel in orde. Groeten

Hallo allemaal, Ik ben al enkele dagen aan het meelezen met jullie en ben ook al aan het forum verslingerd. Zal wel in mijn aard liggen denk ik ;-)). Ik ben een vrouw van 26 jaar en mama van een zoontje van 1 jaar. Ik heb eigenlijk altijd al geweten dat ik een probleem heb met alcohol. Toen ik zo'n tien jaar geleden mijn eerste drankjes begon te nuttigen zat het er al in. Zo'n 5 jaar geleden werd het erger en erger vooral omdat ik in die periode ook in de horeca werkte. Drie jaar geleden heb ik voor mezelf de conclusie gemaakt dat ik alcoholiste ben. Ik heb mijn drankgebruik een tijdje onder controle gehad en het ging ook wat beter. Ik leerde mij man kennen, werd zwanger en kreeg een wolk van een baby. Ik had alles wat ik maar kon wensen en toch kon ik het drinken niet laten... Tot ik op 3 augustus een nieuw dieptepunt had bereikt. Sindsdien nog geen druppel aangeraakt en ben meer dan ooit gemotiveerd om dat vergif links te laten liggen. Het is gewoonweg niks voor mij, het is het nooit geweest en zal het ook nooit worden. Dit is het minste wat ik verschuldigd ben aan mijn zoontje. Vandaag dus mijn 12de dag nuchterheid en het gaat me redelijk goed af. De alcoholderpressie is grotendeels weg en als ik volhoudt kan het alleen maar beteren, niet? Groetjes en sterkte!!!