1234

Een (goeie) tip van Bob was om hier een eigen bericht te starten voor het delen van ervaringen en om zo tips en adviezen te kunnen vragen. Bij deze. Sinds 2009 ben ik hier lid. Eens in de zoveel jaren hier geweest: elke keer toen ik op hetzelfde dieptepunt zat. Destijds was ik net over de twintig, nu ben ik bijna dertig. Waaruit ik concludeer dat ik nog altijd in hetzelfde patroon zit: een patroon van terugvallen. Vanmiddag schreef ik een lijst met mijn negatieve ervaringen met drank in het algemeen en met de spreekwoordelijke druppel van vannacht, met de hoop dit over een lange tijd terug te lezen met een glimlach van trots. Ik ga er weer voor. Een alcoholvrije cheers vanuit hier!

Een (goeie) tip van Bob was om hier een eigen bericht te starten voor het delen van ervaringen en om zo tips en adviezen te kunnen vragen. Bij deze. Sinds 2009 ben ik hier lid. Eens in de zoveel jaren hier geweest: elke keer toen ik op hetzelfde dieptepunt zat. Destijds was ik net over de twintig, nu ben ik bijna dertig. Waaruit ik concludeer dat ik nog altijd in hetzelfde patroon zit: een patroon van terugvallen. Vanmiddag schreef ik een lijst met mijn negatieve ervaringen met drank in het algemeen en met de spreekwoordelijke druppel van vannacht, met de hoop dit over een lange tijd terug te lezen met een glimlach van trots. Ik ga er weer voor. Een alcoholvrije cheers vanuit hier!

Ook ik ga een lijstje plaatsen. Vandaag m'n eerste alcoholvrije dag na een lange reeks van stoppogingen, verspilling van tijd en geld, maar vooral een lange reeks van katers, gênante vertoningen, schaamte en schuldgevoelens. Zucht. Vannacht werd ik wakker. Geen idee waar, geen idee hoe laat. Totaal gedesorieënteerd zocht ik naar het lichtknopje. Ik voelde wel bekende voorwerpen en meubels, maar kon niet plaatsen waar ik was. Ik moest ongelofelijk nodig naar de wc. Een soort slaapwandelen, ik heb het vaker als ik veel gedronken heb, al dan niet met de dodelijke combinatie met slaappillen. Ping. Het licht aan. Mijn partner. Zonder wat te zeggen sliep hij door. Ik was er weer. Snel rende ik naar de wc en ging ik terug m'n bed in, nog niet beseffend dat ik weer een enorm lange katerdag voor de boeg had. Rond tien uur in de ochtend, mijn partner al fris en fruitig aan het werk, ontwaakte ik. Een vieze smaak, knallende koppijn, benauwd, dat irritant bonzende hart, flashbacks, en dat akelige schuldgevoel. De dag kruipt voorbij en ik ben veel dingen kwijt die mijn partner me vertelde. Hij was gisteravond nuchter, wat mijn vertoning nog genanter maakt. Aan het eind van de middag was ik weer onrustig. Ik kon mijn ei niet kwijt en kwam nergens aan toe. Ik bedacht een excuus om naar de supermarkt te kunnen: een barbecue. De eerste sixpack bier goot ik er binnen 1 a 1,5 uur in. Daar laat ik het meestal bij. Gisteren niet. De reden daarvan is me nog onduidelijk. Rond acht uur smeekte ik mijn partner me naar de supermarkt te rijden voor een tweede sixpack 'en we moeten toch nog andere dingen halen die belangrijk zijn'. Rond tien uur bestelde ik vijf bier bij Thuisbezorgd, rond half twaalf gingen we naar twee verschillende kroegen. Volgens mijn partner waren we rond een uur bij de Mac Drive om vervolgens naar huis te gaan. Wat gebeurde er allemaal? Gebaseerd op eigen flashbacks, en reminders van mijn partner. - Snel, grote hoeveelheden bier naar binnen gieten - Een sigaret roken in de kroeg, die ik uit een pakje van een onbekende jatte toen ze naar de wc ging (en dat terwijl ik al vijf weken gestopt ben) - Gênante vertoning: pissen tegen de voorgevel van een belangrijk pand middenin het centrum, op het marktplein notabene - In m'n blote reet door de Mac Drive - Schreeuwen, brullen, praten, lachen, vertellen; geen idee wat, waarom, waarnaar, tegen wie - Schunnige, beledigende opmerkingen maken - Need I say more? Nooit meer - Katers - Slapeloze nachten, vroeg wakker, halverwege de nacht wakker - Gedesoriënteerd, slaapwandelend - Telefoon checken op gekke foto's, verstuurde berichten, Facebookposts, oproepen naar mensen die ik nooit zou bellen - Kans op het tegenkomen van een klant - Me afvragen wie me gezien heeft tijdens mijn dronken staat - Gênante vertoningen op straat met alle risico's van dien - Met alcohol op rijden - De schizofrenie van wel of niet gaan/willen/moeten drinken - Met alcohol op naar afspraken toe - Mezelf goed moeten houden, moeilijke woorden ontwijken, extra rechtop lopen, mensen ontwijken - Dingen vergeten - Niet meer stiekem drinken, drank verstoppen, uitpuilende prullenbakken met blikjes - Afspraken afzeggen met excuses: ziek zijn, werken, etc. - Depressieve gevoelens, gevoelens van minderwaardigheid - Tijd verspillen aan zuipen, katers, geen concentratie, het ei niet kwijt kunnen-gevoel - Mensen appen met een flauw excuus, puur om te kijken of ze nog met me willen praten om zo te checken of ik niet te ver ben gegaan - Ah nog eentje, die opdrinken voor de ander hem leeg heeft, dan opnieuw een bestellen 'echt de laatste hoor' en dan bij het afrekenen alsnog een biertje mee bestellen - Geen kwaaie dronk meer - Minder ruzies/ergenissen En nu? - Vandaag de huisarts gebeld, maandag heb ik een afspraak - Open en eerlijk gesprek gehad met mijn partner over dit probleem, de steun die ik echt nodig heb, de twee personen die ik ben: wel drinken/niet drinken - Nadenken over hoe om te gaan met gezellige gelegenheden die standaard zijn in mijn leven: terrasjes, kroegen, feesten, festivals, evenementen, verjaardagen tot laat, zuipvakanties/-weekendjes Dus. En dan twijfelde ik vanmiddag nog of ik wel of niet de huisarts moest bellen, want 'het valt toch wel mee?'. Gisteren was niet mijn dagelijkse standaard gelukkig, maar geeft het probleem duidelijk weer. Misschien heb ik nu eindelijk zelf het lichtknopje gevonden.

Hoi allen, Voor sommigen vast herkenbaar. Overdag: ik drink nooit meer, 's avonds: totaal geen rem, alles is onzin, niemand moet zich met je bemoeien. Het is vreemd en het lijkt wel alsof ik twee totaal verschillende personen ben die continu pendellen tussen het wel en het niet drinken. Zodra er één borrel in zit denk ik nergens anders aan. Zodra de borrels (meervoud, want het worden er altijd meer dan een) uitgeslapen zijn denk ik ook nergens anders aan, maar dan juist aan de tegenovergestelde kant: hoe kom ik er in godsnaam van af, waarom zuip ik mezelf weer vol, waarom zet ik mezelf zo voor schut, etc etc. Hoe gaan jullie om met deze dubbelingen? Groet

Dat is op zich ook een goeie. Maar ik merk dat ik veel last heb van dat roken. Piepen, zere schouderbladen ed. Maar misschien is dat ook vermoeidheid ofzo. Dat is een beetje waarom ik daar zsm af wil.

Klopt. Dat is gebeurd. Ik was destijds onder behandeling van een psycholoog. Die psycholoog ging meer uren werken op zijn tweede baan, waardoor zijn eerste baan verviel. Omdat ik midden in de behandeling zat ben ik met hem meeverhuisd en dan konden we daar ook gelijk 'even die alcohol meepakken'. Vorig jaar ben ik bij de huisarts geweest en hij verwees me door naar een semi-psycholoog en daar ben ik een aantal keren geweest. Ik dronk gedurende die periode niet, op het einde wel weer. 'Wat mij betreft kunnen we het hierbij laten. Ik zie geen verdere gevaren,' zei hij. En dat terwijl ik weer dronk? Maar goed. We gaan het zien!

Hallo allemaal, Zo'n zes jaar na aanmelden ben ik hier maar weer eens. Het waren alcoholrijke jaren en bij het teruglezen van mijn eerste bericht weet ik dat er eigenlijk geen f*ck veranderd is. Tijd om opnieuw te beginnen. Ik rook en drink veel en wil van beiden af. Wat zijn jullie ervaringen met het stoppen met beide verslavingen? Enerzijds denk ik: als je stopt met drinken moet je je patroon veranderen en wat nieuws vinden, waarom dan niet gelijk ook roken stoppen? Anderzijds: levert het niet dubbel stress op en is het daarom beter om eerst het een te doen, dan het ander? En tja, wat dan eerst?

Die alcoholisten zei ik idd. ik hoor daar zeer zeker bij, maar als je mijn tekst leest met dat als afsluiter dan zou je moeten begrijpen dat het meer een gezegde is en dan is uitleg over hoe ik het anders zou moeten of kunnen zeggen overbodig vind ik.

ja, ik heb nu met mijn partner afgesproken dat ik na de vakantie stop. Ik heb 28 april een afspraak bij de verslavingsarts, toevallig kreeg ik er vandaag bericht over dus dan gaat het gebeuren, ik ben er eigenlijk ook wel wat flauw van. Voor het eerst kreeg ik te horen van m'n partner dat het niet leuk was hoeveel ik gisteravond dronk. Dit deed me erg veel!

Ik wil er iets aan doen en inderdaad volgens mij moet die knop nog om. Het liefst wil ik helemaal stoppen, alleen zie ik dat niet zo goed voor me. Dan heb ik het gevoel dat alles weg valt, uitgaan heeft geen zin meer, verjaardagen zijn niks meer aan etc etc. Maar ik hoop tegelijkertijd dat doordat ik ga stoppen met behulp van die gespecialiceerde arts, dat ik ga inzien dat niet dirnken helemaal niet zo erg is. Ik heb dat met roken ook gehad, toen ben ik, wel na 100000 pogingen, erachter gekomen dat het helemaal niet zo'n ramp is om niet te roken in gezelschappen. Ik wil dus helemaal stoppen. Ik ga zondag op vakantie, dan heb ik erna een afspraak met de psycholoog en die gespecialiceerde arts en dan wil ik dus streven om na mijn vakantie te stoppen. Zodra ik die afspraken heb!

hallo, klopt, ik ben ondertussen 21 maar ondanks dat zijn de dingen niet goed. ik loop ondertussen al een aantal maanden bij de psycholoog en die heeft me net doorverwezen naar een gespecialiceerde arts voor verslavingsproblemen. Het moet nu onderhand wel eens gebeuren!

Goeiemorgen! Ja! Dat is de goede titel, Cirkelieus Zuipen! Niet origineel? Misschien weten sommigen het nog, ik denk het niet echt, maar ik ben hier een tijd terug al eens geweest met een heel verhaal en ik dacht ik moet me nu maar weer eens melden. http://forum.alcoholdebaas.nl/...catid=7&threadid=3407 Ik ben echt zat van dat gezuip. Ik kan het niet inhouden hoor! Pfff Nu ben ik doorverwezen naar de VNN in Leeuwarden door mijn psycholoog, dat was toch beter volgens hem. De hulp is er al, nu het besluit alleen nog! Ik woon sinds een maand samen, en ik merk dat sinds ik op mezelf woon de remmen letterlijk los zijn. Gisteravond had ik een verjaardag, daar schonk ik ruim een half krat bier mijn slokdarm naar binnen en ik kon 's avonds nog een schoolopdracht maken zo helder was ik nog. Maar dat heb ik na die opdracht natuurlijk wel weer aangevuld met het andere helft van het krat maar dan thuis! Rond één uur a half twee lag ik in bed en kon prima slapen door al die alcohol. Alleen dan ben ik rond zes uur wakker, mijn hart bonkt sneller, ik ben erg warm, mijn slokdarm staat in de fik van de zuurbrander en ik voel dat ik helemaal vol zit met dat ranzige bier want ik proef het steeds. Maar ondanks dit heb ik geen eens een kater, niet beroerd of koppijn dus ik ben redelijk gewend zou je zeggen. Maar dit verhaal herhaalt zich eigenlijk elke dag. Ik zuip me vol, ga laat naar bed, ben érg vroeg wakker omdat ik dan lig te malen dat ik moet stoppen etc. Dan is het 's middags een uur of twee: m'n hartslag is gedaalt, m'n temperatuur is normaal en de zuurbrander is weg dus dat betekent dat mijn gedachten weer omdraaien naar "ik stop nooit!!!" en dan ga ik er weer voor. Nu word het tijd, ik zeg het heel vaak en ik vertrouw mezelf er niet echt in maar ik wil en ik moet stoppen. Ik word dikker, ik merk dat ik minder alert ben, laat vaak dingen vallen etc en volgens mij komt dat van die zooi. Ik vraag me sterk af hoe al die alcoholisten toch werkelijk van die drank komen!

Ben ik weer eens. Eerder ben ik hier geweest toen ik na een flinke doorzakavond ben gestopt met drinken. Ik heb dit 2 weken gedaan en na die 2 weken was het wel leuk geweest. Ik kon toch laten zien dat ik kon stoppen? Ik ben nog jong en wat zeik ik nou, stoppen met drinken, ik moet feesten op mijn leeftijd man! Nou daar ben ik immers van terug gekomen en het is nu weer als van ouds. En zelfs heb ik het idee dat na een stoppoging de behoefte aan groter word en de nieuwe stoppoging lastiger word. Dit is wel vergelijkbaar met het stoppen met roken dat ik anderhalf jaar terug heb gedaan, vallen en opstaan en ineens ben je er zo flauw van dat je gewoon stopt uit woede omdat je steeds weer toe moet geven, hoe zwak je bent dat je weer begint, je omgeving reageert van aaah zonde! etc. Nu heb ik vanmiddag een gesprek bij de psycholoog. Dit is in eerste instantie niet vanwege de drank, maar ik heb al een aantal jaran allerlei gekke angsten en spanningen enzo en nu word het tijd dat er wat aan gebeurd. Ik was hiervoor al eerder bij de huisarts geweest en had een doorverwijzing gehad naar de psycholoog. Hier werd thuis niet echt leuk op gereageert dus toen heb ik hem weggegooit en niks mee gedaan. Nu ik die twee weken stopte met drinken, kwam alles naar boven! Ik was erg gespannen en erg negatief. Waarom ik dit nu allemaal typ, ik ben dus van plan om weer te stoppen maar dan komt alles weer naar boven, ik wil dus dit alles gaan bespreken met de psycholoog, maar ik ben nu juist bang dat dan alles om dat "alcoholprobleem" gaat draaien? Hebben meer mensen hier ervaring mee op deze manier?

dank je wel voor je reactie Jane4. Je bent duidelijk in je verhaaltje, maar ik denk dat je hartstikke gelijk hebt. Hulp zoeken is niet mijn sterkste kant, ik wil het eerst zelf proberen, dit is dan ook de eerste poging om het serieus aan te pakken. Tijdelijk beginnen met roken ga ik niet doen, roken is voor mij echt een probleem geweest. Ik rookte ook al vanaf die jonge leeftijd zo'n 30 peuken per dag en wist dat op den duur mijn longen echt gesloopt zouden raken. Het heeft echt wel een paar jaar geduurd voor ik daar uberhaupt vanaf kwam, en ga daar dus écht niet meer aan beginnen... Zoals ik nu over het roken, hoop ik ook over een jaar over de drank te praten trouwens Mocht het nu niet zelf lukken, ik volgende week wél weer in de kroeg zitten of lekker een wijntje te doen thuis, kan ik dan anoniem bij de huisarts terecht? AA zegt natuurlijk al wel genoeg, Anonieme Alcoholisten, maar dat lijkt me best extreem voor mijn verhaal. Ik denk namelijk dat daar extremere verhalen komen. Ik wil namelijk niet dat iemand weet dat ik hier eventueel hulp bij zoek. De reden waarom ik volgens mij drink is vanwege onzekerheid, angst wat mensen van me denken, angsten die ik heb in het dagelijks leven. Angsten als hypochrondie, of terwijl ziektevrees. Bang om dood te gaan, etc. Lichamelijke klachten vallen weg, angsten vallen weg, en het interesseert me niet watm ensen van me denken als ik gedornken heb. Ik denk dat dat het met name is.

dank je wel voor deze reactie. Ik zal uitzoeken hoe dat zit met de internettherapie. Ik sta er op zich positief tegenover, maar ook wel erg gemengd. Dit komt me erg bekent voor bij het stoppen met roken, mengende gevoelens over of je het wel of niet wilt missen en of je het wel of niet zou redden etc. Maar ik ga het doen

ja klopt.. Dat zal het beste zijn. Ik denk dat het sowieso helpt om een forum aan te schrijven, dit werkte voor mij met het stoppen met roken ook. Dit vergelijk ik maar wat Mijn profiel onzichtbaar krijgen weet ik niet hoe dat moet. Ik wacht wel even op de moderator.

okee, bedankt voor de reacties. Ik denk dat mindere nbij mij oook niks is, ik ben ruim een jaar terug gestopt met roken omdat minderen ook niet lukt.

Ja ik had dat inderdaad al gezien, dat hij open stond. Maar bedankt dat je het vermeld hebt. Ja het sluipt inderdaad, ik heb veel waarschuwingen gehad door mijn ervaren vader, maar daar ben je dan blind voor want dat overkomt mij toch niet? Wat is AdB en dagdraad? Ik heb het meer gezien maar weet niet wat het is. Ik had mijn verhaal ook al hier geplaatst: http://forum.alcoholdebaas.nl/...did=3407&enterthread=y

Goedemorgen, Nu wil ik er wel eens wat aan doen. Het drinken wordt meer, vrienden zeggen er soms wat van, ik drink steeds meer en ben dat eigenlijk wel zat. Toen ik 13 a 14 was kwam ik te werken in de horeca. Ik werkte als afwashulp in de keuken van een mooi restaurant in het centrum. Ik was een jong jochie, erg veel gepest vroeger en dus ook errug onzeker. In de horeca word natuurlijk vaak nagedronken en een en an gezelligheid. Roken deed ik al als een ketter, dus wat dat betreft paste ik er prima bij! Alleen dat biertje moest ik nog leren drinken. Ik begon dus, net als meerdere collega's met en heerlijke passoa jus en dat viel goed in de smaak moet ik zeggen. Ik merkte dat ik zekerder was, ik durfde meer mezelf te zijn en tegen al die oudere collega's te praten. Ik voelde me 'maar een afwashulp' en wat had ik nou te zeggen? Hier heb ik zo'n 2 jaar gewerkt en in die twee jaar ben ik van iemand die niet hield van uitgaan, naar een wekelijks stapper gegaan en ja, afhankelijk van hoeveel ik werkte, ik moest toch minimaal wel 1x per week uit. Vreemd was dat ik het begin van de week al bezig was met het plannen of ik nu vrijdag of zaterdag de kroeg in zou gaan met m'n vrienden toen de tijd. Thuis werd dit niet geaccepteert maar toch heb ik het voor elkaar gekregen om toch uit te mogen, maar dan moest ik om 01.00 uur thuis zijn. Dit was ik natuurlijk meestal niet, en ook kwam ik dronken thuis en werd ik zo nu en dan betrapt omdat een van mijn ouders nog in de woonkamer zat. Het was best gek, het kwam natuurlijk wel eens voor dat ik al m'n geld er door had gejaagd en dus een weekend niet weg kon. Ik vond dat écht een ramp en hoe verder de week eindigde, vond ik het steeds erger. Maar als ik dan zaterdag of zondag wakker werd zonder kater, was ik helemaal gelukkig en vond ik het ook niet zo erg meer als ik het komende weekend eventueel weer niet uit zou kunnen. Maar als ik dan weer één keertje weg was geweest, was het weer zo dat ik wel weer weg moest! Tot mijn 18e heb ik veel gedoe gehad over de tijden die ik thuis mocht komen, iedereen om me heen mocht thuis komen wanneer hij/zij wilde, maar ik moest nog steeds om 01.00 uur thuis zijn. Ik deed er alles voor om dit te veranderen, en ook dit is me op den duur natuurlijk gelukt. Tja ik werd ouder, dus op den duur zijn die grenzen weg. Om dat moment zorgde ik dat er altijd wel een feestje was, een feestje waar ik kon drinken en anders maakte we wel een feestje. Ik haalde op den duur mijn rijbewijs en als ik het woord bob hoorde werd ik al wat zenuwachtig. Drama om te moeten bobben als je al je vrienden ziet drinken. Ik zat nog op school en ging heel vaak door de weeks weg, dan kwam ik om 04.00 uur thuis, terwijl ik om half negen weer in de banken moest zitten. Toen kreeg ik op den duur de ziekte van Pfeiffer, en dat is niet zo'n extreme ramp, want die moeheid kwam ik wel doorheen. Maar het ergste was, dat mijn lever geïrriteerd was. En het enige wat ik niet mocht, was 2 maanden beslist géén alcohol. Mijn leverwaarden waren veel te hoog en mocht echt niet. Natuurlijk heb ik dit gedaan, tot anderhalve maand ik op vakantie zou en tja, dan moet er gedronken worden. Nu ben ik 20 en ik merk dat het steeds meer uitbreid. Vrienden zeggen er soms wat van en thuis sta ik wel bekent als die zuiplap die er wel van houdt. Een korte schets van de afgelopen dagen: Drie dagen terug ben ik met een vriend wat gaan drinken in een grand café, waar ik altijd kom. Dan drinken we wat biertjes, bitterballen, en uiteindelijk hebben we een rekening met daarop 2 grote porties bitterballen en 36 bier. Om half 8 begonnen, en om half 12 dronken als een toeter naar huis. Twee dagen terug was ik klaar met m'n werk, was te moe om nog weg te gaan. Ik zat wel heftig te twijfelen want moeheid kun je je wel door heen slaan. Maar ik ben toch niet gegaan. Wel had ik zin in een borrel en probeerde onopvallend een te krijgen. Ik durfde geen biertje te pakken want dan zou mijn vader misschien zeggen dat het hem opvalt dat ik wel heel vaak bij dat bier zit. Maar nu had ik een flesje wijn gekregen van mijn werk, zoete witte en die stond al 3 dagen in de koelkast. Tja, dat was hem! Die fles kon open en tja als je een fles wijn open hebt moet ie op, want morgen is hij niet meer te drinken. Natuurlijk was dit niet zo'n ramp, de wijn hakte erin en ik lat anderhalf uur later op bed te draaien. Gister was ik vrij, had veel afspraken met vrienden staan. Zo ook een afspraak met een oud klasgenoot waar ik mee ging lunchen en daar een wijntje mee dronk. Ik moest me beheersen om niet meer te bestellen "Ach, eentje" maar dat deed ik niet. Aan het eind van de middag was ik thuis. Soms als mijn vader thuis is van zijn werk, dan drinken we samen een biertje tijdens het eten. En nu ook. Gisteravond had ik met een vriend afgesproken om een film te kijken en daar een lekker wijntje bij te halen om dus thuis te zitten, geen hoge rekening in de kroeg te hebben en niet zat, laat thuis te komen. Ik mocht in het huis slapen van mijn partner, hij was toch niet thuis en hij woont in het centrum dus lekker op loopafstand van die vriend van me. Ik was om zeven uur in het huis van m'n partner en had om half 8 met die vriend afgesproken. Ik wist dat er nog wijn in de koelkast stond en hoopte dat er ook nog een dichte fles was. Zo kon ik die aanbreken, een nieuwe halen zodat het niet zo op zou vallen. Om vijf over zeven plopte ik de kurk eraf en om vijf over half acht was ik op de afgesproken plek bij die vriend, mét een hele fles lambrusco achter de kiezen! We gingen boodschappen doen, ik zette een nieuwe fles terug in de koelkast en we zijn naar het huis gegaan van die vriend. Twee flessen lambrusco, een film en veel vreterij verder, weet ik het toch nog voor elkaar te krijgen om samen in de kroeg te komen. Die vriend wil dat ook wel dus het is niet zo dat ik hem over moet halen. Twee biertjes, twee kroegjes verder kom ik thuis en heb ik weer genoeg gehad. Nu ben ik wakker, duf als een konijn en brak van de laatste dagen met al die alcohol. Ik heb al weken last van mijn darmen, de laatste tijd met dat gedrink voel ik gewoon dat mijn lichaamstemperatuur te hoog is, mijn hart slaat harder en soms over. Het wordt tijd om te stoppen dacht ik! Ik heb gewoon het probleem dat ik niet met mate kan drinken. Als ik 1 borrel bestel, wil ik een 2e, en als het er 2 zijn, wat maakt dan die 3e nog uit? Het liefst zou ik helemaal stoppen, lekker over gaan op iets anders, maar weet je dat ik soms niet eens weet wat ik dan zou moeten bestellen in een kroeg? Of ik het stappen nog wel leuk vind? En was moet ik nu als ik gezellig ergens met iemand ga eten en diegene besteld een wijntje? Ik merk dat ik steeds meer zin heb in drank, ik zoek steeds meer momenten waarop ik kan drinken. Ik raak geirriteerd als mijn partner zegt dat ik eens zou moeten minderen. Zo hebben we ook een restaurant in het centrum waar je voor 30 euro maximaal 3 uur onbeperkt kan eten en onbeperkt bier, wijn en fris kunt pakken. Ik merk gewoon dat ik van die tent hou en ik zelfs het zieke idee al had om niet een avondje aan de bar te hangen, maar gewoon daar heen te gaan. Dan kun je even een bodem eten en kun je hem binnen drie uur toch goed raken voor maar drie tientjes? Het is een erg lang verhaal, maar ik denk wel een duidelijke schets. Ik merk dat het verhaal erger is dan ik zelf in zag, als ik het zo opschrijf trouwens. Dat ik er aan wat moet doen is duidelijk, maar wat? Heeft iemand tips om "nee" te zeggen en het vol te houden?

Hallo, Mijn profielnaam is 1234, natuurlijk niet mijn echte maar dat wil ik graag zo houden. De reden dat ik anoniem ben is niet zo zeer dat mijn problemen nou zo groot zijn, maar ik ben gewoon bang dat een bekende mij herkent Ik ben op internet gaan zoeken naar een forum wat gaat over alcohol en dan ook het problematisch gebruik hiervan. Dit deed ik omdat ik merk dat mijn alcoholgebruik steeds groter wordt, het makkelijker word om te drinken, ik ondertussen geen katers meer heb, het gewoon is dat ik minimaal 2x per week goed dronken ben, etc. Ik wil het in dit verhaaltje graag houden bij het voorstellen en zal me verder in het forum eens richten op het verhaal over hoe het nu allemaal kwam en begon. Ik werk in de woonbegeleiding, in combinatie met mijn opleiding hiervoor, op een groep jong volwassen autistische mensen die daar beschermt wonen. Ik werk hier 20 uur en ga 8 uur per week naar school. Hierbij heb ik een relatie, nog niet zo heel lang maar wat wel erg goed gaat, ik heb hobby's als natuurlijk uitgaan, terrasjes pakken, gezellig eten met een wijntje, maar ook alcoholvrije hobby's als fotografie, internetten, de stad in, etc. Mocht je nog vragen hebben, dat is altijd welkom Mijn verhaal: Nu wil ik er wel eens wat aan doen. Het drinken wordt meer, vrienden zeggen er soms wat van, ik drink steeds meer en ben dat eigenlijk wel zat. Toen ik 13 a 14 was kwam ik te werken in de horeca. Ik werkte als afwashulp in de keuken van een mooi restaurant in het centrum. Ik was een jong jochie, erg veel gepest vroeger en dus ook errug onzeker. In de horeca word natuurlijk vaak nagedronken en een en an gezelligheid. Roken deed ik al als een ketter, dus wat dat betreft paste ik er prima bij! Alleen dat biertje moest ik nog leren drinken. Ik begon dus, net als meerdere collega's met en heerlijke passoa jus en dat viel goed in de smaak moet ik zeggen. Ik merkte dat ik zekerder was, ik durfde meer mezelf te zijn en tegen al die oudere collega's te praten. Ik voelde me 'maar een afwashulp' en wat had ik nou te zeggen? Hier heb ik zo'n 2 jaar gewerkt en in die twee jaar ben ik van iemand die niet hield van uitgaan, naar een wekelijks stapper gegaan en ja, afhankelijk van hoeveel ik werkte, ik moest toch minimaal wel 1x per week uit. Vreemd was dat ik het begin van de week al bezig was met het plannen of ik nu vrijdag of zaterdag de kroeg in zou gaan met m'n vrienden toen de tijd. Thuis werd dit niet geaccepteert maar toch heb ik het voor elkaar gekregen om toch uit te mogen, maar dan moest ik om 01.00 uur thuis zijn. Dit was ik natuurlijk meestal niet, en ook kwam ik dronken thuis en werd ik zo nu en dan betrapt omdat een van mijn ouders nog in de woonkamer zat. Het was best gek, het kwam natuurlijk wel eens voor dat ik al m'n geld er door had gejaagd en dus een weekend niet weg kon. Ik vond dat écht een ramp en hoe verder de week eindigde, vond ik het steeds erger. Maar als ik dan zaterdag of zondag wakker werd zonder kater, was ik helemaal gelukkig en vond ik het ook niet zo erg meer als ik het komende weekend eventueel weer niet uit zou kunnen. Maar als ik dan weer één keertje weg was geweest, was het weer zo dat ik wel weer weg moest! Tot mijn 18e heb ik veel gedoe gehad over de tijden die ik thuis mocht komen, iedereen om me heen mocht thuis komen wanneer hij/zij wilde, maar ik moest nog steeds om 01.00 uur thuis zijn. Ik deed er alles voor om dit te veranderen, en ook dit is me op den duur natuurlijk gelukt. Tja ik werd ouder, dus op den duur zijn die grenzen weg. Om dat moment zorgde ik dat er altijd wel een feestje was, een feestje waar ik kon drinken en anders maakte we wel een feestje. Ik haalde op den duur mijn rijbewijs en als ik het woord bob hoorde werd ik al wat zenuwachtig. Drama om te moeten bobben als je al je vrienden ziet drinken. Ik zat nog op school en ging heel vaak door de weeks weg, dan kwam ik om 04.00 uur thuis, terwijl ik om half negen weer in de banken moest zitten. Toen kreeg ik op den duur de ziekte van Pfeiffer, en dat is niet zo'n extreme ramp, want die moeheid kwam ik wel doorheen. Maar het ergste was, dat mijn lever geïrriteerd was. En het enige wat ik niet mocht, was 2 maanden beslist géén alcohol. Mijn leverwaarden waren veel te hoog en mocht echt niet. Natuurlijk heb ik dit gedaan, tot anderhalve maand ik op vakantie zou en tja, dan moet er gedronken worden. Nu ben ik 20 en ik merk dat het steeds meer uitbreid. Vrienden zeggen er soms wat van en thuis sta ik wel bekent als die zuiplap die er wel van houdt. Een korte schets van de afgelopen dagen: Drie dagen terug ben ik met een vriend wat gaan drinken in een grand café, waar ik altijd kom. Dan drinken we wat biertjes, bitterballen, en uiteindelijk hebben we een rekening met daarop 2 grote porties bitterballen en 36 bier. Om half 8 begonnen, en om half 12 dronken als een toeter naar huis. Twee dagen terug was ik klaar met m'n werk, was te moe om nog weg te gaan. Ik zat wel heftig te twijfelen want moeheid kun je je wel door heen slaan. Maar ik ben toch niet gegaan. Wel had ik zin in een borrel en probeerde onopvallend een te krijgen. Ik durfde geen biertje te pakken want dan zou mijn vader misschien zeggen dat het hem opvalt dat ik wel heel vaak bij dat bier zit. Maar nu had ik een flesje wijn gekregen van mijn werk, zoete witte en die stond al 3 dagen in de koelkast. Tja, dat was hem! Die fles kon open en tja als je een fles wijn open hebt moet ie op, want morgen is hij niet meer te drinken. Natuurlijk was dit niet zo'n ramp, de wijn hakte erin en ik lat anderhalf uur later op bed te draaien. Gister was ik vrij, had veel afspraken met vrienden staan. Zo ook een afspraak met een oud klasgenoot waar ik mee ging lunchen en daar een wijntje mee dronk. Ik moest me beheersen om niet meer te bestellen "Ach, eentje" maar dat deed ik niet. Aan het eind van de middag was ik thuis. Soms als mijn vader thuis is van zijn werk, dan drinken we samen een biertje tijdens het eten. En nu ook. Gisteravond had ik met een vriend afgesproken om een film te kijken en daar een lekker wijntje bij te halen om dus thuis te zitten, geen hoge rekening in de kroeg te hebben en niet zat, laat thuis te komen. Ik mocht in het huis slapen van mijn partner, hij was toch niet thuis en hij woont in het centrum dus lekker op loopafstand van die vriend van me. Ik was om zeven uur in het huis van m'n partner en had om half 8 met die vriend afgesproken. Ik wist dat er nog wijn in de koelkast stond en hoopte dat er ook nog een dichte fles was. Zo kon ik die aanbreken, een nieuwe halen zodat het niet zo op zou vallen. Om vijf over zeven plopte ik de kurk eraf en om vijf over half acht was ik op de afgesproken plek bij die vriend, mét een hele fles lambrusco achter de kiezen! We gingen boodschappen doen, ik zette een nieuwe fles terug in de koelkast en we zijn naar het huis gegaan van die vriend. Twee flessen lambrusco, een film en veel vreterij verder, weet ik het toch nog voor elkaar te krijgen om samen in de kroeg te komen. Die vriend wil dat ook wel dus het is niet zo dat ik hem over moet halen. Twee biertjes, twee kroegjes verder kom ik thuis en heb ik weer genoeg gehad. Nu ben ik wakker, duf als een konijn en brak van de laatste dagen met al die alcohol. Ik heb al weken last van mijn darmen, de laatste tijd met dat gedrink voel ik gewoon dat mijn lichaamstemperatuur te hoog is, mijn hart slaat harder en soms over. Het wordt tijd om te stoppen dacht ik! Ik heb gewoon het probleem dat ik niet met mate kan drinken. Als ik 1 borrel bestel, wil ik een 2e, en als het er 2 zijn, wat maakt dan die 3e nog uit? Het liefst zou ik helemaal stoppen, lekker over gaan op iets anders, maar weet je dat ik soms niet eens weet wat ik dan zou moeten bestellen in een kroeg? Of ik het stappen nog wel leuk vind? En was moet ik nu als ik gezellig ergens met iemand ga eten en diegene besteld een wijntje? Ik merk dat ik steeds meer zin heb in drank, ik zoek steeds meer momenten waarop ik kan drinken. Ik raak geirriteerd als mijn partner zegt dat ik eens zou moeten minderen. Zo hebben we ook een restaurant in het centrum waar je voor 30 euro maximaal 3 uur onbeperkt kan eten en onbeperkt bier, wijn en fris kunt pakken. Ik merk gewoon dat ik van die tent hou en ik zelfs het zieke idee al had om niet een avondje aan de bar te hangen, maar gewoon daar heen te gaan. Dan kun je even een bodem eten en kun je hem binnen drie uur toch goed raken voor maar drie tientjes? Het is een erg lang verhaal, maar ik denk wel een duidelijke schets. Ik merk dat het verhaal erger is dan ik zelf in zag, als ik het zo opschrijf trouwens. Dat ik er aan wat moet doen is duidelijk, maar wat? Heeft iemand tips om "nee" te zeggen en het vol te houden?