1234

Hé MijnGerrit, Bedankt voor je antwoord en tips. Ik ga er naar kijken (Y) Groeten

Bedankt voor jullie antwoorden en tips. De grote verdoving ben ik in begonnen maar kom ik niet echt verder in. Over een tijdje opnieuw proberen. Jan Geurtz ga ik proberen. Thanks

Hello hello, Gewoon af en toe wat contact (WhatsApp, mail, idk) om tips en ervaringen uit te wisselen, lijkt me gunstig en ook interessant. Geen versterking van het probleem door 'kijk ons alcoholisten zijn' maar juist ervaringen delen om daar sterker van te worden. Iemand die dat ook zoekt? Ik ben een man, 29 jaar, woonachtig in Overijssel (al maakt dat voor digitaal contact niet zoveel uit), die brede interesses heeft, graag dingen met humor aanpakt en erg gemotiveerd is om te stoppen met drinken, al ken ik wel terugvallen. Groeten!

Een maand geleden gestopt, maar de afgelopen week is het weer bal. Toch al weer iets van vier keer de fout in gegaan. Het begon met een vrijgezellenfeest waar ik de hele dag trots op een 0.0 zat, maar door enthousiasme van alles en iedereen en te weinig weerbaarheid van mezelf werd dat vier uur 's nachts, ladderzat. Sindsdien is het hele plan wankel. Afgelopen weken hing er mogelijk slecht nieuws in de lucht. En dat werd bevestigd: mijn vader is ernstig ziek en wordt niet meer beter. Het aparte is dat dat nieuws niet direct een zin in zuipen opleverde, maar ik denk dat het er ergens wel onder zit. Gisteravond weer hetzelfde verhaal: gekocht bier uit de supermarkt, Thuisbezorgd, stad. Nooit genoeg, nooit voldaan. Daarnaast ook nog eens de extreme hang naar cocaïne. En dat is zo debiel, het gaat op zo'n avond dan niet meer om een bepaald middel, het gaat dan om het verdoven en het zo ver mogelijk van de wereld raken. Het positieve is dat ik nu na een week wil ingrijpen, terwijl daar eerder maanden overheen gingen omdat ik het dan voorlopig wel prima vond. Een aantal vragen: Hoe gaan jullie om met het herkennen van de oorzaken van je drankgebruik op korte termijn? Hoe pak je de draad weer op zodra je plan onderuitgemaaid is? Hoe krijg je die negatieve malende gedachten over de 'mislukking' naar positief? En tot slot: hoe ga je om met onbegrip in je situatie als je wel erg open bent over je probleem maar ze zoiets hebben van: "Je doet het toch zelf? Je hebt het jezelf toch op de hals gehaald?"

Thanks voor de tip. Ik ben een aantal dagen geleden gestart met het boek van Erik Stofferis.

Ondanks die uitschieter soms, toch al een flinke tijd

Klinkt goed. Thanks voor je antwoord

Klopt. Een emmer leeggooien moet het niet zijn. Echter, ik heb dit wel heel erg vaak aangekaart al. Alcohol is stilstand. Stoppen is vooruitgang. Mooie, die ga ik onthouden!

Hoe lang ben jij gestopt? Ik hoop dat het iets van het begin is en het vanzelf duidelijker wordt.

He Bob, bedankt voor je antwoord en voorbeeld. Mooi dat het gepieker vrij snel ophield en dat je uit de situatie bent gekomen! Ik vind het een heel lastig ding. Er zijn zoveel elementen die het complex maken, waardoor ik niet meer zie of weet wat ik zelf wil en wat voor me beslist is. Klinkt dat vreemd? Zo is er een bedrijf met groot gekocht pand die mijn partner al had voor we samen waren, waardoor we gebonden zijn aan onze huidige woonplaats - terwijl ik vroeger altijd al naar de grote stad wilde. Dat bedrijf is niet altijd winstgevend, alles draait er om, er is af en toe een keer een weekje op vakantie, maar gezellig samen een poosje vrij om bij te komen is er niet. We woonden eerst vijf jaar in het appartement waar hij met zijn ex woonde, puur omdat hij niet wilde veranderen. Geld is er beperkt. Ik heb het gevoel dat ik te afhankelijk ben: ik rij in zijn auto, werk mee binnen het bedrijf maar heb geen duidelijk loon, mijn telefoon staat zelfs op de zaak, etc. Als er een keer geen geld op de priverekening staat moet ik hem vragen of hij wat wil storten etc. Als ik dit opschrijf voel ik me een zeikerd en ik wil niemand er mee lastig vallen, maar het is echt een heel lastig ding. Want hoe kom je er nou achter wat je ECHT zelf wilt?

Voor mij is het heel erg het maar laten gebeuren en dan in je hoofd zoveel redenen hebben waardoor je er niet meer mee kunt stoppen/van gedachten kunt veranderen. Om wat opener te zijn: het ligt bij mij in de relationele sfeer. We hebben alles, maar soms zit het gevoel er niet meer. Alles is zo functioneel. Er gebeuren veel dingen die ik zelf anders zou doen (financieel, omgang met elkaar, leefstijl, uitdaging ...). Hij is vaak weg naar buitenland en dat gaat allemaal zo gemakkelijk, terwijl ik daar gewoon niet aan kan wennen. En na ruim acht jaar mag ik wel zeggen dat ik genoeg dingen geprobeerd heb om er aan te wennen, maar dat lukt gewoon niet. Met een heleboel drank kwam ik die periodes gemakkelijk door, maar diep van binnen wil ik gewoon een partner waarmee ik samen ben, waar uitdaging is, samen lachen en waar werk niet voor gaat. Dit komt steeds terug, maar ik heb 1000 redenen om deze gevoelens opzij te schuiven. Maar opvallend is dat sinds ik nuchter ben, dat steeds weer opkomt. Maar je begrijpt dat dit niet gemakkelijk is om ff te accepteren, maar ook niet gemakkelijk om zomaar te veranderen. Om hierover beslissingen te maken wil ik minder neerslachtig zijn en dingen meer helder zien dan nu.

Ja dat is het dus precies. Vreemd eigenlijk. Hoe ben je daar mee aan de gang gegaan waardoor je die dingen ging herkennen? Of is dat in verloop van tijd (nuchter) steeds beter gegaan?

Zo probeer ik het ook te zien. Ik probeer te overdenken hoe ik met bepaalde emoties om zou moeten gaan en wat er nu eigenlijk speelt waardoor ik zou moeten drinken. Er zijn bepaalde dingen die gedurende m'n drinkende leven in periodes terugkwamen. Gevoelens van ontevredenheid, dingen anders willen doen etc. Ik begin me nu steeds af te vragen of dat misschien terugkwam in periodes waarin ik niet dronk? Dat dat misschien een oorzaak is van het verdoven. Maar het is nog te vroeg om daarover te beslissen/naar te handelen. Daarvoor wil ik eerst minder neerslachtig zijn en meer helder. Van de time-out en afspreken me met rust te laten hebben we gedaan. Ik leg ook steeds uit dat ik er even weinig aan kan doen. Op het zelf moment uitleggen en uitpraten lukt niet. Dan word ik alleen maar meer opgefokt, haal ik er voorbeelden bij om het goedbedoeld uit te leggen, maar dan word ik alleen maar meer kwetsend. Mijn partner is nu een poosje in het buitenland. Lastig om alleen te zitten met allerlei verleidingen, maar wel even goed, die afstand. Grensen aangeven is iets wat ik niet kan. Ik bedenk pas een poos later (wanneer hetgeen ik toegegeven heb al lang en breed in gang is) dat ik dat toch anders had gewild. Lastig uit te leggen allemaal. Hopelijk ben ik niet te vaag.

Interessante gedachte en misschien waar, maar kan ik zo 123 nog niet plaatsen. Wat wel zou kunnen is dat ik altijd nog een slag om de arm hield. Ik vertelde nooit zo openlijk dat het voorgoed klaar was met de drank. Na afgelopen dronken toestand was het duidelijk dat het definitief klaar was. Ook voor mijn partner. Misschien dat het komt doordat ik die slag om de arm kwijt ben en inderdaad zoek naar een soort eventuele uitweg voor als het nodig is. Interessant

Dat het lang duurt had ik al wel een beetje door, maar ik heb het idee dat het nu erger is dan jaren terug toen ik eens stopte voor vier of vijf maanden. Het lijkt wel of m'n geest niet helder wordt en het lijkt wel of de zin in alcohol, de verdoving en het losgaan, erger aanwezig is. Een kort lontje zal daar wel bijhoren. Ik herken dat zelf van het stoppen met roken: strontchagrijnig en kortaf omdat je er zo in je hoofd mee bezig bent. Zal afnemen, gok ik.