Klassement

.

mooi Willem moet lukken dus! :rose: :rose:

Wat zit er in dit zinnetje ontzettend veel liefde Agnieta. X Daantje

Emoties zitten vaak in de weg en maken de situaties er vaak niet beter op.(quote) Gek he Dribbel, van kinderen accepteren we ze wel en erna gaan we weer door met ons leven. Kinderen leven hun emoties adekwater dan wij; als ze boos zijn zijn ze boos en uiten dat. Daarna is er weer ruimte om verder te leven. Idem met verdriet, pijn en blijdschap. Ik ken tig van therapiesoorten waarin wij volwassenen duur geld moeten betalen om dat weer aan te leren. En het is dat geld dubbel en dwars waard, want oh wat wordt het weer (h)eerlijk om jezelf weer te kunnen zijn en te her-ontdekken. Een moeilijke tocht, want al die laagjes aangeleerd gedrag mogen 1 voor 1 afgepeld, als de schillen van de ui. De kern is intact! Met mijn vader (ook een drinker en emo-eter) heb ik het mee moeten maken dat hij eerst een zwaar hart-infarct moest krijgen. Artsen weten het aan eten en weinig bewegen en deels was dat ook zo. Maar het wonder gebeurde dat hij een ander mens was erna en wel over zijn gevoelens kon praten. En we hebben daar nog jaren van mogen genieten gelukkig. Hij heeft de dood in de ogen moeten zien, maar had toen geen therapie meer nodig. De natuur had het voor hem opgelost. Ik heb er veel van geleerd. Ik heb zelf veel aan lichaamsgerichte psychotherapie gehad. Ben nog niet zo ver als pa was, maar schiet wel op in die richting. Ouder worden helpt ook is mijn ervaring. En niet drinken is een must, want dat verdoezelt alles. Wees alsjeblieft niet bang voor emoties, ze zijn wat konfronterend lastig soms en kosten tijd en moed, maar het loont echt om het aan te gaan. Hoe jonger, hoe langer profijt. Leer van je kinderen meis.

Dag Dribbeltje, Ik heb bewondering voor je. Volgens mij ben je nu de juiste weg ingeslagen en heb je al een paar lastige hobbels genomen. Nu vooral niet te ver vooruit kijken maar rustig, stap voor stap doorgaan, dan kom je er wel op jouw manier.

Dag lieve allemaal, Zo, een stukje van mijn verhaal kunnen doen bij de HA, niet echt inhoudelijk natuurlijk maar in grote lijnen waar ik nu tegenaan loop. Hoe mijn drinken erger is geworden met de jaren, dat ik kennelijk niet in staat ben dingen te verwerken op een andere manier, en dat ik vanaf nov. Bezig ben te stoppen. Hoe ik ook mijn best deed mijn tranen binnen te houden, dit lukte natuurlijk niet. Niet dat dat erg is maar het is niet wie ik ben. Zij heeft me doorverwezen naar een 1ste lijnpsycholoog waar ik zelf vandaag contact mee op moet zoeken. Dus ik ga vandaag eens bellen denk ik. Ze belt me volgende week vrijdag om te vragen hoe het ervoor staat. Ze was enigszins verbaasd dat ik me niet ziek had gemeld maar dat was ik ook niet van plan. Als later blijkt dat ik zo " overspannen" blijf reageren dan zien we dan wel verder. Ik en ziek melden is ook zo " niet passend bij mij"......maar ja, kennelijk ben ik misschien mede daardoor ook wel in de problemen gekomen. Thuis was mijn man verbaasd me te zien, onze dochter was ook thuis dus ik kon niet teveel vertellen maar gezegd dat het niet zo lekker loopt en ik een afspraak had gemaakt, nog meer verbazing. Lastig hoor als je eigenlijk niet echt meer met elkaar praat, dat heb ik dus ' s avonds moeten doen en dit keer wel met afstand, zakelijk, zonder tranen. Raar maar waar! Nu ook hardop gezegd dat ik het niet alleen red thuis, dat ik hem nodig heb om ook op te leunen zo nu en dan. Hoe ik dat moet doen weet ik niet want ik doe vooral en geef nooit aan dat er iets is. Wil het er eigenlijk nooit over hebben, ja als er praktische zaken opgelost moeten worden en ik maak van vele situaties praktische situaties met de gepaste afstand. Zelfs als het om mijn kinderen gaat en dat lukt me dus niet meer. Emoties zitten vaak in de weg en maken de situaties er vaak niet beter op is mijn ervaring. Vaak vertroebeld dat je kijk op de zaken, of het nu werk of privé gerelateerd is. Dat vind ik echt, alleen moet er wel ruimte komen om toch ook met die emoties aan de slag te gaan. Moet weg! Dribbeltje

Goede actie Dribbeltje.

Sterkte Dribbel. Ik heb bij de AA geleerd: Eerst je drankprobleem aanpakken. Dan pas kun je op een goede manier aan je andere problemen werken. De ervaring van vele alcoholisten wijst dit ook wel uit. Zolang je nog in de greep van je verslaving zit kun je niet helder denken en de problemen die er ook spelen op een goede manier aanpakken. En uit de greep van je verslaving ben je niet na een week of maand niet drinken. Dat vraagt veel meer tijd. Het alcoholische denken zijn we niet zomaar kwijt. Na 41/2 jaar nuchter dacht ik nog steeds alcoholisch. Daardoor ook weer mijn terugval. Eerst voluit toegeven dat je machteloos staat tegenover de alcohol en dat je leven stuurloos is geworden. Geen achterdeurtjes meer. Niet denken van: misschien valt het wel mee en ben ik geen alcoholist. Dat maakt dat ik iedere keer weer dat eerste glas zal nemen." Eentje moet toch kunnen". Dat denk je al gauw. Zolang je zo denkt ben je niet in staat je andere problemen goed op te lossen. Het zijn niet de problemen die ons laten drinken. De problemen ontstaan vaak doordat we drinken. Je moet dat vooral niet omdraaien en heel eerlijk zijn hierin. Ik schrijf nu wat ik zelf heb ervaren en wat ik altijd weer hoor bij de AA. Hanneke

Dribbeltje..ik kan alleen maar , mijn ervaring vertellen. Ik vond/vind het zelf fijner en het praat gemakkelijker met een psycholoog of psychotherapeut van in mijn geval Tactus te praten dan met mensen die geen/minder ervaring met verslavingen Wat ik ook heel moeilijk vind om met alle problemen naar buiten te treden. Het liefst wou ik er niet over praten..want dat is al moeilijk zat Onderdrukken is makkelijker. Dat heeft mij ook verslaafd gemaakt. Nu ben ik heel open tegen de psychotherapeut..doe mijn huis/denkwerk altijd. Ik draag het onderwerp aan en zij graaft er dieper in. Voor mij zijn het intensieve diepgaande leerzame gesprekken...voor haar is het dagelijkse kost :-) Nog 1 ding wat mij opvalt dat ik niet goed met de hele jonge therapeuten kon praten..dat zal de klik en de ervaring wel wezen Succes Verslaafd worden doe je niet zomaar...

dus waar staat die droomfles voor Dribbel? Een ander mag m ook niet, dus.............. Wat betreft therapie of verslavingstherapeut: beiden hebben nut en als je goede vindt kan het beiden naast elkaar, zodat ze elkaar aanvullen. Mits je hen op de hoogte stelt daarvan, anders is misschien straks niet duidelijk wie wat doet. Niet drinken helpt in elk geval dat de therapie beklijft. En dat doe je inmiddels wel 1 week heb ik begrepen dus een aanmoedigingsbosje heb je alvast verdiend.