nuchter blijven

[Gast]

Fijn dat je weer wat rustiger en uitgeruster voelt.

Het lijkt me uiterst vervelend om in zo'n familiesituatie te zitten. Ik heb er weleens een staartje van meegekregen, maar me er altijd aan weten te onttrekken. Als ik jou zo lees, dan ben ik daar erg blij om. Ik hoop dat ook dat allemaal wat gaat luwen.

Voor onder de riem

[Poppy]

Die neem ik mee , dank je!

Heel verstandig dat je dat hebt gedaan Gerrit. Als mijn oude angsten en patronen niet zo zouden hebben opgespeeld had ik dat misschien ook kunnen doen, blijkbaar ben ik nog niet zo ver. Maar goed ik weet ook dat het diep zit. En ik zit nog midden in het proces  om sterker te worden en dát ik sterker wordt en zelfs al ben kan ik gelukkig wel voelen.

Ik ga ervoor vandaag en ik vertrouw erop dat het beter wordt mijn angsten daarin laat ik maar mooi even links liggen.

[Meya]

Herkenbare problematiek

 

Dat maakt enerzijds dat ik advies geven kan. Anderzijds is er natuurlijk het levensgrote risico van projectie door de herkenaarheid. Neem de tips dus met jouw eigen korrel zout. Komen ze:

 

- je bent niet verantwoordelijk voor het welzijn van je broer, wel voor dat van jezelf;

- het delen van de pijn met je broer is zinvol en kan waardevol zijn voor jullie beiden;

- verdedig je moeder niet naar je broer;

- dat je geen warme gevoelens voor je moeder koestert is heel erg gezond.

 

Zet m op vandaag .

[Akkordeon]

Hoi Poppy,

Als ik je goed lees gaat he bij jou nu om oude pijn. Het lijkt me nuttig om die te voelen en ernaar te kijken. Misschien kan je er vandaag iets van leren wat helpt in je verwerkingsproces. En daarna kan je de pijn weer proberen los te laten. Het is oude pijn die waarschijnlijk nog in golven terug zal komen. Maar zo gaat dat met golven: ze worden telkens minder hoog.

Zorgen voor je broer is een optie, maar niet noodzakelijk. Ik lees ook niks van zorg van je broer voor jou. Terwijl hij in conflict is geraakt en jij daar pijn door krijgt.

Samen kijken naar gedeelde pijn kan helend werken. Als het echt samen is. Niet als jij probeert hem te helen en jouw stuk alleen moet doen.

Maar dat is dus alleen maar heel vrijblijvend mijn idee. Terwijl ik niet eens weet waar het over gaat. Ik schrijf het maar omdat je er misschien wat aan hebt.

Sterkte vandaag!

Bewerken: ruzie met de autocorrector

18 november 2015 bewerkt door Akkordeon

[Poppy]

Bedankt Meya en Akk, mooi en waardevol wat jullie zeggen. Het geeft niet dat sommige dingen niet helemaal het zelfde zijn de kern is wel het zelfde.

Ik moest zelf even lachen van je opmerking Meya over mijn gevoelens naar mijn moeder, erg fijn om zoiets te lezen.

En Akkie die zorg naar mij toe is er niet omdat hij dat niet kan maar je hebt wel gelijk die is er niet dus ik hoef niet iets te doen wat ten koste van mezelf gaat. Het is goed dit te beseffen.

Ik verdedig niemand meer het enige waar ik zorg voor voel is de pijn van de ander en dat voor mijn gevoel heeft dat helemaal niet meer met de oorzaak te maken (het gaat over geld) Dat is zo volledig ondergeschikt nu.

Ik ga nu wat doen, ik lees het op een later moment nog een keer het is fijn om me gesteund en gezien te voelen!

[Poppy]

Weer een paar dagen verder.

Donderdag therapie gehad, voor therapie aan voelde ik me niet goed ik was erg aan het piekeren over een mail die ik had gestuurd naar iemand die met de familie-ruzie te maken had. Het was een in mijn ogen prima mail waarin ik in aangeef dat ik  meeleef en dat ik er zelf ook last van heb.

Ik zat me rot te piekeren omdat ik niet een mailtje terug kreeg, al was het maar een soort van positieve bevestiging. Vervolgens therapie gehad waarin we mijn vermijdingsgedrag en het mezelf beschermen tegen het daglicht hielden. Wat is vermijding en wat is goede zelfzorg. Gelukkig genoeg kon ik het haarfijn aanvoelen wie het kleine bange meisje is die voor haar gevoel geen kant op kan en wie de volwassene is die wel keuzes kan maken en ook verantwoordelijk is voor haar daden en keuzes. Daarna was het gepieker over, uit mijn lijf en hoofd. Het kunnen accepteren dat ik niets hoor, het bij de ander kunnen laten, het niet leuk mogen vinden maar niet het gevoel afhankelijk te zijn van hun goedkeuring. Ik sta achter mijn mail aan hen en wat de ander er ook van vindt ik overleef het wel. Voor mij is het heel belangrijk om die twee uit elkaar te halen.

En ik heb ook eigenlijk wel een hekel aan dat kleine bange meisje, moet ik niet hebben, maar ik schaam me er ook voor. Ik ben nu toch een volwassen vrouw van net in de 50, ik kan me toch niet meer beroepen op zo'n kinderlijk gevoel. Fijn om dit even op te schrijven, de echt volwassene in mij begrijpt het prima hoor, het is een overlevingsmechaniek. Mijn therapeute zei ook nog iets over een mechanisme waarvan mensen met vermijdingsgedrag zich van bedienen en dat is dat het winst op levert om maar heel hulpeloos en angstig te doen/zijn. Dat ik daar mijn voordeel mee kan doen, ze heeft ook gelijk, dat is het gevaar dat mensen me dan maar afschrijven en zeggen ach die arme Poppy die kunnen we nergens mee belasten. En ik ondertussen oplucht zijn dat ik niet mee hoef te doen. Wat hier fout aan is is dat ik geen verantwoordelijkheid neem, al zou de uitkomst hetzelfde zijn als ik als volwassene zou zeggen, ik doe hier niet aan mee omdat ik dat niet wil (weet dat het niet goed voor me is) dat voelt het oké en dan neem ik op een gezonde volwassen manier ruimte in en afstand van iets waar ik te veel last van heb. 

Zo ingewikkeld om voor mij positie in te nemen. Mijn therapeute dicht mij bij wijze van spreken een sleutel rol toe in de oplossing van het probleem, nou dat gaat mij nog net wat te ver. Ik neem mijn eigen stapjes wel en ik snap ook wel dat het heel mooi zou zijn als ik niet meer in mijn valkuilen stap, maar ik ga het mezelf ook niet (meer) kwalijk nemen. Stapje voor stapje, bewust worden en blijven zonder oordeel, maar zoeken naar wat goed voelt, wat sterk voelt.

Hoop dat dit wat duidelijk is, in elk geval wel fijn even op te schrijven.

[Gast]

Hoi Poppy, dapper dat je dit allemaal aan het aanpakken bent. De zaken waar je over schrijft zitten er al vele jaren in bij je.

Ik denk dat het daarom ook wel even zal duren voordat je er echt grip op gaat krijgen.

Maar...je bent begonnen. En zonder drank krijg je zo wel een eerlijke kans van jezelf.

Complimenten Poppy, succes!

[lady jane]

Hoh!

zeiden de indianen vroeger, als ze het volmondig eens waren

met de vorige spreker.

Nu liken we☺

[Poppy]

Gerrit en Jane bedankt voor jullie reacties en het liken Hoh, dus!

Het klopt dat dit iets is wat ik al een leven doe. Therapie heb ik eigenlijk al vanaf mijn 27ste met tussenpozen. Het is een thema wat nu zich nu heel helder aandient. Ik heb me hier in het verleden ook  wel mee bezig gehouden alleen dat was nog basaler, tot mijn 39ste had ik nog nooit het gevoel bestaansrecht te hebben, eerst dat maar eens aanpakken. En nu dan zo duidelijk het thema van het bange kind versus de sterke volwassene. Het bange kind wat zich heeft ontwikkeld omdat ik vroeger de ellende niet kon vermijden maar moest doorstaan en ik als jonge puber, probeerde allerlei zaken in goede banen te lijden. Echt een belachelijke taak voor zo'n jonge meid en wat uiteindelijk uitmondde in o.a. vermijdingsgedrag + afhankelijkheidstrekken en dan ben ik vooral afhankelijk van de goedkeuring van een ander, dat gevoel had ik indertijd wel heel sterk.

En ik heb de rest van mijn leven de tijd om de volwassen Poppy verder te laten ontwikkelen. En dit is zeker alleen maar mogelijk doordat ik niet meer drink. Afgelopen vanaf 2009 af en aan weer gedronken, steeds maar weer stoppen, ook wel weer eens 1 jaar (daarvoor jaren niet gedronken).

Nu is het klaar en ik ben blij dat ik naar de verslavingszorg ben gestapt om de diepere oorzaak aan te gaan.

Hup nu weer even wat doen.

[Meya]

Fijn dat je schrijft. Ik lees en leef mee.

[Poppy]

Bedankt !

Gek mijn angst is nu verdwenen dat is fijn, er is nu rust en nu ruimte voor mijn voor woede en dat is ook een oude en die mocht er ook nooit zijn. Maar dit is ook een oude woede waar ik, ik wil schrijven, niets mee kan, maar is dat zo? Nee, ik kan het niet tegen de betrokkenen uiten want dan wordt het voor mij alleen maar erger. Dus ik ga eens bedenken wat ik  wel met deze woede kan doen zodat het toch een uitweg heeft. Hmmmmmm, daar moet ik nog maar een nachtje over slapen.

Helaas kan ik niet in detail treden waarom ik nu zo boos wordt en wat er oud aan is. Dat het er niet mag en vooral mocht zijn hoort bij ons gezin, boos zijn mocht niet dus escaleerde het af en toe, behalve 1 à 2, keer geen lichamelijk geweld (ook niet tegen mij), meer schreeuwen krijsen en deuren slaan en het irritantste was dat men om mij heen onder invloed was. En de volgende dag  waren er wel katers wat dolletjes gezellig was. En even voor de duidelijkheid, ik dronk tot mijn 16de 17de nog geen druppel. Ik ben zeker boos op mijn ouders die eigenlijk nooit bewust met hun alcohol misbruik aan de slag zijn gegaan zoals wij hier. Ze deden maar. Nou zeg, dat was niet helemaal de bedoeling dat het hier over zou gaan, moest blijkbaar even.

Moet er even van huilen, wat niet erg is want dat doe ik veel te weinig. Misschien verdriet na woede, ik weet het ook niet er komt wel wat los en dat is oké denk ik.

Ben vanavond ook wat onrustig, wilde schilderen maar is niet gelukt ben bang dat ik het verpest, ik ben mijn avatar aan het naschilderen met waterverf.

Morgen gewoon werken en dat is goed en dan zie ik wel weer. Alles van de afgelopen anderhalve week even laten bezinken.

Slaap lekker

[Akkordeon]

Hoi Poppy,

Ik heb je gelezen, maar geen tijd om te schrijven. Hopelijk vanavond.

Alvast sterkte voor vandaag!

[Poppy]

Weet iemand ook hoe ik dat labeltje bij mezelf kan weghalen, ik heb het geplaatst niet wetende wat het precies is en nu kan ik het met geen mogelijkheid terug vinden hoe ik dit aanpas?

[Meya]

Het labeltje 'ik heb een drankprobleem'?

 

Ik heb het ook geplaatst zonder precies te weten wat het was. Zodra ik door heb hoe ik het aanpas, geef ik het door.

[Poppy]

Dank je Meya, ik kon het niet terug vinden bij mijn profiel.

[Akkordeon]

Hoi Poppy,

Ik vraag me af of je al iets gevonden hebt om met die woede en het verdriet om te gaan?

Behalve dat ik hoop dat je je intussen beter voelt, hoop ik er ook iets van te kunnen leren :-)

Liefs

[Poppy]

Hey Akk,

Gelukkig voel ik me wat beter het moest er even uit denk ik, zo direct heb ik therapie dus ik hoop daar weer wat verder te komen.

Ik zie er wel een patroon in eerst angst toen boosheid, verdriet en nu een soort van berusting.

Tevens doe ik aan wat visualisaties die ik als tip heb gekregen, het gaat om het losmaken, losknippen van banden, pijnlijke banden, voelt wel goed om dat te doen. Steeds als me een naar gevoel bekruipt en dat is heel vaak dan doe ik of een visualisatie of ik bedenk dat ik het e.e.a. bij de ander mag laten. Een ander heeft recht op zijn of haar emotie. Dat voelt bevrijdend als ik daar bij stil sta. Ik hoef het niet beter te maken voor de ander, ik hoef niet lief gevonden te worden (het liefst wel natuurlijk), ik hoef me niet in allerlei bochten te wringen om bevestiging te krijgen dat ik goed ben. Dat kan ik niet van een ander verlangen dat mag ik mezelf geven. Dit is denk ik wat ik enorm aan het oefenen ben. Zulke zaken weet ik verstandelijk wel maar wat nu zo fijn is, is dat ik merk dat het gevoel af en toe meegaat. Dus dat is een mooie ontwikkeling.

Dat is zo fijn van hier, ik leer hier heel veel van jou en jullie

[Indigo]

Hoe gaat het met jou Poppy? 

Mooi, visualisatie kan zo helpend zijn! Ben ook weer begonnen met visualisatie van het 'drankmonster', heeft me enorm geholpen op het gebied van alcohol. Alle geniepige gedachtes over drank visualiseerde ik alsof ze niet van mij waren, maar van dat lelijke drankbeest. Zo kon ik beter onderscheid maken, het 'los' zien van mezelf, mijn wil.

 

Kan me voorstellen dat het op veel meer gebieden kan helpen, zoals het loslaten van zaken, mooi om te lezen. Mmm, nu ik dit lees, weer eens vaker meditatie oppakken. Compassie-oefeningen... 'Ik ben goed zoals ik ben',  Zennnnnn.

Pfoe wat valt er nog veel te leren ; ) Nu als de sodemieter aan het koken, kids hebben honger straks na het sporten.. lieve groet

[Akkordeon]

Hoi Poppy,

Klinkt super!

Fijn dat je een methode hebt gevonden die bij je past!

[smart]

Bij 22-11 staat : in goede banen te lijden.

 

Leiden was het, en duidelijk is dat het je deed lijden.

 

Misschien wat flauw van mij, maar versprekingen zeggen wat.

Ik wil je later uitgebreider gaan lezen, meer dan je laatste blad, maar heb net gemeld dat ik naar bed ga!

[Poppy]

Goedemorgen Indigo, Akk en Smart, bedankt voor jullie reacties

Die visualisaties die kunnen verrassend goed werken, fijn dat ze jou ook helpen Indigo en zo brengen we elkaar weer op goede ideeën, jij mij ook  weer want afgelopen dagen ben ik ze al weer vergeten, zo snel kan het gaan. Ik wil er nog wel even mee doorgaan. Visualisaties zijn een van de tools om bewust en zorgvuldig met mezelf om te gaan. Aandacht besteden aan de pijn, het serieus nemen, niet accepteren dat de angst, paniek en pijn er bij hoort. I.p.v. doorrennen leren stil staan. Natuurlijk heb ik last dat mag ook, het is normaal, maar het mag heus wel dragelijk zijn en ik hoef niet te verdwijnen!

Het lijden mag minder worden, Smart, je doet je naam eer aan   en nee hoor helemaal niet flauw (ik haal ze vaker door elkaar, het lijden met de lange ij,  ik denk dat ik het nu niet meer vergeet) het is tekenende vergissing het was ook geen taak voor zo'n jonge meid, veel te zwaar, volledig absurd.

 

Het gaat verbazingwekkend goed met me gezien de omstandigheden is dat nieuw. Het voelt heel goed.

Zondag is de boel weer geëscaleerd, ik ben niet een van de betrokkenen die alles over zich heen krijgt maar krijg alles zijdelings mee en dat hou ik zo. Er is pijn, angst en verdriet maar ik ben er nog gewoon, ik zit hier achter mijn computer en ik voel me nu op dit moment goed, ik wist niet dat het naast elkaar kon staan.  Ik ben van mijn aloude standje 'crisis' af. Ik ben van oudsher gewend om dus in die crisis-stand te schieten, volledig alert en gespannen, het is een slopende en ziekmakende gemoedstoestand die alle chemische stoffen in jij lijf ontregeld.  Ik kan nu landen en ineens schiet met te binnen dat ik wil zeggen dat ik er niet meer aan verslaafd ben. Het is als een oude jas die maar al te vertrouwd was, verslaafd aan het crisis gevoel, het is een oud en vertrouwd patroon en ik ben het aan het loslaten. Nou wat een bevindingen op de vroege ochtend.

 

Fijne dag

[Poppy]

Even terugkomend op wat ik heb geschreven bij Smart over mijn wijn 'die in de risotto hoort' en de terechte kritiek van Tomtom. Ik ben het helemaal met hem eens dat er ten koste van onze gezondheid reclame wordt gemaakt voor een in mijn ogen harddrug. Dit opschrijvende denk ik, oeps dat gooi ik dan ook door mijn risotto....

Dat is ook nieuw voor mij dat het niet helemaal verdampt Meya, uiteindelijk gaat het erom of het mij wel of niet triggert en dat doet het niet. Dat is voor iedereen verschillend en het is sowieso iets wat het overdenken waard is.

 

Moet nu wat dingen gaan doen.

[smart]

Wat ik herken uit jouw voorlaatste post is de verslavende werking van voortdurende crisisgevoelens.

Zo erkende mijn hulpverlener onlangs dat ik bijna steeds in een arrousal zit (hoog opgestapelde spanning van door de jaren heen) en dat ik dat in stand hield door alles wat maar saai is in mijn leven te overgieten met A (met name). Kon ik de volgende dag tenminste weer gespannen en beroerd zijn en zorgde zo zelf eigenlijk voor het instand houden van die bekende gevoelens. Dat klonk plausibel... maar is erg destructief voor mijn gezondheid, ondanks compenserende zaken als goede voeding e.d.

Dat was tevens een inzicht: dus nu zoveel mogelijk de rust in mezelf zien terug te vinden; zorgvuldiger, kalmer....

 

Dit moest ik even kwijt....

 

Zet m op he!

[Meya]

Wat ik herken uit jouw voorlaatste post is de verslavende werking van voortdurende crisisgevoelens.

Zo erkende mijn hulpverlener onlangs dat ik bijna steeds in een arrousal zit (hoog opgestapelde spanning van door de jaren heen) en dat ik dat in stand hield door alles wat maar saai is in mijn leven te overgieten met A (met name). Kon ik de volgende dag tenminste weer gespannen en beroerd zijn en zorgde zo zelf eigenlijk voor het instand houden van die bekende gevoelens. Dat klonk plausibel... maar is erg destructief voor mijn gezondheid, ondanks compenserende zaken als goede voeding e.d.

Dat was tevens een inzicht: dus nu zoveel mogelijk de rust in mezelf zien terug te vinden; zorgvuldiger, kalmer....

(...)

 

Zowel de reactie van Smart als je voorlaatste post Poppy zijn zeer zeer herkenbaar.

[Poppy]

Kijk en dit is nou zo fijn aan het niet alleen zijn. Het versterkt alleen maar het gevoel dat ik op het juiste pad zit, heel waardevol.