Spring naar bijdragen

Is drinken dom gedrag?


anton

Aanbevolen berichten

  • Antwoorden 64
  • Created
  • Laatste antwoord

Top Posters In This Topic

Top Posters In This Topic

Anton,
Je bent vanavond onverbeterlijk!
Zoals jij het rationele en irrationele benadert...briljant! Gewoonweg geniaal!
Zo goed dat zelfs Mathilde je gedachten kan volgen en ook snapt wat je bedoelt.
Want beste Anton, jij en ik weten dat dat ook weleens anders is hé?
Groetje van Mathilde:)

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Ik bezondig mij vaak aan irrationeel gedrag: drinken van wijn terwijl ik van tevoren weet dat het niet goed voor mij is. Ik krijg last van hoge bloeddruk, ik maak ruzie thuis en ik krijg erg veel last van duizelingen.
Van tevoren weet ik dat dit allemaal gaat gebeuren, en toch geef ik me er aan over. Heel dom en heel irrationeel.
Doordat ik het van tevoren al weet, wordt het weer heel rationeel. Bedoel je dat Anton?
Een mens zit maar raar in elkaar!

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Ik weet niet of irrationeel gedrag meteen maar dom is. Dus als je er niet over nadenkt dan is het dom. En dieren dan? Of mensen die gewoon niet na kunnen denken. Meteen maar dom?

Want tussen de ruzies, hartkloppingen, hoge bloeddrukk en de kater zit er een mooi stukje. Want echt, als dat er niet was dan waren we er allang mee opgehouden.

Emma

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Anton, dit is een hele kristalheldere discussie.

Je wéét dat je van drank "niet beter" wordt, ten eerste kater, hoofdpijn, moe,

Verder word ik na méér dan 2 glazen wijn emotioneel en als ik drink omdat ik me klote voel (en daarom drink ik) ga ik janken, schreeuwen, schelden en daarna ga ik mensen bellen of mailen en ik weet het later niet eens meer ( oeps ..... ) zeg maar niet-toerekeningsvatbaar.

Ook de beslissing om wel of niet door te drinken valt voor mij onder niet-toerekeningsvatbaar bedenk ik me nu.

Naarmate ik langer bezig ben met dit probleem, komen ver-weg-resultaat (negatief) en dichtbij resultaat (positief, voor zover aan de orde) dichter bij elkaar en kan ik ze helderderder naast elkaar zien en náást elkaar zetten en meer vóóraf een keuze maken:
Nee, ik ga niet drinken want dat is even lekker maar ik weet NU AL dat ik me morgen (na de hoofdpijn enz) ook nog waardeloos en schuldig en teleurgesteld voel dus..... dan bedenk je vóóraf wat er áchteraf gaat gebeuren. Of bazel ik nu?

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Anton,
Een helder standpunt. Hoewel je zelf natuurlijk al komt aandragen, dat wat je zegt voor ons wel onzin zal zijn. Totaal niet.
Ik denk, dat wij hier op dit forum allemaal van te voren weten, dat wat wij doen (teveel drinken) niet goed voor ons is. Maar we doen (deden) het toch! Omdat we het willen? Nee, we willen het niet! Toch doen we het. Ik vind het nog steeds een raadselachtig fenomeen, dat ik jarenlang iets heb gedaan, waarvan ik wist, dat het over moest zijn. Waarvan ik wist: ik wíl dit niet meer. Waarvan ik wist: toch ga ik vanavond weer drinken. En dat ik jarenlang niet wist, hoe ik dat probleem zelf te lijf moest gaan. Ik kan me daar nog steeds over verbazen. Want ik voelde me zo'n slappeling, een loser, een domme gans, die niet kon stoppen met een gewoonte. En steeds maar weer mezelf die vraag gesteld: waarom, waarom, waarom doe ik dit? Want het levert maar heel even wat op. De nadelen zijn langer voelbaar. En dat wist ik van te voren. Nee Houten, je kraamt geen onzin uit. Je zit niet te bazelen. Het klopt. We zijn ons van te voren bewust van de nadelige gevolgen.
Anton, dit kwam bij mij op toen ik jouw verhaal las. Ik weet niet of dit precies is wat jij bedoelt? En of het jou ook helpt.
Voor de goede orde: het niet-drinken geeft mij nog geen antwoorden op deze vragen. Wel rust in mijn hoofd.
Groetjes, Fleur

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Anton,

geweldig, deze discussie.
En deze begrijp ik zelfs, met de klemtoon op ik.
Ik vind drinken, terwijl je weet dat er ellende van komt, wel dom gedrag.
Ik vind mezelf een domme sukkel van de bovenste plank als ik gedronken heb. Gisteren was het namelijk weer zover. Je kunt er bij mij gif op innemen, er gebeuren dingen die me pijn doen of heel verdrietig maken of me ergeren en daar praat ik dan niet over want het komt mijn mond gewoon niet uit.
Er is altijd wel een reden waarom ik er niet over praat. Zielig voor die ander of ach, zeur ik alweer, enz. enz.
Als dat een tijdje opstapelt dan is de weg naar de fles heel dichtbij. Het idiote is dat ik me op dit moment, naast hoofdpijn en ruzie thuis, opgelucht voel. Het is er weer even allemaal uit, alleen op de hele verkeerde manier.
Bij mij werken voornemens dus niet. Ik kan me wel voornemen om vandaag niet te drinken maar als ik me verschrikkelijk rot ga voelen ben ik er niet zeker van wat er gebeurt.
Dan kies ik dus wel voor het remmen op de snelweg of een afslag nemen die er niet is.
Dom, oliedom is het.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Kan het zijn dat wij dingen doen "tegen beter weten in"?

Wie denkt er nou na bij zo'n eerste glas?
En wie denkt er niet: "hmmmmm......heerlijk een glaasje bier/wijn/port" whatever!
Wij schakelen het denken al uit ruim voordat het glas naar de mond gaat, anders zou dat glas wel op de tafel blijven.

Het is wat Anton zegt! Het is achteraf betekenis geven! Het klopt als een bus!

Maar hoe kom je er dan tóch toe om níet te drinken of helemaal te stoppen?

Ga er maar aan staan!

Piggelmee

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Hoi Anton,
Onze berichtjes hebben elkaar gekruist. Ik weet dus nu dat je niets hebt aan mijn vorige bericht. Ik gooi nu maar de knuppel in het hoenderhok, op het gevaar af, dat je afhaakt, maar doe dat nu eens niet: je schrijft steeds, bij mij is niets van dat alles: goede voornemens, keuzevrijheid enz... Nou Anton: ik geloof het niet! Je zegt het wel, maar het kan gewoon niet zo zijn, dat jij een willoos figuur bent. Je gedachten zijn dus totaal anders dan je handelen en dat gaat er bij mij niet in. Je zegt steeds: ik kan dit niet, ik kan dat niet: wanneer zeg jij eens over jezelf wat je wél kan? Je bent toch ook op de snelweg niet plotseling gaan remmen. Je hebt dan jezelf onder controle. Dan maak je toch ook de goede keuze? Jij zegt: ik kon niet stoppen, je betrekt het negatief. Je kan ook tegen jezelf zeggen: gelukkig, ik ben doorgereden. Ik bedoel maar Anton, jij geeft allemaal voorbeelden, die je negatief gaat verklaren. Is het mogelijk om er een positieve wending aan te geven.
Misschien vind jij mijn overwegingen wel allemaal gezwam in de ruimte.
Groetjes, Fleur

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Ja Fleur, dat klopt, maar als je uitgaat van Anton's theorie komt er dus weinig denken en wilskracht aan te pas. Het levert je gewoon niks meer op, je alcoholisme, en daarom stop je ermee en daar zit misschien wel wat in!
Misschien gooien wij er wel teveel drama in!? Het is misschien wel gewoon een kwestie van opportunisme: "ik kan er niks meer mee, dus weg ermee".

Ik lees hier net een artikel in de Groene Amsterdammer van 24-09-04 met de titel "Gelukkig ongezond", maar het is te lang om hier weer te geven. Zal ff kijken hoe ik dat anders kan doen, heeft er iemand 'n tip, het is een interessant artikel en het gaat over dit onderwerp.

Piggelmee

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Nog even een andere invalshoek die ik gisteren ook naar voren bracht:

ik denk dat het op een zuipen zetten geen ´irrationele gedrag´ is maar dat we dat heel erg bewust doen. Ik denk wel degelijk dat we een duidelijk doel hebben met drinken.
Als alles te goed gaat lijk ik mezelf ermee te willen ondermijnen. Eerst zorgt het drinken voor een gevoel waarbij je geen verantwoordelijkheid meer hebt (voelt even goed) en de volgende dag zorgt het voor een schuldgevoel en een minderwaardig gevoel. Deze beide gevoelens zijn heel erg bekend en kan ik mee omgaan. Ik ben ze gewend en denk ze op te willen roepen met alcohol.

Het trotse gevoel dat ik inmiddels heb door niet te drinken is me minder bekend en hoe daar mee om te gaan vind ik moeilijk. Maar omdat ik me dat bewust ben lukt het best aardig. ´bewust bekwaam´ noemde Kika dat ooit. Terwijl ik eerst bewust onbekwaam was. Nu nog naar ´onbewust bekwaam´ maar ik denk niet dat dat stadium ooit bereikt wordt bij mij.
OF WAS JIJ DAT FLEUR, DIE DIT RIEP??

Dus: ik denk dat het zuipen een rationeel gedrag is waarmee ik een bekend en vertrouwd (ROT)gevoel wilDE oproepen!

wat jullie

PP

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Zien jullie het voor je, het kind dat speelt met zijn Lego-kasteel?
Het kind, dat intern ergens bang voor is maar het niet weet?
En in een, voor de buitenstaander onbegrijpelijke vlaag, alles in elkaar trapt?
Vervolgens straf krijgt voor het slopen van zijn dure speelgoed?
Gaat huilen en verdrietig is en voor straf naar bed moet?

Dat zijn wij.
Wij bouwen ons leven en zijn bang maar weten niet waarom en waarvoor.
Vóórdat iemand anders ons kan raken met kritiek, een verkeerde blik, een opmerking
Sluiten wij de luiken van ons hart door ons te benevelen
de kritiek daarom laten we over ons heenkomen met de gedachte
er ligt nog een fles pijnstiller in de koelkast

Niet wetende dat wij ons eigen kasteel intrappen
Niet wetende waarom we gestraft worden

Terwijl we zoooooooooo verlangen naar de liefde, de warmte, de aandacht....
Dat is de enige kracht die het gat kan vullen

bazelt Houten verder

Link naar opmerking
Deel via andere websites


×
×
  • Nieuwe aanmaken...