Wat zijn onze oorspronkelijke doelen? (2e editie)

[ziba]

mijn doel is minder drinken iedere geval social drinken het lukt aardig maar het is niet altijd makelijk. ik heb constant trek om te drinken. maar ik kan ook niet meer tegen schuld gevoel schaamte en somberheid door drinken. het duurt even dat ik door die rot gevoelens van niet drinken moet komen.en ik denk dat ik even door zure appel moet bijten.sinds minder drinken ben ik allen maar moe en komt niks uit mijn handen. maar ik moet mezelf tijd geven om aan nieuwe situatie te wennen en spirituatie krijgen.
groetjes ziba

[pietjepuk]

Fleur, Toni,

We mogen inderdaad voelen wat we voelen Toni, daar hoeft niemand wat aan af te doen, dat mag, daar heb je helemaal gelijk in!

ik wil wel zeggen Fleur:

Heel erg bedankt dat je, hoewel ik voelde wat ik voelde, mijn manier van denken en voelen hebt weten te beinvloeden met jouw wijze woorden. (Ik dacht nl vroeger ook dat ik ´helaas´ niet meer sociaal kan drinken, nu denk ik dat niet meer hoor, dankzij jou!)
Jouw manier van denken is een stuk constructiever dan de mijne vroeger was, toen ik voelde wat ik voelde

Dank Fleur!

PP

[hermiena]

Hallo dan allemaal,

Toni ik wil ook wel even reageren op wat je schrijft. Ik vind dat je over het gevoel gelijk hebt en dat iedereen mag voelen wat ie voelt.

Maar Fleur heeft ook wel gelijk dat je het gevoel van helaas mag ik niet meer, kunt ombuigen naar gelukkig ik hoef niet meer en ik wil niet meer!! En dat is een proces. Toen ik mijn doel stelde dacht ik ook nou als ik het tot 25 maart uit kan houden dan ben ik allang blij. Maar gaande weg ga je steeds meer denken, ik wil helemaal niet drinken ook niet op de 25e en het gevoel van, ik mag ook niks dat is er nog wel eens maar het wordt wel steeds minder. En in de plaats daar voor komen ander gevoelens van fijn dat ik van die verslaving af ben, wat een bevrijding is het eigenlijk. En ook gevoelens van trots kunnen daar best bij horen hoor. Maar goed, het gevoel en het denken zal voor iedereen natuurlijk anders zijn maar ik geloof echt dat je door positief denken, dus helpend denken, je gedachten en uiteindelijk ook je gevoelens kunt ombuigen naar iets positiefs. Helpende gedachten helpen echt!!!

Groetjes Hermiena

[toni]

knip

[fleur]

Katrien, Toni en natuurlijk de anderen:
We blijven over dit onderwerp van mening verschillen. Wat ik trouwens alleen maar waardeer; flink tegengas en de discussie op gang houden.
Want toch........... ik begrijp jullie volkomen, maar ik denk er nu anders over. Ik zeg eerlijk: ik ben verslaafd. Met drank kan ik niet omgaan. Ik heb de eerste weken ook zo gedacht (maar toen zat ik hier nog niet): ik móet stoppen. En toen was er inderdaad een dwangmatige gedachte bij. Maar ik heb gemerkt: als ik op deze manier blijf denken, dus: ik heb geen andere keus, ik móet stoppen, het is niet anders, jammer, sociaal drinken zit er niet meer in, ik mag niet meer meedoen, ik mag dat ene glaasje niet nemen etc. etc. als ik zo blijf denken, dan blijft het zo'n negatieve spiraal. Dan blijf ik bezig om mezelf zielig te vinden en blijf ik me bewust van het niet-kunnen, niet-mogen.
En ik ben er in geslaagd om die negatieve gevoelens om te zetten naar positieve gedachten. Wat werkt als een tierelier, als een bevrijding. Waar ik trots op ben. Maar het was een heel proces.
Groetjes, Fleur

[Piggelmee]

Fleur,
Tja, daar zit 'm natuurlijk de crux: in het omzetten van negatief naar positief.
De ene ziekte met de andere vergelijken en of je daar wel of geen keuze in zou hebben is daarbij eigenlijk van ondergeschikt belang.
Iemand met diabetes kan ook denken dat het jammer is en hij/zij zielig is, maar kan ook denken dat het geweldig is dat er medicijnen bestaan die een "normaal" leven mogelijk maken.

Dan blijft er nog wel de vraag: hoe krijg je deze ziekte? Een diabeet kan het niet helpen, maar een alcoholist?
Hoe zit het daarmee? Ik heb vaak gedacht toen ik nog dronk: "wanneer zou ik nou eindelijk eens verslaafd worden, ik drink al zo lang en zo veel?" en ik had helemaal niet eens door dat ik al verslaafd was! M.a.w. je wordt in die zin niet bewust verslaafd, dus je kunt het niet helpen, net als de diabeet.
Of ligt dat toch anders?????

groet,
Piggelmee

[pietjepuk]

quote:

---

Originally posted by:

houtje

Tante Til,

Als je Bino ziet vraag dan of die ff één keer per kan inloggen wij wissen hem zo (mét maat).....

---

Weer zo´n verspreking, dit maal van Houtje. Houtje, ik neem aan dat je Bino niet wilt WISSEN maar dat je m mist! Al dat gewis hier ook, dat krijgen we er nou van. Ja, ik mis Bino ook!! (zie bovenste bericht van deze pagina, afkomstig van Houtje)

Over of we er wat aan kunnen doen. Volgens mij zijn we alco door onze manier van met het leven omgaan. Ik zeg altijd: ik doe alles wat ik doe met (te veel) overgave. Ik ben vreselijk verslaafd geweest aan roken, vreselijk aan drinken dus, toen ik studeerde deed ik of een jaar geen klap, of ik haalde in een jaar 3 jaar in, met werken ook, of ik liep de kantjes ervan af of ik werkte me helemaal 3 slagen in de rondte (meestal dat laatste, maar dat heeft weer te maken met het feit dat ik te veel erkenning van buiten zoek). Volgens mij is bij mij het probleem dat ik geen middenweg wandel. Dat gaat voor zowel de positieve eigenschappen als de negatieve eigenschappen op. Het is mijn manier van leven en volgens mij ook mijn karakter. Ik weet niet of jullie dit herkennen. Maar volgens mij heeft mijn alcoholisme hiermee te maken, geen grenzen kennen.

En verder is alcoholisme toch ook een erfelijke kwestie, dat zegt eigenlijk al dat je er voor een deel dus heel erg ontvankelijk voor bent.
Als mijn moeder wel eens loopt te zeuren over het drankgedrag van enkele familieleden geef ik ook vaak een sneer: dan roep ik dat het in mijn genen zit!

En of het nu wel of niet rottig is dat we niet sociaal kunnen drinken, het is gewoon een FEIT en ik heb eigenlijk geen zin meer om daar over na te denken. Het is nu eenmaal zo, klaar uit. Zo zijn er wel meer dingen waar je niets aan kunt veranderen, zowel fijne als minder fijne. Ik besteed er eigenlijk geen energie meer aan of het lullig voor me is. Er zijn veel andere zaken die mijn energie harder nodig hebben. Nogmaals, ook deze manier van denken heb ik van Fleur en nu ik erbij nadenk eigenlijk ook van Piggelmee. Zij schrijft zo ook regelmatig m.i. En eigenlijk voel ik dat ook als bevrijding!

(ik geloof dat ik nu wat voor mezelf uit zat te mijmeren maar ik wis het stukje verder niet! houwen we niet van toch!)

groetjes

PP

ps aanpassing betreft slechts een taalfout

[Thil]

Pietje Puk,
Als ik jouw mijmering lees lijkt het wel of ik in een spiegel kijk.
Ik schaarde me ook al dikwijls achter de gedachtengangen van Piggelmee en Fleur.
Ik heb eigenlijk het gevoel dat ik er wel mee klaar ben , met drinken, of liever gezegd met niet drinken.
Het is zoals het is, soms kost het moeite en soms denk ik er nauwelijks over na.

Ik maak ergens zo gauw een obsessie van.
Als ik 1 boek van 1 schrijver goed vind wil ik alle boeken van die ene schrijver lezen en meestal ook hebben.
Als ik het fietsen weer wil gaan oppikken wil ik iedere dag en door weer en wind. Overdreven bijna.
Zwemmen? Ja, maar dan wel iedere dag.
Ik neig tot uitersten en ook in het drinken of niet drinken.
Dit laatste nu komt me erg goed van pas heb ik mogen ondervinden.
Pietje,
Je bent als drinkeboerinnetje op reis gegaan en komt als een gezonde meid weer terug. Je mag heel trots op jezelf zijn!

Houten,
Het is weer half vijf. Even doorbijten hé?

Groetje,
Mathilde

[Piggelmee]

Lieve Pieteke en Mathilde,

Herkenning alom. Ja, nu jullie het zeggen, het is waar.
Bij mij is het ook altijd ALLES of NIETS geweest.
Ik zeg geweest, omdat ik merk dat het nu minder wordt en misschien heeft ook dat te maken met niet meer drinken.
Ik dacht ook altijd dat het in mijn karakter zat, die uitersten en een bijna obsessieve hang of drang naar iets of het nu een tapijt borduren was of - inderdaad PP - in mijn werk.
Nu ik erover nadenk moet ik ECHT erkennen dat ik alles wat ik doe veel meer doseer (behalve op dit forum zitten gluren en kleppen (zegt mijn lief net!!!!).

Als je met (al?) je verslavingen afrekent hoeft het misschien ook niet zo nodig meer en heb je ook niet meer zo die behoefte aan erkenning van anderen, omdat je een soort innerlijk rust en balans gevonden hebt. Klinkt geitenwollensokkerig, maar jullie snappen 't wel ....denk'.
Misschien hadden we wel steeds iets goed te maken, lijdend aan schuldgevoel over drankmisbruik en daardoor moest gewoon alles in de hoogste versnelling en zo veel en zo lang en zo hard mogelijk!

Wat jullie?

Piggelmans

[hermiena]

Pft, ik weet het ik hoor in mijn bed te liggen. Maar we hebben het over alles of niets en dat is mij ook op het lijf geschreven hoor. Hollen of stilstaan, zwart of wit.
Ik lees veel herkenbare dingen in wat een ieder van jullie schrijft. Ik kom hier later wel een keer op terug maar duik nu mijn bed in. Ben veel te lang door gegaan met mijn kralenverslaving. Maar dat is dan gelukkig wel een gezonde verslaving he?
Pc doet het trouwens weer helemaal goed.

Liefs Hermiena

[erica]

Hoi allemaal,

Weet je wat het is we (ik) zijn grenzeloos', één is nooit genoeg. Dat heb ik overal mee, als mijn geld binnen is moet ik mezelf echt in bedwag houden anders is het op. Ik ben een poligebruiker zo gezegd. Dus alles wat maar een beetje (veel) verdoofd gebruikte ik. Het kopen van onnodige dingen gaf me geen verdoving maar troost voor even want thuis gekomen heb ik vreselijke spijt.

Groetjes van een grenzeloze Erica

[Houtje]

Erica & Iedereen,

Volgens mij hebben we het hier in het verleden al een over gehad: over onze bijzondere gevoeligheid, over het gauw gekwetst zijn en zelfs mensen afstoten..... ik kom er op terug....

[Emma]

Grenzeloos = mateloos? klopt dat?

Fataal zijn we vaak, fataal geheel in onze verlangens. Ik hou die er wel eens in als ik weer geheel de weg kwijt ben. Fataal, Grenzeloos Mateloos = Lavelooos? Dat laveloos heb ik niet van mezelf. Maar iemand die me daar op attendeerde.