Spring naar bijdragen

Verwarring


Tosca

Aanbevolen berichten

Ik wil graag een nieuwe draad beginnen.
Allereerst wil ik zeggen dat ik heel goed begrijp dat er een soort band is ontstaan tussen de mensen die elkaar al maanden via het forum hebben leren kennen (houtje, pietjepuk, hemiena en alle anderen die ik nu niet noem). Ik heb zelf niet zo'n behoefte om daarin "in te breken". Lekker chatten, msn en etc Prima! Ik hoop dat jullie ons "nieuwelingen" blijven steunen en ervaringen blijven delen.
Ik heb nu 3 weken niet gedronken met behulp van refusal. Na de eerste 2 weken van euforie zit ik nu in een giga dip. Het nieuwe is er af, het is al weer zo gewoon geworden, de juichstemming van "ik kan het" is momenteel ver te zoeken. Afgelopen week is me ook duidelijk geworden dat een verbroken relatie (na ruim 2 jaar) echt geen kans maakt op een verzoening. Tegen beter weten in had ik toch erg gehoopt op een verzoening. Het houdt me erg bezig en geeft veel verdriet. Ik zou nu zo graag willen drinken om al dat gevoel te dempen en te verzachten. Natuurlijk weet ik dat dat niets helpt en het alleen maar erger maakt. Maar nu mis ik 2 maatjes en voel me gewoon ellendig en alleen. Voel ik mo zo ellendig omdat ik niet kan drinken en de vluchtweg niet kan nemen of omdat ik juist nu mijn vriend mis, die aandacht, die aai over mijn bol ?? Dit alles is erg verwarrend, van de ene kant ben ik zo "blij"dat ik de refusal slik en van de andere kant verfoei ik dat nu. Natuurlijk zal alles wel weer eens beter worden maar nu voel ik dat absoluut niet.
Misschien moet ik iets meer over mezelf prijsgeven, ik ben een 50 plus vrouw, gescheiden in 1991, 2 kinderen die studeren in Amsterdam. Het verbreken van de relatie in februari heeft niet direct te maken met mijn alcohol gebruik maar in grote lijnen met mijn gevoeligheid, onzekerheid en gebrek aan zelfvertrouwen waardoor het duidelijk werd dat onze karakters zo verschillend waren dat dit vaak de oorzaak was van heftige meningsverschillen en frustraties. Alcohol had volgens mij wel degelijk een invloed daarop omdat ik na 3 glazen wijn gewoon een drammerig mens wordt, zwaar op de hand en emotioneel. Bovendien wat heeft een partner (alleen in het weekend) aan iemand die 's avonds lam op de bank hangt? Kortom schuldgevoel genoeg. Diep in mijn hart weet ik ook dat ook zonder drank de relatie misschien geen kans van leven had gehad. Maar ja, daar kom ik nooit meer achter. Het voelt alsof ik de relatie door mijn gedrag geen eerlijke kans heb gegeven.
Ik ben wel lang van stof, maar ik kan het niet even in een paar zinnen gieten.
Ben blij dat ik even mijn hart heb kunnen luchten.

Voor iedereen een fijne zondag, ik wil doorzetten, jullie ook ? (Carmen, een meelezer, ook?)

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Lieve Tosca,

Ik ben niet zo vaak meer actief op het forum, maar lees nog wel mee. Zo las ik ook jouw bericht en voelde de tranen achter mijn ogen prikken en kreeg een wee gevoel in mijn maag.
Ik wil alleen maar zeggen dat ik erg met je meeleef en me heel goed kan voorstellen waar je doorheen gaat.
Je hebt gelijk, het is niet meer terug te draaien, hoe graag je het ook zou willen. Vaak is drank ergens de oorzaak van, maar ook niet altijd. Zorg dat je je niet onnodig schuldig gaat voelen, want dat is (ex-) alcoholgebruikers toch al niet vreemd!
Het enige dat je kunt doen is naar de toekomst kijken, want daar ligt je leven. Ik ben ook over de 50 en nu 4 maanden gestopt en zie de rest van mijn leven inmiddels heel anders, hoopvoller en positiever.
Dat staat jou ook te wachten als je nu doorzet, het is heel moeilijk, maar nu gaan drinken lost echt helemaal niks op, maar dat weet je ook wel.
Blijf maar lekker aan de Refusal en je komt er wel doorheen! Het gaat langzaam, maar het gaat straks echt beter.
Ik blijf meeleven en wens je veel sterkte.

Piggelmee

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Hoi Tosca,

Volgens mij is het altijd moeilijk als je naast het stoppen met drinken ook nog andere pijn of ander verdriet hebt.
Goed van jou dat je in de gaten hebt dat het de vraag is waar je nu het meest verdrietig om bent. Pas als je niet meer zo afhankelijk van drank bent dan komt er ruimte om de echte dingen weer te gaan voelen. Misschien is dat nu aan de hand bij jou.

Ook scherp opgemerkt dat je diep in je hart wel wist dat de relatie geen kans van slagen had. Ik denk eerlijk gezegd dat alcohol dit soort intuïtie juist versluiert. Zonder drank ben je veel helderder in je gevoel en kun je gemakkelijker keuzes maken is mijn ervaring.

Het klinkt misschien gek, maar juist door wat je schrijft heb ik het gevoel dat het heel goed met je gaat. Je bent met de juiste dingen bezig, stelt jezelf de goede vragen. Ik hoop dat dat een troost is voor je.

Leuk is het niet, dat begrijp ik. Kun je iets doen om jezelf te verwennen vandaag?

Satja

Link naar opmerking
Deel via andere websites

lieve Tosca,

allereerst, dank je voor de eerste alinea. Lief van je. En ja, ik zal je blijven steunen. Zéker als ik jouw eerlijke en herkenbare verhaal lees.

Piggelmee, Satja en Katrien hebben het zo goed gezegd dat er weinig aan toe te voegen valt.

Ik denk zo, na je eerste weken; de korte termijn nadelen van het níet drinken heb je in zijn volle hevigheid al ondervonden, terwijl de lange termijn vóórdelen zich nog niet zo openbaren. Daarbij zit je gewoon in een heel moeilijke situatie en als het écht moeilijk is, is het ineens heel erg verleidelijk om in je oude gedrag terug te vallen. Dat ben je nl al jááren gewend.

Maar wat Piggelmee schrijft: Vanaf vandaag is het zaak om vooruit te kijken. Het is enorm rot dat je relatie verbroken is. Wat de reden ook is. Maar Jee, Tosca, wat ben je goed bezig!
2 weken geleden heb je je leven voorgoed een wending gegeven waar je zelf heel erg achter staat. Terugdraaien van het verleden kan niet meer. Maar de toekomst beinvloeden kan wél.

En dáár ben je nu precies mee bezig!

Sterkte, nee, Succes!!!

PP

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Pigglemee, Satja, Katrien en Pietjepuk,
Dank jullie wel voor jullie lieve en opbeurende reacties, het is fijn om te lezen dat een aantal dingen zo herkenbaar zijn. Zal proberen de beide "exen" los te laten en naar de toekomst te kijken.
Voorwat betreft de (mannelijke) ex vind ik het vooral zo moeilijk omdat we allebei ZO GRAAG wilden dat het goed zou gaan maar het er gewoon niet in zat. Ook hij heeft er verdriet van; we hebben beide onze stinkende best gedaan, daarom voelt het dubbel ellendig.
Ik mis de ene ex omdat ik de andere kwijt ben en andersom.
Inmiddels is zoonlief thuisgekomen om hier te studeren, compleet met volle tas met was en een lege maag. Genoeg afleiding dus. Ook herkenbaar?
Ik ga ervoor, om met Houtje te spreken, maar werk niet met een keukenwekker.
Tosca

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Ja Tosca ik ben ook al 5 maanden "de baas" over de alcohol na minstens 25 jaar ..... Een verbroken huwelijk, een relatie van ruim 2 jaar daarna, en 2 kids van 11 en bijna 9 en altijd maar alleen en eenzaam zijn dé ingrediënten voor een alcoholisch leven.

Maar toch, soms begin ik, na 5 moeilijke maanden, en elke middag om 1600 uur girende trek, te zien dat dit toch echt beter is voor mij én mijn kids.

Sterkte en blijven schrijven en sorry dat ik niet eerder reageerd (ben ook zo'n excuus Truus haha)....

Link naar opmerking
Deel via andere websites

×
×
  • Nieuwe aanmaken...