goedemorgen, vandaag weer nieuwe kansen

[joann]

.

[Francesca]

Joann,

Ik richtte mijn antwoord aan jou omdat jij reageerde. Hoef je allemaal niet persoonlijk op te vatten, hoor! Hoef je verder ook niks achter te zoeken, echt!

Nee, ik dacht, laat ik maar een keer schrijven wat MIJN HEEL PERSOONLIJKE ERVARING is met Seroxat, omdat het echt waar NIET ONSCHULDIG IS! Er zijn studies over.

Sneeuwwitje schreef trouwens ook dat haar nieuwe medicijn haar zelfmoordneigingen gaf. Ik wilde alleen maar aangeven dat sommige middelen echt niet onschuldig zijn.

Fran

[joann]

.

[Francesca]

Mijn tenen zijn ook tamelijk tot zeer lang, alleen vind ik dat mensen elkaar hier niet zomaar medicijnen kunnen zitten aanraden. Verder geen probleem.

Zal wel weer heel paternallistisch klinken, omdat ik zelf antidepressiva slik en niet ADB ben, maar ik denk dat het belangrijkste is om jezelf te leren kennen en te weten wie je echt bent, met alles erop en eraan, ook de negatieve kanten. Pas dan leer je ook grenzen stellen, en dat gaat ook weer met 1000 keer vallen en opstaan.

Fran

[joann]

.

[Anna]

Dit bevestigt nog een keer mijn angst voor medicijnen. Van Sneeuwwitjes reactie op haar nieuwe medicijn was ik ook al heel erg geschrokken, en nu dit verhaal weer. Het effect zal per persoon verschillend zijn, en ik ben er ook van overtuigd dat veel mensen echt medicatie nodig hebben. Maar ik denk dat mijn huisarts goede redenen heeft om mij niet te gemakkelijk iets voor te schrijven. Ik reageer trouwens ook heel raar op narcose.

[Lady]

Het blijft de vraag waneer is iemand werkelijk depressief of zit in een moeilijke, deprimerende fase in zijn/haar leven. In het laatste geval denk ik persoonlijk dat het heilzamer is die moeilijkheden te ervaren en verwerken...het leven is nu eenmaal niet altijd zonnig.
Waneer iemand echter werkelijk depressief is, dan is het alleen maar heel erg fijn dat er therapie bestaat, mede in de vorm van pillen.
Zelf ben ik van mening dat een huisarts niet de geschikte persoon is om deze diagnose te stellen en vervolgens medicatie voor te schrijven. Daar zijn psychiaters voor en als je een goede huisarts hebt, dan geeft deze een verwijzing! Volgens mij is de combinatie van praten met een deskundige en evt. AD dan noodzakelijk.

Ik lees veel HSP-ers hier, ik ben er ook een.
Soms denk ik erover om maar via een deskundige weer aan de A.D. te gaan, zodat mijn leven; met name mijn innerlijke beleven, rustiger, minder heftig en stabieler kan worden zodat ik er meer kan zijn voor de wereld om me heen.
Maar eigenlijk is het bizar....jezelf zo willen verloochenen om maar 'gelijkwaardig mee te moeten doen aan de gekte die we als "normaal" hebben leren aanvaarden'.

[stien]

Lady, domme vraag misschien maar wat bedoel je met HSPérs.

[joann]

.

[joann]

.

[BamBam]

Stien vragen zijn NOOIT dom.

[Lady]

Oh, en daarnaast heb ik ervaren dat alcohol mijn HSP enkel maar op negatieve wijze sterker maakte.

[Francesca]

Dag Lady,

Eigenlijk vind ik mezelf ondanks alles normaler dan veel 'normale mensen' die overal bij willen horen, dus nee, ik hoef niet per se 'normaal' te zijn. Natuurlijk moet je dan wel sterk genoeg zijn om buiten de 'normaliteit' te vallen, en dat is moeilijk. Maar ik leer wel altijd bij. Ik hoef niet meer met iedereen 'vriendjes' te zijn, en dat is een heel opluchting.

Fran

[Anna]

Hoi Lady,

Zoals Anjo al schreef, er is een verschil tussen een depressie die veroorzaakt wordt door omstandigheden van buitenaf, of een tekort aan serotonine, omdat je lichaam dat te weinig aanmaakt. Een depressie die veroorzaakt is door omstandigheden - wat dat dan ook mogen zijn - kan volgens mij het beste behandeld worden door gesprekken met iemand die daar deskundig in is, als het heel erg is eventueel aangevuld met medicijnen. Maar alleen medicatie is in zulke gevallen volgens mij nooit de goede weg.

En wat je eigen twijfel over AD betreft, je geeft eigenlijk je eigen antwoord al. Dat vind ik tenminste. Je denkt erover het weer te gaan slikken, omdat je er dan beter kunt zijn voor de wereld om je heen. Maar is het niet beter als je er allereerst eens voor jezelf kunt zijn? Ik leer ook met voortdurend vallen en opstaan leven met mijn overgevoeligheid, en ik zal vast nog wel 1000 keer of vaker vallen. Maar ik denk dat als je zelf beter in je vel zit, en je kunt leven met jezelf, je ook een prettiger mens naar je omgeving kunt zijn.

[BamBam]

Soms kunnen medicijnen een uitkomst zijn.

Als vertegenwoordiger van het type Alle Dagen Heel Druk kan ik daar over meepraten.
Ik heb me enige jaren geleden laten testen en raad eens wat daar uitkwam....
Alle dagen heel druk dus.

Het was een opluchting. Die gekte in mijn hoofd, al die dingen die ik tegelijkertijd bedacht en wilde zeggen, niet stil kunnen zitten, geen structuur aan kunnen brengen of juist wel maar daar was ik dan zo uitgeput van, pfffffffff.

Niet dat ik nu heeeel rustig ben ofzo, zit nu ook en tv te kijken, te msn-en, te smsen en te forumen, en moet ook nog beslissen of ik japanse zoutjes wil stengels, water, rivella of nix.

En ben ook een beetje appelig vandaag dus dat gaat hier heel goed. Maar wel vrolijk

Maar de serieuse noot, die niet eetbaar is, soms kunnen medicijnen wel helpen. Zo.

[BamBam]

Lady, dat heb ik dus ook en ik ben al zo druk, hihi

[Lady]

Vragen zijn nooit dom....getuigen enkel van leergierigheid en dat is een mooie eigenschap.

Joan, dat is bij mij precies zo; ik moet leren omgaan met mezelf en de wereld!
DAT is de uitdaging.
En drank ik dus voor mij niet de oplossing, ik werd er enkel maar 'naarder' van op den duur.

[Francesca]

Tuurlijk, wel, BamBam!

[Anna]

Hihi BB, heel herkenbaar. En alcohol maakte het nog erger inderdaad, tenzij ik zo dronken was dat ik zelfs één ding niet meer goed kon doen.

[BamBam]

dengdengdengdeng

[BamBam]

ja Anna en dat ken ik ook wel, boem omvallen en naar bed was dan nog de enige optie!

[BamBam]

Haha Fran, ik vind mezelf eigenlijk ook wel heel normaal. Ik snap al die anderen niet!

[Francesca]

Goh, wie wil er nu in godsnaam normaal zijn?

[joann]

.

[Francesca]

Hmm, Joann, van jou weet ik het niet, hoor...