Donderdag 19 april

[Ziza]

Rudy,

De keuze om te stoppen is een.... het managen van die beslissing is heel moeilijk...voor mij onmogelijk in mijn eentje... wilskracht hielp mij niet om gestopt te blijven...

Beslissingen maken is makkelijk .... ook om te stoppen ... gestopt blijven is een hele andere ballgame...

[Anna]

Ik denk dat het wel waar is Corinne. Je kunt wel een terugval hebben, maar als je eenmaal besloten hebt dat eerste glas te laten staan dan wéét je al dat het niet goed voor je is, en dan heb je al besloten dat je niet wil drinken. Als je het dan toch doet voel je je alleen maar rot en schuldig.

[Anna]

Ziza, beslissingen nemen is niet gemakkelijk voor een eeuwige twijfelaar.

[Rudy]

Corinne de weg naar herstel begint op het moment dat je werkelijk voor jezelf bent gestopt met drinken.
Mijn ervaring is dat alleen door weer te gaan drinken deze ontwikkelingen worden gestopt.

Ik concludeer daaruit dat ik mijn geestelijke ontwikkeling vanaf mijn 20ste tot aan mijn vijftigste jaar heb stop gezet, door te blijven drinken.
En precies zo voelt dat.

De bevestiging heb ik van mijn zoon die een tijd geleden deze wijze woorden tot mij sprak.

Papa ik ben in mijn leven verder gegaan met mij te ontwikkelen door studie en relaties aan te gaan met mensen om mij heen.
Jij koos voor drank.

Een waarheid als een koe.

Rudy

[Rudy]

Helemaal mee eens Ziza

Rudy..

[Ziza]

Alles begint met de keuze om te stoppen.... veel alkies maken die keuze en willen niets liever dan nuchter door het leven en komen er vervolgens achter dat dat ze op eigen kracht niet lukt... en dat is wat men noemt machteloosheid en het onvermogen om zelf de show te runnen...
De illusie van alcoholisme is dat de alkie denkt dat ie zelf geen alcoholist is en wel de beslissing kan hanteren om gestopt te blijven...en tot zijn verrassing (en verachting) er achter komt dat die beslissing om gestopt te blijven zelf niet kan hanteren (onhanteerbaarheid)...en weer gaat drinken...

Er wordt veel gepraat over ontkenning zoals "ik ben een probleemdrinker" , "ik heb nog steeds een huis een baan en een relatie zo erg is het niet", "het ligt aan de omstandigheden in mijn leven" , "als ik eerst al mijn andere problemen oplos dan stop ik vanzelf met drinken" , "ik drink veel omdat ik depressief ben" , "slechte jeugd gehad" enfin de lijst is oneindig..

Feit is dat als je met jezelf afspreekt om niet meer te drinken omdat het je niets brengt behalve een kater en een hoop andere ellende (baan , scheiding , gezondheidsproblemen etcetc..)en je komt er achter dat je niet gestopt kan blijven dan ben je behoorlijk machteloos... en dat is helemaal niet erg zolang je maar aktie onderneemt om er wat aan te doen... heel veel alkies blijven de illusie achtervolgen dat ze op een dag de boel (drank) wel onder controle zullen krijgen en zullen kunnen drinken als normale mensen..velen van hen achtervolgen deze illusie tot de poorten van de dood..of in ieder geval een hoop ellende...en vergooien een heel leven... iemand die zegt dat ie bewust voor dat leven heeft gekozen is knettergek want niemand kiest er bewust voor om langzaam zelfmoord te plegen en het bloed bij zijn omgeving onder de nagels vandaan te halen en talloze malen zijn leven in de waagschaal zet met allerlei bizarre avonturen...niemand kiest er bewust voor om zijn vrouw te verwaarlozen en zijn kinderen te verwaarlozen... ik heb dit allemaal gedaan en geloof me het was de hel op aarde... en ik heb talloze manieren geprobeerd om anders te leven en om alcohol en drugs onder controle te krijgen... het is me nooit gelukt... mijn geest was dusdanig vetroebeld en ik was gewoon gek...ik achtervolgde de illusie dat ik op een dag gelukkig zou zijn en dat ik als een normaal persoon zou kunnen drinken en gebruiken... en tegelijkertijd zei ik dat alcohol en drugs geen probleem voor mij was... hoe bizar !!
Maar dit is mijn ervaring en hoe ik het zie...

Ik heb er niet bewust voor gekozen om een verslaafde te worden...sommige mensen overschrijden een lijn voordat ze alkie werden... mijn ervaring is dat ik die scheidslijn met mijn geboorte al had weggesnoven hahahaha... grapje... ik geloof daar zelf niet zo in... je hebt het in je om verslaafd te worden (in je genen) of niet...

Ik ga nu een potje tennissen... kan ook op mijn dankbaarheidslijst...

[Kate]

Vandaag niet zoveel te melden. behalve dat het lekker gaat, voel me rustig en opgewekt.
Anna, nog even terugkomend op gisteravond: ik vind dat je het heel goed doet

Voor de nieuwen hier: succes en ga ervoor!

groetjes,
Kate

[CPAS]

Kate,

Ik vind dat een heel goed bericht.
Geniet van je gemoedstoestand.

[stien]

Ziza en Rudy, fijne teksten om te lezen vandaag. Bedankt.

Kate, fijn dat het goed gaat.

Ik heb vandaag een beetje moeite met hier te schrijven. Heb best een goede dag gehad maar mijn gedachtes tollen maar door en zijn niet te remmen. En waren het nu positieve gedachtes dan had ik er niet zo'n moeite mee, maar het zijn negatieve. Ondanks dat ik weet dat het niet terecht is, ik voel me gepasseerd. Voel dat er geen rekening met mij gehouden wordt. En ga zo nog maar even door.
Onterecht want het is mijn eigen invulling en het lukt mij niet om dit te doorbreken. Hierdoor, twijfel...twijfel...last van schuldgevoelens. Afijn kan er niets mee en maakt me toch wat douwn.
Wat doen jullie als dit soort gevoelens gaan overheersen, ondanks dat je weet dat het niet terecht is?

[sneeuwwitje]

Stien, ik denk dat dit ook weer met keuzes te maken heeft.
Je kunt je er voor afsluiten, door op bed te gaan liggen, alcohol te gaan drinken ,weg te gaan en noem maar op. Maar je kunt je er ook voor openstellen en er over praten met iemand, of juist met degene die het treft.
Ik snap je twijfel wel hoor en voor een ander is het altijd makkelijk.
Sterkte er mee.

[Kate]

Hoi Stien,
Voel je je op het forum gepasseerd of gaat het ergens anders over?

Ik laat het meestal even bezinken, en uiteindelijk ebt de bui dan wel weg.
Als hetzelfde onderwerp vaker terugkomt ga ik er naar kijken, wat er aan de hand is en waarom ik me zo voel. Dat lukt het beste met een open blik, zonder je schuldig te voelen. Het kan een reactie zijn die vooral met jezelf te maken heeft, misschien reageer je zelf overgevoelig, of behandelen anderen je niet zo prettig. Dan kun je gaan nadenken over wat je aan de oorzaken zou kunnen doen of hoe je je reactie zou kunnen aanpassen zodat je jezelf er wat beter bij voelt.
Soms kan het bv voldoende zijn om te denken: ach ja, daar heb je hem weer. Daar hoef ik niks mee.
Nou ik bazel maar wat haha.

liefs,
kate

[Rudy]

Pas geleden heb ik kennis gemaakt met iemand die 10 jaar niet meer had gedronken.
De AA vaarwel gezegd, beginnen met experimenteren en binnen de kortste keren weer in de goot.
Zulke gebeurtenissen maken veel los bij mij.

Ik vroeg mij af wanneer kun de AA achter je laten zonder al te veel risico te lopen weer naar de drank te grijpen.
Zelf ben ik tot de conclusie gekomen dat AA een uitstekend middel is om na verloop van enkele jaren weer normaal te kunnen funktioneren in de maatschappij en in het gezin.
Ik ben er dan ook vanuit gegaan dat eenmaal vaste grond onder de voeten, het mogelijk moet zijn om zonder AA verder te kunnen met het leven.
Wanneer de tijd rijp is om AA te verlaten is denk ik persoons gebonden, want iedereen is op zijn eigen manier bezig met het programma.
Zelf heb ik bedacht dat ik het bord van alcoholist eens voor mijn kop mag weghalen.
Dat tijdstip bepaal ikzelf.
Maar ik ben me ervan bewust dat ik mijn levenlang alcoholist (moet zijn verslaafd)blijf.

Daar staat tegenover dat ik niet verplicht ben naar AA te komen.
Inmiddels ben ik zover dat ik geen enkele confrontatie uit de weg ga.
Nadien kan ik de mensen nog recht in de ogen kijken en dat is wel eens anders geweest.
De eerste jaren bij AA was niet anders dan inventariseren en zoveel mogelijk nieuw verworven kennis los laten op mijn problemen.
Daarna kwam een tijd om nieuwe ervaringen te toetsen aan de praktijk.
Nu zit ik weer op een andere stoel bij AA.
Zoals Ziza al vertelde kan ik nu wat betekenen voor anderen.

En dat is denk ik ook de bedoeling van heel de AA gemeenschap.
Al de opgedane kennis weer doorgeven aan de nieuwkomer.
Daarnaast wordt de oudere AAer weer geprikkeld door de verhalen van nieuwelingen en zo is de cirkel weer rond.


Ik denk dat ik maar blijf.

Per slot van rekening moet ik AA dankbaar zijn voor wat ze mij heeft geboden.
En het is heerlijk om na een week tijdens een vergadering weer mensen te spreken die een geestelijke laag dieper willen gaan om aan hun leven wat meer kleur te geven.
En altijd is er een luisterend oor.

Ik denk dat ik maar blijf...

Rudy...

[Anna]

Kate, thanks.

Lieve Stien, als ik overvallen wordt door dat soort gedachten (want ik heb die ook) dan ga ik erover nadenken waarom ik zo denk. Dat gebeurt bij mij volautomatisch, ik blijf er gewoon een paar dagen over malen, maar ik probeer tegenwoordig wel structuur in die gedachten aan te brengen. Je zegt dat je je gepasseerd voelt, dat er geen rekening met je gehouden wordt, en dat dat niet terecht is. Is dat zo?
Uit wat je een poosje geleden wel eens over je werk schreef leid ik af dat er wel degelijk met enige regelmaat over je heen gelopen werd. In ieder geval was het vaak gemakkelijk dat jij 'het' wel deed, waardoor jij over je grenzen heen ging en uiteindelijk ziek bent.
Probeer voor jezelf uit te vinden waar dat gevoel van gepasseerd worden vandaan komt, want er is beslist een reden voor. Maak desnoods voor jezelf een lijstje waarin je turft in welke gevallen er echt geen rekening met jou werd/wordt gehouden, en in welke gevallen dat wel gebeurt. Als daaruit onomstotelijk blijkt dat er wel degelijk voldoende rekening met je wordt gehouden moet je volgens mij dat gevoel van je af kunnen zetten. En als blijkt dat er toch wel een hoop situaties zijn (zelfs kleine!) waarin er inderdaad te weinig rekening met jou wordt gehouden, dan is je gevoel dus terecht. En dan kun je erover na gaan denken wat je daaraan kunt doen. Schuldgevoel helpt je niet verder.

[CPAS]

Stien,

Ik sluit me aan bij Anna.

[Rudy]

Stien het heeft me erg veel moeite gekost om mijn negatieve gedachtenpatroon te doorbreken.

Ieder dag weer alert zijn en proberen anders te denken over een situatie heeft me geholpen een positieve draad aan mijn negatieve gedachten te ontfutselen en daarmee verder te kunnen.

Moeilijk omdat ik alléén maar negatief kon denken en na 40jaar is het een drama uit die negatieve sfeer te komen.
Ik liet me vaak meesleuren in een diepe depressie.

Maar Stien ..pessimisme voelde ook veilig, want een optimistische gedachte deed me in het begin verbleken.
Ik was bang voor positieve gedachten, dat betekende aktie ondernemen, kop boven het maaiveld.
Achter de negatieve gedachte kon ik me schuil houden, iedereen op afstand houden.

Toch heeft de positieve gedachte na veel oefenen het gewonnen van mijn eeuwige pessimisme.
Door altijd maar negatief te denken heb ik niet alleen mezelf maar ook anderen veel te kort gedaan.

Door mijn problemen positief te benaderen is de angst en de twijfel geleidelijk aan verdwenen.
Daardoor is er positieve energie vrij gekomen waarin ik me goed voel.

stapje voor stapje Stien...

Rudy

[Rudy]

Kate koester je opgewekte gevoelens.

Het is denk ik daarom dat we niet meer drinken.

Rudy

[stien]

Dank jullie voor de reakties.
Er is niets mis met het forum en heeft ook niets met mijn werk.
Het is puur mezelf met negatieve reacties die ik niet wil maar kan de gevoelens niet wegkrijgen.
Ik heb er naar proberen te kijken en weet dat het onterecht is, weet dat het mijn invulling is.
Ik ben te star in mijn verwachtingen van een ander. Wat een ander van mij verwacht, verwacht ik ook terug. Maar mogelijk verwachten zij dat niet altijd van mij maar heb ik daar altijd mijn eigen invulling aangegeven. Ik weet dat het niet goed is maar gevoelsmatig krijg ik het dan weer niet weg.
Valt er nog wat van te volgen? Mogelijk dat ik nu zit te bazelen, daar heb je mij weer!

Rudy, fijn dat je blijft.

[sneeuwwitje]

Stien, ik zit ook met schuldgevoelens vandaag.
Vorige week ben ik naar de huiarts geweest. De assistente vroeg mij toen wat me mankeerde. Ik zei dat ik ws. een blaasontsteking had , veel moest hoesten en emotioneel helemaal aan de grond zat.
Ze zei toen, dat ik alleen voor mijn lichamelijke klachten kon komen en dat er voor een gesprek geen tijd was.
Vandaag heb ik weer gebeld, zelfde vraag wat mankeert je????
Weer was er geen tijd, want er waren 2 huisartsen met vakantie, ik zou maar even tussen de middag bellen.
Nou dat heb ik gedaan. Huilend heb ik mijn huisarts gezegd, dat ik ervan baalde, dat ik helemaal op mijn laatste loodjes loop, pijn heb enz, enz.
Vetrtelt ze dat ze het zo druk heeft en al 24 uur werkt en niet nog harder kan werken, en dat ze nu ook alweer weg moest en vanmiddag nog 10 brieven moest schrijven.
Ik heb haar toen gezegd, dat ik het heel vervelend vind, dat ze die tijdsdruk bij de patienten neerlegt.
NU heb ik daar hel erge spijt van.

[Anna]

Ik denk dat ik het wel een beetje kan volgen Stien. Ik ben ook geneigd dingen bij voorbaat al in te vullen of vanalles te veronderstellen wat alleen maar in mijn hoofd zit. Een van de dingen die ik af wil leren. Dat je je er nu van bewust bent dat je dit doet is in feite een goed teken. Want al je het ziet kun je gaan proberen het anders te doen. Waarschijnlijk was je je er toen je nog dronk amper van bewust.
Misschien begin je in de fase te komen dat je begint te voelen dat er dingen moeten veranderen, en dat is moeilijk. Zoals Rudy zegt, achter pessimisme kun je je ook verschuilen. Het kost tijd Stien, stapje voor stapje. Maar je bent ermee bezig, en dat is goed! Een om je te bemoedigen.

[sneeuwwitje]

Het ergste is nog, dat mijn hele mond ontstoken is, zo erg dat mijn tong zostraks ging bloeden.
Ik denk niet dat ik morgen durf te bellen, als het niet minder is.
Dan denk ik weer, zeg ik heel lang niets, slik ik alles en dan komt het er in een keer allemaal uit.
Tjonge ik schaam me rot.

[stien]

Anna, dank je wel. Tijd da's een ......factor. Ben denk ik ongeduldig en heb veel tijd om na te denken, en dan maal ik misschien wel te lang door.

Marion, wat je schrijft is ronduit belachelijk. Daar hoef je geen schuldgevoel over te hebben hoor. Je hebt precies het enige juiste gezegd, en mogelijk haar ogen geopend. Ze heeft zelf blijkbaar al te veel uren gemaakt, kans op fouten! Misschien is ze je wel dankbaar, zonder dat jij dat weet. Een arts zal dat niet snel toegeven. Een arts mag dus ook nooit de drukte afschuiven naar een patient in consult, hoewel als de patient aan het bazelen is zijn er vaak ook belangrijkere zaken en kan hij/zij het consult beleefd beeindigen.

[sneeuwwitje]

Dank je Stien.
Ik ga dan ook zo aan mezelf twijfelen.

[CPAS]

Marion,

Gewoon bellen voor een afspraak en dan zeg je tegen die assistente dat dat een onderwerp is waarmee alleen met de huisarts wilt overleggen. En dat je mond ontstoken is en dat je een blaasontsteking vermoedt zijn beide zaken van dringendheid. Als ze dan nog weigeren een afspraak voor je te zetten, dan ga je gewoon naar de EHBO van het ziekenhuis of een andere huisarts.

[water]

Marion, dat je zei dat je het vervelend vond dat de tijdsdruk van de arts bij de patienten wordt neergelegd, dat vind ik supergoed van je. Assertief, beleefd en terecht. Niets om je schuldig over te voelen. Ik ben het dan ook helemaal eens met Stien.

De laatste dagen zijn de gesprekken hier wat zwaarder van toon? Schuldgevoelens en zo...
Ik weet het niet hoor. Ik zei van de week al dat ik gewoon stop met drinken en er verder niet te veel over na wil denken. (Nogmaals, ik respecteer dat dit voor ieder individu anders kan zijn, "my 2 cts" he...)
Natuurlijk heb ik ook stomme foute slechte dwaze niet goed te praten dingen gedaan en woorden gezegd toen ik dronken was, maar me daar schuldig over voelen vind ik toch een beetje zonde van mijn tijd.
Ik blijf liever gewoon nuchter, (her)ontdek hoe de wereld echt in elkaar steekt, en probeer door middel van oprechte woorden en daden het door mij gekwetste vertrouwen nieuwe vruchtbare grond te geven.
Dat zal niet bij iedereen en alles lukken, so be it. Dat is het verlies wat ik mezelf aan mag rekenen.
Daar waar het wel goed gaat mag ik echter weer van genieten, en dat geeft weer extra motivatie om het "goed" te blijven doen.

Mijn drankjaren zijn inderdaad verloren jaren. Die haal ik nooit meer in. Maar dat houdt niet in dat ik nu niet zou mogen genieten van "het droge leven"... en het met anderen kunnen delen daarvan...

[CPAS]

Goed gezegd, Water.