Vrijdag 31 augustus 2007

[Gem]

Dan moet je flink gewreven hebben Joann!

Vlak voor de kerst van 2005 ben ik heel hard met mijn hoofd ergens tegenaan gestoten (dronken, weet niet precies meer wat er gebeurd was). De volgende dag (ik wist niet meer dat ik me had gestoten) werd het in beide ooghoeken blauw. De volgende dagen breidde zich dat uit tot 2 gigantisch blauwe ogen.
ruim 3 weken gigantisch voor l*l gelopen, totdat het via mijn kaken verdween. een opmerkingen dat ik er over gehad heb! Niet te filmen!

[CPAS]

Joann,
Hoe hard heb jij dan wel niet gewreven.
Ik gebruik katoenen zakdoeken, dan gaan mijn huid niet kapot.
De discussie over ADHD bracht het los bij me.
Ik heb ook veel moeite met mijn verlegenheid en gebrek aan zelfvertrouwen.
De huisarts had mij verwezen naar een organisatie die daar therapie voor biedt.
Ik had me al opgegeven voor een intake, maar toen ik hoorde dat ik was aangenomen voor die baan, heb ik dat heroverwogen en het gesprek afgezegd, mede omdat de training in Burgh-Haamstede wordt gegeven en dat is echt moeilijk bereikbaar met OV. Bovendien werden de kosten (en dat is niet mis) niet vergoed door mijn zorgverzekeraar.
Ik heb nu een site gevonden waar ze ook therapie voor mijn probleem (heet sociale angst) bieden en die wordt vergoed door de AWBZ. Daar wil ik me gaan aanmelden, maar wacht nog even tot ik gewend ben in mijn nieuwe baan. Van niets naar 28 uur in de week werken zal enige aanpassing van me vragen.
Dat is o.m. wat ik zit te overdenken en dan komt er al genoeg naar boven.

[joann]

Ehhhh, is nu iedereen met stomheid geslagen,
of in slaap gevallen achter de pc?
Of te druk met pb'en???

Dan ga ik weltrusten zeggen!
Hoogste tijd voor mij!
Slaap lekker allemaal!
Sweet dreams....

[CPAS]

Gem, Joann,
Wat dat betreft, heb ik dus wel geluk gehad met die val in januari. Ik had alleen maar een klein geel randje onder mijn ogen, terwijl mijn hoofd links gigantisch was opgezwollen. Alleen ja die verrekte banden van mijn AC gewricht.

[Gem]

Een beetje te snel Joann!
Maar ga lekker slapen. Je lijf vraagt erom.
Welterusten.

[Gem]

Corinne,
is dat ook een soort internetbehandeling?

[joann]

Oeps, was ik weer even te snel met mijn conclusies........

Nee ik wreef helemaal niet hard, maar blijkbaar is de huid onder mijn ogen
erg dun en gevoelig. Het ziet er inderdaad niet uit hoor zo'n blauw oog....
en vooral veel commentaar!
(heb je ruzie gehad met je hubbie...en dergelijke flauwe opmerkingen)

Corinne, een cursus in burgh-haamstede is voor jou inderdaad lastig
te bereiken met openbaar vervoer, en als het dan ook nog niet vergoed wordt...
Dan is zoeken naar een alternatief toch logisch!
Het zal volgende week zeker wennen zijn om ineens weer 28 uur te gaan werken!
Daar zou ik ook de bibbers van krijgen, ik kom op ongeveer 40 uur in de maand straks!
Stelt men verlegenheid en gebrek aan zelfvertrouwen gelijk aan sociale angst?
Nu ja, misschien zit daar wel wat in maar het laatste klinkt veel heftiger dan de eerste 2!
Persoonlijk ben ik niet verlegen, maar veel zelfvertrouwen heb ik ook niet...
toch zou ik niet kunnen zeggen dat ik sociale angst heb..!
Waarom riep het ADHD gebeuren dit gevoel bij je op.....omdat je als kind zelf ook druk was?

[joann]

Sorry Gem, geduld is niet een van mijn beste eigenschappen.....
maar daar wordt aan gewerkt..

[CPAS]

@Joann,
Welterusten.

@Gem,
Internetbehandeling met telefonische en face to face contacten met een therapeut in de buurt al dan niet samen met andere klanten. Dat hangt er vanaf, is heel op de persoon toegespitst.

[Q]

Dat herken ik wel Joan, ben zelf ook niet zo geduldig. Wat heb je trouwens een prachtig onderschrift!

@Corinne
Ik weet het wel, geen twijfels en met verbazing lees ik hoe je iedereen bijhoudt. Ik zou het wel willen maar ik kan dat niet.
Gem is ook al zo attent. En zo lees ik nog veel anderen. Maar misschien moet ik nog wennen aan hoe het er hier aan toe gaat. En dan word ik ook nog eens attent.

Hoe gaat het met je Marion? En ik had ook Lunalee haar post over het hoofd gezien. Ik kan ook niet veel zeggen om het beter voor je te maken. Was dat maar waar, dan deed ik dat gelijk.

[Gem]

Joann,
ik heb eerder vandaag geschreven dat ik ook heel weinig geduld heb!

Corinne,
klinkt goed die behandeling, maar ook wijs dat je even wacht. Raak maar eerst thuis in je baan en wen aan het ritme. dat zal voorlopig genoeg energie kosten!

[CPAS]

@Joann,
Valt idd. onder sociale angst. Ja ik was ook erg druk als kind en kreeg daarvoor seresta. Dat is dus wel een kalmeringsmiddel en dat samen met mijn verlegenheid maakte mij tot een ideaal pestobject.
Vandaar mijn gebrek aan zelfvertrouwen.
Is ook niet onlogisch dat het onder sociale angst valt. Ik mijd groepen, zeker als ik niemand in de groep ken, ik klap dicht of klamp me vast aan de enige persoon die ik ken. Ook als ik met mij onbekende mensen moet gaan praten lijdt dit tot ontzettende spanning.
Begrijp je ook meteen waarom ik lijd onder sollicitatiegesprekken.

[Gem]

Quera,
het gaat er hier niet op een bepaalde manier aan toe. Iedereen heeft zijn eigen manier en dat wordt hier ook gewaardeerd. Blijf vooral jezelf en voel je thuis hier!

[Gem]

Corinne,
de sollicatiegesprekken zijn einde oefening. Niemand zal zijn/haar tijd aan je besteden, omdat je al een baan hebt. Lekker rustig.
Wat niet wil zeggen dat je niets eraan moet doen, zeker als je er last van hebt!

[Q]

quote:

---

Originally posted by:

Gemotiveerd

Quera,

het gaat er hier niet op een bepaalde manier aan toe. Iedereen heeft zijn eigen manier en dat wordt hier ook gewaardeerd. Blijf vooral jezelf en voel je thuis hier!

---

Ok Gem bedankt voor je post.

[joann]

Corinne, de afschuw van gepest worden ken ik maar al te goed!
Blijkbaar heb ik andere verdedingingsmechanismen in werking gesteld,
want ik ben niet angstig in groepen waar ik niemand ken (al voel ik me er vaak
wel ongemakkelijk, ik leg toch redelijk snel contact met anderen).
Ik kan me heel goed voorstellen hoe beperkend dit voor jou moet zijn, en hoe
ontzettend moeilijk het die sollicitatiegesprekken voor je maakte!
Gelukkig is dat voorlopig voorbij!
En net zoals Gem zegt, het is natuurlijk goed om iets aan je "sociale angst" te gaan doen.
(de term maar even overnemend).
En als het net zo goed voor je werkt als de internetbehandeling hier...dan wordt het dus een groot succes!

Gem, tja dat maakt dan 2 ongeduldigen....
Heb jij dat ook dat je nu iets bedenkt, en gaat doen maar dat het
gister eigenlijk al opgelost had moeten zijn?

Quera....iedereen draagt hier zijn eigen steentje bij...!
Dat het attent is om op iedereen te reageren, ja dat is waar!
Maar soms gewoon niet te doen!
Ik persoonlijk krijg het niet voor elkaar om op iedereen persoonlijk te reageren,
maar draag iedereen hier een warm hart toe......en hopelijk weten ze dat ook!
Deel wat je wil delen, reageer op wie je wil...blijf jezelf !
En al schrijf je alleen maar over jezelf, dan is dat ook oke.....
je bent hier tenslotte voor jezelf!!!! Je bent hier op dit forum om iets te doen aan je
drankprobleem en dat doe je in eerste instantie voor jezelf!
(voor anderen werkt op de lange termijn niet!)
Dus doe lekker je ding........je bent goed zoals je bent!

[tapas]

Corinne, ik lijk vaak heel stoer (zelfs op de tv) maar ik ben eigenlijk een kleine bange bibberende bambi, in groepen kan ik de lolbroek uithangen maar dat kan dan ook opeens zo weer over zijn en dan wil ik heel graag naar huis, continue het evenwicht zoeken tussen gezien worden en niet gezien willen worden.. lastig... schreeuwen om aandacht en dan weer verstoppen omdat de aandacht teveel is

Ik ben vaak weer beter in een groep omdat ik in 1 op 1 gesprekken sneller mezelf verlies in de ander en er zoveel aandacht bij moet houden.. sollicitatiegesprekken zijn drama's, ik klap finaal dicht of zeg van alles zonder dat ik mezelf hoor en flap er dan van alles uit, dat gebeurde trouwens ook bij die eerste uitzending van Nova.. het klinkt allemaal heel coherent maar midden in de opname's had ik echt zoiets van... stoppen... even weer afdalen op aarde want ik verlies mezelf totaal en weet niet meer wat ik allemaal uitkraam (tenminste zo voelt het op zo'n moment, want het is niet zichtbaar).. daarom vind ik het denk ik ook moeilijk om naar die beelden te kijken, ik ben het wel maar ook niet...

Dat is ook een reden dat ik veel thuis ben, thuis voel ik me het meest mezelf net als bij een paar mensen in mijn omgeving.. bij de meeste mensen heb ik het gevoel me te moeten bewijzen en dat werkt niet.

lastig he, mens zijn!

[Q]

@Joan
Dankjewel voor je post. Ik ben soms wat onzeker en wil het graag goed doen. Maar ik begrijp de strekking van je post en het goed zijn zoals je bent, moet ik eigenlijk nog leren.
Maar het komt wel goed hoop ik, denk ik.

[CPAS]

Gem,
Ik zal zorgen dat ze me in die baan houden.
Verder heb ik er ook last van. Ik ga bv. niet naar wat best wel leuke bijeenkomsten lijken, gewoon omdag ik niet durf. OK, ik weet best wel dat mensen niet bijten, maar ik vind ook geen aansluiting, dan sta ik daar gewoon rond te kijken.
Ik heb het wel gedaan toen ik quattre-mains wilde gaan spelen. Oei, ontvangst bij binnenkomst, kopje koffie, koffie uit het kopje, op het schoteltje, over het schoteltje op de grond. Onvaste hand, puur van de spanning. Zo gaat dat dus keer op keer.
Ik heb hier in Nederland maar heel weinig kennissen en vrienden en de meeste wonen een end weg. Ik wil dus best wel nieuwe mensen kunnen ontmoeten om gezellige dingen mee te kunnen doen.
Dat ik daar gebrek en behoefte aan heb, heb ik gemerkt in mijn periode van werkloosheid.

He, je zit me aardig te helpen met mijn overdenkingen.

[joann]

Tapas, dat mens zijn is niet het probleem.....
willen voldoen aan de verwachtingen die anderen van dat
mens zijn hebben......dat is het probleem!

Ik vond je trouwens werelds in de uitzending!
(oke, ik heb er die 18 kilo en bril gewoon bij weggedacht...)
Het getuigd van lef hoor........dat je dat hebt durven doen!
Ben je toch een beetje het boegbeeld van ADB geworden..
(enne, voor de duidelijkheid da's dus bedoeld als complimentje he!!)

[joann]

Corinne, zou je wel naar een bijeenkomst durven met iemand die je kent?

[Gem]

In het kader van de bekentenissen:
op mijn vorige werk voelde ik op het laatst totaal geen aansluiting meer met mijn collega's. ik trok me in mezelf terug. Ik dacht dat dat aan mijn burn-out lag en aan het feit dat ik mijn werk niet leuk meer vond.
Nu heb ik weer hetzelfde. Eerts dacht ik dat dat kwam omdat iedereen zo sjaggerijnig was vanwege de fusie en de onzekerheden daar rondom heen.
Ik denk dat dat zeker zo is, maar ik denk dat het ook voor een deel aan mij ligt. Ik heb het gevoel dat nu weer mijn eigen persoonlijkheid komt bovendrijven, iemand die niet goed in een groep past.
Pas ik daar niet in of is het mijn onzekerheid, omdat ik denk dat ik niet interessant genoeg ben?
Waarschijnlijk een combinatie, wel iets voor mij om nog nader uit te diepen.
Dat we hier allemaal zo mee bezig zijn, komt omdat we geen van allen meer de fout willen maken aan de drank te raken. de enige manier daarvoor is jezelf beter leren kennen en daardoor je valkuilen.

[CPAS]

@Tapas,
Dichtklappen, daar ben ik een kei in.
Reden dus waarom ik het forum zo fijn vindt. Ik kan hier zoveel zeggen en antwoord krijgen. Zo een interactie krijg ik bepaald niet voor mekaar in face to face situaties.

@Quera,
Je doet het goed zoals je het doet. Niks forceren.

@Joann,
Als ik met iemand ga die ik, plak of klamp ik me aan die persoon vast.
Ook niet ideaal.

[tapas]

hahahaha, ja boegbeeld... maar je hebt gelijk, op de een of andere manier zijn wij wat gevoeliger voor de verwachtingen van anderen... en heeft dat drinken denk ik ook te maken met je wat makkelijker in zo'n groep te kunnen bewegen, tenminste voor mij wel, dan viel veel van die "bibberende bambi" weg en leek het opeens veel makkelijker om kontakt te maken.

In groepen zoek ik wel vaak mensen op waarvan ik voel en zie dat ze zich ook niet op hun gemak voelen, en dan begin ik gewoon een praatje met bv "spannend he, tenminste ik vind het wel spannend zo'n nieuwe groep... en voor je het weet ben je in gesprek en dan dartel ik weer weg als ik het te spannend vind worden, naar de volgende.. een visje in het water.. blubblub

verwachtingen zijn echt een ramp, daardoor ontstaan zoveel zinloze ruzies en gedoetjes, teleurstellingen en boosheid. Ik heb mezelf inmiddels aangeleerd niet te veel te verwachten van anderen (en van mezelf) en realistisch te blijven en als anderen van mij veel verwachten hebben ze een probleem, want ik haat mensen die teleurgesteld zijn in een ander.. Dat heb ik als kind te vaak gehoord en kan me echt pislink maken.

[Q]

Bedankt Corinne, dan hoef ik dus daar niet meer over in te zitten. Best een opluchting als ik heel eerlijk ben.

En ik heb het gered. Vorige zaterdag eindelijk de knoop doorgehakt en het is nu weer zaterdag. Weliswaar nog maar net, maar och. Voelt toch wel heel erg goed om de baas te zijn! Heft in eigen handen enzo.