Zondag 14 oktober

[An]

Gem: Nee, ik heb er echt niet van genoten. Je moet het zo zien (rook je trouwens?) Nou als je altijd hebt gerookt en je rookt dan een maand niet of langer en je steekt dan een sigaret op dan denk je getver de getver, maar omdat je nog een 'prettige herinnering'' hebt van vroeger rook je door, nog even doorzetten en dan mjamm.. nee, maar goed je rookt door etc. Dat was dus mijn ervaring, er is gewoon geen zak aan eigenlijk.

'Nog erger ..... ik ervaar het niet als 'trek',

Tot dit inzicht kwam ik door mijn internetbehandeling.

Ik citeer:

............Je hebt meer zin in drinken op plekken en in situaties waar je vaker drinkt of gedronken hebt. Deze situaties, zoals het binnenlopen van een café en/of het zien van alcoholische drank, zijn voor je lichaam namelijk goede voorspellers van het nuttigen van een alcoholische consumptie. Je lichaam reageert daar op met een tegenreactie. De beleving van deze tegenreactie voelt als trek. Deze lichamelijke sensaties lijken vaak op ontwenningsverschijnselen. Iedereen heeft zijn eigen beleving van trek maar de meeste mensen herkennen het krijgen van een wat verhoogde hartslag, een droge mond (dorst!), zweten en een onrustig gevoel.
Deze tegenreactie treedt op voordat je alcohol gaat drinken. Je lichaam bereidt zich voor op de alcohol. De bedoeling hiervan is om het evenwicht in het lichaam te waarborgen.....

Nu haal ik er even uit wat op mij van toepassing is.
Ik had waarschijnlijk al heel de week zin in drinken, wat ook klopt, laatste was feestje vrijdagavond. Dus mijn lichaam was zich al aan het klaarmaken en bezig met een tegenreactie.
Ik ervaarde de tegenreactie: zweten, uit balans, depressief, moe, ik mocht van mezelf alles eten of snoepen, maar dat wilde ik niet, ik had alleen dorst. Snap je wat ik bedoel, ik ervaarde dit niet als een gremlin/trek of zo, maar 'ik voel me toch depressief', die andere dingen zoals dorst, snelle hartslag etc. was mezelf niet opgevallen, pas daarna dacht ik: verhip dat had ik ook.

Als je dat bedenkt wat er allemaal in je lijf gebeurt zonder dat je dat eigenlijk door hebt.............

[pepita55]

Joh Safi,
Wat een heerlijke schoteltjes maak jij, Het water loopt me in de mond.
Ja ik heb zeker genoten van het zonnetje.

Mijn lief komt net thuis uit Maastricht, schenkt zich zelf een glas rode wijn in en ik zit hier met mijn thee.
Hij is nu even weg en dat glas staat daar gewoon, verdomme.

Maar ja beter maar niet te doen, ik zet het wel even ergens anders neer..
Oh daar is hij alweer.

[safidepafi]

Benthe alle keren dat ik bij mijn partner bleef ondanks dat ik liep te janken dat ik niet happy was was omdat ik vaak ook begreep dat de fout bij mezelf lag en niet alleen bij hem.
Dat je in vicieuze cirkels kan terechtkomen door ergens niet duidelijk over te praten en dat het erg moeilijk is daar weer uit te komen.
Dat een woede met de relatie ook vaak een woede was over mijn eigen gedrag door dingen niet te doen zoals ik ze wou maar hem dan de schuld gaf dat dingen niet gebeurden zoals ik ze wou.
En als het allemaal niet lekker liep omdat mijn man dingen begon en niets afmaakte, hele dagen blowde en tot niets kwam dan kon ik me soms ook zo goed alle keren herinneren dat hij er wel voor me was, dat hij wel naar de eindeloze verhalen luisterde over mijn ongelukkige jeugd en wat het allemaal met me gedaan heeft. En dan had ik gewoon weer even het geduld en het vermogen om te wachten tot we weer samen op 1 weg op 1 lijn liepen.
Natuurlijk komt daar wel bij dat je er op een gegeven moment wel over moet kunnen praten, het wel op tafel moet komen en er wel een oplossing of verandering van gedrag moet komen bij jezelf of de partner of allebei.
Maar ik ben gewoon altijd al een vechter geweest en geef niet gauw op...dus weg lopen omdat iemand even niet op dezelfde golflengte zit als mij is niet iets wat ik gauw doe vooral niet na 20 jaar.
En dan is het mooie wel dat onze relatie er zoveel sterker van is geworden en we zoveel facetten van elkaar onkunde hebben gezien dat we nu ook duidelijk weten wat voor type we allebei zijn en wat we kunnen verwachten van elkaar.

Hoe heb jij dat altijd ervaren Benthe als een relatie wat minder prettig liep? Hoe ging jij daar dan mee om?

[safidepafi]

Oeps Petita werd jij even met een glas voor je neus op de feiten gezet...namelijk dat je sterk bent en VANDAAG NIET DRINK...HUURRAAY!!

[An]

Benthe, het is heel logisch dat je schrijft dat het allemaal smoesjes zijn. Jaren en jaren wilde ik dat ook geloven. Op de AA zeiden ze me niks anders. Mij hielp het niet om van de drank los te komen. Ik moest maar begrip hebben voor die flessen in huis en drinkende huisgenoten.
Ook als ik nu lees dat de man van Pepita een glas wijn laat staan....
Vorig jaar voor het eerst werden me de ogen geopend in een show van dokter Phil. Bij vrijwel alle verslavingen spelen omgevingsfactoren een rol EN hij vond het misdadig dat familie geen begrip kon tonen voor de verslaving van medebewoners!! Hij zei er letterlijk bij: 'ze zullen er nooit vanaf komen'.
Dat bracht mijn strijdlust naar boven: 'niemand gaat mij kapot maken'.
Het kan me nu niet meer schelen wat anderen ervan vinden, zo ervaar ik het hier en zo is het voor mij.
Samen met het de baas worden van de alcohol wil ik wellicht de baas gaan worden van mezelf.
Feitelijk ben ik ook heel boos en tegelijkertijd wil ik de situatie accepteren, dat zal me uiteindelijk vrij maken, ik voel gewoon dat dit gaat gebeuren.
Al die jaren dat ik niet dronk liet mijn man ook halve glazen drank her en der staan, ik moest er maar tegen kunnen, want het is immers MIJN probleem. Hiervan ben ik genezen, als hij dat ooit nog eens zou doen kiep ik het glas voor z'n neus leeg in de gootsteen. Dit gedrag noem ik een teken van een slechte relatie, egoisme en volgens dokter PHIL staat het gelijk aan mishandeling.

[Vie]

Safi ik ben ook niet zomaar weggelopen uit een relatie. Van alles geprobeerd, mijn eigen feilen gezien en daar aan proberen te werken. Maar op een gegeven moment, als alles echt niet lukt, kun je volgens mij beter zeggen: okee, even goede vrienden maar elk ons weegs. En dat is he-le-maal niet gemakkelijk. Maar ik vind dat altijd nog beter dan blijven hangen in een situatie die maar door blijft sjokken en waar geen van de partijen zich in kan ontwikkelen.
Ik zeg ook niets van jouw relatie (of die van iemand anders), blijkbaar hebben jullie altijd weer het pad gevonden waarop jullie samen kwamen.
Het is waarschijnlijk mijn prekerstrekje dat ik algauw tegen anderen zeg: kies voor iets nieuws, neem een stap, kijk om je heen, blijf niet hangen in uitzichtloze dingen! Je bent zoveel meer waard!
En nogmaals, ik wilde met mijn vraag niemand veroordelen of op stang jagen. Het is goed bedoeld.

En nu moet ik even een ieder vragen om me bij te staan, want ik zie dat ik vergeten heb kattenvoer te halen, waartoe ik zometeen naar de avondwinkel moet, tenzij ik de hele nacht wakker wil liggen van zeurende katjes die me tikjes met hun nagels in mijn gezicht geven. Ja ze hebben nog harde brokjes genoeg, maar ja, verwende krengetjes hè.
En de avondwinkel is voor mij nog steeds een beetje no-go-area. Ik zie het maar als een uitdaging.

[An]

Benthe: ALLEEN kattenvoer!!! Rent winkel in, graai naar het voer en ren naar buiten.

[safidepafi]

An ik vind dat je gelijk hebt met wat je schreef over die doktor Phil.
Ik heb een vriendin en haar man is erg aan de alcohol verslaafd en ze klaagt daar bij elk bezoek vaak over en toen hij laatst een poging waagde om van de alcohol af te blijven vroeg ik haar of ze mee deed. En ze zei...ik mee doen ...hoezo? ik heb toch geen alcohol probleem?
Nou ja ...dan heb ik dus mijn vraagtekens bij die relatie, bij haar inzicht in haar eigen alcoholverslaving dat ze het niet kan laten om haar man niet te verleiden en op het slagen bij zijn poging die dus nu ook weer mateloos mislukt is.
Maar ik hoef tegen haar niet te zeggen dat ze daar mede schuldig aan is want dan praat ik onzin.
Ik zou het niet kunnen stoppen met drinken als je partner niet mee doet in de poging te stoppen of te minderen.

En ik heb respect An dat je uit dat programma al die kracht heb t gevonden die je nu gebruikt bij het ADB zijn
Goed van je dat je je alcohol drinken goed kon analyseren...ik heb daar ook veel van geleerd en prioriteiten stellen in mijn leven.

Marieke...ik durf te wedden dat je blij zal zijn als de beslissing eindelijk is gevallen...fijn dat je het leuk had met je zus en dat de wijn te smerig stonk om ook maar een moment te twijfelen of je misschien ook...misschien wel/niet een JWW zou nemen.
Ongeloofelijk dat alles gewoon neerkomt op gewoonte gedrag bij verslavingen en als je die kan doorbreken en vaker kan doorbreken dan is de verslaving bijna voorbij

[safidepafi]

Benthe je kan ze toch ook een keertje wat brood in melk gedoopt geven.of brinta?
En als je het wel waagt om te gaan. dan WAAG HET NIET!!

[Gem]

An,
dank je wel voor je toelichting. Mooi dat je die lichamelijke reacties achter herkende. En wat zijn wij toch allemaal terug te brengen tot een paar chemische processen. Zoveel gebeurt zonder dat we het door hebben, dat het logisch is dat we een verslaving maar met moeite de baas kunnen.
Wat betreft de reactie van huisgenoten (ik trek het wat breder) is het ook moeilijk als iemand zelf geen dergelijke verslaving heeft. Inleveingsvermogen is dan moeilijk. Behalve natuurlijk als je zegt dat iemand er maar tegen moet kunnen. Jouw (terechte reactie) is dan giet ik zijn glas leeg! In dit geval moet je voor jezelf kiezen.
Wat vindt jouw man er dan van als je gisteren weer dronk. Denkt hij dat dat wel kan, omdat je bijna niet meer drinkt? Vind hij het jammer dat je bijna niet meer drinkt?
Hoe keek hij tegen jouw verslaving aan?

Mijn man heeft niet doorgehad hoe erg ik verslaafd was. Natuurlijk deed ik daar ook alle moeite voor. Tijden is het goed gegaan, totdat ik overdag ook niet zonder alcohol kon en hij het dus wel rook. Maar ook toen had hij het idee dat het gewoon een kwestie was van wachten met drinken.
Toen ik het vrijdag met mijn psycholoog erover had dat hij het nog steeds niet snapte en het gevoel heeft dat het hoofdstuk alcohol wel afgesloten is, vergeleek zij het met rouwen. Mensen die iemand verliezen krijgen de eerste tijd veel steun. Daarna vindt men dat je over moet gaan tot de orde van de dag. Terwijl diegene nog helemaal niet klaar is met het verlies en nog steeds rouwt!Ikzelf kon me wel vinden in die vergelijking.
Gelukkig probeert mijn man er wel rekening mee te houden bijvoorbeeld door altijd te vragen of het goed is als hij gaat drinken. Eigenlijk zeg ik altijd ja, want ik wil hem zijn glas niet onthouden, terwijl ik het niet altijd prettig vind. Aan de andere kant als hij het niet iedere dag doet, moet ik er op mijn beurt wat voor over hebben, tenzij ik het op dat moment al heel moeilijk heb.

En nu ik toch reageer:
Benthe,
mijn relatie is niet problematisch, maar ik denk dat het wel uitmaakt hoeveel lief en leed je al hebt gedeeld. Ik begrijp Safi's verhaal heel erg goed. Als je al zolang bij elkaar bent ga je niet zomaar uit elkaar. Ik ben bijna 25 jaar met mijn man samen en er moet voor mijn gevoel heel wat gebeuren wil ik hem verlaten.
Ik zeg wel altijd dat vreemd gaan voor mij de limit is. Maar dat is een heel andere discussie.....

[Gem]

Waarom zou je niet naar een no-go-area gaan? Als je je sterk voelt...
Het is anders als je met een horde gremlins om je heen die zaak binnenstapt.

[Vie]

Dank voor de support. Ik ga wel en neem Max mee, gewoon een avondrondje.
En als ik terug kom kan ik trots melden dat er geen wijn in huis is, dat beloof ik. (En ook niet dat ik stiekem een fles heb gekocht en het onderweg op een bankje in het park heb leeggedronken, hihi.)
Potver, je moet toch gewoon naar de avondwinkel kunnen.

An, ik ben geen dr. Phil-fan, al zegt hij soms wel eens iets goeds. Wel zou het heel prettig zijn als je gesteund wordt door je partner, ik kan me dat gemis wel een beetje voorstellen.
Geestelijke mishandeling van een gelijke vind ik wat kras.
Ben er nog steeds van overtuigd dat ook een partner haar of zijn noden heeft, die wij in onze eigen nood misschien niet direkt zien. Het is zo gemakkelijk om te zeggen: IK heb het moeilijk, DUS moet je mij steunen.
Een partner verbindt zich wel aan bepaalde relatievoorwaarden maar wordt daarmee niet automatisch de rots in de branding die het allemaal zo goed weet. Want dat ben je namelijk zelf.

[pepita55]

Ik vind niet dat door het feit, dat ik niet meer drink mijn man ook niet hoeft te drinken.
ik had en heb gewoon last van die rommel, slecht slapen enz. enz.
Mijn man heeft daar veel minder last van. Hij kan gewoon een of twee glazen nuttigen en dan niet meer.
Hij vindt het wel goed van mij, dat ik niet meer drink, maar nog meer vanmijn beter voelen.
Hij heeft gezegd, dat hij nu een krat malt bier zou aanschaffen, want het gaat hem om het spoelen(hij is niersteenpatient) dat hij zeker door de week net zo goed malt bier wil drinken.

Wij hebben ook heel veel met elkaar meegemaakt, zoveel,dat ik me mijn leven zonder hem niet kan voorstellen.
ik weet niet hoeveel ruzies we hebben uitgevochten, maar elkaar toch altijd weer gevonden.
Nu is het allemaal wat rustiger.
We zijn nog steeds in de ogen van de buitenwereld een beetje een exentriek stel.
Hij is architect (een arme) en ik ben tekenleraar en beeldend kunstenaar, dat valt wel op in ons vrij burgerlijke buurtje. Gelukkig zijn er mensen, die dat wel leuk vinden en anderen zijn net zo, dat zijn dan vrienden.

Marieke wat een moeilijke beslissing, ik zou als ik jou was morgenavond maar even rustig afwachten.

VANDAAG DRINK IK NIET

[Houtje]

Zo ik draai me even om, om de hamsterkooi maar gelijk af te wassen en meteen staan hier drie bladzijdes discussie volgetiept.

Om op de vraag terug te komen over mijn huwelijk: ik heb er ondertussen over nagedacht en tja, laat ik maar zeggen dat ik 50% schuldig ben aan het mislukken ervan maar omdat ik 90% van de tijd de kinderen heb word ik er erg vaak mee geconfronteerd en dat doet zeer. Kinderen die huilen omdat ze hun vader missen, dat soort dingen.

Ik heb natuurlijk ook 50% schuld maar mijn 50% is voor mij (in mijn optiek) natuurlijk 100% snappen jullie dat? Het is mijn eigen deel mijn (hele) helft van de fouten die we samen gemaakt hebben.

Ik zou eigenlijk wel willen weten (wetenschappelijk experimentje) als ik het element JWW eruit kan lichten, of we dan even veel ruzie hadden gehad. Maar misschien had ik zonder JWW nooit het lef gehad om de stekker eruit te trekken.

Toch is het veelbetekend dat ik al die jaren de JWW nodig heb gehad, het moet ongetwijfeld ook iets voor me gedáán hebben wat positief was, of zo voelde, het gaf me power (dacht ik) en nu "mis" ik die power soms wel. Ook al weet ik dat het valse power was. Nou dronk ik net zoveel dat ik de volgende dag altijd kon funktioneren, dat wel, en óp naar de volgende dag met om half vijf weer een liter wijn. Zo sluit het kringetje van zelf-bedrog zich om je heen.

Pas nu ik uit deze (heksenkring) van zelfbedrog ben gestapt, durf ik mezelf ik alle eerlijkheid de vraag te stellen: goh, hoe zou het gelopen zijn zonder JWW. Ik zal het antwoord nooit krijgen, net zomin als andere onzinnige vragen: zou het anders zijn als ik geen kinderen had, dat soort dingen.

Dus om een antwoord te geven op mijn eigen vraag: dat antwoord IS ER NIET en zal ik ook nooit krijgen.

Zo, een fijnzinnig staaltje van nuchter redeneren, daggik zo.

[safidepafi]

quote:

---

Dus om een antwoord te geven op mijn eigen vraag: dat antwoord IS ER NIET en zal ik ook nooit krijgen.

---

Vooral deze Houtje die is ijzer ijzer ijzer sterruuuk:heart:

[Vie]

Goedemorgen Houtje, wat zijt gij helder.
Je hebt gelijk, het heeft weinig zin om je af te vragen: wat als.....

Okee, ik ging naar de avondwinkel en ik nam mee: kattenvoer en een bak Ben & Jerrie. Wel een beetje gesmolten onderweg maar heel erg lekker.

[pepita55]

Nee Houtje dat antwoord krijg je inderdaad nooit,
Ik kan met je delen, dat de ruzies, die ik met mijn man had ook altijd versterkt werden door vooral mijn alcoholgebruik.
Wij hebben het nu wel zo'n beetje achter ons gelaten, maar ik weet dat onze zoon er nog steeds heel veel last van heeft.
Hij verwijt me, dat ik altijd met de ruzies begon en de sfeer inhuis bedierf.
Als ik nu boos word, belet hij me dat steeds omdat hij daar echt niet meer tegen kan.
Ik vind boos zijn een prima emotie, maar onder invloed wordt dat een andere zaak.

[safidepafi]

Gem
Ik denk dat ophouden met je alcoholverslaving zeker een rouwproces is waarbij anderen vaak al denken dat je erdoor bent...je doet het nu toch goed...nou dan...was er nog wat?!
terwijl je zelf nog duidelijk voelt dat je met een halve voet in het verleden staat.
Dit heb ik jaren gevoeld maar op het moment voelt het anders, vastbeslotener, definitiever en minder het gevoel dat ik slacht offer wil zijn en wil vluchten.
Het gevoel hebben dat ik het leven beter aan kan maar wel alles rustig wil doen,stapje voor stapje net een klein kind wat weer moet leren lopen...niet teveel indrukken op 1 dag..gezond eten..veel beweging en elke dag toch ook iets presteren.

[Kate]

Ook ik denk dat ik niet van mijn man moet verlangen dat hij niet meer drinkt. Het zou denk ik onderhuids aan onze relatie gaan vreten. Dat ik hem mijn wil opleg en hem iets ga verbieden omdat ik een probleem heb. Dat is naar mijn gevoel niet helemaal goed.
Toen ik de laatste keer dronk vroeg ik hem wat hij er van vond. Ik verwachtte dat hij zou zeggen moet je zelf weten of wel gezellig maar hij zei: ik vind het eigenlijk helemaal bij jou passen om niet te drinken. En daarmee heeft hij me de grootste steun gegeven die ik maar kan verlangen.

Als ik hier lees hoe onbehouwen partners soms kunnen reageren denk ik ook wel eens stjonge jonge jullie verdienen toch beter. Maar een relatie is inderdaad veel meer dan de stoom die hier wel eens wordt afgeblazen. Ik kan niet over jullie relaties oordelen. Er gebeurt nog zo heel veel buiten die momenten van ergernis. Wie weet hoeveel goede dingen zo'n man ook doet. Niemand is perfect.En sommige relaties blijken het uiteindelijk ook niet te redden als de drank overwonnen wordt en mensen over hun leven gaan nadenken. Maar daar moet je eerst naartoe groeien en aan toe zijn.
Zelf heb ik ooit een hele tijd in een slechte relatie gezeten waarvan ik nu zeg: hoe heb ik het uitgehouden? Waarom heb ik niet veel eerder voor mezelf gekozen? Tsja, je zat erin, het was bekend, je durfde niet te stoppen, het leek ook voordelen te hebben, je had samen de ellende, het was zo'n gewoonte geworden om je gevoelens weg te drukken, hij leek me ook soms te troosten..... klinkt bekend niet? Eenzelfde relatie als met ons zgn vriendje de drank.

dr Kate .

[blacky]

benthe moet ik al niets meer sturen van moed ze is terug veilig thuis
mooie wijze zaken zijn hier weer neer geschreven , zaken waar een mens bij stil staat en bij nadenk .
persoonlijk denk ik dat het toch deels in de genen zit het wel of niet drinken door een slechte jeugd of andere zaken die in het leven gebeuren , ik bedoel men drinkt dat eerste glasje en volgens mij is men verslaaft en ik spreek hier voor mijn eigen weet men hoe in een roes te komen of hoe te vergeten .
als ik kijk naar dameke 79 jaar haar moeder verloren toen ze 14 jaar was en zij heeft haar broers en zussen groot gebracht , haar vader was alcoholist , ze trouwt met een alcoholist en ze heeft twee juist geboren kinderen verloren en toch heeft dameke nog nooit een glasje gedronken , broer en een zus van haar waren wel verslaaft aan de alcohol .
ik heb tijdens mijn militaire opleiding in duitsland ooit een joint gerookt zei mij niets waarom een ander wel ?? terwijl ik toch verslavings gevoelig ben ??
ivm relatie's het is inderdaad denk ik wel zo dat indien men al samen veel mee gemaakt heeft men mogelijk beter weet wat men aan mekaar heeft , al stel ik mij soms de vraag hoe ver dit gaat ??
is het omdat men normen van thuis uit krijgt dus goede en slechte dagen tot de dood ons scheidt zoals ik zag bij mijn ouders en bij andere oudere mensen ??
lieve mensen ik ga jullie nu eventjes laten mailke naar psygologe met mijn antwoord
tot straks

[safidepafi]

Benthe
Ik voel me toch een beetje aangesproken bij dit stukje dat je eerder schreef

quote:

---

En eerlijk gezegd, ik wil niemand beledigen, maar je drankgebruik wijten aan je vervelende huwelijk of je jeugd of wat dan ook buiten jezelf, lijkt mij een smoes. Als een puber begint te drinken, okee, dat kan een protest zijn of onwetendheid of wat ook. Maar we zijn hier met volwassen mensen.

---

Je drank gebruik wijten aan je jeugd vind ik een heel normaal excuus en ook je drankgebruik wijten aan iets buiten jezelf...bijvoorbeeld een uitzichtloze situatie zoals armoede, werkloosheid etc.
Dit kan zo een impact op je hebben de herinneringen aan je jeugd dat je wilt zakken in de aarde als die herinneringen je er konstant aan blijven herinneren dat je niet bent wie je zou willen zijn, niet kan worden wat je wilde worden, niet geliefd bent als kind zoals je geliefd had willen zijn. daarvoor hoef je niet meer in die jeugd te zitten dat kan op je 30ste nog net zo'n pijn doen en op je 40ste en 50ste. je kan de pijn beter relativeren je kan de pijn beter aan en je hebt minder behoefte om die te verzuipen omdat ie gewoon niet meer zo heftig is.
maar om te stellen dat je als volwassen mens niet meer je drankverslaving mag wijten aan je jeugd of aan je miserable omstandigheden waar je geen uitkomst meer in ziet en daarom maar liever elke nacht dronken naar bed toe gaat...dat ben ik niet met je eens.
En het een smoes noemen vind ik helemaal een beetje aan de lage kant.
ik vind het gewoon een discussie hoor ben niet beledigt want ik was in mijn jeugd en ik was ongelukkig en ik was die puber die erachter kwam dat alcohol alles doet vergeten en ik was die vrouw die door te zuipen niet aan de pijn wou denken, aan het verlies geliefd te zijn zoals ik wilde dat mijn vader van me hield.

Dat je niet in die gedachten moet blijven hangen, dat dat ongezond is en toch niet helpt en naar de toekomst moet kijken is een andere zaak maar om te zeggen dat het een smoes is als dat je reden van je verslaving is gaat mij te ver.

[pepita55]

Ik denk dat genen en hetgeen je gezien hebt in je jeugd en wat je hebt meegemaakt, je versavings gevoeligheid bepalen.

Mijn ouders waren allebei toen ze het een beetje konden betalen stevige drinkers.
Vooral mijn vader zag ik om 5 uur altijd met halve liters bier slepen.
Hijdronk er dan zo'n drie en mijn moeder een paar glazen sherry, later witte wijn.

Het is geen excuus voor mijn eigen alcohol gebruik, maar wel begrijpelijk.
Ik was, toen ik nog dronk er ook heel veel mee bezig.
De laatste jaren steeds meer.
Mijn man heeft een eigen bedrijfje, wat erg onzeker ik, soms is er geld en vooruitzichten, een andere periode zijn we straatarm.
Ook een reden om flink erin te happen en mezelf slachtoffer te voelen.
Een therapeut waar ik laatst nog bij was, zei me, dat we allemaal een slachtoffer in ons hebben, maar dat we er niet een zijn.

ik weet gewoon, dat ik verslavingsgevoelig ben en een optimistisch mens kan zijn als ik ADB ben.

Het maakt je niet volmaakt, maar het helpt wel om je leven en wat je tegenkomt op de rails te zetten.

[An]

Hoi allemaal,

Gem je vroeg nog: 'Wat vindt jouw man er dan van als je gisteren weer dronk. Denkt hij dat dat wel kan, omdat je bijna niet meer drinkt? Vind hij het jammer dat je bijna niet meer drinkt?
Hoe keek hij tegen jouw verslaving aan? "

Hij begrijpt alles zolang als hij er maar geen last van heeft.

Benthe je schreef o.a.:
' Een partner verbindt zich wel aan bepaalde relatievoorwaarden maar wordt daarmee niet automatisch de rots in de branding die het allemaal zo goed weet. Want dat ben je namelijk zelf. '.

Dat is precies wat ik geleerd heb! Ik ben dat zelf en moet dat zelf zijn, dus bepaal ik zelf wat voor mij goed is. Verder heeft iedereen daar zo z'n ideeen over. Maar ik blijf erbij dat wanneer je samen in een huis woont er rekening met elkaar gehouden moet worden, zeker wanneer er beperkingen zijn.

[pepita55]

Lieve allemaal,
Ik ge nog even bij mijn partnertje zitten en vroeg naar bed.
Morgen heb ik maar twee lesuren en dagaan wij ons op het werk opmaken voor de feestelijk opening van onze nieuwe school, ik heb een feestweek voor de boeg en daarna herfstvakantie.

Discussieer lekker verder allemaal, en voor straks lekker slapen en morgen..... je weet wel.
Tot morgen allemaal. liefs van Pepita

[safidepafi]

Nou ik vind het toch wel lekker dat ik wel een rots in de branding heb waar ik in tijden van storm lekker aan kan hangen, die mijn reddingboei is in tijden van moeilijkheden en stormachtige depressies En waar ik ook altijd met veel liefde weer het vangnetje voor ben met opbeurend aansterkend commentaar.
Ik wil heel graag automatisch en zonder nadenken die rots in de branding zijn, die vangboei dat vangnetje met het zo vertrouwde zeker weten dat het anders om net zo zou zijn.
ik zie hier geen zwakte in maar kracht.