zondag 28 oktober 2007

[Houtje]

Kohtje,

Bedankt voor de schouderklopjes. We kennen elkaar al hartstikke lang, dus we weten van mekaar hoe moeilijk het is.

Goed idee die dubbele boekhouding! En knap dat je gaat opschrijven hoe je je voelt als je je goed voelt. Ik doe mee met de rozen van Safi okee?

[Gem]

Delta,
ik verlaat voortijdig de trein. Ik reis wel op eigen gelegenheid verder, want de aankomst middenin het land is mij te laat. Ik heb geen honger meer, maar de rest hier wil wel eten zo.
Ik ga dus de maaltijd afmaken die mijn man heeft voorbereid. Een stukje meeeten moet wel lukken.

Koh,
wat een idee. 2 boekhoudingen! De ene boekhouding is realistisch, de andere positief realistisch. en allebei waar! Blij dat het goed gaat!

Ik wil toch wel een team formeren van mensen uit het midden van het land. Ik voel mij overweldidg door de hoeveelheid noorderlingen;)! Kom op mensen wie woont er nog meer in het midden en wil meedoen/ Dan kunnen we bij een volgend evenement onze man/vrouw staan!

[Sammy]

Gem,

helaas ,ik sluit me aan bij de Noorderlingen.Ben daar n.l ook geboren.
Voor de Grunningers: In het westerkwartier Heb ook jaren in de stadwoont zoals wij dat zegn!!!
Maar ik woonsinds lange tijd in het midden van het land. kan dus gewoon in Utrecht uitstappen

[peppashooter]

ik woon een eindje onder utrecht,
naast den bosch.
tis hier fantaaastisch.

[Gem]

Niemand.....

[blacky]

avond gem ,
wat bedoel je met je niemand ??
ik woon denk ik ook in het midden van het land maar dan wel in een ander land;)

[Gem]

OK:)

[Anna]

Ik kom uit het zuiden van het land, en woon in het midden. Bevalt me prima hier, dus ik denk dat ik nog maar even blijf.

Gisteren heb ik een heerlijke middag doorgebracht in het 'schônste stadsjie' van Nederland, dat niet meer zo 'schôn' was als anders vanwege alle verbouwingen, en véééél te druk naar mijn smaak. Maar toch, gezellig een kopje koffie gedronken, broodje gegeten, en boekwinkels afgestruind (ik hou meer van boek- dan kledingwinkels).

Ik ben blij dat jullie zo'n fijne treindag hebben. Geniet ervan Houtje! Zelf heb ik maar even wat rust genomen na de enerverende dag gisteren. Het valt niet écht mee om letterlijk en figuurlijk naar buiten te gaan, als je meer dan 10 jaar als een kluizenaar hebt geleefd, dus dan moet je er af en toe even een dag voor uittrekken om alles weer op een rijtje te zetten.

Houtje gaat nu haar derde jaar in, ik zit in mijn tweede jaar, dus ik ben erg benieuwd naar wat er nog komen gaat.

Jaar 1 was voor mij vooral het jaar van de onverwerkte oude emoties en het diepe zwarte gat dat zich onder in elke put blijkt te bevinden. De wens nuchter te blijven heeft mij hulp doen zoeken in die duisternis, en dat bleek een heel verstandig besluit. Iedereen die enkele dagen, weken of maanden niet drinkt, en zich in dat zwarte gat bevindt zou ik hetzelfde willen adviseren. Ik weet dat het doodeng is, en dat het vreselijk moeilijk is om open te zijn over wat er aan de hand is. Maar ik weet zeker dat het mij niet gelukt zou zijn nuchter te blijven als ik alleen in dat zwarte gat was blijven zitten. Voor mij was en is het noodzakelijk de potjes die ik in de loop der jaren gesloten heb een voor een open te maken, en onder ogen te zien wat er in zit. En te ervaren dat het oud leed is, dat me nu geen kwaad meer kan doen, mits ik het zie als wat het is.
Ik leer ook niet meer dat bange kind te zijn, dat geleerd heeft haar mond dicht te houden en in een hoekje weg te kruipen, en niet op te vallen, om te voorkomen dat het klappen krijgt. Gedrag dat eigenlijk helemaal tegen mijn natuur indruist, maar er zo ingebeiteld zit dat het maar moeilijk weer af te leren is.

Jaar 2 is tot nu toe - en ik ben er pas net mee begonnen - een jaar waarin ik naar buiten ga. Letterlijk en figuurlijk. Ik ben ermee begonnen me niet meer op te sluiten, ik stel me meer open voor mensen, ontmoet mensen, en doe dingen die ik geleerd heb doodeng te vinden. En tot mijn stomme verbazing gebeurt er niets dramatisch!
Verwarrend? Ja. Emotioneel? Zeker, maar dit keer zijn het nieuwe emoties. Misschien is jaar 2 wel het jaar van de nieuwe emoties en nieuwe vriendschappen, wie weet. Ik ben vast van plan er achter te komen. En ik weet na vrijdag ook dat ook nieuwe emoties gremlins kunnen oproepen. Alle emoties kunnen dat, ook fijne, dus waakzaamheid blijft geboden.

Allemaal nog een fijne avond!

[blacky]

heel mooi geschreven anna

[Anna]

Blacky
Als iemand het zwarte gat moet kennen dan ben jij het wel denk ik. Veel sterkte met je beslissing.

[safidepafi]

Zo ik zie een kennis op het perron van Amsterdam dus ik ga even THE BIG CITY in..tot morgen!

[Houtje]

Gem,

Ik wil mij graag onder de Midden Des Landers scharen !!! Ik woon hier al bijna 20 jaar, en het bevalt mij dermate goed, dat ik altijd roep dat ik hier ook begraven wil worden. Daar ben ik nu nog niet aan toe, maar bij wijze van spreken.

Anna,

Wat mooi geschreven. Jij hebt zeker een zeer turbulent eerste jaar gehad. Ik had (gelukkig??) minder barrières te overwinnen, maar vind het nog steeds moeilijk om naar buiten te gaan. Voor nieuwe mensen ben ik niet zo bang, misschien ben ik zelfs wel te naief, en ik plaats van bang om op mijn bek te gaan, heb ik weer andere angsten. Bij mij stond het eerste jaar in het teken van "veranderingen in mijn eigen gedrag" wel nog heel erg op mij zelf (ik dronk ook meestal alleen, en was nu in mijn eentje gestopt) het tweede jaar heb ik gemerkt dat er veel dingen óm mij heen veranderd zijn (hoewel die niet veranderd zijn, maar IK ben veranderd) en ik hoop van harte dat het derde jaar mij brengt dat ik ten allereerste en allerbelangrijkste wat minder depressief en verdrietig zal zijn, want dat is toch wel echt het kruis dat mijn leven teistert. Omdat ik al 15 jaar in therapie ben (verschillende zelfs) en al 17 jaar medicijnen slik, weet ik dat mijn probleem zich niet van vandaag op morgen op zal lossen. Maar zoals ik tegen Tapas zei vorige week: ik durf het monster dat "leven en verantwoordelijkheid heet" nu recht in de ogen te kijken. Grommen durf ik (nog?) niet, maar wie weet.

In ieder geval voel ik me nu een stuk verantwoordelijker hoe ik met mijn leven omga, en dat geeft zeker een stuk rust.

[An]

Wat een heftige verhalen allemaal! Ook mooie verhalen, ondanks het geleden leed.
Heerlijk dat ik vandaag niet hoefde te drinken.
Ook super dat iemand me een uv lamp gaf en heb die op al mijn spieren gezet.
Ik kijk niet meer dubbel!!! Heb er weer zin in. Op naar morgen.

De zwarte gaten uit het verleden zijn er bij mij ook. Ga ze niet meer opschrijven. In de jaren van de AA zijn ze allemaal royaal naar buiten gebracht. Alles heeft nu zijn plek.
Vallen doen we allemaal, maar hoe komen we eruit. Wat doen we ermee.
Ervan leren, doorgaan en vooral proberen te genieten van de momenten.
Welterusten allemaal, ik val om.

[Anna]

Ik kan moeilijk zeggen dat ik blij ben dat je mijn 1e jaar herkent Delta, want leuk is het niet bepaald. Ik kan je wel zeggen dat ik nu, na ruim 14 maanden niet drinken, stabieler en rustiger ben dan daarvoor. Daarbij slik ik wel nu ook medicatie. Bij mij is 20 jaar geleden al depressiviteit vastgesteld, waarvoor ik toen Diazepam voorgeschreven kreeg. Daar ben ik heel erg aan verslaafd geraakt, ik slikte er te veel van, verzon smoezen dat ik het recept kwijt was geraakt e.d. om een extra recept te krijgen, en dronk daar ook nog bij. Na een jaar ben ik zelfstandig afgekickt, mede omdat mijn huisarts er niet meer in trapte.
Na de geboorte van mijn tweede zoon weer in een depressie gevallen, weer gaan drinken, en na mijn scheiding idem dito. Een huisarts was toen terughoudend in het voorschrijven van antidepressiva, en adviseerde mij 's avonds een glas wijn te drinken. Niet wetend natuurlijk dat ik nogal gevoelig ben voor alcohol, en ik zag er een legitimatie in om dagelijks te drinken. Maar al gauw zijn een of twee glazen natuurlijk niet meer genoeg om het gewenste effect te bereiken. Door de alcohol drong het eigenlijk ook niet tot me door dat ik chronisch depressief was, dus ik hield mezelf op deze wijze min of meer op de been in plaats van andere hulp te zoeken.

Ik denk dat jij je ook steeds beter zult gaan voelen, naarmate je langer niet drinkt, en dat je medicijnen ook beter zullen werken. Ik heb geen ervaring met manische periodes, maar ik weet nu wel dat mijn depressie door de alcohol alleen maar dieper werd, hoewel ik dacht dat ik me beter voelde. Veel sterkte!

[Houtje]

Ja Anna, ik heb ook een arts die zegt dat je van "een wijntje" lekkerder slaapt, niet wetend dat bij mij "een wijntje" betekent een hele fles....

[Soothe]

Hoi Anna.
E- mail!
Soothe.

[Anna]

Houtje, ik hoop voor jou hetzelfde voor je derde jaar. Ik weet eigenlijk niet of depressiviteit nog over kan gaan als je het al zo lang hebt. Wel ervaar ik dat ik door niet te drinken, me wat rustiger te voelen, en de therapie meer grip krijg op mijn leven. Het gaat tergend langzaam, maar het gaat vooruit! En door het idee dat ik zelf iets aan mijn leven kan veranderen en verbeteren voel ik me wel positiever. Ook al blijven er dingen die ik niet kan veranderen, die het soms moeilijk maken.

[Soothe]

Stil aan het front!

[Houtje]

Tja, er moet toch nog gewassen, kamers opgeruimd, kleren opgeruimd, rotzooi naar de schuur, vuilniszakken klaargezet, afwasmachine uitgeruimd, wasmachine aangezet, droger idem (weekendstroom) nog een wasje gevouwen, kind getroost dat ligt te huilen, ander kind getroost dat ligt te piekeren, katten gevoederd en nu ga ik het brood klaarmaken voor Zoon want die moet om half 8 op de fiets naar school..... dus tja Soothe, dan ben je druk en dus niet achter de PC.

[Soothe]

Houtje,
Geen speld tussen te krijgen. Vrouwen hebben het maar druk!
Groetje en ga zo door. Dat gun ik je!!!

Groetje Soothe.

[CPAS]

Beste mensen,

Ik hoop dat iedereen van de dag heeft kunnen genieten en niet geplaagd werd door gremlins.
Mensen met een mijlpaal: gefeliciteerd.

Ik ben al een paar uur thuis, maar ik heb eerst het volgende geschreven om met jullie te delen.

Mensen die nu even niet zo goed in hun vel zitten, kunnen het misschien beter een ander moment gaan lezen of niet. Maar ik wil het even kwijt, dan is mijn last wat lichter.

Vandaag zijn we naar mijn ouders geweest om mijn dochter en haar vriendin op te halen.
Mijn moeder heb ik vanmiddag maar even apart genomen naar mijn oude kamer.
Ik kon het niet blijven uitstellen om over mijn alcoholprobleem te praten, omdat er steeds andere mensen in huis waren.
Ach wat, ze had het al dik 6 jaar in de gaten en ze waren er behoorlijk ongerust over geweest de laatste 2 jaar.
Ze is blij dat het nu over is en heeft me gefeliciteerd en ze hoopt natuurlijk dat ik niet meer herval.
Mijn kinderen hebben het er nooit over gehad met mijn ouders of grootmoeder. Dat verbaasde me wel.
Ze heeft me wel dringend gezegd dat het nu ook maar eens tijd wordt om mijn depressies te laten behandelen om de kans van slagen groter te maken.
Mijn man is het daar eigenlijk wel mee eens.
Ik heb nu door het stoppen inderdaad wel erg veel last van stemmingswisselingen.
Nu zit ik dus erg te twijfelen. Aan de ene kant hebben ze idd een punt. Het zou helpen als ik minder stuiter en dip.
Zou ik dan meer rust krijgen en zou dat kunnen voorkomen dat ik weer suïcidale neigingen krijg als vorig jaar oktober en eerder in mijn leven?
Alleen ik ben altijd zo bang geweest voor die medicatie, mede door de kans op verslaving eraan.
Alcohol helpt uiteindelijk niet, dat is mij wel duidelijk geworden. Verslaving daaraan is in ieder geval gevaarlijk.
Zal ik het dan maar de volgende keer bij huisarts ter sprake brengen of niet?
Ik zie daar erg tegenop, ik heb het nog nooit aan iemand verteld, ook niet aan haar.
Aan mijn man had ik het ook niet verteld, maar die is er dik 20 jaar geleden achtergekomen.
Wat zal ik doen? Mijn verstand geeft ze gelijk. Toch twijfel ik nog.

[Houtje]

Weet je, ik heb altijd het gevoel dat ik "moet betalen" als ik een dagje heb gelummeld zoals vandaag. Hoewel we de extra hobbel hebben van het eind van de herfstvakantie én de klok achteruit. Je zou zeggen dat dat moeiteloos gaat, maar ik heb Dochter van 10 jaar oud die dan een of andere pieker heeft en daarover ligt te huilen om 22 uur, ik zal je zeggen, je krijgt er zin van om gewoon eens een flinke mep uit te delen, de hele vakantie nergens last van en de láátste avond voor de school weer begint komen de piekers tevoorschijn. Nou ja ook niet zo vreemd, ze moeten weer naar school, in het gewone ritme, ik ook, dus ik loop ze de hele avond op te jutten terwijl dat in de vakantie niet gebeurde. Moeilijk moeilijk moeilijk. Maar meppen helpt ook niet, dus ik ben maar weer met glaasjes water, knuffels en uiteindelijk met het kind zelf aan het sjouwen. Die ligt in mijn bed met de belofte dat als ze dalijk niet slaapt, dat ze erin mag blijven liggen, hoewel ik er een gruwelijke hekel aan heb dat ik mijn bed moet delen. So wie so komt dit gedoe op zondagavond mijlenver mijn keel uit GRRRRRRRRRRRRR.

[sneeuwwitje]

Houtje, Touwtje voor jouw speciaal een hartelijke felicitatie voor je 2 jaar.

:heart:musicnote:;:heart:heart;::heart:heart;:heart:gift;;::rose:musicnote::ro:musicnote::heart:se;;:heart:::heart:gift:musicnote:;:
:heart:musicnote:;:heart:heart;::heart:heart;:heart:gift;;::rose:musicnote::ro:musicnote::heart:se;;:heart:::heart:gift:musicnote:;:heart:se;:heart:Houtje, Touwtje voor jouw speciaal een hartelijke felicitatie voor je 2 jaar.

:heart:musicnote:;:heart:heart;::heart:heart;:heart:gift;;::rose:musicnote::ro:musicnote::heart:se;;:heart:::heart:gift:musicnote:;

Houtje, Touwtje voor jouw speciaal een hartelijke felicitatie voor je 2 jaar.

:heart:musicnote:;:heart:heart;::heart:heart;:heart:gift;;::rose:musicnote::ro:musicnote::heart:se;;:heart:::heart:gift:musicnote:;
Houtje, Touwtje voor jouw speciaal een hartelijke felicitatie voor je 2 jaar.

:heart:musicnote:;:heart:heart;::heart:heart;:heart:gift;;::rose:musicnote::ro:musicnote::heart:se;;:heart:::heart:gift:musicnote:;



Foutje: hartlelijk moest zijn HARTELIJK

[Houtje]

Corinne,

Ik zal dan maar even met de billen bloot gaan hè. In mijn geval klaagde ik al sinds 1986 over iets dat volgens mijn eigen weten depressies waren. Niemand nam het serieus, de huisarts niet, de bedrijfsarts niet, en uiteindelijk is het zo erg geworden dat ik in 1992 - 1994 drie zelfmoordpogingen ondernomen heb. Dat is de meest vreselijke wanhoop die een mens kan over komen.

Brb ff ingrijpen boven

[Houtje]

Corinne,

Uiteindelijk ben ik bij een psychiater terecht gekomen die mijn problemen wél serieus nam en ook serieus probeerde mij met medicatie te helpen. Dat zijn géén kalmerende middelen, zoals Anna vanavond vertelde, zoals Valium, die zijn wel degelijk verslavend, maar de moderne anti-depressiva (waarvan Prozac de eerste was, maar inmiddels zijn er veel betere, met minder bijwerkingen, zijn géén van alle verslavend). Ga gerust naar je huisarts, vertel je angsten en twijfels, en vraag anders een Second Opinion.

Zo depressief zijn als jij nu bent, wordt nu misschien pas duidelijk omdat de factor alcohol wegvalt, maar in de allermeeste van de gevallen, is er wel degelijk wat aan te doen. Ik ben inderdaad mét medicatie nog steeds depressief, maar NIET meer zo erg dat ik zo wanhopig ben als in die jaren. Ik ben toen ook trouwens twee keer opgenomen in een psychiatrisch ziekenhuis, één keer omdat ik door de depressies méér dan uitgeput was, en één keer preventief omdat ik zo depressief was. Dat ik daarbij vrolijk door bleef drinken heeft de zaak écht meer kwaad dan goed gedaan, maar ik was zo vreselijk op zoek naar verdoving (korte termijn schijn-oplossing, lange termijn probleem).

Als ik je mag raden, zoek alsjeblieft hulp. Je kunt dit gevecht niet alléén winnen. Er zijn ook patiëntenverenigingen en zo. Er zijn zóveel mensen die dit hebben joh, schaam je alsjeblieft niet. Ik wil je graag helpen als ik kan. Geen idee of en wat ik voor je kan doen. Misschien kun je mij laten weten waar je behoefte aan hebt.