Spring naar bijdragen

Dinsdag 4 november 2008


Gem

Aanbevolen berichten

  • Antwoorden 191
  • Created
  • Laatste antwoord

Top Posters In This Topic

Top Posters In This Topic

Ja sorry dat ik weer over mezelf begin, maar hoe ga ik dit vasthouden. Ik bedoel, die kerel van mij met zijn vriendjes zonder drank in huis? Zat net naar dr. Phil te kijken en daar zaten ook pa en ma, met verslaafde zoon. Pa die drinkt en ma die zich zorgen maakt. Pa die ruzie maakt met zijn zoon.
Bah walgelijk zo'n vader, ik snap dat niet hoor. Uiteindelijk is het wel goedgekomen.
Zo 'n cruciaal moment hier. Ik moet zowiezo van die drank afblijven en nu die sacherijnige kerel van me die dus beweert er totaal geen problemen mee te hebben om niet te drinken.
Hoe heb ik daar in kunnen trappen. Na jaren en jaren zijn me de ogen geopend. Hij liet me gewoon telkens in de val lopen. Het zal wel niet expres geweest zijn, maar het gebeurde wel.

Conclusie: ik ben nog steeds boos, super de super boos!!!!
Er hoeft niet veel meer te gebeuren en ik zet 'm buiten @#$%
Na zoveel jaren droogstaan ben ik in de val gelopen en eigenlijk alleen maar door schuldgevoelens over het feit dat ik de verslaafde ben in dit gezin. Allemaal mijn schuld.
Ook nu kan ik niks met deze gevoelens. Ik realiseer me dat deze boosheid niet helpend is. Daarom schrijf ik het toch maar weer en heb het idee dat jullie mijn gezeur onderhand wel beu zijn.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

An, ik ben je "gezeur" absoluut niet beu. Weet alleen niet hoe te reageren, dus blijf alsjeblieft schrijven.
Er zitten op het forum ongetwijfeld genoeg mensen die zich jouw situatie wel kunnen voorstellen en je kunnen steunen. Ik vind het niet vervelend als je schrijft. Dus......

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Water,
:D

An,
ik ben je "gezeur" helemaal niet zat.
Het lijkt me uiterst terecht dat je boos bent.
Je schrijft het van je af en als als het voor iemand als gezeur.
over zou komen kan men scrollen.
Ik kan natuurlijk alleen voor mezelf praten.
Je zit in een vreselijk lastige situatie.
Komt tot veel inzichten, niet zo raar dat je het van je af wilt schrijven.
Gewoon blijven doen!!!!

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Moeilijk An... misschien eerst even over het volgende nadenken?
Je zit er nu middenin, met al je boosheid, je klinkt als of je je verraden en gebruikt voelt.
Als je er nu op gaat reageren explodeert de situatie. Bij jou, maar ook bij hem, schat ik zo in.
Probeer even rustig adem te halen. Tel tot tien, en dan tot twintig.
Neem afstand van de situatie, bekijk het eens alsof het over een ander gaat.
Ga de confrontatie maar even uit de weg. Geef jezelf even de tijd, geef je emoties even wat rust.
Dat mag je ook gewoon zo zeggen: "ik wil best het gesprek met je aangaan maar nu even niet want dan word ik te emotioneel dus je moet even wachten".

Normaal bemoei ik me nooit met privè-situaties, dat weet je, maar zo zou ik het doen. Zo heb ik het gedaan.
Het is natuurlijk geheel aan jou om hier wel of niet wat mee te doen.
Sterkte An. :present:

Aangepast op typfouten.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Op mijn werk is het druk en rommelig nu het congres met rasse schreden nadert. Er komt van twee kanten van alles op me af. Het verwerken van de betalingen wordt nu dringend evenals de verwerking van de opzeggingen i.v.m. de verandering van rechtsvorm. Vanochtend moest ik brieven samenvoegen. Iedere keer weer kleine wijzigingen. Uiteindelijk waren ze klaar en ondertekend. Om 12 uur gingen ze ineens in overleg, daarbij opvallend de deur sluiten. Dus ging ik er van uit dat ze niet gestoord wilden worden. Ik maak kopie van de brieven en zie dat er nog een bijlage bij moet en leg de brieven derhalve op de balie (daar leggen we alles wat ook van de anderen aandacht moet krijgen). Ik maak nog een klus af die vorige week al klaar had moeten zijn en dan is het half één geweest en ga ik weg. Bijna thuis hoor ik dat een sms op mijn mobiel binnenkomt. 't Is voicemail en ik zie ook dat mijn werk mij heeft geprobeerd te bereiken. Thuis bel ik ze op, nog voor ik mijn jas heb uitgedaan.
Zij: 'Waarom ik die brieven niet heb verstuurd.'
Ik: 'Omdat ik zag dat er een bijlage bij moest.'
Zij: 'Waarom ben je dat niet komen vragen?'
Ik: 'Omdat jullie in bespreking waren.'
Zij: 'Had je ons voor mogen storen. 't Was dringend.' Toch ook gezegd dat het goed was dat ik opgemerkt had dat er een bijlage bij moest, 'maar in het vervolg dan toch storen voor zoiets. Nu zullen we er wat op verzinnen.'
Het klonk allemaal zo verwijtend, dat ik er nu nog mee in mijn maag zit. Had ik nou terug moeten gaan? Dat heb ik niet eens voorgesteld door de toonzetting. Voor dezelfde prijs had ik die brief niet eens doorgelezen en ze allemaal verstuurd zonder bijlage dus. Ja, ik had het kunnen gaan vragen, dat is zo. Aan de andere kant had ze wel kunnen zeggen wat er mee moest gestuurd worden. Ik voel mij gekwetst door deze kritiek. Als de toonzetting niet zo erg verwijtend was geweest, zou ik zeker voorgesteld hebben om even terug te gaan. Ik ben boos; ze mogen al blij zijn dat ik die brieven niet ongelezen heb weggestuurd zonder de bijlage. De brieven waren aan belangrijke personen gericht. Eigenlijk had zij ze vorige week al moeten versturen. Druk of niet druk, als je door je eigen schuld iets laat liggen en het dan ineens zo dringend blijkt te zijn, moet je niet vitten op een ander.
't Zit me dwars en het lukt nog niet echt om het van me af te zetten. Mij treft geen blaam en toch voel ik me nu door die houding schuldig. 't Is haar probleem, niet het mijne.

Bij de evaluatie van mijn automatische negatieve gedachten sprongen volgende mankementen eruit:
- ik heb moeite om mijn wensen kenbaar te maken (dat is nu mijn huiswerk de komende twee weken;
- ik heb moeite met het aanvaarden van complimenten;
- ik heb moeite met het omgaan met kritiek, zowel positieve als negatieve.

Bovenstaand verhaal neem ik wel mee naar mijn volgende gesprek. Ik weet nu niet wat voor houding ik moet gaan aannemen. Voel ik mij terecht schuldig of neem ik dat gevoel onnodig op me?

Het houdt me nu al de hele dag bezig, het zit me dwars en zo is het een rotdag geworden. Ik zat zelfs helemaal gespannen bij mijn pianoles. Ik word zo moe van mezelf. Ik had zelfs geen zin om hier te komen lezen.

Ik ben, denk ik, boos.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Water: DE explosie heeft zojuist plaatsgevonden. Hij begon te blerren tegen me en aangezien ik al woedend was ben ik erover heen gaan blerren. Ik hou na zijn schreeuwen mijn mond dicht en NU DUS NIET> #@$#@ Hij vindt het allemaal wel meevallen. Ik maak me druk om niks en moet me niet zo aanstellen. Dit omdat zoonlief weer de hort op is naar zijn niet puike vriendjes. Ik begon rustig om te kunnen overleggen. Niks overleggen dus.

Hij scheldt me uit voor alles en nog wat en denkt alleen aan zichzelf. En hij heeft nu zijn koffers gepakt en is vertrokken. Complete escalatie dus. Nou hij mag wegblijven, voor eeuwig.
Ik ben het zo zat, dat gevecht hier. En die alcoholistische vriendjes komen hier NOOIT meer binnen.
Dat ik me hier schuldig heb zitten voelen. Zaten ze nog wat te fluisteren ook de idioten.

Ik kan wel janken. Die man ziet toch al jaren dat ik kapot ga van die zooi. De 332442 h%$#fter.

Ik kan niemand bellen,niemand om raad vragen en zit hier met een boze 13 jarige die naar zijn vriendin wil 200 km verderop. Die weg wil en de meest vreselijke dingen uithaalt.
Pippi heeft dit allang doorzien. Ik weet het ook allang. Pa en ma hebben ruzie en zoonlief wordt opstandig. En dat is zooooo harstikke fout allemaal.

EN IK WIL GEWOON NIET DRINKEN DAT IS ALLES.

Oorlog moet ik voeren om vrij te kunnen zijn. VRIJ In mijn eigen huis.

Corinne: eens flink boos worden en je mening zeggen, het moet op een gegeven moment gebeuren.
ik loop dit nu al jaren en jaren op te vreten. JAREN LANG!!!!!!!!!

Pfff... het is er uit, nu ff janken.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Het lijkt me alleen maar zo An, dat als je hier SAMEN niet uit kunt komen en ook niet bereid bent om daar eventueel SAMEN hulp bij te zoeken er geen basis van vertrouwen (meer) is.
Oké, dit is een escalatie, hoeft niet te betekenen dat het daarmee over en uit is, want natuurlijk is er veel gebeurd in korte tijd.
Ben het met anderen eens dat na even wat afstand en een cooling down periode je eigenlijk pas echt tot de kern kunt komen en een goed gesprek. Eventueel met hulp nogmaals.
Voor nu, hoop ik dat je een schouder hebt om op uit te huilen of iemand die je kunt bellen.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

An, volgens mij is het belangrijkste in je verhaal: "ik wil gewoon niet drinken en dat is alles!"
Klopt helemaal, dat is ook Alles. Dat gaat voor al het andere.

Ik hoop dat je toch iemand weet te bereiken die je na is, die je vertrouwt, waar je je verhaal bij kunt doen.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Ha, die Adam. Lees je graag als je over 'het gedoe' begint
Als je zo doorgaat kom je nog eens steenrijk aan de grachtengordel te wonen in A'dam. Als een soort Simon Carmiggelt toon je hier je talenten man ;)

Hopelijk hang je aan de telefoon An, of is er op een andere manier contact. Liefs en heel veel sterkte :present:

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Maak een account aan of meld je aan om een opmerking te plaatsen

Je moet lid zijn om een opmerking achter te kunnen laten

Account aanmaken

Maak een account aan in onze gemeenschap. Het is makkelijk!

Registreer een nieuw account

Aanmelden

Ben je al lid? Meld je hier aan.

Nu aanmelden

×
×
  • Nieuwe aanmaken...