Woensdag 18 Februari 2009

[antonia]

goedemorgen allemaal

AR van harte met je droge maand en Albertina ik ben al blij als ik 4 uur achter elkaar slaap. Met die nachtdienst is het helemaal een drama, ben je daarna vrij ben ik de hele nacht aan het spoken pffff. Ik heb nu een paar dagen de tijd weer in een normaal ritme te komen en dan mag ik de nacht weer in dus het is een hopeloze zaak denk ik. Moet er gewoon nog heel erg aan wennen.
Heb wel mijn internetbehandeling afgerond van de week. Ik krijg nu nog 6 weken nazorg, dan blijven ze nog kontakt houden af en toe en kan je hulp vragen indien nodig.
Zo nu even een bakkie koffie .

[antonia]

ik ga er weer van tussen allemaal een fijne dag gewenst, tenminste als hier nog iemand is. Heel geen antwoord meer.
groetjes Tonia

[Mai]

Lief van je Pip!
Een idee.
Voel me slecht vandaag.
Misschien ga ik wel huilen.

[albertina]

Antonia,

ik heb 5 jaar in wisseldiensten gewerkt.
Al die jaren erg belabberd en slecht geslapen.
Ik hoop dat je er aan went.
Voor mij is het niet geschikt.
Ze zeggen slaap kan je niet inhalen,
nou ik weet het zo net nog niet.

Marjo,
huilen mag.
Het is niet niks allemaal,
huilen kan ook een ontlading zijn.
Geef er aan toe meis, is niets mis mee.

[Mai]

Antonia Sterkte met de wisseldiensten.
Dat lijkt me erg vermoeiend. Ik zou er denk ik
een onstabiel wrak van worden. Knap dat je het nog zo volhoudt!
Pas wel op met drinken inderdaad. Was het een manier om het vol te houden?
Bouw op andere tijden voldoende rustmomenten in. Het zijn volgens mij geen
goede zaken voor mensen met een verslaving. Die hebben baat bij Rust Reinheid en
Regelmaat. Nog meer dan andere mensen zonder verslaving! Succes!

[Sandra]

Goedemorgen allemaal,

Wat een feest hier. AR van harte gefeliciteerd. Vandaag ben ik een week weer nuchter. Voel dat de energie eindelijk weer geleidelijk terug keert. Was hele week moe en had geen fut om wat te doen, maar ik merk dat het nu beter gaat.
Vroeger ging het makelijk wekenlang niet drinken, maar ik merk dat het afblijven bij toch moeite heeft gekost.
Goede reden om gestopt te blijven.

Fijne dag allemaal

[Mai]

Jullie hebben gelijk
Ik sluit me weer af
Zoek de afgrond op
Niet slapen, slecht eten, veel roken, koffie
Niet kunnen huilen.
Misschien naar buiten zo.
Dank jullie wel

[Mai]

Mezelf uitputten
Er voor iedereen zijn
Om maar niet zelf te hoeven voelen
Ik weet niet meer hoe dat moet

Ben zo moe.
Buiten.

[AlbertRemmo]

Marjo ik ben bij je en steun je

[anjo]

Lieve Marjo,

Dat heet verdriet,meid. Je gaat door een rouwproces, voor je huwelijk, voor het verdriet van je kinderen en voor klaas en jezelf. Je bent niet getrouwd met het idee om te scheiden en nergens in jou toekomstplannen stond dat je zou gaan drinken.
Nu ben je aan het knokken en dat doe je goed en natuurlijk heb je verdriet voor je kinderen.
Ik heb gisteren nog niet gelezen dus misschien heb ik het wel helemaal fout.
Ik kan je wel zeggen dat het goed komt, dat er echt mensen bestaan die gescheiden zijn en waar de kinderen geheel vrede mee hadden omdat de kinderen eerst kwamen. X en ik deden verjaardagen en feestdagen nog samen met de kinderen maar dat moet je kunnen.En volgens mij zou het best wel eens zo kunnen zijn dat Klaas en jij dat ook kunnen opbrengen.

Dus huil maar gewoon, meisje. Het is ook allemaal niet niets. Rouwen is voor iedereen anders maar ik zie bij jou wel een patroon dat ik een beetje herken. Soms loopt het gewoon en soms zijn er dagen dat de pijn ondragelijk is.

Zolang jij niet drinkt en probeert je dagelijkse dingetjes gewoon te doen dan zal je zien dat het goed komt.

Met een hele dikke knuffel
:sun:

[Soothe]

Hoi Albert.

Mijn eerste maand herinner ik me nog goed.
Een dag is mooi, een week heel mooi!
Een maand heeft iets aparts, het geeft de kracht en sterkte om door te gaan.

Dus Albert, je gaat geweldig. Niet te euforisch!
"Rustig" doorgaan!

Hou vol.

Kracht en sterkte gewenst! :)

Soothe.

[anjo]

AR, gefeliciteerd vent! Ook jij een knuffel:sun:

Rudy, ik ben oprecht blij voor je. Ik had zo graag willen reageren toen je vertelde over je angst om terug te gaan. Wat zal dit een opluchting voor je.

Pippi, wat een moordwijf ben je toch. Ik zou die mallemolen zelf doen, volgens mij kan je het en wrdt het geheel jouw malle molen.

Ik voel mij een beetje schuldig, ik lees wel en probeer ook te reageren en leef ook beslist mee maar toch ben ik niet echt mijzelf. Dus hoef ik ook eigenlijk geen excuses te maken.
Ik lees zovaak iets zoals kate gisteren en dan denk ik even pbtje maar om eerlijk te zijn heb ik er soms de kracht niet voor.

Er gebeurd van alles met mij, ik ben weer aan het knokken en geloof mij niets gaat gemakkelijk en met dat weer willen knokken en weer willen leven, komt er een heleboel verdriet los. het heeft een beetje een dominoeffect, ik huil om een ding en die valt en dan is er weer wat anders etc.
Het zou geen mooie tv uitzending maken


Ik heb nog nooit van mijn leven zo graag willen drinken maar dat had ik gisteren al gezegd maar monsters moeten een keer in de ogen gekeken worden en dus laat ik het vocht maar uit mijn ogen en niet in mijn mond lopen.

Iedereen een hele fijne dag!

[Ziza]

Hoi AR,

Harstikke goed man !!
Way to go and keep doing what you are doing !!

[AlbertRemmo]

Sterkte ermee Anjo en je kunt het écht hou vol:present:

[albertina]

Anjo,

Hou vol hoor!
Elke dag je R innemen.
Je kan het.

[albertina]

Goedemorgen Ziza.

[Ziza]

Goedemorgen Albertina

[safidepafi]

Marjo, de kinderen weten het en jullie kunnen nu allemaal samen verdriet hebben.
Niet meer Klaas alleen met zijn gedachten en jij met je verdriet, af en toe in een gesprek samen.
Maar nu het hele gezin de pijn mag voelen en het 'gesprek' kan voeren is er een opening mogelijk naar een andere toekomst.
Nu pas kan er aan een andere toekomst gedacht worden.
Ik ben trots op jouw en Klaas dat jullie elkaar die kans gunnen en zo nog betere ouders zullen worden voor je kinderen, omdat jullie voor een toekomst kiezen waar je je goed bij voelt.
Natuurlijk is de toekomst nog niet bedacht en uitgewerkt, maar als ik zie hoe jij aan het knokken bent en geknokt hebt voor een nuchter leven, dan weet ik dat het goed zal komen.
Marjo wordt volwassen:sun: , Marjo gaat haar hart achterna en haar dromen.
Dat kan alleen maar een gelukkiger mens en moeder worden.

Albertine had het over een gedichtje van een kast, voor de honderd laatjes moet je maar 50 lezen
in mijn kamer staat een kast

niet groot, maar ook niet klein

daarin stop ik al mijn last

alle soepzooi, alle pijn

de kast heeft honderd laatjes

ruimte zat voor oude boel

voor spulletjes en praatjes

voor raadsels en gevoel

en als ik op een mooie dag

eens zin heb om te zoeken

denk ik met brede lach

vandaag valt winst te boeken


één laatje trek ik open

rustig aan en heel bedaard

ik hoef het niet te slopen

het meeste is nu toch verjaard



één laatje wordt bekeken

met kalmte, moed en wijsheid

zo zie ik mijn gebreken

en aanvaard ze, zonder spijt



en zie: de pijn valt reuze mee

één last is uit mijn leven

één raadsel opgelost,of twee

dat is mij om het even



en lukt het niet? geen nood!



want......



de kast heeft honderd laatjes

ruimte zat voor oude boel

voor spulletjes en praatjes

voor raadsels en gevoel


Albert, super man en nu net als Soothe(dag Soothe) al zei, rustig verder gaan.
Maar wel een slinger waard:clock:

Sandra ook al een week, hou je bij je ondertiteling, ik lees je hier nu al meer dan een jaar en je wilt het zo graag.

Honestly ik gun je die dag van gisteren en die van vandaag nog veel meer:light:

Alle anderen, een fijne nuchtere dag voor mij en jullie.
Mijn galerie dag, ik schilder zelfs al in mijn dromen (tussen het opvliegen door:angry: )

[Mai]

Heb net in overleg met de kinderen en Klaas besloten
dat ik er vrijdag en zaterdag even uit ga.
Chaoshoofd even tot rust. Hoop dat ik naar mijn ouders kan.
Houtzagen. In bad. Slapen. Buiten. Ademhalen.

Inderdaad ben ik blij dat ik niet hoef te drinken.
Heb kunnen huilen. Mijn verdriet laten zien.
Ik denk dat ik blij mag zijn dat ik dat wel kan.

Fijn dat ik hier nog zo vaak terecht kan.
Ik ben bang om jullie los te laten.
Maar het echte leven roept
En eens lukt het!

Allemaal veel sterkte en succes
Jullie zijn mijn vrienden geworden!

[Soothe]

Ziza

[Vie]

Gem is alweer weg, maar als je het nog leest, over die honden: zomer vorig jaar kreeg ik weer een afdankertje erbij dat anders naar het asiel had gemoeten. Het is een Jack Russell en hij kan het heel goed vinden met Max. Alleen, Max wil met het uitlaten vooruit, en Jack wil overal blijven snuffelen, dus ik heb heel lange armen gekregen. Disciplineren is niet mijn sterktste kant, maar we zijn al met al wel gelukkig met elkaar, ook de kat vindt het prima.

Overigens moet ik even excuses aanbieden voor mijn libelle-opmerking van afgelopen donderdag, anders kan ik hier niet oprecht verder. Ik had een kl@te-humeur, dat is waar, en ik wist niet goed hoe dat over te brengen. Met andere woorden, hoe ik aandacht moest vragen voor wat me dwars zat. Mijn opmerking was niet gepast, en daar bied ik mijn excuses voor aan.

AR, een maand! Gefeliciteerd! Doe rustig voort en niet versagen. Een helder hoofd krijg je zomaar gratis erbij.

Anjo, dat gevoel heb ik ook nog steeds vaak: nu kan het niet verder zonder drank. Maar het gaat juist wel, en veel beter dan met. Veel sterkte en kracht!

[safidepafi]

Soothe
Multa petentibus / desunt multa

[bako]

vandaag gaat het niet soepel
kom niet met de eerste te laten staan,dat spreekt voor zich
ook niet met loskoppelen wat het ongemakkelijk maakt
dat werkt vandaag niet
voel mij gewoon kl4te
zoals ik gisteren schreef dit is een onaangename tijd
weet het moet mij er tegen verzetten
lukt gewoon even niet

[safidepafi]

Vie het siert je niet om mensen zo boven op de kast te jagen, omdat jij een rot humeur had.
maar het siert je wel dat je er op terug komt en het eerlijk toegeeft.

[safidepafi]

Bako misschien haal je hier een beetje steun uit


Verdriet

Er was eens een kleine vrouw die langs een stoffige veldweg kwam. Ze was wel al tamelijk oud maar haar loop was licht en haar lachen, had de frisse glans van een onbezorgd meisje. Bij een inééngekrompen gedaante bleef ze staan en keek naar beneden . Ze kon niet veel herkennen. Het wezen dat daar in het stof op de weg zat leek bijna figuurloos. Het deed haar denken aan een grauwe flanellen deken met menselijke vormen. Ze bukte zich en vroeg "Wie ben jij?"

Twee bijna levenloze ogen keken moe ophoog. "Ik? Ik ben het Verdriet." Fluisterende een stem stamelend en zo zacht dat ze het bijna niet kon horen.
"Och, het Verdriet! ", riep de kleine vrouw blij alsof ze een oude bekende begroette. "Je kent mij?" vroeg het Verdriet wantrouwend.
"Natuurlijk ken ik jou. Steeds weer heb je mij een stuk weg begeleid". "Ja maar, stotterde het Verdriet, Waarom vluchtje dan niet voor mij?"
"Waarom zou ik voor je vluchten, mijn liefje? Je weet toch zelf maar al te goed dat je elke vluchteling inhaalt. Maar wat ik je wilde vragen, waarom zie je er zo moedeloos uit?' "Ik...Ik ben verdrietig" antwoordde de grauwe gedaante met gebroken stem. De kleine oude vrouw ging naast haar zitten. "Je bent dus verdrietig" zei ze en knikte vol begrip met haar hoofd. "Vertel me eens wat jou zo bedrukt."
Het Verdriet zuchtte diep. Zou dit keer echt iemand luisteren? Dat had ze zich al zo vaak gewenst. "Ach, weet je, begon ze voorzichtig, het is zo. Niemand mag mij. Het is nu eenmaal mijn bestemming om onder de mensen te gaan en een tijdje bij ze te blijven. Maar als ik kom schrikken ze terug. Ze zijn bang voor mij en mijden me als de pest.".
Het Verdriet slikte hard. "Ze hebben spreekwoorden uitgevonden met welke ze me willen verbannen. Ze zeggen "Ach, het leven is een groot feest". En hun valse lachen leidt tot maagkrampen en ademnood. Ze zeggen "Geërgerd is datgene wat hard maakt". En dan krijgen ze hartpijnen. Ze zeggen "Je moet je maar bij elkaar houden" En ze voelen het getrek in de schouders en de rug. Ze zeggen dat alleen zwakkelingen huilen. En de opgekropte tranen doen hun hoofd bijna uit elkaar springen. Of ze verdoven zich met alcohol of drugs opdat ze mij maar niet hoeven voelen."

"Och ja, bevestigde de vrouw, zulke mensen ben ik al vaker tegen gekomen.'! Het Verdriet zakte nog verder in elkaar. "En dat terwijl ik alleen maar de mensen wil helpen. Als ik heel dicht bij ze ben kunnen ze zich zelf ontmoeten. Ik help hen een nest te bouwen waar ze hun wonden in kunnen verzorgen. Wie verdrietig is heeft een erg dunne huid. Het leed breekt weer op als een slecht genezen wond en dat doet pijn. Maar alleen wie het Verdriet toe laat en alle ongehuilde tranen huilt, kan zijn wonden werkelijk genezen. Maar de mensen willen helemaal niet dat ik ze help. In plaats daarvan schminken ze een schelle lach over hun littekens. Of ze leggen een dik pantser over hun bitterheid heen." Het Verdriet zweeg.
Haar huilen was eerst zwak ,toen sterker en tenslotte erg vertwijfeld. De kleine, oude vrouw nam de in elkaar gedoken gedaante troostend in haar armen. Wat voelt ze warm en zacht aan, dacht ze en streelde zachtjes het bevende hoopje. "Huil maar, "Verdriet" fluisterde ze liefdevol. "Rust maar uit zodat je weer nieuwe krachten krijgt. Vanaf nu zal je niet meer alleen zijn. Ik zal je begeleiden zodat de moedeloosheid niet meer aan de macht is." Het Verdriet stopte met huilen. Ze ging rechtop zitten en bekeek haar nieuwe met gezellin verbaasd aan. "Maar .. ...maar.. wie ben jij eigenlijk?" "Ik?", vroeg de kleine oude vrouw grijzend, maar daarna lachte ze weer onbezorgd als een jong meisje, "Ik ,ik ben de Hoop.