Heb het even moeilijk

[Majonneke]

Hoi allemaal, ik heb me al voorgesteld in wie is wie.

Ik ben afgelopen woensdag gestopt met drinken, ik dronk wel 2 tot 2 en een halve literflesen wijn leeg op een avond.

Op zich vallen de afkickverschijnselen mee, ik heb een paar dagen wat veel getranspireerd en werd 's ochtends steeds wakker met hoofdpijn maar dat is steeds minder die hoofdpijn.

Alleen vanaf vandaag ben ik weer vreselijk depressief, ik ben boos op mezelf dat ik het weer zo ver heb laten komen om te gaan drinken en dat ik nu weer er door heen moet door mijn eigen schuld,

Ik zit al zowat de hele ochtend te janken en ben tot niks in staat. Ik denk nu, een fles wijn leegdrinken zal nu wel lekker zijn, maar ik hou vol en begin er niet aan.
Straks heb ik een afspraak met mijn behandelaar van het GGZ en ik zal hem vertellen (ziet hij waarschijnlijk zo al) dat ik weer erg depressief ben. Het probleem is dat hij niet weet dat ik zo veel dronk, dus weet hij ook niet dat ik aan het afkicken ben.

Lichamelijk valt het afkicken erg mee, maar psychisch is het toch wel moeilijk. Ik had nog zo gehoopt dta de depressie weg zal blijven.

[lady jane]

Majonneke,
ik hoop dat je eerlijk hebt kunnen vertellen
bij de GGZ dat je een drankprobleem hebt.
Want die is waarschijnlijk de grootste boosdoener
in het hele gebeuren. Natuurlijk steekt de depressie de kop weer op als je stopt,
want zolang je drinkt krijgt ie de kans niet. Je mag/moet er alleen anders mee leren omgaan
en als je lang genoeg niet drinkt zal waarschijnlijk blijken dat je veel minder depressief bent
dan je nu misschien denkt. eerlijk worden is de erste stap in je nuchtere verdere leven.
Ik hoop dat je niets aan drank in huis hebt of dat jewat je hebt weg kunt doen. Je mag het jezelf
makkelijker maken en dan is de kans ook succes ook groter.

[Majonneke]

Ik heb helemaal geen drank in huis, maar moest me bij de supermarkt wel inhouden, maar het is me gelukt.

Ik heb vandaag aan mijn behandelaar van het GGZ over mijn drankprobleem en hij reageerde heel meelevend en zal alles doen om me verder te helpen.
Hij vroeg me wel waarom ik het niet eerder verteld heb. Ik heb gezegd dat dat uit schaamte was.
Nu ben ik toch wel blij dat ik het verteld had, en zoals ik al voorspeld had zag hij al gelijk toen hij me zag dat er iets aan de hand was.

Gelukkig heb ik nu iig steun vanuit het GGZ, zo heb ik toch een beetje het gevoel dat ik er niet helemaal alleen voor sta.

[lady jane]

niet helemaal alleen????
samen met een heel leger
ga je nu de strijd aan!

[Majonneke]

Vandaag heb ik oreciies een week niet gedronken.
Van de lichamelijke afkickverschijnselen heb ik geen last meer, een paar dagen flink zweten en met hoofdpijn wakker worden is voorbij.
Psychisch vind ik het een stuk moeilijker, want ik ben heel erg depressief en dat wil ik nu niet meer wegdrinken, ik hou mezelf nu maar zo veel mogelijk bezig met sporten en wandelen voor de afleiding.

Ik mis mijn wijntje vooral 's avonds wel, maar ik ben vastbesloten door te zetten.

[lady jane]

Majonneke, dat depressieve wordt hier wel eens beschouwd
als een rouwproces; je zgn vriend de alcohol heb je afgezworen
omdat ie niet meer beviel, dan ga je m soms (onbewust) verheerlijken;
van de doden niets dan goeds he, dan kan er een euforisch gevoel komen; het lijkt of je m niet meer nodig hebt en daarna mag je hem missen en rouw je. En net als met een echt mens dat je mist, is het belangrijk in een heel jaar alle dingen zonder meer te maken, feestdagen, vakantie, feestjes, crisissen,
en dan zien dat je er anders mee om kunt gaan. In dat jaar groei je geestelijk enorm is mijn ervaring, maar de depri buien horen daar dus wel bij en de verleiding om weer naar de drank te grijpen kan moeilijk zijn. Niet aan toegeven dus, want uiteindelijk wil je dat niet en dan kun je weer opnieuw beginnen.