gebroken

[jeffrey]

Hoi allemaal,

Ik heb zitten twijfelen om te posten deze week.

Ik voel me namelijk niet hier op mn plaats door jullie te vervelen met mijn ellende.

Ik lees veel en zie veel gezelligheid en positiviteit waar ik gaag deel aan neem en een aandeel aan wil hebben.

Ik ben gisteren geknapt.

Excuus wat ik aandraag is natuurlijk de ellende die mij als persoon de afgelopen tijd is overkomen.

Ik wil namelijk niemand ontmoedigen en voor de nieuwkomers(ikzelf meegerekend) kan het behoorlijk demotiverend overkomen als ze mijn negatieve, depressieve verhaaltjes lezen.Enige hoop die ik eraan koppel is dat er misschien iemand is die er zijn/haar voordeel uit kan halen.Maar dat betwijfel ik ten zeerste.

Ik heb me aangemeld nadat mn relatie was verbroken.Ik heb toen ook aangegeven dat ik overal fanatiek induik en het was de laatste paar dagen afwachten wanneer het punt zou komen wanneer ik het zou opgeven.Nog steeds ben ik van mening dat mn besluit de juiste was door mijn alcoholgedrag een sgoed te bestuderen.

Nog steeds veel pijn en verdriet van het verbreken van m,n relatie maar er is de afgelopen weer zoveel gebeurd.Normaal gesproken duurt het minstens 6 maanden voordat alles wat er nu is gebeurd, de revue passeert.

Ik heb het goede advies aangenomen om ipv in het weekend dan maar mezelf te trakteren op mijn "PRESTATIES", een echte adb'er te worden.Maar ik ben deze week gezwicht.De eerste 3 weken gingen geweldig!

Gisteren na de crematie van mn schoonmoeder besloten dat de boog niet altijd gespannen kan staan en de supermarkt ingedoken en mezelf maar eens flink "verwend".

Puur uit woede en frustratie, verdriet en gevoel van machteloodheid.

Tegenover mn "maatje"voel ik me een zware looser.

Haar met mooie woorden vertellen dat ze het kan en dat ze op me kan rekenenen terwijl ik zelf de boel ondermijn.Maatje sorry!

Ik weet dat ik net begin en de meesten van jullie een heel eind op weg zijn en dit misschien ook hebben meegmaaakt.

Is het een proces of is het zoals gewoonlijk lekker met je ziel onder je arm lopen en verwachten dat er iemand opstaat die al je ellende wegvaagt?

Na eindelijk erin gedoken te zijn en informatie te hebben vergaderd waardoor ik eindelijk na dik 15 jaar heb erkend een alci te zijn moet ik op mn tellen passen dat ik niet alles neerleg bij het "alkoholisme".Ik ben wie ik ben en zonder de verwoestende effecten van de 5% of 40% houdende middelen zou ik een aantal van de fouten toch wel gemaakt hebben.

Net mn maat in zuid Frankrijk gemailed dat ik dit jaar niet langs kom.Buiten de financiele ellende, ben ik emotioneel gewoon niet in staat om er een gezellige boel van te maken.

Ik probeer de druk op mezelf maar niet te groot te maken door mezelf te vertellen dat ik dan maar ff een terugval heb.Hoop dat ik mezelf aan het eind van de week weer in de hand heb.Zaterdag "gezellig"mn verjaardag vieren met close friends ZONDER die grote vriend.Hopend dat ik gaandeweg deze week weer de spirit kan vinden die ik had toen ik verscheen op dit forum.

Iedereen succes met zn eigen "struggle".Sterkte!!

[acer]

Ha J,

Niemand vindt het erg om jouw ellende te lezen, denk ik.

Anders lezen ze het toch niet?

In ieder geval sterkte in de strijd!!

[Dennis]

Wat Acer zegt. Niemand is verplicht om te lezen. Blije gezelligheid is leuk voor sommigen, maar dit forum draait natuurlijk wel degelijk om een bepaald PROBLEEM wat we allemaal hebben. Als het daar niet over mag gaan heeft dit forum geen bestaansrecht.

Het percentage mensen dat na jarenlang drinken stopt en geen enkele terugval krijgt is 3%. En dan gaat het nog om mensen die een standaard (12 weken ofzo) alcoholbehandeling hebben gevolgd. Jij doet het geloof ik in je eentje.

Vrijwel iedereen maakt het dus mee. Het grote gevaar is dat je een terugval gaat zien als een mislukking. Ikkannietstoppenhetluktmetochniet....dat werk.

Zie het als wat het is: een terugval. Ernstig signaal, maar niet het eind van de wereld.

Stop zo snel mogelijk. Bij mij is het zo dat ik me na een terugval een paar dagen depri en angstig voel, maar de "spirit" keert weer terug.

[jeffrey]

@ acer,

Bedankt voor je atwoord.

Ik heb jouw draadjes gelezen en niemand heeft t makkelijk.

Ben ik nou echt zo egoistish bezich door bijna anderhalf uur te wachten op reactie/hulp!! en er is niemand die zich aanmeld"

Sorry hoor.

[jeffrey]

Dank je Denniss!,

Morgen weer opnieuw !

[lady jane]

Jeffrey, vallen en opstaan hebben we idd allemaal gedaan

de een wat meer op het forum

ikzelf bijv. de jaren voor ik dit had ontdekt.

dus wees maar blij dat je hier kunt delen en blijf dat vooral doen.

wat zouden we voor een forum zijn als we niet juist de mensen die het zwaar

hebben, maar er wel mooi voor blijven gaan, niet serieus zouden nemen.

Wat me wel opvalt is dat je af en toe een nieuwe draad aanmaakt en die wordt pas later ontdekt doordat men op de dagdraad in diskussie is?

Ik meen dat je over dat 1 1/2 uur wachten, hierop doelt? Dat je weinig respons hebt of zoiets? gewoon op de dagdraad ïnbreken" met een hulpvraag is altijd goed hoor en dan heb je meteen ieders aandacht. succes! en het wordt beter, echt! volhouden dus.

[stientje]

he jeffrey, ik lees dit nu pas allemaal. ik ben er pas een wek en dus een groentje die denkt ( en gelooft) dat ik kn mindeen. wat me tot nu toe prima afgaat. maar het is pril... dus ik zeg er maar niet teveel over. weet wel dat mijn kansen een beetje , nee, twee beetjes op zijn bij mijn lief.

ik schrik van je, je verveelt mij in ieder geval niet. wees eerlijk, je bent niet voor niets op dit forum. ik heb me eerlijk egzegd wel wat verbaasd over veel heftige emoties over en weer, maar aan de andere kant... geef je niets om elkaar... dan is er ook geen emotie nodig... ik ben hier voor steun. begrip vooral. inzicht nog meer. toekomst het allermeest... waar ben jij hiervoor. omdat je partner t uit heeft gemaakt, of omdat je echt vindt dat jezelf hulp nodig hebt. of hulp denk te vinden. twee verschillende dingen. alleen jij kan daar antwoord op geven. ik kan alleen zeggen: geef niet op. weet je, je hebt maar 1 lchaam, dat is als t ware je tempel. als dat geond is, en je geest ook. * dan is er echt geen alcohol nodig. en als je niet wilt dat anderen weten dat je er een probleem mee hebt, kun je altijd nog zeggen dat t medisch is. aan jou de keus. ik merk dat niet iedereen t snapt, dat ze je als zwak beschouwen als je niet maat kan houden. op dat moment heeft niemand er moeite me. pas als je zelf erkent bij naaten dat je er wel degelijk last van hebt, dan pas ontluikt het onbegrip bij velen. dat merk ik... je kunt toch gewoon maat houden??? maar ja, wat is gewoon??? pas als je erkent dat je een probleem hebt, en t tot in elke vezel van je lijf zit, dan kun je t roer omgooien. zo voel ik het. maar nogmaals... ik ben er pa net. loop er natuuuuurlijk wel al jaren over te piekeren. maar de stap echt zetten, tjee.... dat deed wonderen. ik ga en ben bezig de online therpie van tactus te volgen. ik neem het heel serieus. want als ik mezelf niet serieus nee, wie dan wel???

houd moed en praat....