Openlijk delen met anderen

[Frank]

Hallo allemaal,

Even een nieuw draadje over wat mij nu al even bezig houdt.

Ik vind het lastig om met anderen te delen dat (ik vind) dat ik een probleem heb met alcohol. Sinds ik nu ongeveer een acht maanden geleden er via dit forum bewust mee omga heb ik het maar aan een heel beperkt aantal mensen verteld. Ik heb een 25 dagen niet gedronken, wat voor mij echt een unicum was. De mededeling was dat ik voor mezelf moest bewijzen dat ik geen probleem heb om met alcohol te stoppen, oftewel dat ik niet verslaafd ben. Eenvoudige opgave ...

Ik heb na deze periode van stoppen het aardig vol gehouden om met mate te drinken, maar merk dat het erg makkelijk is om gewoon weer in de oude partronen te vervallen. Ik heb wel het gevoel dat ik grip heb, maar er aan moet blijven werken om alert te zijn. Verder is mijn karakter zo dat ik mij niet wil laten vertellen wat wel moet, en wat niet. Ik wil niet aangesproken worden op het feit dat ik niet moet drinken! Kans is groot dat het averechts werkt.

Ik kan dus (redelijk) makkelijk zeggen, vanavond niet, maar het delen van hetgeen waar ik mee bezig ben vind ik moeilijk.

Ik vind het in ieder geval nuttig om op dit forum af en toe van me af te kunnen schrijven, maar ja, dat is toch anders dan het delen met iemand uit je omgeving. Soms ben ik jaloers op degene die gewoon helemaal stoppen, dat lijkt mij een stuk eenvoudiger. Maar goed, dat wil ik niet, ik wil er gewoon goed mee om kunnen gaan.

Wat zijn jullie ervaringen

G: Frank

[Marietje]

Hoi Frank,
Ben het helemaal eens met je. Ik heb ook niemand verteld (nou ja één iemand) dat ik nu op het forum zit. Ik heb in het verleden in vertrouwelijke gesprekken met vrienden best wel eens genoemd dat ik dacht een probleem te hebben. Dat werd dan weggewuifd. Dat herken je misschien wel. Nu ik echt heb besloten er iets aan te doen, deel ik het met bijna niemand. Ik vind het namelijk best moeilijk en wil er pas mee voor de dag komen als ik denk dat ik iets verder gekomen ben. Maar ja, zo is iedereen anders. Kan best zijn dat collega bezoekers daar een heel andere visie op hebben. gr. Marietje

[Satja]

Hoi Frank, en anderen,

Het is inderdaad een belangrijke vraag: wie vertel ik het en wie niet?
In mijn omgeving weet iedereen wat ik aan het doen ben. En dus weten ze ook dat mijn drankprobleem serieus was. De meesten wisten dat allang en sommigen hebben zelfs (heel voorzichtig) geprobeerd er iets van te zeggen. Anderen denken geloof ik nog steeds dat het toch zeker wel meeviel?

Ik heb het wel eens eerder geschreven, toen ik vertelde dat ik niets meer dronk zei mijn moeder: maar je kunt toch wel één of twee glaasjes drinken? En ik zei: Ma, heb je mij OOIT één of twee glaasjes zien drinken? Nee dus.

Wat mij in het begin zo meeviel was hoe iedereen reageerde. Ik heb een fijne familie en lieve vrienden maar dat ze zó blij voor me zouden zijn had ik niet verwacht. Ze vroegen hoe ik dat stoppen dan aanpakte en wat ik dan wel dronk en hoe lang ik wilde stoppen etc etc. Ze leven gewoon erg met me mee. En ze zien natuurlijk dat het met mij ontzettend goed gaat dus daar zijn ze ook blij om.

Mijn vrienden lusten zelf trouwens ook best een borrel en ik merk dat ik hen ook wel aan het denken zet door mijn actie. Misschien is dat soms wel wat ongemakkelijk voor ze, maar ja.

Dus als je twijfelt: het zou best eens mee kunnen vallen hoe anderen reageren. En het zou ook best eens kunnen dat ze allang in de gaten hebben dat je te veel drinkt.

Satja

[bierTon]

Moeilijk hoor! Zelf vertel ik slechts op mijn gezondheid en dieet te willen letten,
dat werkt uitstekend, op die manier kleed je het positief in en sterker nog- door mijn
"dieet-actie" zijn er binnen mijn vriendenkring ineens twee die een hele maand mee willen"ontslakken" hahahaha!

[Kees]

Beste Frank,

Ik heb met dit bijltje gehakt toen ik erkende voor mezelf dat ik een drankprobleem had.
Ik heb dit eerst in kleine kring besproken met de mededeling dat ik een probleem had en dat ik actie ga ondernemen om dit probleem aan te pakken(naar de dokter, doorverwijzing naar Parnassia).

Mensen die dicht bij je staan weten wel dat je iets verbergt en reageerden positief op mijn probleem, dit luchte op, niet meer over je drankprobleem te liegen.
Omdat ik in dagbehandeling ging voor 4 maanden moest ik dit ook wel vertellen op m'n werk.
Dit was lastig en heb toen gekozen om openheid van zaken te geven aan iedereen waarmee ik werkte(naaste collega's, coordinator, managers), ook hier kreeg ik na verbaasde blikken steun van en begrip.

Ik denk op het moment dat je je kwetsbaar opstelt mensen dit waarderen en niet snel gegeigd zijn je nog meer pijn te doen.
Het bekend maken van je probleem kun je ook zien als:Voor jezelf heb je alles al verloren en hulp vragen aan mensen kan je alleen nog maar winnen.
Een ieder die met dit probleem worstelt weet op het moment dat je open kaart speelt dat je voor jezelf niets meer te verliezen hebt omdat je alles al verloren hebt, het openbaar maken van je probleem is je eerste winst en dat misschien naar jaren.

met groet,

Kees

[pietjepuk]

Ik vind het ook nog steeds moeilijk om te zeggen, ik heb het wel in héél intieme kring verteld maar voor die rest niet. Van de andere kant moet iedereen toch zien dat ik al maanden niet meer drink? dus waaróm durf ik het niet te zeggen? Ik vind het eigenlijk heel vreemd!

Er zijn een paar redenen:

een reden vanuit het begin die niet meer zou moeten opgaan:

stél dat het me niet lukt, dan heb ik tegen iedereen verteld dat ik een drankprobleem heb en dan drink ik straks gewoon. Dan ben ik een drinkende alco in ieders ogen. Dat wíl ik niet.

Een andere belangrijke reden:

Als je zegt: ik moet wat aan mijn drankgebruik doen weet iedereen dat je gewoon écht een stevig probleem hebt, terwijl ik dat probleem juist al 20 jaar loop te verdoezelen, daar ben ik goed in geworden en nu zou je het tegengestelde gaan doen! Ik zie het als zeggen: "ik ben een looser"
Heb ik moeite mee.

Nog één:

in de loop der jaren heb je vrienden om je heen verzameld die er ook niet vies van zijn. Die vrienden heb je voor een deel álleen maar omdat je je drankgebruik gemeen hebt. Die zijn helemaal niet blij met iemand die níet meer drinkt. Vallen ze zelf extra op!

Toch merk ik wat Tapas zegt is ook waar: áls je het dan hebt vertelt komt er nooit iets negatiefs. En hoe krachtiger je het zegt, hoe minder kans dat iemand je toch een glas opdrinkt, je maakt het jezelf makkelijker door het te zeggen. Maar ik worstel ook met dit probleem

sterkte Frankie en anderen

[helder]

Hoi Allemaal

Wie ik vertel dat ik drink ben ik heel helder in.
Alleen mensen die het waart zijn en zuiver zijn!


Vorig jaar was ik een dame op leeftijd aan het helpen, en had ik het over zuiver zijn van mensen.
Dat was zo een moment dat opeens het ijs breekt, daar heb ik het vorige week toevallig over gehad met een vriendin, het woordje zuiverheid, zij zij.

Ze vertelde dat de nieuwe woning een nieuwe start voor haar was, ze had een jaar eerder haar man verloren, ze vertelde mij dat ze het gesprek had gehoort van haar beste vriendin op de begravenis die vertelde, Ja zij moest ook altijd het mooiste en duurste hebben ze heeft die man geen dag rust gegeven.

Zulke dingen kunnen zo heel erg zeer doen, ik heb zelf ook veel meegemaakt en zit nu in mijn uppie in een boven woning in de stad, en begin gewoon weer over nieuw, wat mijn veel kracht geeft, is dat ik niet ergens, een verwijtbare fout heb gemaakt, in mijn leven en zeker niet door drank !!!!

Maar mensen kunnen erg moeilijk om gaan met verlies, rouw, enzo meer, dat is al eeuwen zo, vroeger werd er gezegt het is een straf van God, of een beproeving, wat echt gezecht word is ik kan niet omgaan met de gedachte dat het mij ook zo kunnen overkomen.

In mijn fam en relaties ken ik zwaardere gevallen van drank misbruik dan ik, bovendien doe ik er wat aan, wat ik niet wil is over 20 jaar nog eens voor mijn voeten te krijgen ja jij bent alles kwijt geraakt door drank, wat niet juist is, maar juist is wat ik hier boven beschrijf het zit in mensen afstand te nemen van ongeluk of pech.

Echte liefde of echte vrienden is een soms pijnlijke ervaring, wat ik deel, deel ik alleen als iemand het in zich heeft zuiver te zijn in de relaties die die opbouwd, met mij of met andere, en soms lijkt het wel dat dat gegeven is aan maar weinige.

Ik kan het zeg maar van het dak af scheeuwen dat ik gestopt ben met drinken nu, en het laatste wat ik wil horen is, hij is een drinker nu, of over 20 jaar dat verdien ik niet. Er is meer Helder dan een drankprobleem.

Het is een beetje zwaar wat ik schrijf maar ik denk aan de lange termijn, Wat ik nu te horen krijg aan positieve reacties is mooi, maar hoe is het later als ik een ziekte heb of zo, met kinderen?
Toen mijn Vader stervende was, heb ik gezecht pap het is begonnen met een tumor in je hooft en het zit nu door heel je lichaam, ik laat niet toe dat iemand zecht dat het komt door roken, en daarmee dat het eigenschuld zou zijn, je hebt hier geen schuld aan. Dat deed goed.

Helder

[Houtje]

Dit zet ons dus wel aan het denken merk ik.

Ik vind het ook een moeilijk onderwerp: het is niet echt iets om trots op te zijn: "Heeeeee buurvrouw, wist je al dat ik elke dag een liter ww er door heen klokte, hahahha, en soms meer, allemaal in het geheim en dat ik nu via internet ben aan het stoppen".

Als het een goeie buurvrouw is zegt ze: Wat goed van je, terwijl wij van niks wisten.........

Geloven jullie het zelf?

Ik denk maar heel simpel: stiekum gezopen, anoniem gestopt, + 1 en - 1 is samen 0.

Tegen mijn kids zeg ik: ik rook niet en ik drink niet want ik wil niet dat jullie dat later ook gaan doen (daar krijg je dan discussie over in kindertaal en dat is goed)........

[anjo]

Moeilijk hoor, vertellen of niet.

Het is en blijft een stigma. Een (nu) goede vriendin heeft weleens tegen me gezegd; hoe kan je nu zo aardig zijn terwijl je een alcoholiste bent.
Er bestaat zo'n beeld van alcoholisten van zijnde dat je gelijk smorgens op staat en aan de drank zit, misschien waar voor sommige maar niet voor iedereen.

Mensen die dichtbij je staan die weten het meestal toch wel dus die hoef je het niet te vertellen.

Ik heb het ook nooit als probleem ervaren als ik niet wil drinken, je kunt toch gewoon zeggen dat je er geen zin in hebt?
Of ben ik hierin naief?

groetjes,
Anjo

[Marietje]

Mensen reageren soms ook zo raar als je het vertelt.
Ik het inmiddels gedeeld met een goede vriendin. Haar reactie: ach joh, zo erg is dat toch niet?
En . . . ongezellig hoor. Drink je nu nooit meer?

Een reactie waar ik niet zoveel mee kan.

Twee anderen reageerden heel anders: Ja ik weet dat je veel drinkt. Goed van je dat je er wat aan doet. Maar ik denk dat ik het verder maar even niet vertel. Als ik bij een etentje niet of heel weinig drink, zal het weinig mensen opvallen. Als je het aankondigt, vestig je er de aandacht op en wordt het veel meer beladen.

[fleur]

Mijn ervaring was, dat het eigenlijk makkelijker is om gewoon te vertellen, dat je niet meer drinkt, maar alleen als het in de praat te pas komt. Bij een etentje, een verjaardag of een of andere leuke bijeenkomst: nee, voor mij fris. En dan was het klaar! Als mensen verder vroegen, ging ik daar niet op in; ze mochten er van mij van denken wat ze wilden, dat was hun probleem. Ik had geen behoefte om verantwoording af te leggen voor mijn eigen keuze. En achteraf merkte ik dat het werd gerespecteerd. Soms denk ik dat er ook mensen jaloers zijn.
Groetjes, Fleur

[fleur]

Hee, ik heb ook een tweelingzus!

[pietjepuk]

ja, zo raar Fleur,

dat jij nu ook zo'n zus hebt!! zo raar een clowntje waaronder Marietje staat! Nou, Marietje, dat je maar net zo'n goede 'niet drinker' mag worden als je tweelingzus!

[Kees]

Hallo Medestrijders,

Misschien strijden we wel het meeste tegen ons zelf, al lijkt het niet altijd zo.
Angst speelt voor een ieder denk ik een grote hoofdrol.
Op het moment van vertellen over je probleem speelt angst een grote rol.
Afwijzing?, er niet meer bij horen, vrienden-, man-, vrouw-, kinderen-, werk-verliezen, alleen te komen staan, het niet aankunnen, je eigenwaarde verliezen en nog zo 100 vragen.
Vragen gebaseerd op angst, je valt buiten de maatschappij, dat is ons toch allemaal geleerd?

Maak 1 keuze in je leven:Kies voor jezelf!!!

Kies voor jezelf om jezelf te leren kennen, zoek waar je heen wilt in je leven(zonder even rekening met de maatschappelijke norm te houden), wat wil je er van maken.
Leven in angst of leven in liefde(daar hoort ook eigenliefde bij).

Wij mensen die een probleem hebben en dit erkennen is geen angst maar pure liefde.
Door te vertellen aan anderen geven we hoop, liefde, zelfrespect.
Afwijzing doet pijn(heb ik ook moeten ondervinden), mensen komen in je leven en gaan ook weer weg, das nu eenmaal hoe het in de praktijk werkt.
Je zult mensen verliezen maar ook nieuwe mensen tegenkomen die misschien wel beter bij je passen(ook met je problemen).

Ik denk uiteindelijk dat je altijd jezelf pijn doet, want jezelf interpeteerd uitspraken van een ander en jezelf bepaalt of je je pijn laat doen of er afstand van doet.
We helpen elkaar hier op het forum om een ieder zijn weg te vinden en om leren gaan met de problemen van alle dag en we gaan hier mee door!!!

Voor een ieder kracht toegewenst,

Kees