langere tijd droog en dan?

[Jane]

Ik wil graag een draadje openen over het volgende:
Uiteindelijk is het dan gelukt om droog te staan,nu 2 jaar, na vele jaren proberen en terugval en wat al niet meer, super dat het nu wel is gelukt, trots mee ook, want voel zoveel beter,
toch die drank stond ergens voor, had een functie, dat kan zijn weghouden somberheid, verdriet, angst, trauma, verslaving an sich,
hoe dan ook, die demping, althans voor mij, van de scherpte van het leven, de pijn ervan, de angsten, die demping is weg, ik drink nl niet meer
en ik vind het erg lastig iets te vinden wat een soort alternatief is,misschien is dat er ook wel niet, is dit wat het is, en dan is het zonder drank nog altijd veel beter, begrijp me niet verkeerd, maar simpel denken dat je er met stoppen, langdurig stoppen bent, is ook kortzichtig,
de functie van de alcohol valt weg, soms voel ik me naakt in mijn emoties als het ware, en misschien is dat dan maar zo, maar wellicht herkent 1 van jullie dit,ervaar je dat ook zo?
Jane

[lady jane]

Ha die Jane, eindelijk mijn naamgenoot eens lezen, leuk!
Ik zit een maand achter je en dan heb ik ook 2 jaar niet gedronken.
Ik herken het je naakt voelen in je emoties, en meestal weet ik er goed mee
om te gaan. En soms wil ik persé dempen en dan heb ik een vreetbui. jammer,
maar ik hoef niet perfekt te zijn en eten is minder kwalijk dan alcohol.
Ik zie het niet zo dat drank een funktie heeft, dat hebben wij ervan gemaakt omdat
we een reden willen. maar al die mensen die nooit zijn gaan drinken dan? En ons leven van
vóór de drank(misbruik) jaren dan? Toen had en verwerkte ik mijn emoties ook en wel heel wat gezonder
dan met drank op. Ik begin eindelijk weer diegene te worden en stapje voor stapje word ik daar ook weer tevreden mee. Want ik ben wat ontevreden geweest in mijn leven. Ondanks wat ik wel had aan gezin en materie, dat maakte niet uit. Er leek een gat te zitten waar mijn hart zat en dat gat moest gevuld. Ik heb geen oplossing, misschien is er geen oplossing; we doen met het leven wat op dat moment
mogelijk is. Nuchter kan ik bijstellen, met drank doe ik wat jouw onderschrift zegt: meer van hetzelfde en
dat helpt niet. Acceptatie en overgave helpen mij vaak, en soms is het gewoon verduren, ook een vorm van acceptatie, die me inzichten brengt en me helpt weer in de aktie te komen, te vechten voor mijn dingen waar ik in geloof en me stukje bij beetje weer tevreden laten zijn met wat ik heb. dagje ouder geworden ook he:D

[dhen]

Ik ben met m'n emoties redelijk terug waar ik was voordat ik begon met echt drinken.
Het verschil met toen en nu is, dat ik toen die emotie niet goed vond, het beantwoorde niet
aan mijn algemene beeld, aan mijn plek in de maatschappij, niet aan wie ik dacht te willen zijn.
Nu is het gewoon goed (of probeer ik het goed te vinden). Er was namelijk niks mis met mijn
diepere emoties voordat ik begon te drinken maar ik had wel geleerd om er een waarde aan toe
te kennen dat ze niet goed waren. Nu ervaar ik het als vrijer dat ik m'n emoties niet afwijs.

Hiermee loop ik weg uit wat me gevangen hield, namelijk de veroordeling van wat ik voel.
Alleen bij veroordeling is er behoefte aan roes maar eigenlijk is er geen behoefte aan een roes,
alleen behoefte aan ontsnapping uit een gevoel waarvan ik meen dat het niet goed is.

Dit ligt bijna altijd in m'n verleden, ergens heb ik geleerd dat het niet goed is wat ik voel
en er volgde veroordeling, van buitenaf of inmiddels aangeleerd door mezelf.
Het is nodig om dit te ontrafelen denk ik, waarom doe ik wat ik doe en wat ervaar ik werkelijk zelf.

Bij het ontrafelen kan ik me van de opgelegde emotie los maken, die maakte dat ik op een
bepaalde manier met iets (mezelf beperkend of veroordelend) omging. Het zwarte gat blijkt
niets anders dan een put waardeveroordelingen. Niet iets wat ik moet dempen maar iets waar ik
me van kan bevrijden. Dat dit met kleine stapjes lukt vind ik een goede stimulans en ervaar ik als
werkelijk bevrijdend, eindelijk mag ik er van mezelf uit. Het gaat wel met kleine stapjes,
er is veel om me van te bevrijden en soms ben ik gewoon bang.

Maar ik vind het mooi dat het kan, al die emoties ontrafelen om bij een zuivere kern uit te komen,
kunnen leven vanuit die zuiverheid is m'n ware bevrijding. Niet dat ik me waarlijk geheel bevrijd voel
maar die momenten nemen wel toe, dat ik zie hoe ik iets vanuit een gevangen emotie benader
of hoe ik iets vanuit een bevrijdende emotie benader.