Genoeg = genoeg

[Pascal]

Hallo allemaal,

 

Ik ga een poging wagen om iets op ''papier'' te zetten over de laatste 20 jaar van mijn leven.

Ik denk dat ik een jaar of 12 was dat ik voor het eerst een gulden of rijksdaalder in de fruitautomaat gooide bij de plaatselijke snackbar. Ik merkte al op jonge leeftijd dat ik mij bijzonder aangetrokken voelde tot die flikkerende lichtjes en tikkende geluiden van een gokkast. En die mysterieuze types die er altijd achter zaten, wat doen die toch? Laat ik het ook eens proberen. Achteraf gezien is dit de grootste fout van mijn leven geweest. Die dag is er een duivel in mij gaan zitten die tot op de dag van vandaag mijn leven kapot maakt.

Ik zal mij even voorstellen. Mijn naam is Pascal, ik ben 32 jaar oud en ik kom uit Nijmegen.

Ik ben alles kwijtgeraakt door mijn gokverslaving. Vrienden, familie, relatie, huis, auto, rijbewijs, mijn trots en mijn eigenwaarde. En als klap op de vuurpijl ben ik ook nog eens in de gevangenis beland voor 2 maanden en heb ik in totaal 3 klinieken van binnen gezien waarvan één langdurige opname van 9 maanden. Maar nog nooit ben ik echt in  ''herstel'' gekomen van deze vreselijke ziekte. Ik ben hoogstens een tijdje clean geweest.

Momenteel zit ik in een heftige terugval waar ik maar niet uit weet te geraken. Letterlijk dag in dag uit, 24 uur per dag en 7 dagen per week is het gokken, gokken, gokken. Hoe kom ik aan geld om te gokken? Waar ga ik gokken? Hoeveel kan ik gokken? Wie ga ik vandaag weer voor mijn karretje spannen zodat ze mij geld geven om te gokken? Wat voor bullshit verhaal zal ik vandaag weer uit mijn mouw schudden zodat ik toch weer even kan gokken? Alles maar dan ook alles moet wijken om maar te kunnen spelen en ik ben het helemaal zat.

Ik heb veel verloren, heel veel. Een exact getal van mijn verliezen over de jaren kan ik je niet geven, maar ik heb het over tonnen. Honderdduizenden euro’s weggebracht naar onbetrouwbare en louche goksites en casino's. Met dat geld had ik kunnen investeren in mijn toekomst, in het opbouwen van een zinvol bestaan. Maar in de 32 jaar dat ik leef heb ik alleen nog maar dingen afgebroken. Het is tijd dat daar verandering in gaat komen.

Hoe ik mijn gokgedrag het beste kan omschrijven is alsof ik een trein instap en ik stop pas als de trein bij het eindstation is. Voor jullie beeldvorming; het eindstation is hier het moment dat ik alles er weer doorheen heb gedraaid. Ook al betekent dat ik al mijn afspraken mis, geen enkele verantwoordelijkheid nakom of dat ik al 3 dagen lang bezig ben. De trein zal doordenderen. The show must go on, right? Best ironisch hoe ik op geen enkel ander vlak in het leven zo standvastig ben.

Het meest achterlijke van allemaal is dat ik het gokken oprecht leuk vind. Hoe is dat toch mogelijk? Het heeft mijn leven geruïneerd, en die van mijn omgeving erbij. Ik word er een vreselijk persoon van. Ik gooi telefoons kapot en wens mensen de meest vreselijke ziektes toe. Of vind ik het eigenlijk helemaal niet zo leuk? Maar niks anders is nog interessant……Enfin….jullie begrijpen het probleem.

 

Word vervolgd……….

 

 

[Misses]

Hi Pascal,

ik zit hier niet vaak meer op t forum maar ik heb je verhaal gelezen met herkenning. Hoe we allemaal onszelf zo goed kennen en er toch elke keer in trappen is echt bizar.

mooi beschreven met de trein die doordendert. Ik hoop dat je eruit zult komen.

ik ben zo vaak weer terug gevallen. Nu weer gestopt en focus me op leuke dingen, sporten, budget voor mezelf maken waardoor ik doelen voor ogen houd zoals sparen voor reizen en winkelen… helpt!

sterkte!!

[Timberland]

Hi Pascal,,

Volledige herkenning en voel de radeloosheid volledig. Gokverslaving zorgt naast korte termijn avontuur op lange termijn alleen voor persoonlijke en financiële ellende. Maar er is altijd hoop en het is nooit te laat zeker niet op je 32st. Het blijft alleen een hardnekkig probleem, waarbij geen uitzonderingen mogelijk zijn. Daarnaast zorgt lange tijd van een gokvrij bestaan weer voor nieuwe verwachtingen en inzichten. In het begin ben je blij dat je eten hebt, geen schulden maakt en aflost. Daarna kom je een relatie, waarbij je moet toegeven dat je geen spaargeld hebt, wat dan weer een voor een ongelijke situatie zorgt en geen huis kunt kopen. Door de 'verloren jaren' heb je haast, maar elke vorm van haast brengt je weer terug naar af. Ondanks dat ik vrij ver ben gekomen is het nog niet genoeg en mag voor mijn gevoel weer opnieuw beginnen om hopelijk weer een stap verder te komen.

TB