De PIJN van TELEURSTELLINGEN

[Monster]

Update

Deze week moest ik even bijkomen van een teleurstelling.

Ik vond het daarna teleurstellend dat ik mij nog had laten verrassen door teleurstellingen, dubbelop gefaald dus.

 

Interne criticus meldde zich en het cirkeltje was wel weer rond.

Na die teleurstelling had ik een katerig gevoel. Acceptatie is nog steeds een punt. Is dat het? Dat wist ik toch?

 

Nee.

Het punt is:

Ik ontdekte dat ik ALTIJD verwachtingen heb, ook al vertel ik mijzelf dat dat niet zo is.

Daar anticipeer ik op (mooie term voor: probeer grip te krijgen op..............probeer de situatie onder controle te houden).

 

De grondhouding is : ik ben altijd op mijn hoede.

Bang voor wat fout kan gaan in de toekomst,

bang om wat fout ging in het verleden

bang om nu fouten te maken.

 

VRIJ VAN ALCOHOL LEVE DE BEVRIJDING

 

rot op, ik was nooit bang en nu blijkt dat ik altijd bang ben geweest

..

..

dus die rust, die vrijheid is er niet altijd?

...=

..

Heel soms, per ongeluk bijna, merk ik soms dat ik heel even echte rust had of heb.

Denk ik.

Tenminste...................

 

Het begon met een kleine teleurstelling, het leerproces gaat zijn eigen route. 

Ben benieuwd!!

[blondie6173]

Auw, die komt binnen...

[Blekje]

Ik denk dat het niet verkeerd is om iets van verwachtingen te hebben. Je kunt dat ook omdopen in 'hoop'. Zo was ik september 2012 gestopt met roken (alweer) in (alweer) de verwachting dat ik de sjekkies definitief achter me kon laten met alle frustraties van dien. Ik ben vaker gestopt met roken, eenmaal zelfs gedurende 12 jaar. Maar net als toen, kwam er ook dit keer na twee jaar (oktober dus) weer een punt dat ik mezelf moest teleurstellen en ik weer begon. dit keer was het in zoverre anders dat ik het pakje shag snel weg heb gegooid en over ben gegaan op electronisch roken (eufemistisch gezegd 'dampen') Was ik teleurgesteld? Ja en nee. Ik baalde erg, maar al heel snel berustte ik in de gedachte dat ik ook nu weer zou gaan besluiten er weer mee te gaan stoppen op een moment. En op het moment dat ik dit van mezef had geaccepteerd, kwam de reactie van mijn oudste dochter. Die was er totaal ondersteboven van wat een enorme aardbeving ontketende in de hele familie. Maar ook zij heeft nu voor zover mogelijk geaccepteerd dat haar moeder stopt met roken en dat dat niet hoeft te betekenen dat dat nooit meer zal gebeuren. Met andere woorden. Niets is zeker in dit leven en je kunt verwachtingen hebben en hoop, maar als dingen anders gaan lopen dan kunnen die verwachtingen ook wel eens niet uitkomen en de hoop de bodem ingeslagen worden. Vervolgens richt je je op verwachtingen waarbij de lat iets minder hoog ligt. Dan val je ook van wat lager

[Blekje]

Ik zit net nog even na te peinzen over die verwachtingen en teleurstellingen en acceptatie. En eigenlijk kwam ik tot de conclusie dat ik voor vandaag maar eens niet van mezelf moet verwachten dat ik allemaal creatieve dingen ga doen of nuttige zaken aanpakken, zoals ik me zo vaak voorneem. Wat lekker, kan ik mezelf ook niet teleurstellen als ik het niet uitvoer. Bedankt voor de discussie op dit draadje. Voel me alweer een stuk beter. Misschien ga ik zelfs wel achter de naaimachine zitten straks even (of niet natuurlijk, ik laat me verrassen)