Hoop op steun en advies - afbouw lorazepam 4mg tijdens flinke burnout

[Kaarster]

Hoi allemaal, 

Ik ben Karin en 30 jaar oud. Ik ben 15 augustus bevallen van mijn eerste kind, een prachtige dochter. Tijdens de zwangerschap begon ik ineens steeds slechter te slapen. Op een gegeven moment sliep ik 2 weken lang nauwelijks tot niks, en ben ik van de een op de andere dag gecrashed en stond mijn leven op z'n kop. Ik had een flinke burnout en de lichamelijke sensaties waren onhoudbaar. Extreme electrische pijn in mijn armen, heel raar en slecht zicht alsof ik niet meer in het hier en nu ben. Ook de psychische: apatisch, cognitieve functies deden het zo goed als niet meer. Het was zo'n hel dat ik er bijna een einde aan wilde maken. Ik wilde me laten opnemen toen ik lorazepam voorgeschreven kreeg. Omdat ik zwanger was mocht ik niet te veel, 2 mg in de avond (dit was eigenlijk niet oké maar ik kon het anders niet aan). 

Na de zwangerschap ging het nog steeds even slecht en ben ik opgeschaald naar 4 lorazepam. Nu gaat het ietsjes beter, al moet ik nog steeds elke dag vechten om de dag door te komen. Mijn zicht is zo slecht (er is niks mis met mijn ogen of hersens in die zin dat ik al een mri heb gehad en oogtesten) maar ik heb het idee dat wanneer ik lorazepam in neem mijn zicht verbeterd na een paar uur. Verder kan ik dan helderder nadenken. Het is nogsteeds verre van goed, laten we wel wezen. 

Nu het volgende: lorazepam heeft mijn leven letterlijk gered, maar het is troep. De psychiater zegt dat de tijd daar is om af te bouwen omdat ik het niet zo lang mag slikken. Ook weet ik nu niet meer of het de burnout is die mijn huidige klachten veroorzaken (slecht zicht zodra ik opsta, een soort kortsluiting in mijn hoofd, geen enkele emotie voelen, ook niet naar mijn dochter of vriend en nog vaak apatisch) of dat het juist de lorazepam is die dit doet. Ik kan op een goeie dag een keer naar de supermarkt of buiten wandelen. 

Ik ben zo bang voor het afbouwen, maar waar ik nog banger voor ben is wat er achterweg gaat komen. De hel die ik in de zwangerschap had trek ik nooit weer. Toen slikte ik de lorazepam niet eens. Wel weet ik ook dat ik van deze ben zo af moet want het is troep. Maar ik weet niet wat er gaat gebeuren met mij als ik het af bouwproces in ga, of ik de benzo juist nodig heb of dat hij mij juist ziek maakt. 

Veel vragen, veel onduidelijk, maar ik heb mijn hart even gelucht. Dit is wat mij dagelijks bezig houdt. Hoop op steun en misschien herkenning of goede raad. 

 

Liefs, Karin 

[Lynn46]

Op 5-1-2022 om 01:15 zei Kaarster:

Hoi allemaal, 

Ik ben Karin en 30 jaar oud. Ik ben 15 augustus bevallen van mijn eerste kind, een prachtige dochter. Tijdens de zwangerschap begon ik ineens steeds slechter te slapen. Op een gegeven moment sliep ik 2 weken lang nauwelijks tot niks, en ben ik van de een op de andere dag gecrashed en stond mijn leven op z'n kop. Ik had een flinke burnout en de lichamelijke sensaties waren onhoudbaar. Extreme electrische pijn in mijn armen, heel raar en slecht zicht alsof ik niet meer in het hier en nu ben. Ook de psychische: apatisch, cognitieve functies deden het zo goed als niet meer. Het was zo'n hel dat ik er bijna een einde aan wilde maken. Ik wilde me laten opnemen toen ik lorazepam voorgeschreven kreeg. Omdat ik zwanger was mocht ik niet te veel, 2 mg in de avond (dit was eigenlijk niet oké maar ik kon het anders niet aan). 

Na de zwangerschap ging het nog steeds even slecht en ben ik opgeschaald naar 4 lorazepam. Nu gaat het ietsjes beter, al moet ik nog steeds elke dag vechten om de dag door te komen. Mijn zicht is zo slecht (er is niks mis met mijn ogen of hersens in die zin dat ik al een mri heb gehad en oogtesten) maar ik heb het idee dat wanneer ik lorazepam in neem mijn zicht verbeterd na een paar uur. Verder kan ik dan helderder nadenken. Het is nogsteeds verre van goed, laten we wel wezen. 

Nu het volgende: lorazepam heeft mijn leven letterlijk gered, maar het is troep. De psychiater zegt dat de tijd daar is om af te bouwen omdat ik het niet zo lang mag slikken. Ook weet ik nu niet meer of het de burnout is die mijn huidige klachten veroorzaken (slecht zicht zodra ik opsta, een soort kortsluiting in mijn hoofd, geen enkele emotie voelen, ook niet naar mijn dochter of vriend en nog vaak apatisch) of dat het juist de lorazepam is die dit doet. Ik kan op een goeie dag een keer naar de supermarkt of buiten wandelen. 

Ik ben zo bang voor het afbouwen, maar waar ik nog banger voor ben is wat er achterweg gaat komen. De hel die ik in de zwangerschap had trek ik nooit weer. Toen slikte ik de lorazepam niet eens. Wel weet ik ook dat ik van deze ben zo af moet want het is troep. Maar ik weet niet wat er gaat gebeuren met mij als ik het af bouwproces in ga, of ik de benzo juist nodig heb of dat hij mij juist ziek maakt. 

Veel vragen, veel onduidelijk, maar ik heb mijn hart even gelucht. Dit is wat mij dagelijks bezig houdt. Hoop op steun en misschien herkenning of goede raad. 

 

Liefs, Karin 

Hallo Karin, 

Sorry voor het late antwoord, ik ben al een tijdje niet meer actief op deze site omdat ik zelf al van de lorazepam af ben maar ik kom af en toe nog eens kijken.

Ik vind het moeilijk om je meteen raad te geven, want ik denk dat je een mix ondergaat van burn-out klachten, hormonen die van slag zijn door de zwangerschap en misschien ook al tolerantie-verschijnselen van de Lorazepam. (Kortsluiting in je hoofd herken ik, de andere klachten niet echt, maar iedereen ervaart andere klachten) Misschien moet je ook eens laten onderzoeken wat de oorzaak was van die crash tijdens je zwangerschap, want als dat van hormonale aard is denk ik dat daar wel behandelingen voor zijn. Ook zou je kunnen overwegen om vb mindfulness te doen of andere therapie om de spanning in je lijf te kunnen ontladen ( google vb eens op TRE)

Afbouwen met Lorazepam is inderdaad de enige weg: Ik begrijp dat je hier bang voor bent, want je vertrouwt de reacties van je lichaam niet meer, maar erop blijven is ook geen optie.  Maar hoe snel je afbouwt doet hangt ook af van hoelang je dit al neemt. Zelf had ik 2 maanden 1 mg genomen, dan probleemloos afgeschaald naar 0,5 mg om er vervolgens maandenlang over te doen om die laatste 0,5 af te bouwen... elke keer als het te heftig werd ging ik wat trager en zo heb ik het zonder veel problemen heel traag afgebouwd. Ik deed eerst 0,10 mg om de 2 weken, later 0,05 en de laatste 0,10 zelfs met 0,02 om de 2 weken. Je kan ook overwegen om om te schakelen naar diazepam. 

Maar als je nog maar enkele weken neemt kan je de eerste 2 mg aan een sneller tempo afbouwen.

Ik heb mijn verhaal en tips hier in deze rubriek beschreven, misschien heb je er wat aan. En lees ook zeker de Ashton manual, een heel goede gids om af te bouwen! (Kan je ook vinden door in te tikken op googe)

Heel veel succes en goede moed gewest!

Liefs, Lynn

 

[appelen]

Hallo Karin ik ben aan het afbouwen na jaren gebruik van 3mg ben nu 1 week en 2 dagen.bezig om 0.5 mg af te bouwen het is een verschrikking ik heb echt alle afkick verschijnselen maar toch wil ik door zetten ik ben 73 jaar en wil nog wat genieten want je raakt helemaal afgevlakt veel succes en houd me op de hoogte Greet