Voorstelrondje

[Dani]

Zoals net gezegd bij ditjes & datjes zal ik me even voorstellen.

Dani dus, vrouw, 46 jaar (ik heb meerdere leeftijdsgenoten hier zag ik), moeder van 2 zoons, 18 en 16 jaar (die niet bij me wonen maar hier wel om het weekend en in vakantie's vertoeven), 32 uur per week werkzaam, en verder alleenstaand. Als je tenminste mijn 3 kattebeesten niet meetelt.

Sinds 15 jaar heb ik een (fors) alcoholprobleem. Vijftien jaar geleden al eens wat gesprekken bij het RIAGG gehad (zonder resultaat, ging net zo vrolijk verder na het beëindigen van de gesprekken), 4 jaar geleden onder behandeling bij het Jellinek geweest (6 maanden alcoholvrij) maar ook toen deze behandeling was afgelopen viel ik weer in de valkuil omdat m'n leventje niet over rozen liep.

Drie jaar geleden ben ik op mezelf gaan wonen en toen was het hek van de dam. Niemand die me controleerde, eenzaamheid, verveling, verdriet, zorgen.... noem het maar op. Reden genoeg om mijn heil in de drank te zoeken om me wat prettiger te voelen. Vorig jaar nog een minder-poging ondernomen maar ook dit niet volgehouden. Met als gevolg dat ik in de weekenden die ik alleen was in een roes doorbracht, ik begon om 10.30 uur te drinken (om de kater van de dag ervoor kwijt te raken) en er gingen op zijn laatst 2-3 (liter) flessen wijn per dag door. Door de week 1 1/2-2 flessen per avond, avondeten overslaan en de volgende dag met een duffe kop naar het werk. 's Nachts niet meer kunnen slapen maar de hele nacht zweten en woelen hielp hier ook niet echt aan mee.

Vele malen had ik mezelf al voorgehouden dat als ik zo door zou gaan ik mezelf het graf in zou zuipen. Maar telkens maar weer het moment van stoppen of minderen uitstellen, de kop in het zand steken en in mijn oude gewoontes blijven hangen, dus uit het werk...hup een fles wijn open.

Misschien valt het jullie op dat ik in verleden tijd spreek. En geloof me....ik hoop dat het verleden tijd is. Want op 03 september heb ik mijn laatste fles wijn gedronken en sta vanaf die tijd droog. Reden daartoe was dat ik lichaamlijk een wrak was, in meerdere mate last kreeg in de nierstreken, sliep 's nachts niet meer van de pijn en realiseerde me dat ik mijn lichaam kapot dronk, mijn nieren draaiden overuren. Naar de dokter durfde ik niet want ik was o zo bang dat er bloed geprikt zou worden en er zo aan het licht zou komen (aan mijn leverwaardes) dat ik veel te veel dronk. Mijn huisarts is wel op de hoogte van mijn alcoholprobleem in het verleden maar zij weet niet beter dat ik ben behandeld en dat het nu beheersbaar was. Niet dus.

Dus op 3 september de beslissing genomen.... voor mij voorlopig even geen drank. Ik zag er erg tegen op. Had zo iets van je bent een slappeling, dat lukt je toch niet. Maar wonder boven wonder gaat het me goed af. Ik sta er zelf verbaasd van. Tuurlijk heb ik ook de eerste nachten wakker gelegen en bij het zien van alcohol op TV loopt me het water in de mond. Maar tot op heden heb ik de rug recht kunnen houden en in mijn huis is slechts 1 blikje bier (voor eventueel bezoek) te vinden.

Ik weet dat ik niet te vroeg moet juichen, dat heeft het verleden me wel geleerd. En ik vraag mezelf vaak af hoe het in de toekomst zal gaan.... gaat het weer mis?, kan ik ooit weer sociaal drinken? Dan hou ik mezelf steeds voor dat wat jullie op het forum zeggen....leef van dag tot dag. Ook wat ik gelezen heb.... je moet dit niet, je WILT het is me erg tot steun. Verder heb ik er een hobby van gemaakt om zo zuinig mogelijk te leven. Want wat ik wel niet besteed heb aan drank..... genoeg om elke maand steeds verder rood te komen staan op mijn bankrekening. Dus dat moet ook eens aangezuiverd worden.

Ik probeer nu goed voor mezelf te zorgen, elke avond koken, ik heb voor het eerst in jaren de fruitschaal weer eens vol liggen met fruit, drink veel zuivel en slik Multi-vitamines. En ik voel me er wel bij, ik slaap weer goed en mijn humeur gaat met sprongen vooruit. Ik voel me af en toe weer eens vrolijk ook al ben ik vaak nog heel moe en net als anderen komt er dan niets uit mijn handen en loop ik op mijn werk op mijn tanden om de dag door te komen en plof 's avonds op de bank.

Van het geld wat ik tot nu toe heb uitgespaard aan drank heb ik ondertussen een horloge gekocht (na jaren geen horloge te hebben gedragen). Het klinkt misschien stom.... maar elke keer als ik naar dat horloge om mijn pols kijk dan voelt dat als "dat heb je toch mooi verdiend". Een soort tastbaar bewijs van dat ik een stap heb gezet en dat het nu een kwestie van volhouden en op de tanden bijten is.

Misschien klinkt mijn verhaal te vrolijk voor iemand die een alcoholist is en net is gestopt. Het zal wel komen omdat probeer om het positief te benaderen, ik probeer de voordelen van het niet-drinken te zien en probeer negatieve gevoelens van me af te schudden. Want dan wordt de strijd alleen maar zwaarder.

Zo.... genoeg voorgesteld lijkt me. Jullie zullen me af en toe wel op het Ditjes en Datjes draadje tegenkomen maar ik beloof niet dat ik een regelmatige schrijfster wordt. Misschien ook wel.... ik kijk het even aan. Want ik ken mezelf maar al te goed.....als ik me op een forum aanmeld dan duik ik er vaak volledig in, ga de reddende engel spelen en gaat het m'n hele leven beheersen. En dat wil ik nu net even niet.... heb ik weer een andere verslaving. Belangrijker is dat ik (ja ook ik) mijn huishouden weer eens op poten zet, mijn studie weer op pik, mijn financiën op orde stel en hier in huis wat ga aanrommelen.

Maar net als afgelopen week zal ik het forum zeker lezen. Ik heb het gevoel dat ik jullie een beetje begin te kennen nu en voel en strijd met jullie mee, in goede en slechte tijden. Ik heb al gezien dat er nog meer nieuwelingen in de beginfase zitten. Gelukkig ben ik niet de enigste. :-)

Liefs, Dani

[CPAS]

Hoi Dani,

Welkom hier en ja er zijn hier veel leeftijdgenoten. Zelf ben ik bijna 48 met een man, een zoon van 19 3/4 en dochter van bijna 17.
Ik ben steeds meer gaan drinken rond 2000, een extra glas voor het eten, een extra glas voor het slapen gaan en dat werden er stilletjes meer en meer. Ging gelijk op met mijn menopause. Ik had er helemaal geen erg in dat ik zoveel ging drinken. Tot in maart 2005 mijn pianodocente mij vroeg hoeveel ik dronk, ik dacht een fles. Ben toen gaan turven, oeis bleken er bijna drie te zijn op een dag. Ben vervolgens gaan minderen en eind augustus zat ik op 1 fles per dag. Toen hoorde ik dat mijn baas ging stoppen met zijn activiteiten en dat voor mij dus ontslag voor de deur stond. Ik geraakte in paniek. Ik ging naar de huisarts omdat ik zoveel last had van mijn darmen, zij vroeg of ik veel dronk. Ik zei nogal en zij liet bloed prikken en adviseerde me niet meer te drinken. Twee weken later ging ik terug, dronk iets minder, maar het lukte me niet om onder de vijf glazen te komen. Leverwaarden schrikbarend hoog dus adviseerde ze me aan te melden bij de Bouman. Heb ik gedaan. Intake gehad, tweede intake gehad en eindelijk na 3 maanden bij de verslavingsarts. Die schreef me een Libriumkuur voor en Campral (eigenlijk wilde hij me een detox insturen, maar dat wilde ik per se niet). Hij heeft mij niet geïnformeerd hoe dat zou gaan, alleen dat ik niet meer mocht drinken. Ik werd knetter van die Libriumkuur, kon werkelijkheid niet van fantasie onderscheiden. Heb me al na 2 dagen ziek gemeld met de mededeling dat dit voor langere duur zou zijn. Ik dacht na die kuur weer aan het werk te gaan, vond van mezelf dat ik de bochten wel erg ruim nam met mijn fiets. Heb een dag gewerkt en ben weer een week thuis gebleven. Na die kuur dronk ik nog wel maar minder. Heb een aantal gesprekken gehad met een aardige mevrouw die me toch wat handvatten bood. De bedoeling was dat ik aan gespreksgroep zou deelnemen, maar dat wou ik niet. Ik functioneer niet in groepen en ik krijg daar stress van. Ze had dit overlegd met het team en ik mocht nog 4 gesprekken met haar hebben. Uiteindelijk heb ik de behandeling laten stopzetten en ben op eigen houtje verder gegaan. 3 maanden heb ik het droog gehad met de nodige uitglijers. Toen we uit vakantie terugkwamen begon mijn grote terugval. Ging meer dan drie flessen wijn per dag drinken het klokje rond. Ik zoop me letterlijk kapot. Alcoholdepressie gekregen. Voelde me zo waardeloos dat ik eruit wilde stappen. Uiteindelijk niet gedaan en weer op zoek naar hulp gegaan. Zonder mijn vriendin / pianodocente was dat niet gelukt. Uiteindelijk hier terecht gekomen. De internetbehandeling gedaan en ondertussen onder aanmoediging van het forum gestopt en gestopt gebleven. Nooit gedacht dat ik de week zou halen en zit nu op meer dan 5 maanden.
Ik hoop dat het jou nu ook blijvend zal lukken en dat je hier de nodige steun vindt.

[haddock]

Welkom, Dani, uitgebreide intro!

Heftig verleden, maar je staat in ieder geval maatschappelijk nog op de rails. Spring op de waterwagon, ook on rail, en blijf daar lekker zitten. Je kunt 'n hoop aan dit forum hebben. Maar dat hoef ik jou niet meer te vertellen. Lees maar lekker, en (naar ik hoop) schrijf af en toe ook eens wat, want dat kun je wel, zo te lezen.

Groets, Haddock

[water]

Hoi Dani, heel herkenbaar allemaal, op details na zou het mijn verhaal kunnen zijn. Goed bezig, zo te horen heb je toch ergens het lichtknopje in Huize Donkerdrank gevonden!
Sorry hoor, maar moest even glimlachen toen ik het woordje "fors" tussen haakjes zag staan (derde alinea, eerste zin).
"ik heb een drankprobleem..."
"ja maar ik heb een fórs drankprobleem!"
Nou ja, inmiddels zie je zelf de humor hier ook wel van in, hoop ik.
Je maakt in ieder geval een vliegende start, hartstikke goed, en wel af en toe meeschrijven hoor!

Hou Vol!

p.s. hoe laat is het?

[Gem]

Hallo Dani,
Je verhaal is heel herkenbaar. Achteraf vragen we ons af hoe het zo ver heeft kunnen komen met ons drankgebruik? Heel simpel, je gaat drinken, steeds meer steeds vroeger enzovoorts.
Ik merkte mijn verslaving toen ik ontwenningsverschijnselen begon te krijgen. Koffie halen op het werk met trillende handen bijvoorbeeld. Na een tijd drong tot mij door, dit kan weleens van de drank komen!
Hoe onnozel kan een mens zijn.
Afijn bij mij is de knop omgegaan na een periode dat ik dag en nacht dronk en een nieuwe baan kreeg. Toen realiseerde ik me dat dat een probleem kon worden. Ik wilde al jaren stoppen, maar het lukte maar niet. Mijn dochter van 16 kreeg problemen door mijn drankgebruik. Vooral dat laatste, dat was heel erg. Je zelf ten gronde richten is wat anders dan dat je ziet dat je eigen kind er grote problemen door krijgt.
Om een lang verhaal kort te maken ik sta nu al een tijdje droog. Wel met hulp van een arts, want ik heb medicijnen geslikt om de eerste moeilijke dagen door te komen.
Nu slik ik niets meer en iedere dag besluit ik weer om niet te drinken. Vandaag ook dus!
Ik heb toen ik 2 maanden niet dronk een MP3 speler gekocht. Ik reis met de trein. Als ik met die pluggen in mijn oren zit heb ik hetzelfde als jij met je horloge: dit heb ik verdiend en ik geniet ervan!

Jij beleeft nu je 12e dag. Je hebt het moeilijkste gehad. Het moeilijke is nu nog volhouden en niet denken dat je zomaar EVEN kunt beginnen met drinken. We hebben meestal levenslang. Maar er komt ook veel moois voor terug. Ik schrijf je dit op een voor mij zeer laat tijdstip. Meestal ben ik al uren op.
Met een FRIS hoofd. En dat is naast al het andere goede, zoals je gezondheid zoveel waard.....

[Kaia]

Hoi Dani,

Tja, het heftige leven en de flessen die te snel leeg raken en de tijd die bijna ongemerkt voorbij snelt.....maar NU ben jij geweldig goed met jezelf bezig, zo ongeveer een volledige revisie Dani, supergoed!
Nu kan je je met recht sterk over jezelf voelen, je organen kunnen zich herstellen, goede nachtrust, met een helder hoofd naar je werk...mij verbaast het niets dat je er vrolijk en positief over bent, dit is immers het mooiste en meest constructieve kadootje wat je jezelf kan geven, en ik doe met je mee!

Liefs, Kaia.

[sneeuwwitje]

Hallo Dani,


Welkom op het forum. Je verhaal is inderdaad heel herkenbaar. Ik denk ook dat je niet in de toekomst moet kijken, want als je je af gaat vragen of je het wel vol kunt houden, dan komt er al een twijfel boven en gaat het meestal verkeerd. Probeer het van dag tot dag. Je bent nu al met dag 12 bezig. Ik hoop dat je het gaat redden en je mag inderdaad trots zijn op je nieuwe horloge, want je hebt het ECHT verdiend.

[Dani]

Bedankt allemaal voor jullie warme onthaal.

Corinne:
Tijdens mijn Jellinekbehandeling heb ik ook medicijnen geslikt. Refusal en daarna Campral. Refusal vond ik een eng goedje. Ik was als de dood dat ik per ongeluk iets zou eten (b.v. een bonbon) waar alcohol in zat. Ik heb het dan ook niet lang gebruikt, het werd eerder een middel om achter de hand te houden als het fout zou gaan. Maar ja, toen het fout ging niet gebruikt. Campral heb ik na 5 maanden afgebouwd omdat de trek minder werd. Bij mij werd ook groepstherapie of de AA aangeraden. Maar ik heb een stevige aversie tegen groepstherapie, ik voel me daar niet thuis en klap volledig dicht. Ik heb het vorige jaar nog ervaren, ik had een burnout, liet me ompraten om i.p.v. individuele therapie groepstherapie te gaan volgen. Vreselijk vond ik het. Uiteindelijk via de huisarts naar maatschappelijk werk gestuurd en daar had ik veel meer aan, 1 op 1. Het enige goede wat ik van de burnout-groep heb overgehouden is dat je als je in een flinke dipperiode zit je per dag in een schrift (witboek) op z'n minst 2 positieve ervaringen per dag moet opschrijven en dat je leert wat je stressmomenten zijn. Aan beide handvaten heb ik nu wat, ik heb het gevoel dat ik er nu eindelijk voor open sta.

Overigens de reden dat ik na die 6 maanden droogstaan weer ging drinken wil ik hier wel met jullie delen omdat ik op de dagdraad lees dat veel mensen hier tegen aan lopen. En ik dus in die valkuil ben beland. Ik ging naar het Jellinek omdat mijn toenmalige vriend problemen had met mijn drankgebruik. Hij was ook een stevige drinker maar kende de grenzen beter dan ik deed. Hier kwamen uiteindelijk relatieproblemen van en om de boel te redden ben ik in behandeling gegaan. Vervelend was alleen dat hij vrolijk bleef doordrinken en dat ik elke avond keurig achter de Spa zat en meneer achter het bier en de whiskey. Na een maand, uit zelfbescherming, enkel thuis zitten begon het gezeur dat ik zo ongezellig was en dat we weer eens uit moesten gaan naar cafe's e.d. Meegegaan, me keurig aan de Spa gehouden maar het was een ware marteling. Uiteindelijk na maanden toegegeven en thuis maar weer eens een wijntje met hem meegedronken, ik was veel te bang dat hij me anders aan de kant zou zetten. En ja.... die ene werden er al gauw meer en uiteindelijk ben ik nu jaren later weer helemaal terug bij af. Het meest ironische is nog dat de relatie 2 maanden later toch nog stuk liep. Niet vanwege de drank maar omdat het meneer opeens benauwde, een relatie, hij wou weer vrij zijn. En hij wou niet meer met mijn kinderen opgescheept zitten om de weekenden. Dus toen heb ik de deur achter me dicht getrokken en ben alleen verder gegaan.

Terugkijkend op die periode dan zie ik, wat anderen ook ervaren, dat toen ik alcoholvrij was ik groeide. Ik veranderde, kreeg meer zelfvertrouwen en liet me de kaas niet meer van het brood eten. En die verandering kon mijn toenmalige vriend niet aan. Ik was opeens de sterke in onze relatie en dat druiste in tegen zijn macho-gevoel. Of misschien drukte ik hem wel met zijn neus op de feiten door te laten zien dat ik kon stoppen met drinken en hij niet. Wie zal het zeggen.

Begrijp me goed, ik geef niemand de schuld van mijn drankmisbruik. Alleen ik zelf ben daar verantwoordelijk voor, ik ben degene die dat glas elke keer aan de lippen zette. Wat echter wel belangrijk is dat wanneer je een partner hebt die je dan ook volledig moet steunen en begrip voor de situatie moet hebben. Anders wordt het lopen door een mijnenveld. Voor mij was het op mezelf gaan wonen een reden om toen alle remmen los te gooien, onder het mom van ik ben in mijn eigen huis en mag doen en laten wat ik wil. Ik hoefde met niemand rekening te houden. Nu ik besloten heb te stoppen is het voor mij alleen maar een voordeel dat ik alleen woon, ik kan sjacherijnig zijn wanneer ik wil, ik kan in bed blijven liggen als ik geen zin heb om op te staan en niemand die me drank aanbied of die hier vrolijk onder mijn neus zit te drinken. Visite ontvang ik amper dus dat zal ook geen bottleneck zijn.

Door de burnout zijn me de ogen al open gegaan wat er haperde bij me, aan een aantal zaken is al driftig gewerkt. Nu die laatste hobbel nog, de alcohol. Pas als ik die vijand heb overwonnen dan ben ik zal er weer een stukje van de oude "me" boven komen drijven.

Haddock:
Zoals je boven ziet kan ik inderdaad wel schrijven, als ik eenmaal begin hou ik niet meer op :-).

Water:
Het kenmerk van een alcoholist, nu nog steeds blijven zeggen dat het allemaal wel meeviel. Maar je hebt gelijk.... denk die haakjes om fors maar weg. ;-).

Gemotiveerd:
Je wilt niet weten hoeveel soep er, in de bedrijfskantine, wel niet van mijn lepel is gevallen. Durfde op het laatst geen eens meer soep te eten in gezelschap. Zelfde gold voor b.v. zilveruitjes , doperwten en garnalen of andere etenswaren waar je niet echt in prikken kan. Ze belandden overal behalve in mijn mond. Koffie zelfde verhaal als bij jou, uit een mok drinken lukte, maar gaf me geen kop en schoteltje, kreeg het kopje niet aan de lippen met mijn trillende handen. En maar smoesjes bedenken, komt van de Ventolin (middel tegen Astma) die ik gebruik. Ja, ja....

Wat betreft je dochter. Ook mijn zoon van 18 heeft donders goed in de gaten gehad wat er speelde. Als hij bij me is dan zat hij met haviksogen de glazen wijn te tellen. Zoals velen stond ik dan in de keuken stiekum voor te drinken of had ik een fles op mijn slaapkamer verstopt. Niet dat het hielp, hij zag het wel dat ik veel te vrolijk werd en ging nooit eerder naar bed voordat hij zeker wist dat ik er ook in lag. Vaak bleef hij dan nog wakker liggen om te horen of ik er niet stiekum alsnog uit ging. Kwaad is hij nooit op mij geworden maar ik weet dat hij er grote moeite mee had en het allemaal heel angstig vond. Als ik ergens spijt van heb dan is het dat wel. Dat ik mijn kind dat heb aangedaan. Van alle mensen die mij kennen is hij de enige, buiten jullie om, die weet dat ik gestopt ben. Een hele opluchting voor hem.

Kaia:
Een reden dat ik mijzelf niet gelijk heb aangemeld op het forum is misschien wel omdat ik er zelf totaal geen vertrouwen in had dat het me zou gaan lukken. En ik wou niet afgaan t.o.v. jullie. Stom want ik heb ondertussen al gezien dat jullie niet oordelen, eerder elkaar bemoedigen om vol te houden of na een mislukking de koe weer bij de horens te vatten. De weg die ik moet gaan moet ik alleen doen maar het is een geruststellend idee dat indien nodig er een steuntje in de rug klaar staat. Geeft je toch even dat sterkere gevoel en ja....ik ben best wel trots op mezelf. Elke dag weer een streepje op de kalender :-).

Sneeuwwitje:
De twijfel is er nog niet maar zal zeker nog gaan komen. Maar dat is iets van latere zorg. Lol.... ik loop tegenwoordig continu tegen mezelf te praten. Alla peptalk....je kunt het. Tot op heden werkt dat goed.

Dani

[Gem]

Dani,
dat er maar heel veel streepjes op de kalender mogen komen!
Wat zal je zoon angstig zijn geweest dat hij zelfs wakker bleef of te horen of jij niet uit je bed ging!
Fijn dat hij opgelucht is dat je bent gestopt. Ik hoop dat hij het vertrouwen krijgt dat het je ernst is en dat je echt wil stoppen. want dat idee geef je me!
Succes he en als je het moeilijk krijgt hier op het forum komen!

[charlie]

Hoi Dani, welkom!!

Het meeste is al gezegd en ik sluit me bij mn voorgangers aan!!
Go for it!!

[sneeuwwitje]

Dani, wat een gevoelige zoon heb je. Ik hoop echt dat je het gaat redden en als het moeilijk wordt, denk dan aan die lieve zoon van je, . Het moet angstig zijn voor zo'n puber, hij wil je beschermen, maar kan het niet. Succes.

[An]

Hoi Dani, tjonge wat een verhaal zeg. Nou ongeveer mijn verhaal hoor. Vooral enorm goed van je dat je zoveel zelfkennis hebt. Dat gaat jou enorm helpen. Niks ontkennen, de volledige waarheid onder ogen zien. Alleen al voor je zoon zou je nu moeten doorzetten, voor jezelf natuurlijk vooral.
Het forum is geweldig en mij heeft het geholpen om nu al EEN MAAND DROOG te staan.
Maar je barst van de ontwenningsverschijnselen, het vergif zit overal in elke cel. Maar ben gerust, de boel verdwijnt echt weer. Over een tijdje voel je je al een stuk beter. Ik las dat je snoepte van de ibuprofen, daar moet je dus ook van afkikken. Ibuprofen levert ook een aanslag op je lever.
Maar je bent nu ZZZZOOOOOOOOO goed bezig en terecht ben je optimistisch, je gaat weer genieten.
Net als Gem heb ik ook een MP3 gekocht, geweldig. EFFe wennen zo'n ding, maar je zoon kan het je wel uitleggen. Bij zucht, Gremlins etc. ding op mijn kop hoogste volume en het gaat gewoon weer.
Per dag denken en niet langer!!!!!!!!!!!!!!! zet 'm op. Wij weten waar je het over hebt, anders zaten we niet op het forum. We zijn echte verslaafden en we willen de drank de baas worden, VRIJ worden.

[Dani]

Dames, ik ben vastbesloten om mijn zoon een moeder te geven waar hij trots op kan zijn. En hem kennende gaat dat zeker lukken. Vorige week toen hij hier was (mijn eerste alcoholvrije weekend) ging hij om 23.00 uur naar bed, terwijl ik nog opbleef, en ik heb hem daarna niet meer gehoord. Als dat geen goed teken is?

Dani

[nena]

Fantastisch he zo een zoon.
Ik heb er ook zo een. Hij is 23 en woont sinds een jaar samen. Maar ze gaan nog altijd met ons op vakantie. En nu in de vakantie kwam eruit dat hij altijd gemerkt heeft dat ik te veel dronk en daar soms last van had. Hij durfte dan niet te gaan slapen omdat hij bang was dat ik niet wakker zou worden de volgende dag. Dat was toen hij kleiner was.
Maar nu, dat hij met ons mee was naar Spanje, zei hij dat hij al 2 x weer naar bed gegaan was met het idee dat ik niet wakker zou worden en dat vond ik zo erg, dat ik dus besloten heb om er echt mee te stoppen na de vakantie.
Ik ben nu dus vanaf 27 augustus bezig en ben 2 keer de fout ingegaan. Niet heel erg, maar toch.

Dus laten we allemaal onze kinderen dit niet meer aandoen. Want ik wist dit niet en bij mij is gelukkig nu die knop om.

Fijne dag allemaal

[erik]

Hoi, ik ben ook net nieuw hier en heb je hele verhaal gelezen, is leerzaam vind ik al die verhalen. Ik pik er 1 uit die ik zeker ga doen nadat ik vind dat ik het verdient heb. Iets kopen wat ik dagelijks draag, iets wat ik verdient heb. Dat is niet stom, dat is een goede tip waarvoor dank.

Gr Erik