Vladimir

dank u :-) Vergeef mijn newbiedingen; ik leer het forum vanzelf wel kennen... En dit was trouwens één van de valkuilen de vorige keer; alternatieven!

De motivatie komt van binnenuit, nietwaar? Vandaag voel ik het, zoals elke debiel op zijn eerste dag non-alcoholico, waarschijnlijk. :-) Morgen hopelijk ook. Sjézus, pagina 8 alweer! Daarom werkte het forum op alcoholhulp.be voor mij ook niet; geen kat te bekennen daar.

En dit was een kruiselingse post. Ja, zeker weten. Het laatste woord is mij eigen. Het eerste trouwens vaak ook. En al de rest er tussenin poog ik zo veel als mogelijk binnen mijn grenzen te sturen, geloof ik. *oops* Eerlijk gezegd; die tekst over die cirkel; dát vind ik nuttig. Dat is in één klap inzicht. Al het gezever er omtrent en de persoonlijke begeleiding en dergelijke, zijn aan mij niet echt besteed. Natúúrlijk is het gevaarlijk om nu 's avonds op café te gaan. Of een salade te gaan halen op het terras. Of samen met mijn vriendin aan tafel te gaan zitten discussiëren. Niet doen dus. Wat is er níet gevaarlijk? Mijn pen en papier zijn grotendeels verstoken gebleven van de drank; schrijven en drinken gingen voor mij niet samen. Typen wel, maar schrijven niet. Dus ga ik daar weer eens verder waar ik gebleven was. En ook lezen is mij ontgaan, de laatste 5 á 10 jaar. Dus moet ik wat meer de boeken induiken. Erasmus leest nu eenmaal niet zo lekker met een slok (of 20) op. Dát is niet het soort begeleiding die ik nodig heb en die verwacht ik nu juist wel van dat soort begeleidingstrajecten. Een soort van gecomputeriseerde, gestandaardiseerde methode om mensen te belonen op momenten van 'goed-doen' en te alternatief-straffen op momenten van 'fout-doen'. Alleen dáárom al zou ik nog liever aan de drank blijven dan me te laten helpen. Maar goed, daarom doe ik mijn hele leven al zonder begeleiders. Simpelweg omdat elke poging die ik tot nog toe waagde tot waarlijke hulp, uitdraaide op een fiasco. En ik heb wel degelijk pogingen gedaan, 15 jaar geleden. Nog ver vóór de drank. RIAGG, psychiatrie, maar telkens weer werd ik na 2, 3 sessies 'doodmoe van dat dom volk'. Dus heb ik de reguliere begeleidingszorg vaarwel gezegd. En daar ben ik níet rouwig om. (sjézus, ik zit weer op mijn preekstoel; sorry daarvoor!)

Heerlijk, Jane, iemand om "tegen aan te lullen" :-) Heb Dank! (of was dat schuttingtaal?) Uw perspectief op taal zal een andere zijn dan de mijne. Uw beleving van woorden is gegarandeerd anders dan de mijne. Anders zouden wij elkaar niet hoeven spreken. En dus, om een goede verstaander te zijn, vraag ik mij af wat u bedoelt met "jouw gevoelsleven zal nooooooit afscheid hebben genomen van alcohol"? Omdat ik drankzucht zie als die bodemloze put die vraagt om meer en dat begint met het verlangen naar die fles. Daar komt geen enkele emotie aan te pas; sterker nog; drank ben ik in de eerste plaats gaan misbruiken om emoties te onderdrukken! Lijkt me vreemd dat ik de rest van mijn leven een masochist blijf. Terwijl ik mij heel goed kan inbeelden dat het verlangen náár die fles nooit meer weg gaat. Dat is ook geen ramp; vanuit de Griekse literatuur weten we al dat verlangens er zijn om te trotseren, te temperen en vervolgens te integreren in een voor de mens zinnig traject, danwel te converteren naar een nuttiger energievorm. Angst = verlangen, maar beiden hebben niets met emotie te maken. Vind ik toch. Vandaar mijn vraag; wat ziet u onder 'gevoelsleven'?

Hoi Jane, aanmelden: tenzij ze beter zijn dan alcoholhulp.be, want patroonmatig kan ik mijzelf wel 'herprogrammeren'. Ook vorig jaar, in mijn eerste echte poging, wilde ik meedoen aan die test. Toch kwam ik gelijk op het forum uit; simpelweg omdat mensen onderling een veel grotere steun is dan patroonheiligen... Ik ben al ettelijke keren 'tegen de lamp' gelopen. Gisteren was gewoon genoeg. Ook al was het bijna niets. En die sticker; mijn kastijding bestaat eruit, dat ik die sticker erop mág plakken, áls ik die fles niet meer aanraak vóór eind september. En ja, ik zal hoe dan ook moeten stoppen. Dat is wat ik gisteren heb besloten; genoeg is genoeg. Wat maat betreft: 33cl = 25cl *1,33 8% = 5% *1,6 1,6*1,33=2,128 Ik zie 1 trappist dus als 2 glazen bier. Maar goed, dat is muggenziften, omdat een bodemloze put nu eenmaal geen maat kan trekken :-) edit: als ik uitga van 5% voor bier en 9,5% voor de zware trappisten (tripels), dan wordt de som wèl anders. Dan wordt het 1,9*1,33=2,5 glazen bier. Dus is mijn fles 2,5 glazen bier. ende ps: Los van mijn drankzucht heb ik al mijn hele leven een absolute bloedhekel aan autoriteit. Begeleiding is -in die zin- dan ook niet aan mij besteed. Stoppen = stoppen. En da's al moeilijk genoeg. Als ik dan ook nog begeleiders moet gaan leiden, is het einde zoek. Als ik in die rit van internetbegeleiding zinnige zaken kan vinden, prima, maar alleen het woord 'begeleiding' maakt mij al kotsmisselijk. Sorry daarvoor, dat is gewoon een erfenis van een slechte opvoeding. En dáár ga ik niets aan veranderen, in elk geval niet hier. Dat zijn mijn persoonlijke sores, die verder weinig met drankzucht van doen hebben. Ik moet eerst zorgen mijzelf onder controle te krijgen, alvorens autoriteit te vormen naar buiten toe ;-) Maar laat mij je niet afschrikken; ik heb meer aan deelgenoten/lotgenoten dan aan begeleidende betweters. edit: nu ik erover nadenk; ik geloof dat ze hier in BE de glazen ook hebben teruggebracht van 25cl naar 22cl. Ik heb daar echter geen flauw benul van; ik drink/dronk geen plat bier.

@Niwi; dát heb ik dus vannacht aan mijzelf toegegeven. Heerlijk gedroomd, geslapen, gedacht. En vandaag, in mijn lijf & leden, de goede moed van een nieuw begin. Nu ervoor zorgen dat het geen ijdele hoop gaat blijken te zijn. Ik heb het flesje nog, van gisterenavond. Zou mooi zijn als ik aan het einde van deze maand er een sticker op kan plakken met: dít was mijn laatste. Hmm.. En misschien bedoel ik wel de grondtoon van: nu moet ik lief zijn voor mijzelf. Áls ik in de fout schiet deze maand (wat ik niet hoop maar zeker ook niet wil ontkennen), mag ik mijzelf niet de hele wereld verwijten. Dan moet ik beseffen dat ik de fout in ging en het ontwenningsproces weer overnieuw begint. Door mij dat voor ogen te houden, hoop ik die ene, fatale fout te vermijden deze maand. En als deze maand mij lukt, is de volgende al weer iets gemakkelijker. Daarom; ik mag niet in de fout gaan, maar ik mag mijzelf ook niet teveel verwijten maken deze maand. Ik moet lief zijn voor mijzelf, ook voor dat nog naar drank zuchtende lichaam. Zelfkastijding na een drankgelach is immers 'dubbel straf'. Liever lijdzaam toezien en mededogen hebben voor die verslavingsgevoelige persoon die ik ben, dan lijfstraffen opleggen en zelfkastijding middels de eeuwig-katholieke schuldvraag. Nogmaals; áls ik de fout in ga. Dat wil niet zeggen dát ik de fout in ga. Maar deze maad vergeef ik mijzelf nog. Daarna niet meer. Alsof ik stuiterend tot stilstand kom...

@Kaia; u heeft duidelijk meer ervaring dan ik :-) En inderdaad; ik heb een 'ongeneeslijke ziekte' die ik zelf kan helpen vermijden! Dat is nog eens iets anders dan de epilepsie van mijn vriendin! mijn dank. V.

@Fibo: om kort en krachtig te zijn: ik heb gisterenavond wel degelijk de keuze gemaakt. En vergeef mijzelf deze maand nog de fouten die ik maak uit gewoonten en patronen die moeten worden doorbroken. De valkuilen die ik zal moeten leren vermijden en nog niet had gezien. Ik dek mijzelf in, om geen gezichtsverlies te lijden, waarschijnlijk. De meeste valkuilen ken ik al; zoals gezegd heb ik het vorig jaar al eens geprobeerd, stoppen. Leuk, een maand zonder, en daarna zonder moeite weer terug op het oude ritme. Daarom wil ik nu rustig bekijken wáár het fout gaat, áls het nog fout gaat en die fout hier op het forum gooien. Omdat het bijschaven van een levensweg niet over 1 nacht ijs kán gaan. Gelukkig is mijn nacht heel gezond geweest; zoals geschreven: Stoppen met vechten tegen de goesting Starten met vechten tegen de drank Dat is voor mij stap 1, dag 1. En dat geeft een heel goed gevoel! Ende dankjewel dat jullie überhaupt de tíjd nemen om te reageren! :-)

@Jane4: dank je wel voor dit hart onder de riem En ik besef terdege dat ik met 2 trappisten 4 maten alcohol bedoel en niet 2 glaasjes pils. En als het er DEZE MAAND een keertje 3 zijn op een avond, sla ik me wel voor de kop, maar heb ik dat er nog voor over. Het doorbreken van een patroon is niet eenvoudig; dát is iets wat ik al lang weet. Gelukkig ben ik in 2004 gestopt met roken. Ok, dat is klein bier vergeleken met dit, maar ik weet wat het betekent om een patroon te veranderen. Zoals gezegd; gisteren heb ik -symbolisch- mijn laatste trappist naar binnen gekapt (het was er maar 1, dus dat valt mooi binnen de maat). Of het ook werkelijk de laatste zal zijn, betwijfel ik -nu nog-. Eerst mijn gevoelsleven de kans geven afscheid te nemen van de routine van de trappist. Terwijl ik dit zo schrijf, kan ik je echter enkel onderschrijven. Stoppen, waarom niet? Ik bedoel, waarom mijzelf pijnigen met 3 trappisten als 'weer in de fout', als ik ook gewoon nuchter op vakantie kan gaan over een maand? En gelijk heb je; ik ga mijn best doen. En ga dit forum daartoe gebruiken als reflectief. Want dankjewel, hier worden rake woorden geschreven. En dáár houd ik van, niet van de ledigheid die drank altijd met zich meebrengt :-)

"...de kater en ik had een hele dag te gaan, een festival de hele dag, gelukkig merkte niemand dat ik een kater had, de automatishe piloot, the show must go on, met of zonder kater, maar ik had liever van deze dag willen genieten, dat heb ik nu niet kunnen doen. " Wauw, hoe is dát als motivator? Die zin is prachtig!

En het pad van arrogantie en trots heeft ons bankwezen tot de rand van de afgrond gebracht. Zullen he hen een lesje in 'deugd' gaan leren, de komende jaren? ;-)

Naar aanleiding van de vraag van PW vroeg ik mij af: Wat is volgens u, ervaringsdeskundigen in dezes, het beste vervangmiddel van drank? Ik zit te denken aan fruitcocktails en milkshakes en dergelijke. Maar wat doen jullie om het gebrek aan smaak (cola is ook maar suikerwater en fanta is al helemaal klef) te ondervangen?

Nog even, om mijn situatie te schetsen: 37 jaar, man, in 1997 voor het eerst Belgisch bier geproefd. Alcohol bestond voor die tijd niet in mijn leven, op een half jaartje disco's op mijn 17e na. Het zei me gewoon niets, ook op mijn 17e niet. Langzaamaan sloop het bier in mijn avonden en voor ik het wist dronk ik elke dag. In beginsel nog 'met mate', voor zover men kan spreken van 'met mate' bij een alco. In 2005 is het fout gegaan; na ettelijke tegenslagen kwamen mijn vriendin en ik in een ***huis terecht. Daar heeft de drankzucht pas echt toegeslagen. En nu is het genoeg geweest. Ik ben halfweg mijn leven en wil het niet *** met drank! Mijn vriendin en ik zien elkaar nog graag, we wonen nog steeds samen, onze zaken draaien als zot, dus ik héb ook nog iets om voor te vechten.

Hoi Fibo, hoi Ari, Gelukkig niet zeg! Een ritueel wil ik er niet van maken. Ik zie het echt als afkicken. Eind deze maand vertrek ik voor een maand op reis. Die maand wil ik gebruiken om een maand echt droog te staan. De weg naar die maand toe zie ik als 'ups en downs'. Dus met dagen niets en dan weer uitschieten en niets en uitschieten. waarbij ik de uitschieters rigoureus wil beperken tot 2 trappisten. En geen druppel meer. Zie het maar als om de afkickverschijnselen wat te verzachten... En serieus: over 1 maand sta ik zelf ook helemaal droog, daar is geen ontkomen aan. Alleen wil ik de glijdende schaal proberen; ik gun het mijzelf nog deze maand ettelijke malen terug te vallen. Als het ware... Temeer omdat ik terdege besef dat het nu gedaan moet zijn; ik ben 37 en zal dus minstens 35 jaar zonder drank moeten gaan leven. Ik heb wel eens gehoord dat het eerste jaar het moeilijkste is en daar ben ik mij nu dus op aan het voorbereiden.

Dag 1. Gisterenavond heb ik dit forum ontdekt, nadat ik de bodem van mijn laatste trappist had gezien en vond dat het écht zo langer niet kon. En door hier in het rond te lezen, heeft een goed gevoel mij besprongen. Inderdaad, zoals MacroDimitri al zegt, als jullie het kunnen, kan ik het ook. En vooral; ik heb een intens gevoel van opluchting gevonden, gisteren, door het lezen van de vele teksten over alcohol. Herkenning. Toegeven dat een mens fout zit is de halve strijd gewonnen, toch? Dus kom ik voor vandaag met de volgende gedachte: Stoppen met vechten tegen de goesting En starten met vechten tegen de drank Dag 1 is voor mij begonnen. Met gelijk een verzoekje: De categorie 'ditjes en datjes' is waar het allemaal gebeurt, nietwaar? Toen dacht ik: ok, dat is de emoversie, is er ook en intelversie? Een categorie "weetjes en watjes", bijvoorbeeld, als intellectuele tegenhanger van de emotionele rompslomp die stoppen met zich meebrengt? Of zou het dat weer nodeloos complex maken? 't is maar een vraag... ;-) V.

Hi Beate, ik zie dat jij gelijk met mij bent binnen gekomen hier. En ik herken je patroon direct, uiteraard. Ook ik wil er van weg. Ik ben man, 37, niet altíjd gedronken, maar die 2 flessen als water zegt mij óók genoeg. 9 dagen zonder; ga zo door. Ik weet bij gotd niet wat de kritische grens is, daar lopen de ervaringsdeskundigen hier op het forum voor rond, denk ik. Zelf ben ik vorig jaar al eens gestopt, 1 maand, met moeite, maar niet naar alle tevredenheid. En snél weer begonnen. Ik wil nu, deze maand, gebruiken om te minderen, 2 trappisten max. per dag, 1 of 2 dagen in de week niets, om vanaf eind september, begin oktober de stop erop te zetten. Ook voor mij is drank een vijand gebleken en dus zal ook ik -onvermijdelijk- moeten stoppen. Ik zie je binnen een maand aan de andere kant van de A-grens! :-) V.

Voordat ik verder lees; is dat gat er niet gewoon 'ingezopen', in plaats van 'ingeslopen'? Die blinde vlek heeft iedereen, volgens mij. Telkens wanneer ik mensen confronteer met die blinde vlek, vinden ze de meest fantastische werkelijkheden terug. O ja, dat ik dat gat wil ontkennen als een privédomein van verslaafden, heeft o.a. te maken met het volgende inzicht: "Het leven hééft geen zin, wij géven het zin". En als jij het niet voor elkaar krijgt om jezelf zin te geven, is moedeloosheid een uitweg, evenals drankzucht of vraatzucht. "Je echte zelf" is daarmee veeleer een zelfbeeld dat een projectie in de toekomst krijgt, zodat je jezelf een heerlijke worst kunt voorhouden voor 'goed gedrag'. Als we daarbij ons ook nog eens van verlavingen kunnen ontdoen, is dat mooi meegenomen, natuurlijk... -vergeef mij, als ik nog niet logisch klink; dat komt wel gaandeweg deze maand-

Ook vrij 'waardeloos' om te weten dat een alcoholverslaving een 'ongeneeslijke ziekte' is. Dat word me een mooi gevecht... :-)

Wauwie! "En dan zie ik mij zitten, met een glas in de hand, een grote trappist, al aan de mond gezet". Bah! Het waanbeeld waar ik tegen wil vechten, want zo wil ik niet eindigen! Goeie tekst, absoluut.

Goedenavond allemaal, Vandaag 'symbolisch' besloten dat de trappist die ik al bijna 2 weken in de koelkast had staan, mijn begin moet zijn van het einde. Ik onthoud mij van de illusie dat ik morgen al gestopt ben; ik ga er eerst voor zorgen dat ik een maand lang ook écht geen trappist meer dan 2 per dag drink, mét loze dagen ertussen. Zodat ik eind september klaar ben om in het diepe te springen en die troep nóóit meer aan te hoeven raken. (zeg nooit nooit, zegt men, maar toch, in dit geval liefst wel) Vladimir, here we go, down the cellar, to the basement.