dhen

Ekstertje, probeer het los te laten, het vasthouden levert mij altijd trek op en onvrede. Laat het gaan, geniet van wat jij wel bent, oordeel niet, dat is compassie; zacht naar jezelf, mild naar zijn gedrag. Gooi het stukje glas weg, het is oud zeer, de pijn gaat over.

Kruimel, dank je. Trots zijn, dat weet ik niet, ik voel me niet trots en ook geen winnaar. Maar dat mens zijn wat je zegt, ja dat wel en dat is fijn.

Wat ouders betreft kan je jaren wachten op goedkeuring, erkenning van je bestaan. Ik heb jaren en jaren doorgebracht met de vraag: kan ik dat wel; een bestaan opbouwen zonder fundament, ben ik niet op los zand aan het bouwen? En ja hoor; ik bouwde op los zand, het fundament van er mogen zijn ontbrak. Fraaie kaartenhuizen gebouwd; mooi huis, opleidingen, goede baan, lieve man, kinderwens, vrienden, leuke buren, hondje. Maar altijd knaagde er een angst; wanneer stort het in, wanneer raak ik alles kwijt want ik verdien toch niets en zeker geen geluk. Jaren hopen op een uitleg, een excuus maar vooral wachten op het bevrijdende: jij bent goed omdat je mijn kind bent, jij mag er zijn, ik hou van je. Er is gepraat, gescholden en gesmeekt, er zijn therapieën gevolgd, er kwamen verslavingen, er werd afgekickt, dapper werd er eenzaam, verdrietig en angstig gestreden. Maar nooit kwam de verwachting, de alles overheersende hoop, uit; jij mag er zijn en ik ben er voor jou. M'n wereld bleef leeg, de kaartenhuizen stortten in. Tot op de dag dat ik begreep dat ik gewoon goed genoeg ben. Ik hoef niet meer te wachten, te hopen. Ik kan zo bestaan. Vanaf die dag ben ik vrij, vrij in mijn keuzes, vrij in mijn bestaan. Mijn ouders leven nog maar emotioneel heb ik ze nagenoeg begraven, niet omdat ik hard ben, zelfs niet omdat ik ze haat of omdat ik nog iets verwacht. Wel omdat zij, zij zijn en ik, ik ben. Het verdriet is een verdriet om al het verdriet in de wereld, de teleurstelling ebt weg, die zat in mij. Alleen in mij zit zonder verwachting geen teleurstelling, wel wat verdriet, dat mag. Er zit ook blijdschap omdat ik blij ben met mij, ik ben ok. Ik hoef niet meer in de modder te graven op zoek naar het leven in mij, zou ik wel die kuil weer gaan graven, geef me dan maar weer de fles, dan hoef ik de pijn van mijn zelfvernietiging niet zo te voelen. Ik groei en bloei vanuit de wortels van mijn bestaan, het gekortwiekte, beschadigde, bijna dode boompje, op het punt van weggooien, staat nu in zachte grond, kreeg heel langzaam groene blaadjes en er zijn wat tere bloempjes. Vaak schijnt de zon, soms is er regen, regelmatig is er een regenboog; de liefde voor leven, voor compassie; het gevecht is voorbij.

Hoi Cathy, je zei gisteren zoiets van: ik hou te graag van het leven, als reden van je drinken. Maar je kan nuchter ook goed van het leven houden, vind ik. Die staat van je bewustzijn die je met drank waarschijnlijk denkt op te roepen is nuchter ook te bereiken. Maar niet in 5 dagen

Alleen ter info (ik woon niet op Kreta en organiseer ook niet dit soort vakanties) (vorig jaar kreeg ik bij plaatsing van een soortgelijk artikel een tik op de vingers maar anderen wilden graag de info hebben) http://www.hln.be/hln/nl/1901/...-vakantiegangers.dhtml http://www.hln.be/hln/nl/38/Je...ankgebruik-puber.dhtml

Herkenbaar wat je zegt wing, met die warmte. Ik slaap of ik werk, ik doe wel meer maar dat neem ik niet meer op ofzo. Oftewel automatische piloot neigingen, overleven. Niet zo prettig maar toch zien te doen, het gaat weer voorbij. Wat mij helpt; ergens een rustpunt te zoeken; hoe kort dan ook, duik in zee, luisteren naar uiltje; ff pauze, even terug naar binnen, want buiten, tja teveel soms

quote: Originally posted by: igor Dhen daarom heb ik levende knuffels in bed. als die zouden kunnen praten Wel lief voor ze zijn he, de mijne is inmiddels wat gehavend

quote: Originally posted by: marjo Sinterklaas PB! Met al mijn wensen van ooit op een lijstje U mag het houden Ik hoef het niet meer kadootjes uitgepakt

sloofbappen ?? zijn die te eten oww verkeerde emoticon

Hoi Jannigje, ik lees je berichtje van vannacht, vervelend dat er op dat moment niemand was. Die angst voor de demonen is hier (op het forum/bij mij) wel herkenbaar. Ik heb het gehad en ik stond raar te kijken wat ik allemaal droomde en hoe bang ik was. Op de 1 of andere manier heeft dat droom/verwerkingsproces nogal stilgestaan tijdens de drankjaren en dat werd ingehaald; droom na droom. Toch was het niet zo eng als waar ik bang voor was, wel kwam er veel verdriet achter de angst te voorschijn. Na een paar maanden werd het minder en begon ik eindelijk lekker te slapen. Wat mij hielp was een speelgoedknuffel in bed; hele verhalen heb ik tegen het vrolijke hondenbeest gehouden, zo'n grappig fel geel ding met lange flaporen en een rode tong. Maar ik heb m ook alleen maar vastgehouden en gejankt; tjee jaren niet zo kunnen janken. Op een gegeven moment was het klaar en toen kwam er blijdschap, opluchting. Het was pijn/angst/verdriet van vroeger niet van nu. Nu droom ik veel meer "bij de tijd" en ik ben nooit meer bang om te gaan slapen. Een heel enkel keertje slaap ik nog met het knuffelhondje maar verder mag die nu vrolijk voor het slaapkamerraam staan.

Hoi Cathy, dit was de link van Will: http://www.gezondheid.be/index...eaction=art&art_id=275

Yep, me too, slaap lekker Geen muren meer Geen deuren meer Alles is zacht en rond Al het lawaai verstomt We hoeven nergens heen We zijn er We gaan hier nooit vandaan Van nu af aan Is dit ons bestaan Bram Vermeulen: "geen muren meer"

Gelukkig wel ja

Hoop is wel handig bij angst

Bram Vermeulen - boven op de berg 't Was boven op de berg dat ik begreep En besloot het nooit meer te vergeten 't Was boven op de berg dat ik begreep Wat ik al zo lang had moeten weten Diep onder mij het zachte groene dal Wit boven mij de wolken in het blauw 't Was boven op de berg dat ik begreep Wat ik nooit meer vergeten wou Geen stem, geen vuur vanuit een struik Gewoon de vage bergen in de mist 't Was boven op de berg dat ik begreep Dat ik dit al langer wist Altijd, altijd Geen donderslag bij heldere hemel Ook niet de bleke sikkel van de maan 't Was boven op de berg dat ik begreep Ik kan ook zonder angst bestaan Was het de wind die mij vertelde Je bent nooit alleen op deze aarde 't Was boven op de berg dat ik begreep Wat ik al lang bewaarde Was het de warmte van de zon De geur van steen, door mij herkend 't Was boven op de berg dat ik begreep Je bent nooit alleen als je samen met jezelf bent Altijd, altijd

Ik ga ff naar de sterretjes kijken, das leuk als het zo donker is

M'n lap heeft batterij, de tv niet

tsss stroom valt uit hier, wat een timing

1-0 voor spanje

met dhendro gaat het lekker, wing

o o rode kaart

wedstrijd met veel gele kaarten

ik woon en werk in gr, Kore