Houtje

Okee. Ik ben bij. A. was toch komen opdagen de slimmerd . Het eten was heerlijk. De buuf is de overbuuf die 3 weken in Italië was. Mijn eigen buuf zit nog in Marokko, ik moet nog een briefje in de bus doen dat we hebben "ingebroken" toen de kat er naar binnen gegaan was via het zolderraampje. Kirky, Die wormpjes zijn niet zo erg. Pas als je ze chronisch krijgt is het een probleem. Geef iedereen zijn eigen handdoek en elke dag verschonen. Goed handenwassen en onder de nagels van je kind schrobben (aanleren onder de douche) met een nagelborstel, ook de nagels goed kortknippen. Het doet pijn 's avonds, (sorry voor mijn expliciete verhaal) dan leggen ze hun eitjes. Geef dan maar een paracetamol zetpil. Je spreekt met een deskundige. Mijn dochter heeft het jarenlang gehad, komt van buitenspelen in combinatie met duimen. Brullend van de pijn op de wc, heel zielig. Toen hebben we 2 zomers lang allemaal de dubb. dosis gehad en zij antib. erbij. Nu is het al lang over. De pilletjes heb ik altijd in huis (Kruidvat, nog geen euro voor 6 tabletjes).

Ik kom nog even langs. Heb een leuke avond gehad, lekker gegeten, veel gekletst, ook de buuf was terug veilig gelukkig. Ga ff lezen.

Goed ik ben ervandoor! Toedels en een fijne avond allemaal.

Nou ja, even wat anders dan maar. Bij mijn recepten horen allerlei proseco's en wijnen en marsala, maar ik ben fier lángs de rekken gewandeld. Vanavond fris en morgenvroeg fris graag. Vanavond Najib Amhali kijken en opnemen voor de kids.

O o o o o mijn proefkonijn voor het eten (A.) heeft lange tenen (wat zeg ik, hij moet de bocht insturen één kilometer van te voren) en nou heb ik iets verkeerds gezegd over de vermeende chaos in zijn huis. Hij staat op het punt om NIET te komen eten. Mannen !!!!!!!!!!

Lijkt me ook lekker voor de veggies onder ons.

Haai allemaal, Hier ook een calorieën explosie maar niet zoet. Ik heb Italiaans gekookt en in het één ging een bakje ricotta kaas (lasagna met wilde spinazie en ricotta en knoflook) en in het ander een bakje mascarpone (tiramisú). Het is proefkoken voor van de week, als mijn vriendinnen komen wil ik WAANZINNIG voor de dag komen (altijd onmatig hè die alcies)....

Drup, vervelend voor je. Last van de medicijnen of was je met nog iets anders ziek?

Om even naar ADB algemeen over te schakelen anders zit die echtscheiding de discussie zo te bepalen. Gisteren las ik in de Libelle een stuk(je) zeg maar geen hoofdartikel maar een "medium"artikel over drank: wanneer het voor vrouwen beter is om "het volgende drankje niet te nemen". Dat het toch zo makkelijk is om die volgende wél te nemen (haha die kennen we, niet? een is teveel en tien is te weinig) en dat je dat wellicht beter niet kan doen. Tot mijn verbazing adviseerde de schrijfster van het artikel (ik ga er nog achteraan) om bij grote trek in alcohol de keukenwekker te zetten ( waar heb ik dat eerder gehoord?) en tien minuten te wachten, dat dan nog eens te doen, zodat je de macht over de alcohol een beetje terug kreeg. Daarmee krijg ik een enorme veer in mijn **** want het zou me niets verbazen als ze het van het forum (of uit ons boek?, maar dat werd niet genoemd, ga ik ook ff achteraan) heeft gehaald). Omdat voor meer info de site van ADB werd genoemd, kán het haast niet anders. Kijk, dan is het wel even smullen voor mij, omdat ik ooit met behulp van die keukenwekker me door de moeilijk eerste winter heb geknokt en het toen op het forum heb gezet. . Zit ik wéér de discussie te bepalen, nu met mijn keukenwekker. Sorry, ik ga/ben al weg en wat anders doen. Maar ik vond het heel boeiend en inhoudelijk. Fijne dag aan iedereen! *woord vergeten: typhaast

An, vervelend van je rug! Tina, dat is ook romantisch, maar gewoon gezellig is ook goed, toch?

Ships, mijn hele antwoord per ongeluk weg. Nog een keer: Ik weet niet meer waar ik het gelezen heb, maar ik las een stukje van een vrouwelijke Europarlementariër met kinderen, de juffrouw op school van haar dochter vertelde dat haar dochter haar wel eens heel erg miste. Waarop de juffrouw er gelijk achter aan zei: "Maar overal is wat". Waarop die moeder een stuk geruster in de trein naar Brussel stapte, want het IS ook zo, overal is wel wát. Het ideaalbeeld (wat is dat eigenlijk?) bestaat niet. Mijn eerste antwoord was een stuk langer, maar ja, weg is weg.

Hallo Kirky. Hier ook weinig nieuws, alleen onder de zon nog steeds geen regen, en dat is jammer voor de tuin.

Halloooo?????????? (echo, echooooo, echooooooooooo) .

Wat ik me wél realiseer (ik zit erover na te denken natuurlijk) is dat mijn schuldgevoel veel minder groot is, nu ik de "uitdaging" van de opvoeding en het begeleiden naar het groter worden van mijn kinderen áánga zonder drank. Door die rottige drank had ik véél meer schuldgevoel, omdat je donders goed weet, dat je een aantal uren per dag eigenlijk niet goed jezelf bent. Je bent niet eerlijk naar anderen, en zeker niet naar je kinderen. Je weet wel, urenlang ouweh**ren aan de foon, mailen, met mensen kletsen en jezelf oh zo interessant vinden... (au)...dat soort dingen. Soms niet eens meer weten of ze nou al naar bed zijn of niet (dat vergeet ik nu ook wel eens, maar dat is anders, omdat ik soms eerder naar bed ga dan mijn kids hihi). En ik heb het gevoel dat dat nog steeds aan het genezen is, dus óók dat schuldgevoel is aan het genezen. En ik heb méér schuldgevoel over de drank dan over de scheiding eigenlijk (realiseer ik me nu ik het aan het schrijven ben).

Ik houd trouwens wel van dit soort "gesprekken" het maakt de raderen in je hersens los.

Suf, Is niks teveel. Iedere hulpverlener of hulpmiddel heeft een andere input. Het klinkt me niet verkeerd in de oren (maar wie ben ik?). Een mix van deskundigheid (professioneel) en zelfhulpgroepjes zoals hier vind ik zelf erg heilzaam. Je bent voor mij geen Suffertje meer! Vie, Je stelt een hele moeilijke vraag. Niet dat ik die niet wil beantwoorden, maar ik kan het antwoord eigenlijk helemaal niet goed geven, omdat het ook te maken heeft met mijn persoonlijkheid en de karaktervorming (en mijn psyche) waarvan ik zelf niet naadloos kan zeggen: punt 1 t/m 49 komen van mezelf, en 50 t/m 99 door de scheiding (zoiets). Ik krijg langzaam het gevoel, vooral bij mijn oudste, die zich al aan het "losweken" is zeg maar, dat hoe méér ze dat doen, dat losweken, hoe meer ik ze kan laten gaan, dat het "goed" is zó. Maar élke dag word ik geconfronteerd met de scheiding, of ik nou wil of niet. En het blijft een wond. Niet een wond van schuldgevoel, maar van "het is er nu eenmaal". De wond wordt minder diep, maar er komt een litteken, een korstje, en dat blijf je voelen als je er overheen wrijft. En dat doe je elke dag. Ik moet er over nadenken, maar dat mag wel hè? * woordje vergeten

An, dank je wel. Ik vind het nog steeds moeilijk om dat soort dingen "goed" weer te geven. Het gaat zo om die hele diepe gevoelens, en dan zijn letters zo beperkt. Ja, ik red het stukken beter dan bv. een paar jaar geleden. Ik heb het echt moeten leren, de kids zijn het hele jaar hier, en korte weekends bij hun vader (je weet wel, door de sporten die ze ook bij mij doen op zaterdag). Maar ook dát leer ik steeds beter. Ik leef eigenlijk (ook in de weekends) heel saai, maar het bevalt me wel. De waanzinnige hoogtepunten met drank ben ik kwijt, maar gelukkig ook de afschuwelijke dieptepunten. Ik heb het gevoel dat ik nog steeds (bijna 4 jaar verder) aan het "genezen" ben en ben wéér verbaasd over de vooruitgang die ik bv. het afgelopen halfjaar gemaakt heb. Van de week belde ik mijn fysio om te komen sporten (spontaan, ikzelf) ze sprong een gat in de lucht. Ik heb haar verteld (een schát van een mens, meisje eigenlijk, maar zó invoelen en lief), dat ik inmiddels wéét hoe het me goed doet, die regelmaat van elke week sporten, maar dat dat méér dan een jaar heeft geduurd. Vroeger moest ze mij bellen, nu bel ik háár. Voelt lekker. Ik heb géén spectaculaire plannen. Dit weekend een afspraak, vanavond lekker TV en strijken. Morgen koken voor de afspraak (heerlijk). Van de week komen mijn vriendinnen die ik in 2005 notabene hier heb leren kennen en met wie ik al jaren een hecht groepje ben gaan vormen. En mijn administratie schreeuwt om een lange dag aandacht, maar is wel fijn als het weer gedaan is. Niets spectaculairs dus. Maar er zullen vast nog wel leuke dingen komen hoor.

Suf, Ik weet niet of je dit nog leest. Maar als je zo hard aan het knokken bent, en echt werk maakt van een drankvrij beter leven, dan past de naam "Suffertje" niet zo goed meer, toch?

An, Dat zeg je mooi (ik was ondertussen ook aan t schrijven dus las t niet). Het blijft aanwezig, zo niet in het heden dan wel in het verleden. Ik zie ook mijn eigen aandeel, en de kunst is om daar, tja, "vrede" met te sluiten?

Nog even: De verhouding met mijn ex is nu stukken verbeterd. Ik heb ook een gesprek met hem gehad, waarin ik hem verteld heb dat ik spijt heb van mijn drank-gedrag. Dat was een open gesprek en we kunnen nu meer dingen samen doen voor onze kinderen. Kon ik hem eerst niet luchten of zien (en dat vergrootte ik dan zelf uit door mijn drankgedrag), nu komt hij wel eens eten, de kinderen vinden dat heerlijk. Laatst was hij bij de musical van groep 8 van mijn dochter, en kwam eten. We gingen echt met zijn vieren naar school toe. Dat alles is pure winst.

Goedemorgen iedereen, Hier ook keurig in het ritme. Is beter voor me. 23 uur erin, uurtje lezen of puzzelen en dan slapen en 8 uur eruit. Mijn kids zijn 10 dagen met hun vader op vakantie, maar toch probeer ik het erin te houden. En hier ook een grote berg strijk, het was de afgelopen dagen té warm, dus vanavond. Het loopt niet weg! Suf, Ik hoop dat je behalve het forum ook nog andere begeleiding/therapie hebt. Ik kan je de Internettherapie van Tactus van harte aanraden. Gratis, anoniem, en bijzonder goed om je "drink" en "trek"-momenten en achterliggende emoties in beeld te krijgen. Je zegt dat je keihard werkt, daarvoor respect. Maar ik vind het nog steeds jammer dat ik pas de moed en kracht heb gevonden ná mijn echtscheiding om te stoppen met drinken. Ik ben in 2003 gescheiden, mijn kids waren toen 5 en 7 jaar. Ik heb mijn ex allerlei zaken verweten, die ik nu 1. door het niet-drinken 2. door verloop van de tijd ; niet meer zo zwart-wit zie. Ik wist, (zoals Ziza ook zegt) ook precies hoe het aan hem lag. Alle fouten die hij maakte, werden door mij uitvergroot, en mijn eigen fouten werden door mij weggepraat. Pas nu ik een lange(re?) periode niet meer drink, heb ik het inzicht gekregen dat er veel, heel veel niet klopte aan het beeld dat ik de lucht in slingerde. Dat is jammer, voor ons beiden, maar vooral voor onze kinderen. Niet dat ik anders niet was gescheiden, maar dan was het anders gelopen. En je weet nooit hoe. En dat vind ik jammer en verwijt ik mezelf, dat ik dat indertijd niet helder heb willen zien. p.s. je hebt een mooie omgangsregeling! Maak er goed gebruik van en bied je kinderen het vertrouwen dat ze verdienen. Je zult er nooit spijt van hebben.

Els, Ik weet niet waarom, maar als ik iets éét gaat de trek over. Er zit ook veel suiker in alcohol waar je lijf aan went. Ik ben niet voor niets 10 kg aangekomen sinds ik niet meer drink! Maar ja liever 10 kg te zwaar dan aan (te) veel drank heb ik besloten. Succes! (kijk eens bij de draad met alternatieve drankjes!)

T Wordt wel een nuchtere uittocht dit jaar zèg. AL DIE ALCOHOLLOZE VAKANTIES, geweldig!!!!!!!!!

Goet murning Soothe, Nogmaals van harte hè.

Tapas, Je bent een HELD en je hebt in ieder geval jezelf overwonnen. Die heb je in je zak, hihi. Whatever happens. Natuurlijk moet je janken als je je hond een week niet ziet jullie hebben zoveel samen meegemaakt. Dikke knuffel!