Roerom

Mag ik vragen in welke leeftijdscategorie jij zit? Ik 35-40 ... Van mij mag je er koffie bij zetten hoor, volgens mij begint een nieuwe norm omdat iemand er mee begint. Aanvankelijk is dat dan anders, afwijkend, maar op den duur verschuift dat. Je hebt zo gelijk over dat 'even leuke. Dat herinnerde ik me nu vooral. Ik las hier ergens een zin die is blijven hangen; 'als je eenmaal de rem kapot gezopen hebt'. Ik weet niet meer wie dat zei, maar vraag me wel af of het zo werkt? Is het zo dat je, door over grenzen heen te gaan, die grens oftewel rem vervaagt? Of zijn er 'gewoon' mensen die wel een rem hebben en mensen die in mindere mate vanaf een bepaald punt controle kunnen houden? Is het aanleg of aangeleerd? Nature or nurture?

Bedankt mensen, ik heb jullie echt even nodig om mij er aan te herinneren waarom ik niet meer wil drinken. Jullie teksten roepen levendige herinneringen op, toch gek dat je dat bijna vergeet na zo'n week. Ik wel, het klinkt misschien stom maar het gaat namelijk zo gemakkelijk dat ik me afvraag of het nou echt wel een probleem is. Of dat ik er wat te zwaar aan getild heb en mezelf allerlei leuke momenten en ontspanning ontzeg. Maar als ik eerlijk ben waren er veel ochtenden waarop ik dacht 'dit wil ik niet meer', terwijl die avond vervolgens toch een herhaling van zetten plaatsvond... maar je gaat toch wat selectief herinneren.

Vanavond m'n 7e alcoholloze avond, in de eerste week van m'n vakantie. Normaal gesproken is weekend of vakantie juist een tijd waarin ik dagelijks wel een (meerdere) borrel neem, want hoeft toch niks in de ochtend, druk is van de ketel. Geen onbedwingbare trek nu ofzo, helemaal niet eigenlijk. Ook niet als ik door de supermarkt loop. Mis wel de gezelligheid van 't borrelen... ik vraag me af of mij dat een sociale drinker maakt, totdat ik besefte dat ik meestal in de avond alleen een flesje open trek :s.

Veel van wat je schrijft is zo herkenbaar... ik kom ook uit een familie waar alcohol de norm is, ieder weekend een huis vol en de meesten lam. Ben je er voor jezelf wel achter welke onvrede precies? Ik snap heel goed wat het is in zo'n omgeving te bivakkeren, als het genormaliseerd is. Toch ook wel mensen écht af zien glijden, heel treurig eigenlijk... ik kan me een leven lang ook niet voorstellen hoor, althans nu niet. Waarom rook je nu weer? Wat is de trigger? Ik heb vroeger ook 7 jaar gerookt, en stevig ook (pakje shag per dag, echt onvoorstelbaar, ik was nog geen 20), maar ben daar echt zo klaar mee, ik weet 100 procent zeker dat ik dat nooit meer zal doen. Kostte me wel ook 3 stoppogingen, maar dat was voor mij vooral het afleren van een gewoonte. Maar misschien is dat nu ergens ook wel vergelijkbaar...

Spot on bumperjim. Heel mooi gezegd. Ik denk trouwens ook niet zo, dat het monster míj aanvalt, als in het verleggen van verantwoordelijkheid. Ik heb over het algemeen wel regie over m'n leven. Zeg juist ook altijd dat het leven over het algemeen een weergave is van keuzes die je maakt, als je vandaag andere keuzes maakt gaat je leven er morgen anders uit zien. Soort fulfilling prophecy maar dan anders. En dat gaat hier ook op, ik weet het. En dat met mezelf aan het werk gaan, ik heb dat wel gedaan de afgelopen jaren. Eigenlijk heb ik ze best wel goed op een rijtje, natuurlijk heb ook ik (zoals waarschijnlijk iedereen hier) een behoorlijke rugzak maar ik heb daarin gekeken, weet wat er in zit en waar het vandaan komt. Dat heeft allemaal wel een plek gekregen. Toch is wijn al gedurende lange tijd m'n beste vriend om af en toe alle verantwoordelijkheid niet te voelen. En ook al heb ik een heel groot sociaal netwerk, als alleenstaande moeder, met een zware en drukke baan, weet ik wel hoe eenzaamheid/alleen zijn voelt. Op die momenten houdt Pinot Grigio mij maar al te graag gezelschap...

Dit he, een stemmetje in je hoofd probeert de impact toch wat te bagatelliseren, waardoor je af en toe afvraagt of het nou allemaal eigenlijk wel zo erg is. Althans zo beleef ik dat, en ik meen dat in jou te herkennen... Ik ben gelukkig niet zo ver (geweest) dat ik echt ben gaan verstoppen, of stiekem innam, maar ik denk wel dat ik ook tegen die grens aan gezeten heb. Ik drink eigenlijk ook nooit als de kinderen er bij zijn, een feestje daargelaten. Hoe voelt dat nu als je op die vakantie terug kijkt? Zou dit nooit weer gebeuren of blijft dit op de loer liggen? Ik lees hier zoveel mensen met draadjes die al jaren lopen, waardoor het lijkt alsof dit monster echt een leven lang bevochten moet worden... het helpt om te weten dat je niet de enige ben die worstelt, anderzijds voelt dat gegeven ook wat uitzichtloos, zonder daarmee iemand te kort te willen doen, ik begrijp het heel goed. Als ik terugkijk heb ik eigenlijk ook al 20 jaar een ongezonde verhouding met alcohol, maar zijn er fases geweest met verschillende gradaties, periodes echt buitensporig (4/5/6 flessen wijn per week) afgewisseld met fases met stevige inname (3/4 per week) maar ook zwangerschappen waarin ik uiteraard niet dronk. Ik heb echter nog nooit serieus overwogen te stoppen, waar ik nu wel over na denk. Voorlopig m'n 3e avond zonder in ieder geval... morgen naar een camping met de kinderen....

Zo Gina, dat is een behoorlijke realitycheck. Ik kan me voorstellen dat je vreselijk geschrokken bent. Ik heb er geen ervaring mee, dus kan je daar niets over vertellen. Wil je wel alvast sterkte wensen voor je vervolgonderzoek, hopelijk de voor jou meest gunstige uitslag en vormt het nu een stok achter de deur om je alcoholgebruik te veranderen...

Dat laatste is natuurlijk wel het allerbelangrijkste... ik weet dat ik nu ook een goede moeder ben, maar we zijn in het weekend zelden vroeg in de ochtend op pad en dat heeft eerlijkheidshalve wel een duidelijke oorzaak... bedoel je 'leef' ook in dat soort opzichten of verandert er in de loop van de tijd meer? Ik was recent bijna 2 weken zonder consumptie, maar voelde me er doorgaans niet écht beter/fitter/anders door. Niet zoals ik verwachtte. Behalve dan het vroeg opstaan en op pad gaan... maar heeft misschien wel meer tijd nodig.

Herkenbaar, het is een bezigheid op zich geworden. Is dat bij jou ook functioneel of puur een uit de hand gelopen aanvankelijk sociale grondslag?

Dank je! Zo is dat ook natuurlijk

Bedankt Grunn, ook een noorderling? Ik ben het allemaal even op een rijtje aan het zetten... vandaag iig weer de 2e avond niks, terwijl ik in het weekend normaal gesproken altijd wel drink... er staat echter wel een vakantie op de camping voor de deur, dus dat wordt interessant...

Bedankt... 3 jaar, knap! Kan me dat nu nog niet voorstellen, sinds ik hier ben gaan lezen sinds gisteren besef ik me pas hoeveel gelegenheden er zijn waarbij alcoholgebruik echt de standaard is. Wat is voor jou na 3 jaar het belangrijkste pluspunt?

Ja, ik denk ook dat we onszelf ongelooflijk voor de gek kunnen houden zo... ik bedoel ook meer dat je geen fundamentele attributiefout moet maken naar jezelf: je bent je gedrag, of je fouten, niet. Er is meer jij dan slechts die ene slechte eigenschap... ik hoop dat ik duidelijk ben, want het is absoluut niet m'n bedoeling het probleem rondom alcohol afhankelijkheid te bagatelliseren... Ga kijken of jij ook een draadje hebt, om geen vragen te stellen die je al verteld hebt hier (ik realiseer me dat dat risico nogal hoog is op dit forum)...

Zeker, ik ben doorgaans heel streng voor mezelf en leg mezelf hoge eisen op. Misschien is dat juist wel m'n valkuil... daarom probeer ik juist wat milder naar mezelf te zijn, omdat een oordeel mijns inziens ook niet bijdraagt aan verbetering. Maar je hebt absoluut een punt...

Zij... ik ben een vrouw en inderdaad het 'uit de kast beperkt zich tot drinken (en wil uiteraard niemand kwetsen door die terminologie te gebruiken, was gewoonweg 't eerste dat in me opkwam vanmorgen)....