Hallo allemaal, na maanden proberen en weer terugvallen, ben ik nu denk ik op de goede weg. Het zal vast al wel eens door iemand gezegd zijn, maar moet ik alle conversaties gaan teruglezen om dat uit te vinden...? Ik was altijd van hartig eten. Nooit taart, zoet, toetjes, snoep, chocolade. Nu, bijna een week na totale cold turkey, heb ik zo'n verschrikkelijke zin in zoet. Opeens suiker in mijn koffie en een zoet pannekoekje met een dikke klodder zoete room na het eten... de hele dag honger. DE GODGANSE DAG wil ik eten. Ik drink/dronk al vanaf m'n 14e. En vroeger thuis kregen de kleine kinderen in het weekend een borrelglaasje wijn bij het eten. Dus eigenlijk al wekelijks vanaf dat ik zelf bestek en glas kon vasthouden. Het was normaal toen. Enfin. Dat is nu ruim 40 jaar geleden. Ik kan zeggen dat ik de afgelopen 20 jaar erg hard doorgezopen heb (minimaal 1 fles wijn per dag en in het weekend gingen er wel een liter rum en een liter wodka door. Na overlijden echtgenoot is het pas echt doorgeslagen en dronk ik de hele week wodka. Begon om 9 uur bij ontbijt met wijn en ging daarna over op wodka. Tot ik er zo ongelofelijk depressief van werd, nog depressiever dan ik al was door het verlies van mijn man, dat ik dacht: laat ik het nu maar eens ECHT zonder proberen. Dankzij verder vrij gezonde levensstijl en veel sporten, vooralsnog geen rare afkickverschijnselen. Ik slaap dieper dan ooit, heb wel rare spierkrampen, en dus die enorme zin in ZOET. Goor vind ik het. Maar ik wil zo graag suiker!!! Alcohol is natuurlijk suiker. Snap ik ook wel, maar ik lees op al die informatieve websites helemaal niets over die suikerklap. Verder komt het leven hard binnen. Heel hard. En gisteravond keek ik Priscilla Queen of the Desert en het leek net alsof ik allemaal nieuwe dingen zag, terwijl ik die film echt al minstens 10 x gezien heb. Maar ja, ik zat nu niet met een paar flessen wijn op te kijken, he. Goh. Ik kan dus alle films die ik ooit gezien heb, weer opnieuw gaan bekijken, want ik heb ze dus eigenlijk helemaal niet gezien
Hoe dan ook. De moeilijkste momenten zijn rond borreltijd. Maar ik weet ook: 1 glas bier of een klein glaasje droge sherry en de beer is los. Dan moet er doorgezopen worden. Ik heb al mijn sociale dingen afgezegd. Want ik ben (nog lang) niet sterk genoeg om het dan bij water of fris (ik drink nooit fris!!!) te houden. En hoe mensen reageren als ik, IK, zuipschuit 1e klasse met de tolerantie van een bootwerker, opeens stompzinnig met een glaassie sjudorans in mijn knuistjes sta... Geen zin om mijn adresboek te melden: jonges: Soof is gestopt. Krijg ik allemaal opmerkingen en vragen of van die goedbedoelde aanmoedigingen, daar word ik waarschijnlijk weer opnieuw helemaal depressief van. HOE doen jullie het?
Sterkte iedereen. Iedere dag is er weer eentje.