Waterpas

Doe ik al...wachtlijst.

Moet wel, na het zoveelste delirium.....anders beland ik in de goot.

Nou ja, ik leef nog. Ben het huis uit geschopt, heb inmiddels een huurhuis gevonden; hard aan het werk, midden in een scheiding, veel gezopen, klein delirium gehad vorige week. Afgelopen maanden drie pogingen tot zelfdoding, maar depressie wordt minder en de vechtlust en met name de Innerlijke Kracht komt terug. Heb gemerkt dat ik toch nog vrienden heb en dat je ze anders kunt vinden. Ben nu 8 dagen zonder drank en kom er ook nooit meer aan. Zal al mijn helderheid en vernuft nodig hebben om mijn bedrijf uit de klauwen van mijn (bijna-ex) vrouw te houden. En voor de rest.....moe. Dus later wellicht wat meer.

Haha, ging toch niet goed en nu is vrouw bij me weg. Ze had drie flessen wijn gedronken en is toen met onze dochter in de auto gestapt. Daarom ben ik me toen dood gaan drinken en ik bedoel echt dood. Vijf kratten bier en twee flessen wisky in een week tijd en niets gegeten. Op bed ben ik dood gegaan maar kon er nog voor kiezen om terug te komen. Ik heb toen een hele tijd rond gelopen en nu ben ik een soort man van zes miljoen. Helemaal droog tot het oogvocht aan toe en toen wat gegeten. Dat voelde ik meteen door mijn hele lichaam heen trekken en ik kreeg het meteeen warm.Daarna wat koud water en mijn hele lichaam werd koud. Toen een klein marsje en ik voelde de energie door mijn hele lichaam stromen. Ik ben nu een soort van sportman als een soort sprintertje dans ik en spring ik door het huis. Ik heb enorm veel kracht nu. En alles wat je er in komt er vrijwel meteen weer uit. Het is fantastisch! En ik lees alle mailtjes helemaal door de pijltjes toets in te houden. Mijn ogen vliegen heen en weer. Het is verder nog puur spier. Moet je ook eens proberen allemaal! Ik ben overigens wel een schizofreen.

Albertina, Dat je nu niet lekker in je vel zit, is natuurlijk niet fijn. Maar wat voegt drank nu eigenlijk toe? Wat lost het op? Niets. Je gaat heus niet lekkerder in je vel zitten als je gaat drinken, eerder andersom. Hou vol, het is het waard. Ik zal aan je denken vandaag.

Ik heb trouwens geslapen als een os vannacht, ben net wakker. Heerlijk!

An: het gaat goed met me (zie wie is wie), maar begin zo onderhand toch wel een klein beetje over mijn relatie na te denken. Het zal allemaal wel zijn tijd nodig hebben en het is vooral nodig dat ook mijn vrouw een keer in het gareel komt. Heeft iemand nog fluwelen handschoentjes? Voor mij geldt overigens niet dat ik het beter niet in huis kan hebben, als ik WIL haal ik het desnoods in Belgie bij de benzinepomp. Hier staat een volle krat bier en die is nog lekker vol en die blijft lekker vol.

houtje: De keukenwekkermethode is een goede tip, alleen misschien niet zo geschikt voor mij. Ik heb namelijk niet echt trek en alleen bij tijd en wijle wat moeite omdat ik een gewoonte moet doorbreken, maar dat gaat vrij snel. Voor mij is het meer het niet kunnen accepteren dat ik nooit meer kan drinken. Ik heb de KRACHT gehad om alleen te stoppen en zit nu in een fase waarin ik diezelfde KRACHT zou willen hebben om af en toe matig te drinken. Maar voorlopig houden we het even droog. Gem: mijn vrouw begrijpt het principe donders goed. Zij is namelijk ook een alcoholist al zal ze dat altijd ontkennen. Zij is iemand die dagen lang achter elkaar veel te veel kan drinken en dan plotseling weer een maand niet. Omdat ze na de laatste keer onthoudingsverschijnselen begon te krijgen die iets meer voorstelden dan alleen maar een kater, begint er nu iets te dagen bij haar. Ik heb trouwens wel iets verdiend omdat ze het zelf dan ook verdiend heeft en daarmee pleit ze haar eigen schuldgevoel vrij. Gisteravond bleek dat maar weer. Na een drukke dag nam ze toch maar een rosé-tje. Ik 'mocht' ook wel een biertje, als ik het maar binnen de perken hield. Maar uiteindelijk werden het twee flessen en ze had een kwade dronk. Ze zocht ruzie en ik heb alle zeilen bij moeten zetten om niet ook daadwerkelijk ruzie te krijgen. Nu heeft ze een kater en schuldgevoel. Zo zie je maar wat drank met je doet. Ik heb het in ieder geval lekker droog gehouden en dat biertje niet genomen. I feel good! Vandaag wordt de 11e dag dat ik niet drink.

Dan ga ik VANDAAG niet drinken. Maakt het inderdaad een stuk overzichtelijker. Dank je.

Hallo allemaal, Loslaten is moeilijk soms. Kwam gisteren langs een hotel waar mijn vrouw ooit een 'avontuurtje' heeft gehad en toen bekroop me toch een zeer onaangenaam gevoel. Het is nu gelukkig weer weg, (weer) vergeven en vergeten, maar ECHT loslaten is kennelijk erg moeilijk. Maar het is beter om naar het nu en vooral naar de toekomst te blijven kijken. Juist hangen blijven in het verleden heeft er vaak voor gezorgd dat ik me lekker klem zoop. Over boeken gesproken: vier weken geleden ben ik gestopt met roken (dacht ik: na een week weer begonnen). Ik heb toen veel gehad aan "De verslaving voorbij" van Jan Geurtz. Het was bedoeld om van het roken af te komen, maar heeft me uiteindelijk geholpen om van de drank af te komen en bovendien heb ik behoorlijk inzicht gekregen in wat relatieverslaving betekent en WAAROM ik nou eigenlijk dronk. Een droge dag toegewenst (vooral ook wat het weer betreft).

Hallo allemaal, Het gaat goed, al is het wel zwaarder dan ik dacht. Woensdag samen met mijn vrouw afgereisd naar Parijs voor een belangrijke zakelijke bespreking op donderdagochtend (één van de redenen om onmiddellijk te stoppen). 's Avonds bij het eten nam zij een rosé en dat was best een lastig moment. Voor de 'gein' even aan haar glas genipt (een slokje kun je het niet eens noemen) en ik voelde meteen al mijn receptoren weer opengaan. Maar snel een halve liter water erachter gegooid. Het allermoeilijkste was echter wel toen we donderdagavond tegen tienen thuiskwamen na een lange reis en drie uur in de file staan. Toen had ik echt zo iets van: nu heb ik wel een borrel verdiend. Mijn vrouw vond dat ook wel, maar dan moest ik het er wel bij twee houden. En ik was bang dat me dat niet zou lukken, bovendien vind ik een week niet drinken veel te kort om niet meteen weer aan mijn oude niveau te zitten, dus ben ik er maar helemaal niet aan begonnen. Heb heerlijk geslapen en vanmorgen ben ik lekker fris wakker geworden en dat is ook wat waard. Wel was ik erg verdrietig en depressief vanwege het gemis en een leeg gevoel. En natuurlijk omdat ik me realiseer dat ik NOOIT meer kan drinken, tenzij ik mezelf in de hand kan houden. Soms wou ik dat ik mijn KRACHT waar An over sprak, op die manier kon aanwenden, maar zoals ze op het Jellinek zo treffend zeiden: zodra je één slok neemt, nemen je hersenen de controle over en ga je er zelf niet meer over. Dat is natuurlijk ook zo en je kunt afvragen wat alcohol nou eigenlijk toevoegt. Dus stug volhouden maar, want ik ben me donders goed bewust van de valkuilen. Juist omdat ik het nu helemaal zelf heb gedaan, ligt het gevaar op de loer dat ik denk het wel wéér aan te kunnen en me een kleine uitschieter te kunnen veroorloven. Komend weekend gaat onze dochter logeren bij haar nichtje, dus waarom zaterdag niet even lekker gezellig doorzakken? Aanlokkelijk, maar waarom eigenlijk wel? Het is te vroeg (aan 'het kan nooit meer' wil ik nu even niet denken) en dat blijf ik mezelf maar voorhouden. Dit forum helpt wel om dit soort gedachten van me af te schrijven. Sterkte allemaal.

Dankjewel, An. Die KRACHT die voel ik nu ook weer voor het eerst sinds jaren. Overigens moet ik er wel bij vertellen, want dat was ik even vergeten, dat ik een enorme steun heb gehad aan mijn vrouw. Ze heeft me dag en nacht verzorgd en opgelet of ik niet weer in een delirium zou belanden. Ook zij is ontzettend trots op me! En ik zelf trouwens ook. Ik hoop inderdaad dat andere mensen iets aan mijn verhaal hebben.

Hallo allemaal, Ik drink al zo lang ik het me kan herinneren. In ieder geval al in de buik van mijn moeder. Tot voor kort dronk ik vijftien halve liters bier per dag. Begin dit jaar kwam de afrekening. Vier dagen ziek in bed, kwam mijn bed niet meer uit (op het laatst zelfs niet meer om te plassen), maar natuurlijk wel doordrinken. In het ziekenhuis beland met een bloedvergiftiging en een longontsteking. Het hing erom die dag of ik het zou halen. Na drie dagen een delirium erover heen. Tegen mijn zin in ben ik toen overgebracht naar het Jellinek en na een week weer losgelaten. Daarna ontzettend last gehad van slapeloosheid en de ontwenningsverschijnselen van de oxazepams en de lorazepams waarmee ze me helemaal volgestopt hebben. Na zes weken dacht ik het wel weer aan te kunnen, maar helaas...na anderhalve week zat ik weer op mijn oude niveau. Toen maar vrijwillig naar het Jellinek gegaan. Dit keer kreeg ik diazepam. Hielp wat minder, maar ik had geen ontwenningsverschijnselen toen ik na week weer naar huis mocht. Die keer heb ik het acht weken uitgehouden. Er stond een forse ingreep bij de tandarts voor de deur (zes kiezen, een hoektand en een voortand trekken) en ik vond dat ik me wel wat moed in mocht drinken. Nou niet, dus. Na de ingreep lekker aan het bier, want ik voelde me zo ziek. Na vier dagen was ik zo ziek en verzwakt (kon weer amper de WC bereiken vanuit bed) dat ik heb overwogen een ambulance te laten komen. Maar toen ben ik eens na gaan denken over de laatste maanden en wat er eigenlijk mis is gegaan. Al trillend (bier was al op, zelf kon ik niet halen en mijn vrouw weigerde het, tenzij ik me weer zou laten opnemen) nam ik toen het besluit om definitief te stoppen en thuis te detoxen. En dat heb ik geweten. Alle ontwenningsverschijnselen die hier worden genoemd heb ik wel gehad. Eerst werd ik ontzettend bang (omdat het bier op was). Ik had 'opvliegers'. Ik heb een bloeddrukmeter en die vloog bijna op tilt. Ik begon te zweten, had het koud, daarna weer warm, hartkloppingen, duizeligheid. Ik werd verschrikkelijk depressief en rusteloos. Mijn benen voelden aan als van lood en ik moest me zelf dwingen om een beetje te lopen, voor zover dat ging. Ik wist werkelijk niet meer waar ik het zoeken moest. Ik kreeg paniekaanvallen, begon te hyperventileren en het liefst wilde ik uit het raam springen. De eerste nacht heb ik wel wat geslapen. Steeds in korte periodes van anderhalf uur of zo en werd dan steeds van een nachtmerrie al zwetend wakker. De tweede dag ging iets beter, maar mijn bloeddruk bleef oplopen. Aan het eind van de dag begon ik me wat beter te voelen, maar toen kreeg ik het benauwd en werd kortademig. Het zweten begon weer en ik begon steeds meer te trillen. Die nacht heb ik niet geslapen, maar wist toch in mijn bed te blijven. De derde dag begon redelijk goed. Tot ik ik me ontzettend opgefokt begon te voelen, alsof ik op tilt zou slaan. Ik mat mijn bloeddruk maar weer eens en schrok toen wel: 180/110 en een pols van 120 (in rust). Toen kwam het er op aan: of de huisarts bellen, wat ongetwijfeld opname zou hebben betekend of doorzetten. Ik heb doorgezet. Eerst moest mijn bloeddruk omlaag. Dus (had ik ergens gelezen dat het helpt) naar buiten gegaan en lekker gaan tuinieren. De hele dag heb ik me vermaakt tussen mijn tuinbonen, de sla, de tomaten, de wortelen de prei, etc. Kleine dingen gedaan, onkruid verwijderd en zo. Lekker in het zonnetje. Later op dag ben ik zwaardere dingen gaan doen. Dat was lastig, want ik kreeg na een minuut al hartkloppingen en had het zo benauwd dat ik even moest zitten. 's Avonds een paniekaanval gehad, maar mijn bloeddruk was weer redelijk (onderdruk net onder de 100 en dat is voor mij de grens). Ik was doodmoe, maar kon toch niet slapen. De vierde dag had ik niet zo veel last meer van zweten, hartkloppingen en dat soort dingen. Wel heel erg depressief en een leeg gevoel. Wat ik ook at (want dat deed ik inmiddels weer en veel ook), dat hongergevoel ging maar niet weg. En het gevoel alsof ik niet aanwezig was, alsof ik buiten mezelf stond. Heel erg warm op een gegeven moment, maar nog steeds geen koorts. 's Avonds kon ik weer niet slapen, maar om een uur of vier was ik toch weg en heb toen lekker zeven uur lang geslapen. Ik werd doodmoe wakker, maar mijn bloeddruk was weer normaal (130/80). Wat een opluchting. Ik zit nu op de zevende dag en ik heb geen enkele behoefte aan bier. Ik snap werkelijk niet wat me bezielt heeft en waarom ik het steeds weer moest proberen. Ik voel me sterker dan ooit én ik heb geen last van die ellendige pillen (waarvan je zou kunnen stellen dat het middel erger is dan de kwaal). Was ik naar het Jellinek gegaan, dan zat ik nu nog medicijnen af te bouwen. Ik slaap nu weer redelijk, al moet ik mijn biologische klok weer op orde krijgen. Maar het stomme is, dat ik eigenlijk helemaal niet moe ben. Ik voel me goed! Behalve mijn kaak, die zeurt nog wat, maar dat is niets vergeleken bij de hel waar ik door heen ben gegaan. Maar in die hel heb ik wel weer mijn Innerlijke Kracht terug gevonden. En nu kan ik weer in de auto stappen wanneer mij dat uitkomt. Ik kan weer goed nadenken, ik kan me weer concentreren. Ik leef weer. Ik ben vrij! O ja, op mijn rusteloze nachten ben ik wat gaan surfen en kwam deze site tegen.