Dit doet me denken aan mijn vader. Hij leeft niet meer, is op 74 jarige leeftijd gestorven in 2012.
Mijn vader rookte vroeger. Als een schoorsteen, 3 pakjes Peter Stuyvesant per dag, langer dan 30 jaar non- stop. Hij stak bij wijze van spreken de éne sigaret met de andere aan, tot die bijzondere dag kwam.
Hij stak een sigaret op; nam een flinke haal, en drukte hem weer uit. Verbaasd zat ik hem aan te kijken, deze handeling viel direct op; want dat deed hij namelijk nooit....
Meteen daarna pakt hij een nieuwe sigaret; steekt hem op, en drukte hem weer uit. Ik was denk ik een jaar of 12, en vroeg: papa, wat doe jij nou de hele tijd met je sigaretten? Zijn antwoord was; ''vandaag smaken ze me niet, ik vind de smaak vies''.
Hij heeft daarna nooit meer gerookt......niks, het halve huis lag bij ons vol met pakjes Peter Stuyvesant, open en dicht. Hij liep er zo voorbij, en keek er niet eens naar, ook op zijn nachtkastje, ik heb stiekem de sigaretten nog geteld die in het pakje op zijn nachtkastje lagen, en de pakjes in zijn auto, haha; zo vreemd was het om te zien dat mijn vader niet met een sigaret rondliep. Het interesseerde hem helemaal niks meer.
Later heb ik het er nog wel eens met hem over gehad, hij vond van het ene op het andere moment de smaak niet meer lekker, en hij had geen seconde ontwenningsverschijnselen gemerkt. Kan me nog goed herinneren dat mijn moeder de pakjes sigaretten die overal lagen maar niet weggooide, ook zij dacht dat hij ieder moment weer een peuk opstak, maar nee; hij was voorgoed gestopt, een jaar later lagen de pakjes er nog, mijn moeder had ze maar bij elkaar gelegd in het dressoir, en daar hebben ze nog héél lang gelegen.
Wat ik hiermee bedoel is dat hij absoluut geen andere route hoefde te nemen om met zijn verslaving te stoppen. Ben ik zelf ook niet van plan, het smaakt mij ook niet meer.