Tatum

Drupje, samen, morgen dag 1?? Klaag bij mij, vertel het mij! 1 dag niet drinken??

En dan bedoel ik: 5 dagen flink zweten s-nachts. Lekker 's-ochtends douchen met een lekker luchtje! Gloria Vanderbild? Dat gebruik ik! That's it! Echt!!

Drupje, ook van mij: Dat verstikkende gevoel verdwijnt als jij de alcohol vaarwel zegt. Het duurt hooguit 5 dagen!! echt!!

Druppeltje, hier oprecht mijn condoleances. Dit wens je niemand toe. Schrijf alsjeblieft van je af. Desnoods via pb. Als je op "zoeken" klikt bovenaan, dan kun je via een alfabet-letter onderaan iedereen vinden. Ook als ik offline-ben kun je dus een pb sturen. Feel free. Schrijf van je af! Please

Har, pb terug!!

Ha Har, ik blijf maar bij vriend!!

Ik heb er heel veel van geleerd. Vooral tussen wat voor mannen je kiest. Je hebt hele stoere - manelijke - mannen. Niet het type dat ik meer hebben wil als vrouw. Bedoel hier niemand mee te kwetsen. Wil graag in de relatie ook mijn mening mogen geven. Ik zie er niet onaardig uit. Mannen zijn bang me kwijt te raken. Vriend is dat niet. Misschien omdat ik zijn eerste vriendin ben en hij geen negatief verleden heeft??

Corinne: Nee, niet echt.

Ben net lekker in bad geweest. Wat vriend voor me heeft gemaakt, Har, sorry, ik heb menigmaal moeten denken dat als jij de trap schilderde van M. "was dat mijn vriend maar". Ik mocht het namelijk zelf schilderen. De overeenkomst zit in het lief-zijn. Hij liet net een bad voor me vollopen en voelde of het warm genoeg was. Hij zou mij - of dochter - nooit iets aandoen. Ik heb vanochtend mijn verhaal verteld. Zou je ooit kunnen denken dat ik ooit nog voor een dergelijke man kan kiezen??

Sorry, ik ga uitloggen. Veel huilen, veel begrip van dochter en vriend .........................

Har, Een mensje dat zo heel erg boos is over het leven. Maar: dochter was het altijd waard!!!

Har, heb ik je niet getriggert door mijn eigen woede? Net zoals Vie?

Safi, Ik was altijd thuis voor dochter.

Har, je lijkt inderdaad op vriend. Hij gunt het me ook alllemaal zo ....................

Safi, het is letterlijk: het is donker buiten. Ik blijf bij dochter. Toen vriend kwam (toen ze acht was) mocht ik eens naar buiten. en dan zie je dat heel veel mensen leven / plezier hebben in het leven. Als je altijd thuis blijft dan gaat je leven niet verder dan het raam. Ik was juist verbaasd dat het wel zo was. Ps: dochter was het altijd voor me waard!!

Har, je lijkt op vriend. Onbezorgd en onbelast. En wat betreft het opvoeden, ik geloof dat we allemaal ons ei kwijt kunnnen hier ...................

Mensen, we gaan weer weekeind vieren. An, ik doe met je mee. Vandaag drink ik niet!!

Vie, ik geloof dat ik niet zo heeeeel erg meegaand ben ........... Heb lekker mijn eigen mening Niet alle mannen kunnen daar mee omgaan. Vriend wel, die heeft het misschien zelfs wel nodig ......... En ik klagen?!?!?

Tina en Vie en An ............. en de rest ................. Het heeft gelukkig geen 13 jaar geduurd. Hij was niet eens de vader. Ik kreeg juist de kracht om hem op straat te zetten toen ik dochter rustiger moest gaan houden. Toen durfde ik voor hem te gaan staan en te zeggen: "met twee maanden ben je weg!" Daarna is vriend in mijn leven gekomen. Ik had eigenlijk niet meer verwacht dat dat gebeuren zou. Hij is juist heel erg lief en heel erg rustig. Hij drinkt niks. Dochter is dol op hem. Hij heeft er ook voor gezorgd dat ik naar tennisles ging. Jemig!! 'S-avonds als het donker is BESTAAT ER NOG EEN HELE WERELD!! Dat bedenk je niet als je thuis blijft bij dochter. Het is donker, de wereld houd op bij het raam ...

Sorry Tina en Vie. Was meer een epiloog aan mezelf. Niets met jullie verhaal van doen. Vind het ook heel erg wat jullie meemaken.

Vind mijzelf geen leuk mens meer. Wilde vroeger als kind op een greenpeace boot varen. Dat was mijn streven. Mijn (stief)vader zei altijd:"wat hebben ze dan aan jou?" Is ook niet de issue. Toen dochter 2 was had ik nog vertrouwen in een gezin krijgen. Ik heb toen iemand leren kennen die ik in mijn huis liet wonen. Hij heeft me gewurgd. Om te zorgen dat ik beter ging luisteren of zoiets. De politie deed niets: "je hebt hem zelf de sleutel gegeven". Ja, leuk zo'n reaktie!! Ik weet het, jullie kunnen er niets mee en ik ook niet. Ik was ooit een hele lieve en vriendelijke meid. Misschien moet ik daar een stukje om rouwen ......

Hihihi Vie, Ik kreeg vaak juist verkering als ik ongesteld was. Zal ik het maar "gesteld" noemen??

Corinne, Je schrijft ook altijd hele lange berichten, vooral voor anderen. Denk eens aan jezelf. Je verdient dat.

Jozias: "thema's rondom" en dan "mijlpalen"

Druppeltje, heel erg voor je. Dit gun ik niemand toe. Toen ik met vriend begon was hij 32 jaar en ik 37. Ik was zijn eerste vriendin, moest hem alles nog leren. Ik heb zelf geleefd, heb ook een tatoeage. Van Pegasus, het vliegende paard van de goden. Ben nooit religieus opgevoed maar wilde wel als kind mijn verhaal kwijt. Als klein meisje was ik dol op paarden en werd "Pegasus" het vriendje waar ik in bed mijn verhalen aan vertellen kon. Wij hebben net een huis gekocht (3/4 jaar geleden) en zodoende ook de nodige papiermassa geregeld. Bij overlijden van 1 van beiden wordt het huis voor de helft afgelost en blijft dochter bij de achterblijver wonen in haar eigen huis. Toch is het zo dat als we op vakantie gaan (Italie of Spanje) dat ik vriend onderweg figuurlijk bij de nekvel moet pakken om te zeggen: "we reizen door!". Vantevoren heb ik al uitgezocht hoe we met het openbaar vervoer moeten reizen ter plaatse. Ik bespreek dat nog met hem, maar onderweg krijgt hij het moeilijk. Als we er zijn is het wel weer heel leuk. Vriend en ik hebben 9 jaar boven elkaar gewoond. 4,5 jaar geleden zijn we beiden tegelijk naar een andere woning gegaan. Hij een koophuis, ik een huurwoning. Beide huizen waren te klein voor ons drieen. We hebben toen eerst zijn huis verkocht (klinkt makkelijk, duurde wel 2 jaar) en zijn achteraf een huis gaan zoeken die we samen wilde kopen (een koophuis was zijn wens). Beide dragen we ongeveer de helft van de hypotheek. Hij werkt 5 dagen, ik 4. Dit is alledaagse realiteit. Ik besef door jouw verhaal dat ik heel blij moet zijn dat hij er is. Ik denk dat iedereen wel een stuk pijn meedraagt. Waarom zitten we anders op dit forum? Niet voor onze zweetvoeten, dat is me al duidelijk gemaakt. Het verhaal is wat warrig geworden, heb geen zin om het terug te lezen en alles in de juiste volgorde te zetten. Misschien van beneden naar boven lezen?