orleando

Marjo, veel dingen zijn ook voor mij herkenbaar in jouw verhaal. IK vind het ook moeilijk het automatische drinken los te laten. Het is niet leuk of lekker meer, het is gewoon verstand op nul en zuipen. En dat wil ik ook niet meer. Ik ben een controlefreak en met drank op heb ik totaal geen controle meer. En dit wordt mijn 4e droge dag en met de feestdagen heb ik het nog veel langer volgehouden, maar mijn humeur liet/ laat dan wel te wensen over. Of moe en niet vooruit te branden of chaherijnig of depressief of hyper. En er zit geen logica in mijn stemming, het is op en af. Maar ik ga ervoor knokken weer terug te komen. Weer te genieten van de dingen die ik leuk vond voordat de drank mij in z'n greep kreeg. Ik ga me uit die greep worstelen. En dat het met vallen en opstaan gaat, daar ben ik al achter. Maar het gaat me lukken. Tapas, met slechte periodes en veel te veel drank woog ik krap 50 kilo en ik ben net zo groot als jij...Dus manlief vind het niet erg, dat ik mezelf wat zwaarder eet...

Spud, ook een kaars voor jou van mij; succes!! Soothe, ik bedrijp niet wat je schrijft. Ik heb dat duiveltje juist een klap op z'n koppie gegeven en ga keihard terugvechten. Ik voel me niet sterk, maar zeker niet meer zo zwak als afgelopen vrijdag. Met drank was alles echt niet beter, want vaak genoeg stond ik de volgende dag op met een gat in m'n geheugen en soms zelfs niet eens in mijn eigen bed maar op de grond, stoel of waar dan ook. En wat eten betreft, ik eet als een bootwerker als ik niet drink. Op drinkdagen eet ik niks, maar nu dus wel. Maar het smaakt allemaal ook veel beter:D!

UUHH, Soothe...ik ga met de auto...zon is hier weg en het hagelt hier enorm... Maar ik laat de 1e staan vandaag, zeker weten!

Trees, water lust ik wel en een sapje ook, dus dat gaat goedkomen. Ik vind die klachten eng, maar wil niet gaan wegdrinken. Dus vecht ik me er wel doorheen! Ik ga onze jongste van de peuterschool halen en als de middagpauze voorbij is en ik kadootjes heb gehaald, meld ik me hier wel weer.. Oh ja, Trees, ik vind mezelf helemaal niet sterk....mar heb van ADB inmiddels begrepen, dat ik geen terugval heb maar een uitglijder. Dat geeft weer een extra zetje om door te vechten, toch? Tot later!!

nog een vraagje; dit wordt m'n 4e droge dag achter elkaar, maar nu krijg ik allerlei klachten. Zwaar gevoel in mi'n hoofd, zweten, nachtmerries, trillende handen, hartkloppingen en ik ga zelfs stotteren...Hoort dat erbij en zo ja, hoe lang duurt dit? De vorige keer toen ik gestopt was had ik alleen last van zweten en nachtmerries... Het voelt niet prettig en met name het zware gevoel in mijn hoofd en die hartkloppingen maken me een beetje bang..

hier schijnt de zon ook, alleen vanmorgen een fikse hagelbui. Ga straks met de jongste het centrum in, kadootjes kopen. Veel kinderverjaardagen deze week, dus dat wordt shoppen. Iemand nog suggesties voor een kadootje voor een meisje die 6 wordt? De ouders weten zelf niks en ik vind het al moeilijk om voor m'n eigen kinderen iets leuks te vinden, laat staan voor het kind van een vriendin...

kids naar school gebracht, boodschappen gedaan en m'n tong naar de drank uitgestoken, lekker puh! Voelt goed:P Pippi, ik laat het niet van iedereen afhangen, zo bedoelde ik het niet. Ik doe het voor hen ja, maar toch vooral ook voor mezelf. Blacky, veel sterkte vandaag en ook van mij een:present:

vrijdag had ik gedronken en sindsdien niet meer. Het voelt raar, eng en haast beangstigend het zonder bier te gaan doen. Maar ik moet. Van mezelf, voor mezelf en voor mijn gezin. Voor mijn vader en voor mijn moeder, zodat ze postuum toch nog een beetje trots op me kunnen zijn. Voor mijn kinderen, die ik zo innig liefheb, dat het soms bijna pijn doet als ik eraan denk, wat zou kunnen gebeuren als ik blijf doordrinken en het straks echt misgaat. Wil ik het ze aandoen hun moeder kwijt te raken? NEE!!! Ik moet stoppen voor mijn man, die volgens mij harde pogingen doet om erachter te komen hoe ik hier op het forum heet en gelukkig het wachtwoord ook niet weet. Niet dat ik het allemaal geheim wil jouden, maar toch...Ik wil zijn vertrouwen in mij weer terugwinnen, hoe meoizaam dat ook zal gaan... Ik moet stoppen, zodat ik ooit weer boodschappen kan gaan doen, zonder om me heen te moeten kijken of ik bekenden zie en zo niet, dan heel snel bier in de kar te mieteren, als de bliksem langs de kassa en zo snel mogelijk naar huis om maar niet ontdekt te worden. Ik moet stoppen, ik wil stoppen en ik ga stoppen. Omdat ik dat wil!

ook namens mij een goedemorgen! Hoewel het buiten niet droog is (net doggy in een fikse hagelbui uitgelaten...au...) hou ik het weer droog vandaag!

Houtje, jouw bericht is wel aangekomen, hoor! Ik lees 'm vandaag nog eens door..je bent sterker dan ik (zie gisteren maar) An, ik dacht juist wel, dat je boos was...manlief is wel boos en terecht. En ik ben boos op mezelf... Heb een kater van hier tot New York, maar eigen schuld...

volgens mij waren er gisteren wel een paar forummers niet zo blij met me...vandaar dus mijn vraag of jullie nog boos zijn...

okee, ik doe mee...alleen maar thee vandaag, goed?

mag ik me hier nog vertonen??? Of zijn jullie nu boos op me ivm gisteren...

Houtje, ik trek het niet...vandaar m'n vlucht in bier.. Ik doe m'n best, was, strijkgoed, enz. enz...Maar ik faal..zo ervaar ik het.....

Helpt niet...heb de 1e al achterovergeslagen....kids zijn buiten en manlief is er nog niet...maar als ik:beer:drink, dan wel met verhoogd alcoholgehalte... Ik probeer mezelf door deze moeilijke en keiharde periode heen te sturen (en zoniet te slaan), maar wil toch weer mijn eigen ik terugvinden en behouden! Sorry dat ik jullie en vooral straks (morgen mezelf ) teleurstel, maar ik ben wel zo slim de komende week HULP te vragen aan m'n huisarts

zal even de was binnenhalen en opruimen...ze draaiden net op de radio "Zo stil in mij" van Van Dik Hout...zo voel ik me dus ook... Tot zo

An, ik had meer met m'n moeder dan met m'n vader en onze middelste lijkt als 2 druppels op haar... Mijn man belde net...zorgt vanavond wel voor het eten...de schat...Verdorie, alweer tranen...

Anjo, ik ben m'n moeder al bijna 10 jaar terug verloren. Niet ziek, net als mijn vader, maar toch heb ik het met mijn vader een betere afsluiting kunnen geven ( mede dankzij de geoedverzorgde uitvaart en het gekl...toen met mijn moeder, echt alles wat fout kon gaan ging fout) Ze zijn ineens weg, maar ik ben een grote meid, dus toen mijn moeder overleed heb ik overuren gedraaid ( ik was zooooooooooooo sterk!!! not) en kwam ik thuis te zitten. Zat ik in m'n uppie in een stoel...en zat er 's avonds nog.... Maar dat kan nu dus niet. Nu ben ik niet meer alleen en moeten er kids en man en huis verzorgd worden. Bij mij staat de tijd stil, maar in het echt dus niet. Kan nu niet heel de dag in de stoel zitten, ik moet verder!! Ik vind dit heel moeilijk...

Rosan, na de zomervakantie zitten ze alle 3 op de basisschool en dan gaat deze dame weer werken. Dat heb ik al met manlief besproken, want ik werkte eerst ook, maar dat was met 3 kleintjes voor mij niet te doen. Mijn man weet wel, dat ik deze therapie volg en dat ik medicijnen van de huisarts heb en daar soms heenga om te praten, maar ik weet ook, dat hij zich enorme zorgen om mij maakt...Ik doe mijn best om alles in orde te hebben en loop me het vuur uit de sloffen, maar dan nog schijnt het niet goed genoeg te zijn .Zo voelt het voor mij dan...Ik doe hier enorm mijn best, maar als er ook maar iets gebeurd, dan wordt dat gelijk op mijn drankverleden afgerekend. Vooral de jongste heeft daar een handje van, om tegen papa te zeggen, dat ze van mij niks te eten krijgen en dan geloofd hij m'n man mij dus niet...

Corinne, ik volg de therapie al en juist daardoor dronk ik haast niks meer en kreeg een duidelijk beeld van mijn drinkgedrag. Tijdens de jaarwisseling was ik enorm op de goede weg, merkte dat aan man en kinderen, maar vooral aan mezelf. Genoot weer van de normale dingen in het leven, had mezelf weer goed in balans. Ik stop niet met drinken voor mijn gezin, maar voor mezelf. Dat heb ik hier ook vaak genoeg aangegeven. Anders drink ik mezelf kapot en dat wil ik niet. Ik wil mijn ouder ikkie weer terg, mezelf weer zijn, kunnen genieten van de gewone kleine dingen, want van bier geniet ik absoluut niet...Alleen...ik heb het idee er helemaal alleen voor te staan ( is niet zo) en het niet meer aan te kunnen..net als toen mijn moeder overleed. Maar toen woonde ik alleen en maakte het niet uit als ik om 3 uur's nachts een blok omging met de hond of een stuk ging rijden. Maar nu...kinderen naar school, man die z'n overhemden gestreken moet hebben...alles gaat gewoon door. Ik heb hier veel moeite mee en ik verwerk het liefst alles in m'n uppie, maar dat kan nu dus niet. Dat bedoel ik, dat ik er voor man en kinderen moet zijn. Ik wil stoppen voor mezelf, maar moet er ook zijn voor mijn gezin...

Rosan, ik ben 36 en moeder van 3 met ongeveer dezelfde leeftijd dan die 2 van jou (ik ging immers laatst met jou mee fietsen, zogenaamd dan) en ik wil er ook echt zijn voor hun ( en manlief natuurlijk ook), maar ik ben nu ook bijna op...Ik herken alle gevoelens en stemmingen toen mijn moeder was overleden, alleen dronk ik toen niet. Ik ging als een speer, voelde me goed en sterk de laatste tijd..maar nu...Ik mis ook de steun en haast bescherming van mijn man toen mijn vader net was overleden. Zo lief, zo echt helemaal er voor mij zijn. Maar nu lijkt het net alsof, nu mijn vaders dienst geweest is, hij op de gewone weg verdergaat, terwijl ik hem nog zo nodig heb...Mijn man is er wel, maar ook weer niet...en dan val ik terug naar wat ik denk dat me op dat moment troost kan bieden...

Ik weet ook, dat het zo niet kan, maar van huisuit mochten wij (zus en ik) nooit de vuile was buitenhangen, dus vandaar dat ik enorme moeite heb om te praten over zeer persoonlijke dingen. Hier kan het wel, redelijk anoniem, maar dan zit je tegenover echte mensen... En An, ik wil niet meer duiken...oh*&^*(&*, zit weer te janken... Mijn moeder was afgelopen week jarig...dus wat doe ik, bel mijn vader...en heb halverwege de telefoon maar weet teruggelegd...Zo raar, zo gewoon en zo ontzettend LEEG...

Rosan, dat had ik ook...maar ben toch weer gaan inslaan. Maar je hebt gelijk (en dat weet ik zelf ook wel), dat ik voor man en kinderen door moet gaan. Alleen hoeft het voor mezelf niet meer. Ik heb dit ook gehad toen mijn moeder was overleden, maar toen werkte ik. Okee, me toen wel over de kop gewerkt en kwam thuis te zitten, maar de depressieve gevoelens/ gedachten heb ik nu ook weer, alleen zit ik nu thuis (huisvrouw). M'n kinderen hebben gisteren bloemen geplukt voor mijn vader en die staan hier in een vaasje. Toen m'n moeder overleed, was ik alleen en kon doen en laten wat ik wilde. Nu moet het gezin en huishouden enz. ook gewoon doorgaan, maar ik...ja, ik kan het niet zo goed verwoorden...Ik heb die chloordiazoproxide (of zoiets) tegen de panniekaanvallen, maar denk toch serieus na om weer in therapie te gaan. Ben geen prater, maar zo lukt het ook niet meer...

hallo allemaal... ik kom me maar weer eens melden, want het gaat niet goed hier...Terugval? Eerder terugduik, verdorie...Er komt veel te veel op me af en dan vlucht ik in het bier...Dom, ja ik weet het...Ik heb het idee aan alle kanten te falen...

He, lief Houtje, ik zit aan de nieuwe tafel, op 1 van de nieuwe stoelen en het staat zooooo mooi... Ben er echt blij mee! Houtje, zonder PB, maar ik zie enorm op tegen het gedoe rond testament, enz enz. Jij weet wat ik bedoel, want ik las dat het voor jou ook anders uitpakte...Mag ik jou vragen hoe je dat deed zonder drank??? Want er komt heel wat op me af (te veel) en ik ben al bij de huisarts geweest en die lieverd heeft al medicatie voor me klaarstaan voor het geval dat (dezelfde chloornogwatnogwat), maar dan nog...Ik ben het even kwijt, wil dit niet en het liefst...nou ja, vul maar in. Maar dat is dus niet de bedoeling!!