Twisty

Ja, Woman, ik pak mijn auto en rijd weg

@Lara Hij is niemand

Maar nu weet ik het, ik ben er weg van, ga lekker m'n tas inpakken, en weg wezen, doeidoei...

Hij vindt dat ik opgenomen moet worden, maar dat gaat niet...

En nu is alles fout

Ik zocht hulp... en toen ging die persoon met mij naar het ziekenhuis

Ik heb zo een vervelende ervaring gehad, ojeeeeee

Hannah, Ik ga gewoon weg

Dat ga ik dus doen, Toedeloe, ik ben mijn tas aan het pakken en we zien wel...

Heb zo een rare avond meegemaakt. Ga nu maar weg.

Dit is een dubbele plaatsing, omdat ik eigenlijk niet weet waar hij thuishoort. Dus... Over dit onderwerp heb ik al een zeer gewaardeerd lid van dit forum met een pb lastig gevallen. Zijn antwoord vind ik zeer helpend, dus met dank, degene weet wel wie! Maar hoe en wat denken jullie hierover: Als je ontgiftigt van alcohol krijg je na het stoppen met drinken ontwenningsverschijnselen. Bij de meeste mensen is trillen en beven met de handen bekend.Of transpireren, misselijkheid en angst. Minder bekend zijn de gevaren van ontwennen, die de eerste twee tot drie dagen kunnen optreden. Die gevaren zijn : epileptische insulten en delirium. Daarom moet je als veeldrinker ook nooit zonder doktersbegeleiding acuut gaan stoppen met drank. Je moet eerst voldoende beschermd zijn tegen die gevaren. Die bescherming bereik je met een zogenaamde Libriumparaplu. De epileptische insulten en/of het delirium kunnen voorkomen worden door een hoge dosis Librium. Hoe meer je drinkt, des te hoger is die dosis. Stel: we starten met 150mg Librium. In te nemen op de dag dat je stopt met drinken. Je krijgt dan 15 dragees van 10mg Librium, die je verdeeld over de dag moet innemen. Dag 2 neem te 1 dragee minder, dus 14 stuks. Daarna dag 3: 13 stuks en zo elke dag 10mg Librium minder totdat je op 0mg uitkomt. Deze paraplu van Librium zorgt ervoor dat je geen insulten of delirium krijgt en dat je tevens bent verlost van trillen, beven etc. Als je echter tijdens een Libriumparaplu toch weer gaat drinken, moet je deze meteen stoppen. De combinatie van Librium en alcohol kan namelijk tot rare reacties leiden, zoals agressie die plotseling opkomt of psychotische toestanden. Ben benieuwd of iemand hier ervaringen mee heeft?

Hierover heb ik al een zeer gewaardeerd lid van dit forum met een pb lastig gevallen. Zijn antwoord vind ik zeer helpend, dus met dank, degene weet wel wie! Maar hoe en wat denken jullie hierover: Als je ontgiftigt van alcohol krijg je na het stoppen met drinken ontwenningsverschijnselen. Bij de meeste mensen is trillen en beven met de handen bekend.Of transpireren, misselijkheid en angst. Minder bekend zijn de gevaren van ontwennen, die de eerste twee tot drie dagen kunnen optreden. Die gevaren zijn : epileptische insulten en delirium. Daarom moet je als veeldrinker ook nooit zonder doktersbegeleiding acuut gaan stoppen met drank. Je moet eerst voldoende beschermd zijn tegen die gevaren. Die bescherming bereik je met een zogenaamde Libriumparaplu. De epileptische insulten en/of het delirium kunnen voorkomen worden door een hoge dosis Librium. Hoe meer je drinkt, des te hoger is die dosis. Stel: we starten met 150mg Librium. In te nemen op de dag dat je stopt met drinken. Je krijgt dan 15 dragees van 10mg Librium, die je verdeeld over de dag moet innemen. Dag 2 neem te 1 dragee minder, dus 14 stuks. Daarna dag 3: 13 stuks en zo elke dag 10mg Librium minder totdat je op 0mg uitkomt. Deze paraplu van Librium zorgt ervoor dat je geen insulten of delirium krijgt en dat je tevens bent verlost van trillen, beven etc. Als je echter tijdens een Libriumparaplu toch weer gaat drinken, moet je deze meteen stoppen. De combinatie van Librium en alcohol kan namelijk tot rare reacties leiden, zoals agressie die plotseling opkomt of psychotische toestanden

Nou, in ieder geval voor allemaal, nog een fijne avond en/of welterusten! Twsty

Tja Vie, is dat zelfmedelijden...ik vind van niet, want ik heb écht geen medelijden met mezelf!

Als je een mega-terugval hebt (2 fl. wijn)... en je dochter zegt: was jij maar dood iplv papa...Au dat doet heel veel pijn... Ik ben weer helemaal in de bibbersituatie. Kennen jullie het ook..'s ochtends, opstaan en dan begint het trillen... en dan maar snel je weet wel. Trouwens ik heb me daarnet wel aangemeld voor de internettherapie. Ach ja... wat jammer toch... ruim een jaar niets !!! gedronken...en nu weer helemaal fout! Eigenlijk zijn mensen zoals ik het niet écht waard om te leven...pfff...wat heb ik al veel kapotgemaakt. En dan denk ik toch...zou ze het menen, mijn dochter? Jullie weten dat de relatie met mijn moeder ook al best wat moeilijk gaat... en dan nu ook nog met mijn meiske... Tja... dan moet het wel aan mij liggen, toch? Niks waard ben ik, blehhhhh...wat een verafschuwing van mezelf! Jullie bevestiging hiervan waardeer ik...dus... Kom maar op, met jullie veroordelingen, de brandstapel is al aan het smeulen! Twisty

quote: Originally posted by: CPAS quote: Originally posted by: Twisty maar helemaal zekerheid krijg je niet , want om heel reeel te zijn ,ik wil jou niet banger maken als dat je al bent , maar ze zou vanavond in kunnen slapen en in haar slaap kunnen komen te overlijden . Kijk, wie helpt me daar vanaf. Het is mijn moeder. Als zij er niet meer is, ben ik wees. Wie kan er dan nog onze gezamenlijke herinnergingen overdoen? 85 is een mooie leeftijd. zij heeft vast nog maar weinig vriendinnen en vrienden van haar eigen leeftijd. Mijn grootmoeder wordt 89 en nu is de laatste vriendin (meer dan 50 jaar een vriendschapsrelatie) die in de buurt woont vorige week overleden. Ze heeft nog 2 vriendinnen, maar is zelf niet erg mobiel meer en beide vriendinnen wonen een eind weg. Zij heeft ook geen geloof. Het einde is het einde voor haar als dat zich aandient. Mijn vader is 80 en mijn moeder 70. Het zijn leeftijden waarop het ineens over kan zijn. Ik vraag mij ook wel eens af hoe het zou zijn als ze er niet meer zijn. Maar zij hebben hun leven en ik het mijne. Als ze overlijden dan hoop ik er zelf bij te zijn en op zijn minst dat ze niet alleen zijn of in hun slaap dood gaan. De pijn van het verlies zal groot zijn en het verdriet zal tijd nodig hebben om minder te worden. De herinneringen zullen wel altijd blijven. Vooral de goede en de leuke herinneringen. Je eigen leven gaat wel door en met de (eventueel naderende) dood van je moeder is het beter nog een aantal goede gesprekken met haar te voeren. Dat kan je eventueel met een buitenstaander (hulpverlener, huisarts) erbij doen. En ik denk dat het hard nodig is om die gesprekken te voeren. Dan kan jij aangeven waar je incasseringsvermogen en je grenzen liggen. In haar angst voor de dood maakt ze nu voor jou het leven onmogelijk. Dat kan nooit haar werkelijke bedoeling zijn, lijkt mij. Misschien weet zij helemaal niet dat ze jou zo belast. Een last die niemand kan dragen, want niemand is in staat om de dood te overwinnen. Het is de natuurlijke cirkel van het leven. Die begint bij de conceptie en geboorte, dan volgt het leven en na het leven (in geval van je moeder toch een lang leven en hopelijk een goed leven) volgt de dood. Maar leven met de dood kan niet. Dat bijt elkaar. Jij staat volop in het leven, zij aan het einde ervan. Dat is een feit en ik denk dat je haar het beste kunt zeggen dat je veel van haar houdt en haar nog lang wilt meemaken, maar dat als ze het beste met jou voor heeft, ze dan beter met een geestelijk verzorger (er zijn er ook niet gelovigen) kan praten dan jou tien keer per te belasten waar een of twee op een dag voldoende is. Ik hoop je hiermee een riem onder het hart te hebben gegeven.

Sorry, Miscommunicatie, Twisty.

quote: Originally posted by: CPAS quote: Originally posted by: Twisty maar helemaal zekerheid krijg je niet , want om heel reeel te zijn ,ik wil jou niet banger maken als dat je al bent , maar ze zou vanavond in kunnen slapen en in haar slaap kunnen komen te overlijden . Kijk, wie helpt me daar vanaf. Het is mijn moeder. Als zij er niet meer is, ben ik wees. Wie kan er dan nog onze gezamenlijke herinnergingen overdoen? 85 is een mooie leeftijd. zij heeft vast nog maar weinig vriendinnen en vrienden van haar eigen leeftijd. Mijn grootmoeder wordt 89 en nu is de laatste vriendin (meer dan 50 jaar een vriendschapsrelatie) die in de buurt woont vorige week overleden. Ze heeft nog 2 vriendinnen, maar is zelf niet erg mobiel meer en beide vriendinnen wonen een eind weg. Zij heeft ook geen geloof. Het einde is het einde voor haar als dat zich aandient. Mijn vader is 80 en mijn moeder 70. Het zijn leeftijden waarop het ineens over kan zijn. Ik vraag mij ook wel eens af hoe het zou zijn als ze er niet meer zijn. Maar zij hebben hun leven en ik het mijne. Als ze overlijden dan hoop ik er zelf bij te zijn en op zijn minst dat ze niet alleen zijn of in hun slaap dood gaan. De pijn van het verlies zal groot zijn en het verdriet zal tijd nodig hebben om minder te worden. De herinneringen zullen wel altijd blijven. Vooral de goede en de leuke herinneringen. Je eigen leven gaat wel door en met de (eventueel naderende) dood van je moeder is het beter nog een aantal goede gesprekken met haar te voeren. Dat kan je eventueel met een buitenstaander (hulpverlener, huisarts) erbij doen. En ik denk dat het hard nodig is om die gesprekken te voeren. Dan kan jij aangeven waar je incasseringsvermogen en je grenzen liggen. In haar angst voor de dood maakt ze nu voor jou het leven onmogelijk. Dat kan nooit haar werkelijke bedoeling zijn, lijkt mij. Misschien weet zij helemaal niet dat ze jou zo belast. Een last die niemand kan dragen, want niemand is in staat om de dood te overwinnen. Het is de natuurlijke cirkel van het leven. Die begint bij de conceptie en geboorte, dan volgt het leven en na het leven (in geval van je moeder toch een lang leven en hopelijk een goed leven) volgt de dood. Maar leven met de dood kan niet. Dat bijt elkaar. Jij staat volop in het leven, zij aan het einde ervan. Dat is een feit en ik denk dat je haar het beste kunt zeggen dat je veel van haar houdt en haar nog lang wilt meemaken, maar dat als ze het beste met jou voor heeft, ze dan beter met een geestelijk verzorger (er zijn er ook niet gelovigen) kan praten dan jou tien keer per te belasten waar een of twee op een dag voldoende is. Ik hoop je hiermee een riem onder het hart te hebben gegeven.

Lieve, lieve, dank je wel, Ik kom er zeker nog op terug. xxx Twisty

Spud, Welterusten, maar je bent een rare vogel, echt echt, wauw wat een rare ben jij!

maar helemaal zekerheid krijg je niet , want om heel reeel te zijn ,ik wil jou niet banger maken als dat je al bent , maar ze zou vanavond in kunnen slapen en in haar slaap kunnen komen te overlijden . Kijk, wie helpt me daar vanaf. Het is mijn moeder. Als zij er niet meer is, ben ik wees. Wie kan er dan nog onze gezamenlijke herinnergingen overdoen?

quote: Originally posted by: kirky Twisty , volgens mij gaat er iets niet goed met het Quoten . Je hebt gelijk, sorry...

quote: Originally posted by: kirky kun je met haar niet praten over wat dat met jou doet , dat ze zo vaak belt . dat jij je heel erg veel zorgen gaat maken . misschien afspraken maken over een aantal vaste belmomenten per dag , dat zou misschien een beetje rust kunnen geven en toch ook een beetje zekerheid . een alarm in huis is ook een mogelijkheid , 1 druk op de knop en er komt ergens een melding binnen dat er iets aan de hand is , vaak is er dan nog tijd genoeg om te reageren . maar helemaal zekerheid krijg je niet , want om heel reeel te zijn ,ik wil jou niet banger maken als dat je al bent , maar ze zou vanavond in kunnen slapen en in haar slaap kunnen komen te overlijden . Dat doe ik ook, maar zij stelt mij steeds de vragen: wat is er hierna??? En tja, Kirky, dat weet ik ook niet! Maar zij begint met: vandaag is misschien de laatste dag en morgen ben ik er niet meer! volgens mij is dat iets dat jij zult moeten accepteren , dat zoiets zou kunnen gebeuren .

quote: Originally posted by: kirky kun je met haar niet praten over wat dat met jou doet , dat ze zo vaak belt . dat jij je heel erg veel zorgen gaat maken . misschien afspraken maken over een aantal vaste belmomenten per dag , dat zou misschien een beetje rust kunnen geven en toch ook een beetje zekerheid . een alarm in huis is ook een mogelijkheid , 1 druk op de knop en er komt ergens een melding binnen dat er iets aan de hand is , vaak is er dan nog tijd genoeg om te reageren . maar helemaal zekerheid krijg je niet , want om heel reeel te zijn ,ik wil jou niet banger maken als dat je al bent , maar ze zou vanavond in kunnen slapen en in haar slaap kunnen komen te overlijden . volgens mij is dat iets dat jij zult moeten accepteren , dat zoiets zou kunnen gebeuren .

quote: Originally posted by: kirky Twisty , volgens mij moet jij proberen om een beetje los te komen van die angst van jou moeder . blijkbaar ben je daar nu de hele tijd mee bezig , ik zou proberen om met jou moeder er over te praten , in de zin van ''als je me nodig bent , ben ik er voor jou . maar ik heb ook een eigen leven te leven '' Ik ben zo bang dat als ik ook maar even weg ga er iets is gebeurd, iedere dag belt ze wel 10x